EmbriyonikGelişim

Döllenmiş yumurta, birkaç kez bölünür. Bu süreç şu şekilde gerçekleşir: 1. Mayoz Bölünme: Döllenmiş yumurta, fallop tüplerinde ilerlerken her 12-15 saatte bir bölünerek blastomer adı verilen hücreleri oluşturur. 2. Blastosist Oluşumu: Döllenmeden 60 saat sonra, 8-16 blastomer içeren hücre topluluğu rahme ulaşır ve blastosist adını alır. 3. Rahime Yerleşim: Blastosist, rahim duvarına yerleşir ve burada hücre bölünmesi devam ederek embriyo gelişir.

Diafizde kemikleşme, intrauterin hayatın 7.-12. haftalarında başlar.

Notokordun görevi, kordalılarda ilk destek organı olarak işlev görmektir. Diğer önemli görevleri ise: - İskelet desteği: Kasların bağlanması için alanlar sağlayarak eksenel esneklik ve destek sunar. - Embriyonik gelişim: Embriyonun uzamasına yardımcı olur ve çevreleyen dokuları şekillendiren sinyaller üretir. - Ana iskelet elemanı: Embriyonik gelişim sırasında ana iskelet elemanı olarak çalışır.

Epitelyal hücreler, gelişmekte olan embriyonun üç germinatif tabakası olan ektoderm, endoderm ve mezodermden köken aldıklarında mitoz bölünme yoluyla çoğalırlar. Ayrıca, epitelyal hücreler dokuların onarımı, büyümesi ve gelişimi için düzenli olarak kendilerini yenilerler.

Rhombencephalon (eşkenar dörtgen beyin), embriyonik gelişimin ilk evrelerinde görülen, gelişmenin ilerlemesiyle art beyni ve son beyni meydana getirecek olan arka beyin bölgesidir. Rhombencephalon ayrıca şu anlamlara da gelebilir: - Beynin bir kısmı. - Omurgalılarda merkezi sinir sisteminin gelişimsel sınıflandırılmasında yer alan bir bölge.

Yumurta oluşumu, doğum öncesi olgunlaşma evresinde başlar.

İntramembranöz kemikleşme, kemik dokusunun doğrudan bağ dokusu (membran) üzerinden oluştuğu bir süreçtir. Bu süreç, özellikle kafa ve yüz kemiklerinin gelişiminde önemli rol oynar. İntramembranöz kemikleşme dört ana aşamadan oluşur: 1. Başlangıç (Initiation): Mezenkimal hücrelerin yoğunlaştığı bölgelerde, osteoblastların farklılaşması başlar. 2. Osteoid Oluşumu: Osteoblastlar, osteoid adı verilen organik kemik matrisi salgılar. 3. Mineralizasyon: Osteoid, kalsiyum ve fosfat iyonları ile mineralize olur, bu da kemik dokusunun sertleşmesini sağlar. 4. Kemik Olgunlaşması: Oluşan kemik dokusu, osteoklastlar tarafından düzenlenir ve olgun kemik yapısının oluşumunu sağlar.

Ductus omphaloentericus (allantois), memelilerin, sürüngenlerin ve kuşların embriyonik aşamasında bulunan bir membrandır. Bu membran, fetüsün atık ürünlerini uzaklaştırarak hayatta kalmasına yardımcı olur. Embriyonik gelişim sürecinde, ductus omphaloentericus daralır, uzar ve ilkel göbek bağının bir parçası haline gelir.

PGC tıpta iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Primordial Germ Cell (PGC): Embriyonik gelişim sırasında gametlerin (sperm ve yumurta) öncüsü olan hücrelerdir. 2. Psychiatric Genomics Consortium (PGC): Psikiyatrik bozuklukların genetik temellerini araştıran uluslararası bir bilim insanları konsorsiyumu.

Uterusa tutunma, gastrulasyon evresinde gerçekleşir.

Parankima ve mezenkim arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Farklılaşma Yeteneği: Parankima hücreleri farklılaşamazken, mezenkimal hücreler farklılaşma yeteneğine sahiptir. 2. Bulundukları Yerler: Parankima hücreleri bitkilerde, mezenkim ise embriyonik gelişim sırasında bağ dokusu olarak hayvanlarda bulunur. 3. Görevleri: Parankima hücreleri, bitkilerde depolama, fotosentez ve hücresel solunum gibi işlevler üstlenirken, mezenkimal hücreler çeşitli hücre tiplerine dönüşerek embriyonik gelişimin önemli bir parçası olurlar.

Şizokoelomatlar ve enterokoelomlar, embriyonik gelişim sırasında vücut boşluğunun (koelom) oluşum şekline göre sınıflandırılan hayvan gruplarıdır. Şizokoelomatlar, mezodermal embriyonik dokunun bölünmesiyle koelomun oluştuğu organizmalardır. Enterokoelomlar ise, sindirim sistemi tarafından oluşturulan keseler aracılığıyla koelomun oluştuğu deuterostomlarda görülür.

Trofoblastın görevleri şunlardır: 1. Plasenta Oluşumu: Trofoblast, plasentanın bir kısmını oluşturarak gelişmekte olan embriyoyu besler. 2. Oksijen ve Besin Taşınması: Anneden fetüse oksijen ve besinlerin taşınmasını sağlar. 3. İmplantasyon: Blastosistin endometriyuma tutunmasını ve gebeliğin başlamasını sağlar. 4. Hormon Üretimi: Gebeliğin sürdürülmesi için gerekli olan hormonları üretir. 5. Bağışıklık Yanıtı: Maternal bağışıklık sisteminden korunmak için çeşitli mekanizmalar geliştirir.

Tersiyer villus, gebeliğin 4. haftasında oluşmaya başlar.

Zigotun blastosiste dönüşmesi yaklaşık 4 gün sürer.

Organogenez dönemi, doğum öncesi gelişim sürecinde dördüncü ve sekizinci haftalar arasında gerçekleşir.

Koryon zarı, tüm canlılarda bulunmaz, sadece plasentalı memelilerde görülür.

Embriyonik gelişim sırasında el ve ayak parmaklarının açılmasını sağlayan organel lizozomdur.

Plasental bariyer, anne ve fetüsün kan dolaşımını ayırarak seçici geçirgenlik gösterir. Geçirgen olduğu maddeler: - Oksijen ve besinler: Annenin kanından fetüse geçer. - Hormonlar: Progesteron, insan koryonik gonadotropin ve prolaktin gibi hormonların geçişine izin verir. Geçirgen olmadığı maddeler: - Büyük moleküller: Protein, antikor ve bazı hormonlar gibi büyük moleküllerin geçişini engeller. - Toksik maddeler: Uyuşturucu, alkol, nikotin ve virüsler plasental bariyeri geçebilir, ancak bakteri ve virüsler gibi bazı zararlı maddeler tutulur.

Ön beyin vezikülleri (prosensefalon), 5. haftada iki sekonder veziküle ayrılır: telensefalon ve diensefalon. Telensefalon şu yapıları oluşturur: - serebral yarımküreler; - basal ganglionlar; - hipokampus. Diensefalon ise şunları içerir: - talamus; - hipotalamus; - epifiz bezi; - infundibulum.