Botanik

İletim parankiması, bitkinin özümleme yapan dokularla iletim demetleri arasında bulunan ve su, besin ile organik bileşiklerin taşınmasını sağlayan parankima dokusu türüdür.

Erdişi ve erselik terimleri, bitkilerde çiçek yapısını tanımlamak için kullanılır ve aynı şeyi ifade ederler. Erdişi (erdişi, hermafrodit) çiçekler, hem erkek hem de dişi organlara sahip olan çiçeklerdir. Erselik çiçekler ise, morfolojik olarak hem dişi hem de erkek gametlere sahip olan çiçeklerdir.

Fındık, botanik açıdan bir meyve olarak kabul edilir çünkü: 1. Bitkisel kökeni: Fındık, Corylus cinsine ait ağaç veya çalı formundaki bitkilerin ürettiği bir üründür. 2. Meyve tanımı: Botanikte meyve, çiçekli bitkilerde döllenmeden sonra gelişen ve tohum içeren yapı olarak tanımlanır ve fındık bu tanıma uyar. 3. Sert kabuklu meyve: Fındık, sert kabuğa sahip olup yenilebilir iç kısmı bulunan bir meyve çeşididir.

Ökse otunun diğer adları şunlardır: gevele, güvelek, gövelek, purç, çekem.

Kuşburnu ve kızılcık aynı şeyler değildir. Kuşburnu, gülgiller familyasına ait bir meyve olup, genellikle çalı formunda yetişir ve C vitamini açısından zengindir. Kızılcık ise yaban mersini familyasına ait bir meyvedir ve çalı formunda yetişir, küçük, kırmızı renkli ve ekşi bir tada sahiptir.

Bolvadin'in eski adı, Polybotum olarak bilinmektedir.

Subasar ve mangrov ormanları arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Konum ve İklim: Subasar ormanları, tatlı su kaynaklarının bulunduğu karasal alanlarda gelişirken, mangrov ormanları tuzlu su ile tatlı suyun buluştuğu kıyı bölgelerinde yer alır. 2. Ağaç Türleri: Subasar ormanları, genellikle dişbudak, akçaağaç, gürgen gibi ağaçlarla karakterize edilirken, mangrov ormanları suya dayanıklı özel ağaç türleri ile tanınır. 3. Toprak Yapısı: Mangrov ormanlarının toprağı genellikle sulak alanlardır ve su seviyesi değişkenlik gösterebilirken, subasar ormanlarının toprağı mineral ve organik materyal yönünden zengindir. 4. Ekolojik Fonksiyonlar: Mangrov ormanları, yüksek biyolojik çeşitlilik sunar ve kıyı erozyonunu önleyici özelliklere sahiptir.

Sinameki, defnegiller (Lauraceae) familyasının tarçınla yakın akraba olan türü Cinnamomum aromaticum'a benzer.

Ağaç sansarının diğer adı "zerdeva"dır.

Salep bitkisi, Anadolu, Orta Doğu ve Akdeniz havzasında doğal olarak yetişir. Türkiye'de ise özellikle Akdeniz, Ege, Karadeniz ve Doğu Anadolu bölgelerinde bulunur. Salep bitkisi, kireçli ve hafif bünyeli topraklarda, genellikle ormanlık ve dağlık alanlarda yetişir.

Aril ve elaiosome farklı bitki yapılarıdır: Aril: Bazı tohumlarda bulunan, genellikle parlak renkli ve tohumun dış kısmında yer alan bir yapıdır. Aril, tohumları hayvanlar için daha çekici hale getirerek dağılmalarına yardımcı olur. Elaiosome: Birçok bitki türünün tohumlarına bağlı, yağ ve protein açısından zengin etli bir yapıdır. Elaiosomlar, Euphorbiaceae familyasındaki bitkilerde "caruncle" olarak adlandırılır.

Nergis çiçeği ve Narkissus aynı şeyi ifade eder. Nergis çiçeği, Latince'de Narcissus olarak bilinir ve mitolojik bir karakter olan Narkissos'tan adını almıştır.

Kayseri'de 300'den fazla türde bitki yetiştirilmektedir.

