Cami

Mimar Sinan'ın en büyük eseri, Selimiye Camii'dir. Sinan, "ustalık eserim" diye takdim ettiği Selimiye Camii'ni 86 yaşında, 1575 yılında tamamlamıştır.

Camide fotoğraf çekmek, belirli kurallara uyulması şartıyla yasaldır. Diyanet İşleri Başkanlığı'nın 81 il müftülüğüne gönderdiği genelgeye göre, cemaatle kılınan namaz saatleri dışında, cami görevlilerinin nezaretinde ve spot ışık kullanılmadan fotoğraf çekilebilir. Ancak, dini değerleri aşağılama amacıyla yapılan fotoğraf çekimleri, hukuki sorunlara yol açabilir. Örneğin, Kocatepe Camii'nde yapılan bir fotoğraf çekimi nedeniyle yönetmen ve model hakkında soruşturma açılmış ve hapis cezası istemiyle iddianame hazırlanmıştır. Ayrıca, hırsızlık gibi kötü niyetli fotoğraf çekimleri de yasaktır. Manisa İl Müftülüğü, tarihi camilerde fotoğraf ve video çekimini, bu tür olayların önlenmesi amacıyla yasaklamıştır.

Musalla taşına, cenaze namazı kılınmak üzere camiye getirilen tabutlar konur. Büyük camilerde birkaç musalla taşı bulunabilir.

Maksure, camilerde ve bazı mimari yapılarda şu işlevlere sahiptir: Hükümdar ve yüksek rütbeli kişilerin korunması: İslam dünyasında, özellikle Osmanlı İmparatorluğu'nda, hükümdarları ve yüksek rütbeli devlet adamlarını dış tehditlerden korumak amacıyla inşa edilmiştir. İbadet alanlarının ayrılması: Camilerde, dua ve ibadet alanlarını diğer bölümlerden ayırmak için kullanılır. Gösterişli ve süslü alanlar: Maksureler, mimari olarak gösterişli ve zengin dekorasyonlara sahip olup, caminin genel estetiğini yansıtır. Ayrıca, bir evin yabancıların girmesine izin verilmeyen bölümüne de maksure denir.

Camilerde parmaklıkla ayrılmış yüksek yere mahfil denir. Mahfil, aynı zamanda şu anlamlara da gelebilir: Hünkâr mahfili. Müezzin mahfili. Kadınlar mahfili. Ayrıca, bir mekânda belirli kişi ya da topluluklar için ayrılmış bölümler için de mahfil terimi kullanılır.

Mimar Sinan, üç büyük eserini "ustalık eserleri" olarak nitelendirmiştir: 1. Şehzade Camii (1548) - Çıraklık eseri. 2. Süleymaniye Camii (1557) - Kalfalık eseri. 3. Selimiye Camii (1575) - Ustalık eseri. Mimar Sinan, bu eserleri sırasıyla mesleki gelişim aşamalarını belirtmek için kullanmıştır.

Mahyalar, İstanbul'da Ramazan ayının manevi atmosferini yaratmak ve toplumsal bir birliktelik duygusu oluşturmak için vardır. Mahya geleneği, Osmanlı İmparatorluğu'na dayanır ve ilk olarak 17. yüzyılda İstanbul'da ortaya çıkmıştır. Mahyalar, aynı zamanda mesaj verme ve bağlılık ile dayanışma hissini pekiştirme aracı olarak da kullanılır. Günümüzde mahya geleneği, İstanbul başta olmak üzere Türkiye’nin birçok şehrinde devam etmektedir.

Mimar Sinan'ın en önemli eserleri şunlardır: Selimiye Camii (Edirne). Süleymaniye Camii (İstanbul). Şehzade Camii (İstanbul). Bunların dışında, Mimar Sinan'ın önemli eserleri arasında Kırkçeşme Su Kemeri, Behram Paşa Camii ve Haseki Hamamı da bulunmaktadır.

İstanbul'un mahyasının meşhur olmasının birkaç nedeni vardır: Tarihî önem: Mahya geleneği, Osmanlı İmparatorluğu'na dayanır ve ilk olarak 17. yüzyılda İstanbul'da ortaya çıkmıştır. Sanatsal değer: Mahyalar, ışıklı grafik sanatı olarak kabul edilir ve yalnızca mahya ustaları tarafından yazılır. Ramazan coşkusunu yansıtması: Mahyalar, Ramazan ayının gelişini simgeler ve şehrin gece silüetine estetik bir görünüm katar. Toplumsal anlam: Mahyalar, Ramazan ayının huzurunu ve neşesini simgelerken aynı zamanda toplumsal bir birliktelik duygusu yaratır.

Eynegazi'nin meşhur olan bir özelliği bulunmamaktadır. Ancak, Kütahya ilinin Merkez ilçesine bağlı bir köy olduğu ve 1928 yılından beri aynı adı taşıdığı bilinmektedir. Ayrıca, Eynegazi köyünde bulunan Molla Fenari Camisi, Evliya Çelebi'ye göre Kütahya'daki 32 camiden biridir ve 11 Cuma camisinden birisidir.

Yalnız minarelerin alemlerinin olmamasının nedeni, genellikle camilerinin yıkılması veya taşlarının başka yerlerde yapı malzemesi olarak kullanılması olarak rivayet edilmektedir.

