YerelTarih

Etimesgut, 1968 yılına kadar Yenimahalle ilçesine bağlı bir belde olarak kalmıştır.

Talas, 1907 yılına kadar Kayseri Livası'na bağlı bir kasabaydı. 1987 yılında 3392 Sayılı Kanunla ilçe olmuştur.

Aydın ili, 1308 yılında Aydınoğulları Beyliği tarafından kurulmuştur.

Alibeyköy, tarih boyunca farklı dönemlerde farklı idari yapılara bağlı kalmıştır: Küçükçekmece: Kuruluşundan sonra uzun süre Küçükçekmece kasabasının bir mezraası olarak kalmıştır. Bakırköy: Daha sonra Bakırköy'e bağlanmıştır. Fatih: Ardından Fatih'e bağlanmıştır. Eyüp: En son olarak Eyüp Kazası'na bağlanmıştır. 1967 yılına kadar muhtarlık statüsünde olan Alibeyköy, bu tarihten sonra müstakil bir belediye olmuş, 1980'den sonra mahallelere ayrılarak tekrar Eyüp Kazası'na bağlanmıştır.

Narlıdere'nin eski isimlerinden bazıları şunlardır: Akhilleion. Sancakkale. Ayrıca, tapu kayıtlarında Tozluyurt adıyla da anılmaktadır.

Kestel, 1938 yılına kadar Bursa'nın bir bucağı olarak bağlıydı. 1960 yılında Belediye Teşkilatı kurulduktan sonra, 09.05.1990 tarih ve 3644 Sayılı Kanunla ilçe yapılmış ve Kaymakamlık 10 Eylül 1991 tarihinde oluşturulmuştur. Kestel, 5216 Sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanunu gereğince 23 Temmuz 2004 tarihinden itibaren Bursa Büyükşehir Belediye sınırlarına dahil edilmiştir.

Dilekdere köyünün eski adı Hoşureti'dir. Bu yer adı, 1595 tarihli Osmanlı mufassal defterinde Hoşuret (خوشوریت) olarak geçmektedir. Aynı Osmanlıca defterde köyün diğer adı olarak Çoğuret (چوغوریت) verilmiştir. 1928 tarihli Osmanlıca köy listesinde ise Hoşiret (خوشریت) biçimini almıştır. Kaynaklarda Hoşureti dışında Çuğureti (ჩუღურეთი) ve Hodureti (ხოდურეთი) olarak da geçmektedir.

Elazığ'da yerel basın, 7 Ekim 1883 tarihinde yayın hayatına başlayan Mamuretü'l-Aziz gazetesiyle başlamıştır.

Çorlu, tarih boyunca farklı dönemlerde çeşitli idari yapılara bağlı kalmıştır: Bizans İmparatorluğu: Orta Çağ'da Çorlu, Bizans İmparatorluğu'nun Trakya Theması'na bağlıydı ve "Tzirallum" kale kenti olarak stratejik bir öneme sahipti. Osmanlı İmparatorluğu: 1357'de I. Murat tarafından fethedilip Osmanlı topraklarına katıldıktan sonra, 1830'da Rumeli Beylerbeyliği kaldırılıp Edirne Vilayeti kurulunca, Çorlu bu vilayetin Tekirdağ Sancağı'na bağlı bir kazası haline getirildi. Türkiye Cumhuriyeti: 1922'de Türk yönetimi altına girdi ve günümüzde Tekirdağ iline bağlı bir ilçedir.

Karayazı, cumhuriyetin ilanına kadar Hınıs Sancağı'na bağlıydı. Cumhuriyetin ilanından sonra ise idari bütünlüğün sağlanması ve hizmetlerin genişletilmesi amacıyla TBMM tarafından ilçe kurulmasına karar verilmiştir.

Yenice halkının kökeni farklı dönemlere ve topluluklara dayanmaktadır: Selçuklu Dönemi: Yenice, Selçuklu döneminden itibaren önemli bir yerleşim yeri olarak bilinmektedir. Oğuz Boyları: XI. yüzyılda Hazar Denizi yakınlarında yaşayan Oğuz boyları, düşmanları Pecenekleri izleyerek Karadeniz kıyılarına inmiş ve Yenice bölgesine yerleşmiştir. Türkmenler ve Yörükler: 2. Kılıç Arslan döneminde Yenice bölgesine yoğun Türkmen ve Yörük yerleşimleri gerçekleşmiştir. Kınık Boyu: Bölgeye ilk yerleşen topluluk, 19. yüzyıl başlarında Asar Dağı'nın kuzeye bakan yamacına yerleşen Kınık Boyu'nun Kızıl Keçeli gruplarıdır. Ayrıca, Yenice'nin fethinden sonra Osmanlılar, daha alçak alanlara yerleşmiş ve Karşıyaka, Cebeciler, Derebaşı gibi köylere yerleşmişlerdir.

