Plasenta

Plasenta previa, hem anne adayı hem de bebek için ciddi sağlık riskleri oluşturabilecek tehlikeli bir durumdur. Plasenta previanın anne için oluşturduğu tehlikeler: Yoğun vajinal kanama. Rahmin hasar görmesi. Plasenta previanın bebek için oluşturduğu tehlikeler: Erken doğum. Anemi. Plasenta previa teşhisi konulan gebelikler mutlaka yakından takip edilmeli ve doğum süreci dikkatle planlanmalıdır.

Evet, plasenta ve bebek eşi aynı şeyi ifade eder. Plasenta, halk arasında "bebeğin eşi" olarak da bilinen, gebelik süresince anne ve bebek arasında hayati bağlantıyı kuran, geçici ancak son derece işlevsel bir organdır.

Plasentanın temel işlevleri: Besin ve oksijen temini: Plasenta, annenin kanından bebeğe oksijen ve besin maddeleri taşır. Atıkların uzaklaştırılması: Bebekte oluşan atık ürünler (karbondioksit ve metabolik atıklar gibi) plasenta aracılığıyla annenin kanına geçer. Hormon üretimi: Plasenta, gebelik süresince hCG, progesteron ve östrojen gibi hormonlar üretir. Bağışıklık fonksiyonları: Plasenta, bazı antikorların anne kanından bebeğe geçmesine izin verir ve bebeği enfeksiyonlara karşı korur. Bariyer fonksiyonu: Plasenta, bazı zararlı maddelerin ve enfeksiyonların fetüse geçişini engeller.

Evet, bebeğin eşi ve kordonu aynı şeyi ifade eder. Bebeğin eşi (plasenta), anne karnındaki bebeğin gelişimi boyunca ona besin ve oksijen sağlayan, anne ile bebek arasında bağ kuran geçici bir organdır. Kordon ise bebekle plasenta arasında bağlantıyı sağlayan, bebekten giden ve bebeğe gelen ana damarın bir arada bulunduğu bağ dokusudur.

Plasenta posterior, plasentanın rahmin arka duvarına yerleşmiş olması anlamına gelir. Bu durum, tamamen normal bir plasenta yerleşimi olarak kabul edilir ve anne ya da bebek için herhangi bir risk oluşturmaz. Plasentanın yerleşimi, ön duvar (anterior), arka duvar (posterior), yan duvarlar, rahim tavanı (fundal) veya rahim çıkışı (aşağı yerleşimli plasenta) şeklinde olabilir.

Plasenta direncinin yüksek olması, plasentanın kireçlenmesi (plasenta kalsifikasyonu) olarak adlandırılır ve bu durum bazı olumsuz sonuçlara yol açabilir: Bebeğe giden oksijen ve besin miktarının azalması, bu da bebekte gelişim geriliği veya erken doğum riskini artırır. Doğum sonrası annede yoğun vajinal kanama. Preeklampsi riskinin yükselmesi. Ancak, plasenta kireçlenmesi tanısı alan birçok kadının gebeliği sağlıklı bir şekilde sonuçlanır ve son araştırmalar, bu durumun çok ciddi boyutlarda olmadığı sürece bebeğe zarar vermediğini ortaya koymaktadır. Plasenta ile ilgili herhangi bir sorun şüphesi durumunda, bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

HPL (İnsan Plasental Laktojen) hormonunun bazı işlevleri: Fetal beslenme: HPL, annenin insülin direncini artırarak kan şekerinin yüksek kalmasını sağlar ve bu sayede bebeğin yeterince beslenmesine yardımcı olur. Metabolik düzenleme: Lipolizi teşvik eder ve serbest yağ asitlerinin salınımını artırır; bu, annenin enerji tedarikini destekler. Laktasyon hazırlığı: Süt üretimi ile ilişkilidir ve doğum sonrası emzirme için annenin metabolizmasını hazırlar. HPL, yalnızca hamilelik sırasında bulunur ve seviyeleri fetüsün ve plasentanın büyümesine paralel olarak artar.

