Eski Türkçede kiplik ekleri, haber (bildirme) kipleri ve dilek (tasarlama) kipleri olmak üzere ikiye ayrılır. Haber kipleri: 1. Bilinen (görülen, di’li) geçmiş zaman: "-di" eki ile yapılır. 2. Öğrenilen (duyulan, anlatılan, miş’li) geçmiş zaman: "-mış/-miş" eki ile yapılır. 3. Şimdiki zaman: Eylemin o anlık zaman dilimi içerisinde yapıldığını bildirir. 4. Gelecek zaman: Eylemin gelecek zaman dilimi içerisinde gerçekleşeceğini bildirir. 5. Geniş zaman: Eylemin genel bir zaman dilimi içerisinde yapıldığını bildirir. Dilek kipleri: 1. Gereklilik kipi: Mecburiyet bildirir, "-meli" eki ile çekimlenir. 2. İstek kipi: Dilek ve istek anlamlarını taşır, "-e" veya "-a" eki ile çekimlenir. 3. Emir kipi: Ek almadan oluşur. 4. Şart kipi: Dilek ve şart cümlelerinde kullanılır, "-se" eki ile yapılır.