BitkiBiyolojisi

Yaprak (genel anlamda) bitkilerde fotosentez, transpirasyon ve solunumun gerçekleştiği temel organ olarak işlev görür. Bazı yaprak türlerinin özel faydaları şunlardır: Ayva yaprağı: Öksürük ve bronşit tedavisinde destekleyici olarak kullanılır, ayrıca soğuk algınlığı, ateş, uykusuzluk ve agresiflik gibi durumlarda da olumlu etkiler gösterir. Japon kavağı yaprağı: Hayvan yemi olarak kullanılabilir, özellikle kurak dönemlerde koyun ve keçi besiciliğinde tercih edilir. Havuç yaprağı: Bağışıklık sistemini güçlendirir, tümör büyümesini önler, sindirim sistemini çalıştırır ve kalp sağlığına iyi gelir.

Apikal ve interkalar meristem, bitkilerde bulunan iki tür meristem dokusudur. Apikal meristem, kök, gövde veya bunların yan organlarının uçlarında bulunan ve bu organların boyca büyümesini sağlayan meristem dokudur. İnterkalar meristem ise sürekli dokular arasında kalan ve bulunduğu organın boyca büyümesini sağlayan meristem dokuya denir.

Limon köklendirme için indol butrik asit (IBA) adlı hormon kullanılır.

Palizat ve sünger parankiması, bitkinin yapraklarında bulunan özümleme parankimasının iki çeşididir. - Palizat parankiması: Yaprağın üst epidermisinin altında, bir veya iki sıralı hücrelerden oluşur. - Sünger parankiması: Palizat parankimasının altında ve alt epidermise yakın yerde bulunur.

Bir ağacın meyve vermesi, üreme ve tohum yayma kavramlarına örnek olur.

Gymnospermae'nin (açık tohumlu bitkiler) odunu şu özelliklere sahiptir: 1. Yapı: Gymnospermae odunu basit ve homojen bir yapıya sahiptir. 2. Trake: İkincil odunlarında trake bulunmaz, sadece trakeidler mevcuttur. 3. Yıllık Halkalar: Gövde ve kök enine kesitlerinde yıllık halkalar (büyüme halkaları) görülür. 4. Işınlar: Işınlar ya parankima hücrelerinden ya da trakeidlerden oluşur. 5. Direnç: Işın trakeidlerinin ligninleşmiş sekonder çeperleri daha dirençli bir yapı sağlar.

Buğdayın toprak üstünde kalmasının birkaç nedeni vardır: 1. Anız Yakma: Organik madde miktarını azaltan anız yakma, buğdayın toprakta daha zor çürümesine ve organik maddeye dönüşmesine yol açar. 2. Ekim Derinliği: Ağır bünyeli topraklarda buğdayın derine ekilmesi, tohumların toprak üstüne çıkamamasına neden olabilir. 3. Toprak Hazırlığı: Toprağın yeterince hazırlanmaması, tohumların uygun çimlenme ve çıkış ortamını oluşturmaz.

Bitki hücre çeperi, bitki hücrelerini dış ortamdan ayıran, onlara şekil veren ve koruyan cansız bir yapıdır. Özellikleri: - Yapısı: Genellikle selülozdan oluşur, ancak yaşlı hücrelerde lignin ve suberin gibi maddeler de birikebilir. - Geçirgenlik: Tam geçirgendir, üzerindeki geçitler büyüktür. - Esneklik: Az esnektir. Görevleri: - Hücreye direnç kazandırır ve destek sağlar. - Turgor basıncından dolayı hücrenin patlamasını önler.

Fotosentezi başlatan maddeler şunlardır: ışık, klorofil, karbondioksit ve su.

Ihlamur ağacının yapışkan olmasının nedeni, yaprak bitlerinin salgıladığı tatlı özsudur. Yaprak bitleri, ıhlamur ağacının yapraklarının özsuyuyla beslenirken fazla karbonhidratı şekerli bir sıvı olarak dışarı atarlar ve bu sıvı doğal olarak yapışkandır.

Bitki hücresinde çift zarlı organeller kloroplast ve mitokondri'dir.

Bitki hücresinde çeper ve zar şu şekilde bulunur: 1. Hücre Zarı: Hücre zarının dış kısmında yer alır ve hücreyi çevreler. 2. Hücre Çeperi (Duvarı): Hücre zarının dışında yer alır ve bitkiye özgü bir yapıdır.

Evet, kloroplast besin ve oksijen üretir. Kloroplast, fotosentez yoluyla bitkilerin CO2 ve H2O gibi inorganik maddelerden güneş enerjisi ve klorofil yardımı ile organik besin üretmesini sağlar ve bu sırada atmosfere O2 verir.

Evet, böcekçil bitkilerde hücre dışı sindirim vardır.

C3 ve C4 fotosentezi arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Fotosentez Mekanizması: C3 bitkileri, fotosentez sırasında karbondioksiti doğrudan altı karbonlu bir bileşiğe (3-fosfogliserat) dönüştürürken, C4 bitkileri önce karbondioksiti bir dördüncü karbona (oksaloasetat) dönüştürür ve ardından bu bileşiği C3 fotosentezine dahil eder. 2. Karbon Sabitleme Süreci: C3 bitkilerinde karbon sabitleme süreci sadece kloroplastlar içinde gerçekleşir ve RuBisCO enzimi tarafından gerçekleştirilir. 3. Adaptasyon ve Habitat: C3 bitkileri serin ve nemli iklimlerde, C4 bitkileri ise sıcak ve kuru ortamlarda daha etkilidir. 4. Verimlilik: C4 bitkileri, daha fazla enerji ve su kullanarak daha yüksek verimlilik sağlar.

İki çekirdekli kayısı, genetik eğilim veya beslenme fizyolojisi nedeniyle oluşabilir. Ayrıca, bazı kayısı çeşitlerinde çift dişi organ oluşumu da görülebilir ve bu durum yüksek sıcaklıklar nedeniyle tomurcukların ayrım periyotlarında ortaya çıkabilir.

Trakeid ve trake bitkileri, iletim dokusunun iki farklı hücre tipidir. Temel farklar: Trake: Gelişmiş bitkilerde bulunur, iki ucu açık, geniş ve kısa, ince çeperli silindir şeklindeki borulardır. Trakeid: Trakelere göre daha ince ve uzun hücrelerdir, sivri uçlu ve uçları kapalıdır. Her iki hücre tipi de su iletiminden sorumludur ve bitkiye desteklik sağlar.

Sera ısısının 13°C'nin altına düşmesi durumunda çiçeklerde polen oluşumu durur.

Bitki hücreleri dört ana gruba ayrılır: 1. Meristem Doku: Bitkilerin büyüme bölgelerinde bulunur ve sürekli bölünebilme yeteneğine sahip hücrelerden oluşur. 2. Temel Doku: Parankima, kollenkima ve sklerenkima olmak üzere üç dokudan oluşur. 3. İletim Doku: Bitkide su ve besin taşınmasını sağlar. 4. Örtü Doku: Kök, gövde, yaprak ve meyvelerin üzerini örten dokudur.

Likopen, mavi-yeşil ışığı soğurur ve bu ışıkta fotosentez yapar.