Merkez Efendi'nin mezarının Merkezefendi'de olmasının sebebi, 1552 yılında vefat ettiğinde, kendi adıyla anılan cami ve zaviyesinin yanına defnedilmiş olmasıdır. Merkezefendi Mezarlığı ise ismini, yanındaki Merkez Efendi Camii'nden almaktadır.

Karaman'a "Karaman" denmesinin sebebi, şehrin 1325 yılında Karamanoğulları Beyliği'nin başkenti olması ve bu tarihten itibaren bu ismi taşımasıdır. Karamanoğulları Beyliği'nin kurucusu olan Karaman Bey'in adından veya beyliğin mensup olduğu Karaman Oymağı'ndan geldiği düşünülmektedir. Bazı kaynaklarda ise bu ismin, Larende’ye vali olarak gönderilen “Lala Kamereddin”’in adının bozulmuş hali olduğu belirtilmektedir. Karaman'ın eski adı "Laranda" veya "Larende"dir.

Gemlik, tarih boyunca farklı dönemlerde çeşitli devlet ve yönetimlere bağlı kalmıştır: MÖ 74'ten itibaren Bitinya Krallığı ve Roma Cumhuriyeti'ne (sonradan imparatorluk) bağlıydı. 1087'de Selçuklu kumandanı Ebul Kasım'ın burayı ele geçirmesinden sonra "gemilerin yanaştığı ve üretildiği yer" anlamına gelen "Gemilik" adını almış, bu isim zamanla Gemlik'e dönüşmüştür. 1336'da Osmanlı Devleti'nin eline geçmiştir. 1995'e kadar Yalova'ya bağlıydı. Günümüzde Gemlik, Bursa iline bağlı bir ilçedir.

Kurtalan, geçmişte Siirt Vilayeti'nin bir kazası olan "Garzan"a bağlıydı. 1938 yılında, ilçe merkezinin yerinin değiştirilmesi ve adının "Kurtalan" olarak değiştirilmesi bir kanunla kabul edilmiştir.

Domaniç'te bulunan bazı aşiretler: Karakeçili Aşireti. Kayı Boyu.

Sivas Gaziköy'ün tarihi, 1933 yılından beri aynı adı taşıması nedeniyle en az 92 yıl öncesine dayanmaktadır. Köy, Sivas ilinin Merkez ilçesine bağlı olup, il merkezine 39 km uzaklıktadır.

Pasinler'in en büyük aşireti hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, Türkiye'nin en büyük aşiretleri arasında Milli Aşireti ve Ertoşi Aşireti gösterilmektedir. Milli Aşireti: Arap kökenli olup, Türkiye, Suriye ve Irak'ta yaşar ve yaklaşık 5 milyon nüfusa sahiptir. Ertoşi Aşireti: Kürt kökenli olup, Türkiye, Irak ve İran'da yaşar ve yaklaşık 3 milyon nüfusa sahiptir.

Bursa Yıldırım ilçesinin adı, Osmanlı İmparatorluğu'nun dördüncü padişahı Yıldırım Bayezid'den gelmektedir. Yıldırım Bayezid, ilçeye birçok tarihi yapı kazandırmıştır; Yıldırım Camii, Yıldırım Hamamı, Yıldırım Medresesi ve Yıldırım Darüşşifası gibi yapılar onun adını taşır.

Yerel tarih, tarihin daha dar bir ölçekte, belirli bir bölge veya topluluğa odaklanarak yazılmasıdır. Yerel tarih, kent tarihi, sözlü tarih ve toplumsal tarih gibi alanlarla iç içe geçmiştir. Yerel tarihin bazı özellikleri: Tarihsel kökleri: 16. yüzyıl Avrupasına dayanır. Gelişimi: 19. yüzyılın ikinci yarısından sonra sistematize olmuştur. Önemi: Gazete, fotoğraf ve koleksiyon gibi yerel kaynaklar sayesinde belge kavramının yeniden tanımlanmasına katkı sağlar. Eğitimdeki yeri: Tarih derslerinde yerel tarih kullanımı, öğrencilerin tarihi eserlere karşı bilinç geliştirmelerine yardımcı olur.