Plasentanın etli ve kırmızı olmasının nedeni, maternal yüz olarak adlandırılan kısmının desidua bazalise yapışan ve kan damarları içeren bir yapıya sahip olmasıdır. Plasenta, anne ile fetus arasında besin ve oksijen alışverişini sağlayan bir organ olarak işlev görür.

Koryon ve amniyon leve (kesesi), gebeliğin 12. hafta sonlarında amniyotik zar ile birleşir. Bu birleşme, çölomik boşluğun ortadan kaybolmasını sağlar. Gebeliğin 14. haftasından sonra bu birleşmenin tamamlanmamış olması, fetusda bir kromozomal anomalinin belirtisi olabilir.

Trofoblastik hücreler, plasentanın oluşumunda ve fetüs ile anne arasındaki etkileşimlerde önemli rol oynar. Başlıca işlevleri: Plasenta oluşumu: Trofoblastlar, blastokistin dış tabakasından şekillenir ve plasentanın büyük bir kısmını oluşturur. Hormon üretimi: Sinsityotrofoblast hücreleri, hamileliği sürdürmek için büyük miktarlarda plasenta hormonları ve diğer faktörler üretir. Anne kanıyla etkileşim: Trofoblast hücreleri, anne kanıyla besin ve gaz alışverişine aracılık eder. Rahim duvarına invazyon: Bazı trofoblast hücreleri, rahim duvarındaki kılcal kan damarlarının çeperlerini parçalayacak enzimler üreterek annenin kanının embriyoya yaptığı basıncı azaltır. Ayrıca, trofoblastik hücreler, gebelik sırasında ortaya çıkan ve plasentadan köken alan trofoblastik tümörlerin de temelini oluşturur.

Hamilelikte kesenin aşağıda olması, tek başına bir sorun yaratmayabilir; ancak doktor tarafından değerlendirilmesi gereken bir durumdur. Bazı durumlarda, kesenin aşağıda olması düşük riskini işaret edebilir. Gebelikte kese ile ilgili herhangi bir sorun yaşamamak için düzenli doktor kontrollerinin yapılması önemlidir.

Ablasyo plasentanın (plasenta dekolmanı) en önemli risk faktörü hipertansiyondur. Diğer önemli risk faktörleri arasında şunlar yer alır: Daha önceki gebelikte ablasyo öyküsü; Karın bölgesine gelen travmalar; Sigara ve alkol kullanımı; Çoğul gebelikler; Polihidramnios (bebeğin suyunun fazla olması); Miyom varlığı; Rahim şekil bozuklukları; Erken membran rüptürü (annenin suyunun erken gelmesi); Gebelikte şeker hastalığı (gebelikte diyabet).

Evet, plasenta bebeği zararlı maddelerden korur. Plasenta, koruyucu bir bariyer görevi görerek gelişmekte olan bebeği aşağıdaki potansiyel tehditlerden korur: anne ortamındaki toksinler; patojenler; aşırı hormonlar. Ayrıca plasenta, bariyeri aşan maddelerin metabolize edilmesinde ve detoksifikasyonunda da hayati bir rol oynar. Ancak, plasenta steril değildir ve selenyum, kadmiyum, cıva ve kurşun gibi elementlerin yanı sıra bakteriler de plasentanın süzgeç görevinden dolayı post-term plasental dokularda bulunabilir.

Sinsitiyotrofoblast ve sitotrofoblast, plasentanın oluşumunda ve işlevinde rol oynayan iki hücre tipidir. Sitotrofoblast. Embriyonun rahme yerleştirilmesinden ve plasenta oluşumundan sorumludur. Tek çekirdekli hücrelerden oluşur ve sinsitiyotrofoblast tabakasının hemen altında yer alır. Hücre bölünmesi, farklılaşması ve göçünde rol oynayan genlerin ifadesini kontrol eden hormonlar ve büyüme faktörleri üretir. Sinsitiyotrofoblast. Uterus duvarına nüfuz ederek besin dolaşımını sağlar. Çok çekirdekli bir yapıya sahiptir ve hücresel bölünmeden ziyade hücresel füzyonla oluşur. Progesteron, leptin ve insan koryonik gonadotropin (hCG) gibi hormonları üretir. Ayrıca, sitotrofoblastın sinsitiyuma dönüşerek füzyon yoluyla çoğaldığı ve sinsitiyotrofoblast tabakasını oluşturduğu da bilinmektedir.