Ferhatpaşa'nın meşhur olan bir özelliği bulunmamaktadır. Ancak, İstanbul'un Çatalca ilçesine bağlı Ferhatpaşa mahallesinde bulunan Ferhatpaşa Camii tarihi ve mimari açıdan öne çıkmaktadır. Ayrıca, İstanbul'un Ataşehir ilçesine bağlı Ferhatpaşa mahallesi, 2008 yılında Samandıra beldesinden ayrılarak Ataşehir belediyesine katılmıştır. Başka bir Ferhatpaşa, Arnavut asıllı vezir Ferhad Paşa'ya ait olan ve Osmanlı döneminde İstanbul'un meyve-sebze ihtiyacının karşılandığı, mandıracılığın yapıldığı ve insanların dinlenip piknik yaptıkları Ferhatpaşa Çiftliği ile de bilinmektedir.

Kündekâri sanatının en güzel örneklerinden bazıları şu yapılarda bulunmaktadır: Konya Alaaddin Camii Minberi: Selçuklu döneminin en zarif kündekâri motiflerinden biri olarak bilinir. Sivrihisar Ulu Camii, Aksaray Ulu Camii, Malatya Ulu Camii, Harput Sere Hatun Camii ve Siirt Ulu Camii Minberleri: Anadolu'daki kündekâri örneklerindendir. Bursa Ulu Camii Minberi: Selçuklu üslubundan Osmanlı üslubuna geçişin bir örneği olarak önemli bir sanat eseridir. Kündekâri, genellikle cami minber, mihrap, mahvel korkuluğu ve kürsü gibi alanlarda kendini gösterir.

Mahfil, İslam mimarisinde cami harimi içerisinde özel konuma sahip, etrafı parmaklıklarla çevrili veya yerden yüksek yapılmış alanları ifade eder. Hünkâr mahfili ise, Osmanlı mimarisinde padişahların cuma ve bayram namazlarını, ayrıca kandil gecelerinde yatsı namazlarını kılmaları için özel olarak oluşturulmuş mekânlardır. Hünkâr mahfilleri, halifelere karşı gerçekleştirilen suikast girişimlerinin ardından, devlet başkanının hayatını korumak amacıyla ortaya çıkmıştır.

Merkez Efendi'nin mezarının Merkezefendi'de olmasının sebebi, 1552 yılında vefat ettiğinde, kendi adıyla anılan cami ve zaviyesinin yanına defnedilmiş olmasıdır. Merkezefendi Mezarlığı ise ismini, yanındaki Merkez Efendi Camii'nden almaktadır.

Küçük Ayasofya'nın hikayesi şu şekilde özetlenebilir: İnşaat: Bizans (Doğu Roma) İmparatoru I. Justinianus ve eşi Theodora tarafından 527-536 yılları arasında Aya Sergios ve Bakhos Kilisesi (Yunanca: Eκκλησία τῶν Άγίων Σεργίου καί Βάκχου ὲν τοῖς Ὸρμίσδου) adıyla yaptırılmıştır. İsim: Kilise, Hristiyanlığa geçtikleri için işkence ile öldürülen ve daha sonra azizlik mertebesine getirilen Sergios ve Bakhos isimli iki askerden almıştır. Efsaneler: Efsaneye göre, İmparator I. Anastasios'a karşı bir komploya karıştıkları iddiasıyla idama mahkum edilen Justinianus ve amcası Justin, sabah gerçekleşecek olan idamlarını beklerken, o gece Aziz Sergios ve Aziz Bakhos, İmparator Anastasios'un rüyasına girmiş ve onların suçsuz olduklarını söylemişlerdir. Bir başka efsaneye göre ise İmparator I. Anastasios'tan sonra tahta geçmesi için ordu tarafından, saray muhafızlarının komutanlığını yapmış ancak okuma yazması dahi olmayan köy kökenli Justin seçilmiştir. Camiye Çevrilmesi: 1497'de II. Bayezid döneminde, sarayın Bâbüssaâde Ağası (Kapı Ağası) Hüseyin Ağa tarafından camiye çevrilmiştir. Restorasyonlar: 1836 ve 1956 yıllarında onarım görmüştür.

"Aslan Parçası Cesur", TRT Diyanet Çocuk'ta yayınlanan bir animasyon dizisidir ve belirli bir camiye atıfta bulunmamaktadır. Dizi, bir kedi yavrusu olan Cesur'un bir camide sığınma bulduktan sonra yaşadığı maceraları konu alır. Bazı bölümlerin isimleri: "Süleyman'ın Karpuzları"; "Karınca İstilası"; "Lahmacun Seven Kedi". Yayın platformları: TikTok; YouTube; tabii.

Gaziantep 2. Organize Sanayi Camii, Başpınar (Organize) OSB Mahallesi'nde bulunmaktadır. Adres: Başpınar(Organize)OSB Mahallesi, OSB 1. Bölge, 83102 Nolu Cadde No:2, Şehitkamil, Gaziantep.

Çıraklık eseri, kalfalık eseri ve ustalık eseri kavramları, genellikle bir kişinin meslek hayatındaki aşamalarını belirtmek için kullanılır. Çıraklık eseri: Kişinin mesleğe yeni başladığı, acemi olduğu zamanlarda yaptığı eserdir. Kalfalık eseri: Kişinin geliştiği ve tecrübe kazandığı bir dönemde yaptığı eserdir. Ustalık eseri: Kişinin işinde ustalaştığı zaman yaptığı, meslekteki en önemli veya en büyük eseridir. Bu kavramlar, özellikle Mimar Sinan'ın eserleriyle ilişkilendirilir.

Hizmet İşçisi-Cami, camilerin ve mefruşatının bakımını sağlayan kişidir. Görevleri: Camilerin temizliği ve ısıtılması için direktifler vermek veya bu işlerin yapılmasına katılmak; Camileri ibadete hazırlamak; Din adamlarının ibadet kıyafetlerini muhafaza etmek; İbadetlerde yardımcı olarak hizmette bulunmak ve camilerin kayıtlarını tutmak.