Chamaecyparis lawsoniana ve Chamaecyparis obtusa arasındaki bazı temel farklar şunlardır: 1. Yapraklar: - C. lawsoniana yapraklarının üst yüzeyinde beyaz "X" şeklinde çizgiler bulunurken, C. obtusa yapraklarının alt yüzeyinde beyaz "Y" şeklinde işaretler vardır. 2. Koniler: - C. lawsoniana konileri 8-10 puldan oluşurken, C. obtusa konileri 6-8 puldan oluşur. 3. Dağılım: - C. lawsoniana Kuzey Amerika'da, C. obtusa ise Japonya ve Tayvan'da doğal olarak yetişir. 4. Hastalıklara Karşı Direnç: - C. lawsoniana kök çürüklüğü hastalığına karşı daha hassastır ve bu hastalık bu türün batı Kuzey Amerika'daki doğal popülasyonunu tehdit etmektedir.

Türkiye'ye özgü beş bitki şunlardır: 1. Keltepe Çiğdemi: Mart ve nisan aylarında çiçek açan, Kocaeli Samanlı Dağları'nda yetişen bir bitki. 2. Van Ters Lalesi: Van'ın Gevaş ilçesinde yetişen ve "ağlayan gelin" olarak bilinen bir çiçek. 3. Eber Sarısı: Afyonkarahisar'ın Bolvadin, Çay ve Sultandağı ilçeleri arasındaki Eber Gölü kıyısında yetişen bir bitki. 4. Aydın Tülüşahı: Aydın iline özgü, ormanlık alanlarda ve taşlıklarda yetişen bir endemik bitki. 5. Kazdağı Göknarı: Sadece Kazdağı'nda yetişen, çamgiller familyasından bir ağaç türü.

Pinus brutia (kızılçam), Türkiye'nin Akdeniz, Ege ve Marmara bölgelerinde geniş alanlarda yaygın olarak yetişir. Ayrıca, bu ağaç türü güneydoğu Bulgaristan, Girit, Kırım, İran, Gürcistan, Azerbaycan, kuzey Irak, batı Suriye ve İsrail'de de bulunur.

Dünyanın en nadir bitkisi olarak kabul edilen birkaç bitki şunlardır: 1. Attenborough Sürahi Bitkisi (Nepenthes Attenboroughi): Filipinler'in Palawan bölgesinde yetişen bu etobur bitki, sadece birkaç yüz tane kaldığı düşünülmektedir. 2. İntihar Palmiyesi (Tahina spectabilis): Madagaskar'da yetişen bu dev palmiye, yaklaşık 50 yıl yaşadıktan sonra bir kez çiçek açıp ölür. 3. Yeraltı Orkidesi (Rhizanthella gardneri): Avustralya'da yer altında yaşayan ve çiçeklerini de yer altında açan bu bitkinin sayısının 50'den az olduğu düşünülmektedir. 4. Golf Topu Kaktüsü (Mammillaria herrerae): Meksika'da yetişen bu kaktüs, son 20 yılda yasadışı toplanması nedeniyle sayısında %95 düşüş yaşanmıştır. 5. Denizanası Ağacı (Medusagyne oppositifolia): Seyşeller'de bulunan bu ağaç, kabuklu meyvesiyle denizanasına benzemektedir ve sadece 86 tane kaldığı bilinmektedir.

Yoğurt otu ve yoğurt çiçeği aynı bitki değildir. Yoğurt otu, bilimsel adıyla Galium aparine, kökboyasıgiller familyasına ait, doğada yabani olarak yetişen yıllık otsu bir bitkidir. Yoğurt çiçeği ise, yoğurt yapımında kullanılan ve bitkinin çiçeklerinin doğrudan peynir üretiminde mayalama amaçlı kullanıldığı bir türdür.

Servi bitkisi, Akdeniz bölgesinde ve Himalayalara kadar uzanan geniş bir alanda doğal olarak yetişir. Türkiye'de ise servi ağacı özellikle Karadeniz ve Doğu Anadolu bölgelerinde yaygındır.

Jabuticaba ağacı, sadece Güney Amerika bölgesinde Brezilya, Paraguay ve Arjantin'de yetişir.