Hayır, plasenta memelilerin hepsinde bulunmaz. Plasentalı memeliler: Köpekler, kediler, filler, yunuslar, atlar gibi canlılarda oldukça gelişmiş bir plasenta yapısı bulunur. Keseli memeliler: Kangurular ve koalalar gibi keseli memelilerde plasenta daha basit bir yapıya sahiptir. Yumurtlayan memeliler (Monotremalar): Platipus ve ekinidnalar gibi yumurtlayan memelilerde ise plasenta yapısı yoktur.

Plasenta akreata oluşumunda etkili olan bazı faktörler şunlardır: Daha önce geçirilmiş olan rahim ameliyatları (sezaryen doğum veya rahim fibroidlerinin alınması için yapılan ameliyat gibi). Plasenta previa (plasentanın, kısmi olarak ya da tamamen rahim ağzını kapatması). Plasentanın, rahmin alt kısmına yerleşmesi. 35 yaşın üzerinde olmak. Çok fazla doğum yapmış olmak. Rahim anormallikleri (rahim fibroidleri gibi). Tüp bebek yöntemiyle oluşan gebelikler (IVF gebelikler). Rahim duvarında ciddi hasar yapan her türlü ameliyat. Plasenta akreata'nın kesin nedeni bilinmemektedir. Plasenta akreata, hayati tehlikeye neden olan bir gebelik komplikasyonu olarak kabul edilir.

Plasental migrasyon, yani plasentanın yukarı doğru yer değiştirmesi, genellikle 26-27. haftalar arasında gerçekleşir. Plasenta, başta aşağı yerleşmiş olsa da büyüyen rahmin etkisiyle pasif olarak yukarı doğru çekilir ve bu duruma plasental migrasyon adı verilir. Ancak, plasenta migrasyonu için kesin bir zaman vermek mümkün değildir; her gebelikte farklılık gösterebilir. Plasental migrasyon veya herhangi bir plasenta ile ilgili durum hakkında doğru bilgi ve yönlendirme için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Plasentanın kan akışı direnci düşük dirençli olarak kabul edilir. Plasenta ile ilgili herhangi bir sağlık sorunu şüphesi durumunda, doğru bilgi ve yönlendirme için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Gebelikte bebeğe kan akışı, plasenta aracılığıyla gerçekleşir. Plasenta, anne ve bebeğin kanının karışmadan besin, oksijen ve atık alışverişini sağlar. Gebelikte kan pıhtılaşması artar, bu durum bebeği aşırı kanamadan korur. Bebeğin sağlıklı kan akışı şu belirtilerle anlaşılabilir: Bebek hareketleri: Bebeklerin anne karnında sağlıklı beslendiğini ve yeterli kan akımının olduğunu gösterir. Kalp ritmi: Gebeliğin sonlarına doğru ve doğum sırasında bebeğin kalp ritminin ölçülmesi, sağlıklı olduğunun göstergesidir. Bebeğin kan akışının azaldığını gösteren belirtiler: Bebek hareketlerinde azalma: Bebeğin içinde bulunduğu suda azalma veya plasentadan yeterli kan akımı geçişi olmadığında bebek hareketleri azalabilir. Değişken yavaşlamalar: Bebeğin kordonu sıkıştığında fetal kalp ritminde ani düşüşler olur.

Pembe villüslü plasenta hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, plasenta hakkında genel bilgiler mevcuttur. Plasenta, hamilelik sırasında rahimde gelişen ve anne ile bebek arasında oksijen, besin ve atık alışverişini sağlayan bir organdır. Plasenta, gebeliğin erken dönemlerinde embriyonik hücrelerden gelişir ve gebelik süresince büyümeye devam eder. İki ana bölümden oluşur: Fetüs kısmı. Maternal kısım. Plasenta, hormon üretimi, bağışıklık koruması ve bebeğin gelişimine destek olma gibi önemli işlevler görür.