Eski Türkçe'de -lu ve -siz eklerinin işlevleri: +-lu eki: Adlardan (bazen de sıfatlardan) "sahip olma, üzerinde bulundurma, o özelliği taşıma, ilgili olma, yetkili olma" anlamlarında sıfatlar türetir. Yer adları, ikileme sıfatları, kalıplaşmış kelimeler ve durum zarfları oluşturur. Arapça ve Farsça kelimelerin Türkçeleştirilmesinde kullanılır. +-siz eki: Olumsuz sıfatlar, durum zarfları ve sıfat/zarf işlevinde ikilemeler türetir. Kalıplaşmış sıfatlar/zarflar oluşturur, yabancı kelimeleri Türkçeleştirir ve terimler türetir. Bu ekler, Eski Türkçe'den günümüze kadar dil kullanımında aktif olarak yer almaktadır.