EskiTürkçe

"İçre" kelimesi iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Temel anlamı: "İçinde", "arasında" anlamında kullanılır. 2. Eski Türkçe anlamı: "Başına tülbent sarmak", "besili ve semiz olmak" anlamlarına gelir.

"Ana" kelimesi, Türkçede "anne" anlamına gelir. Ancak, "anne" kelimesi sadece Türkçede değil, birçok dilde benzer şekilde kullanılır. Örneğin: İngilizce: "mother"; Almanca: "Mutter"; Fransızca: "mère"; İtalyanca: "madre".

Eski Türkçede "kadın" kelimesi "katun" veya "hatun" olarak ifade edilirdi.

Evet, "yoğ" ve "yuğ" aynı kavramı ifade eder. Yuğ veya yoğ, Eski Türkçede cenaze töreni anlamına gelir.

Eski Türkçede "su yanında" ifadesi, "su ağzı" veya "suyun döküldüğü ağızlar" anlamında kullanılan "alış" kelimesi ile ifade edilebilir.

Oguş kelimesi, eski Türkçede "aile" anlamına gelen bir kelimedir. Türk toplumunun en küçük sosyal birimini ifade eder. Ayrıca, Oguş ismi günümüzde kız ve erkek ismi olarak da kullanılmaktadır ve anlamları arasında "akraba, hısım" ve "bereket" yer alır.

Bekçi kelimesinin kökeni Eski Türkçe diline dayanmaktadır.

Meyan kelimesi üç farklı anlamda kullanılabilir: 1. Bitki Bilimi Terimi: Meyan kökü. 2. Eski Türkçe Terim: Ara, orta. 3. Müzik Terimi: Şarkıların makam geçişlerinin yapıldığı ve melodik hareketin nakarata bağlandığı bölüm.

Evet, "sal" ve "tabut" aynı şeyi ifade edebilir çünkü "sal" kelimesi eski Türkçede "tabut" anlamına gelmektedir.

Eski Türkçe'de "güzel" kelimesi "körk" veya "gözel" olarak ifade edilirdi.

Gevher-i pend ifadesi, eski Türkçede "nasihat küpesi" anlamına gelir.

Eski Türkçede "mavi" kelimesinin karşılığı "gök" veya "kök" olarak kullanılmıştır. "Yeşil" ise "yaşıl" kelimesinden türemiştir ve doğrudan doğanın canlılığını ifade eder.

Eski Türkçede -vuz eki, birinci çoğul kişi ekidir.

"Karga" kelimesi, Eski Türkçe dilinde "kara kuş" anlamına gelir.

Dayı kelimesinin kökeni, Eski Türkçe "taġay" sözcüğüne dayanmaktadır.

Şapkalı a (â) harfi, Türkçede eski Türkçe metinlerde ve kelimelerde kelimeleri yumuşatmak ve söylenişini uzatmak için kullanılır. Ayrıca, şapkalı a harfi, Arapça ve Farsça kökenli sözcüklerin telaffuzunu doğru biçimde yansıtmak amacıyla da kullanılır.

Eski Türkçede kuzey yönü "şimal" olarak ifade edilmiştir.

Eski Türkçede "doğu" anlamına gelen kelime "toġu" veya "toġsuġ" olarak yazılırdı.

Eski Türkçe'de "gelmek" kelimesi "zehab" olarak ifade edilmiştir.

Müjgan kelimesi iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Kirpik: Eski Türkçe'de "müjgan" kelimesi kirpik anlamına gelir. 2. "İşaret ve gizliliğe ait": Ayrıca "müjgan" kelimesi, midye ve istiridye gibi hayvanların beyaz ışıltılı parlak kabuğunu da ifade eder.