BitkiBiyolojisi

Bitkisel dokular ve organlar birlikte çalışarak bitkinin büyümesini, gelişmesini ve yaşamasını sağlar. Bitkisel dokular dört ana gruba ayrılır: 1. Meristem (Bölünür) Doku: Bitkinin büyüme bölgelerinde bulunur ve sürekli bölünebilme yeteneğine sahip hücrelerden oluşur. 2. Temel Doku: Parankima, kollenkima ve sklerenkima gibi dokuları içerir; fotosentez, depolama ve destek gibi çeşitli işlevleri yerine getirir. 3. İletim Dokusu: Ksilem ve floem olarak ikiye ayrılır; su, mineral ve besin maddelerinin bitkinin farklı organlarına taşınmasını sağlar. 4. Örtü Dokusu: Bitkiyi dış etkilerden korur; epidermis ve periderm olarak iki kısımda incelenir. Bitkisel organlar ise üç temel gruba ayrılır: 1. Kök: Bitkiyi toprağa bağlar, su ve mineralleri alır. 2. Gövde: Yaprakları, çiçekleri ve meyveleri taşır; su ve besin maddelerini kökten yapraklara taşır. 3. Yaprak: Fotosentez yapar, terleme yoluyla su buharı kaybeder ve gaz alışverişini gerçekleştirir.

Kambiyum, bitkilerde büyüme ve iletim sistemlerinin sürekliliğini sağlayan bir dokudur. Başlıca işlevleri: 1. Gövde ve köklerin kalınlaşması: Odunsu bitkilerde enine büyümeyi sağlayarak gövdenin ve köklerin kalınlaşmasını sağlar. 2. İletim dokularının üretimi: Floem (besin maddeleri) ve ksilem (su ve mineraller) dokularını oluşturur. 3. Bitkinin sağlığı: Su ve besin taşınımı ile mekanik destek sağlayarak bitkinin yaşamsal faaliyetlerini sürdürmesini sağlar. Kambiyum, sadece ikincil büyüme yapan odunsu bitkilerde bulunur.

Ağaçlarda terleme ve boşaltım süreçleri şu şekilde gerçekleşir: 1. Terleme (Transpirasyon): Ağaçlar, köklerinden aldıkları suyu yapraklarındaki gözeneklerden (stoma) buhar halinde dışarı atarlar. 2. Yaprak Dökümü (Absisyon): Özellikle sonbahar döneminde ağaçlar, yapraklarda biriken zararlı veya fazla maddeleri bu yaprakları dökerek vücuttan uzaklaştırır. Ayrıca, bazı ağaçlarda reçine salgılama ve kabuk değiştirme gibi süreçler de boşaltıma hizmet eden ek mekanizmalardır.

Çift çenekli bitkilerde kökün enine kesitinde şu yapılar görülür: 1. Epidermis: Genç kökün en dış yüzeyinde bulunur ve kutikula tabakası içermez. 2. Korteks: Epidermis ile merkezi silindir arasında yer alır ve temel doku elemanı olan parankima hücrelerinden oluşur. 3. Endodermis: Korteksin en iç kısmındaki hücrelerden oluşur ve çeperleri madde birikimiyle kalınlaşmıştır. 4. Merkezi Silindir: Ksilem ve floem elemanlarını kapsayan bölümdür. 5. Periskl: Merkezi silindirin en dış kısmını oluşturur ve yan köklerin oluşumunu sağlar.

Evet, azot meyveyi büyütür. Azot, bitkilerin yaprak ve kök gelişimini destekler, hücre bölünmesini teşvik eder ve büyümeyi hızlandırır. Ancak, azotun aşırı kullanımı bitkilerde ve çevrede olumsuz etkilere yol açabilir.

Parankima ve iletim parankimasının görevleri şunlardır: 1. Parankima: - Özümleme parankiması: Yapraklarda ve otsu gövdelerde bulunur, fotosentez yaparak organik maddelerin sentezlenmesini sağlar. - Havalandırma parankiması: Su ve bataklık bitkilerinde bulunur, hücreler arası boşluklarda hava depolar ve bitkinin gaz alışverişinde görev alır. - İletim parankiması: Asimilasyon parankiması ile iletim demetleri arasında yer alır, su ve besin taşınmasını sağlar. 2. İletim Parankiması: - İnce çeperli hücreleri sayesinde asimilasyon maddelerini iletim yoluna iletir.

Patlıcanın morumsu siyah olmasının nedeni, derisindeki antosiyaninler adlı kimyasal maddelerdir.

Toz köklendirme hormonu sulandırılmaz, doğrudan kullanılır.

Yaprakta üç ana doku bulunur: epidermis, mezofil ve damar dokusu. 1. Epidermis: Yaprağın dış yüzeyini kaplayan tabakadır ve su kaybını önlemek için mumsu bir kaplama olan kütikül salgılar. 2. Mezofil: Yaprağın iç kısmını oluşturur ve iki bölgeden oluşur: palizat mezofili ve sünger mezofili. 3. Damar Dokusu: Su ve besinlerin yapraklar ve bitki boyunca taşınmasını sağlayan ksilem ve floem adı verilen boru şeklindeki yapılardan oluşur.

Azot, bitkilerde hayati öneme sahip bir besin maddesidir ve bir dizi önemli işlevi yerine getirir. İşte azotun bitkiler üzerindeki temel işlevleri: Protein ve klorofil sentezi: Azot, bitkilerin proteinlerinin yapı taşı olan amino asitlerin ve klorofil moleküllerinin sentezinde kullanılır. Enzim yapısı: Birçok enzimin yapısında bulunur ve metabolik reaksiyonlarda katalizör görevi görür. Hücre büyümesi: Yeni hücrelerin oluşumu ve mevcut dokuların genişlemesi için azota ihtiyaç duyulur. Fotosentez: Azotun yeterli miktarda sağlanması, bitkilerin daha fazla fotosentez yapmasını ve daha fazla besin üretmesini sağlar. Stres toleransı: Azot, bitkilerin çeşitli stres koşullarına karşı daha dayanıklı olmasına yardımcı olabilir. Ayrıca, azot kök, yaprak, gövde ve çiçeklerin büyümesini teşvik eder.

Bitki hücresinin temel görevleri şunlardır: 1. Fotosentez: Kloroplastlarda güneş ışığını kullanarak karbondioksit ve suyu glikoza ve oksijene dönüştürmek. 2. Solunum: Fotosentezde üretilen glikozu hücresel solunumda kullanarak ATP (enerji) üretmek. 3. Su ve Mineral Alımı: Kökler aracılığıyla topraktan su ve besin maddelerini emmek. 4. Yapı ve Destek: Hücre duvarı sayesinde bitkiye sertlik ve destek sağlamak. 5. Depolama: Kök, gövde ve yapraklarda nişasta, yağ ve protein gibi maddeleri depolamak.

Botanik fidancılık faaliyetleri, bitki biyolojisi, toprak bilimi, bitki besleme, sulama teknikleri gibi konularda bilgi ve beceri gerektiren bir tarım dalıdır. Botanik fidancıların iş görevleri arasında şunlar yer alır: elverişli iklim ve toprak yapısını belirlemek; fidan yetiştiriciliği için uygun ortamı sağlamak; tohumlama ve aşılama işlemlerini gerçekleştirmek; fidanları budamak, ilaçlamak ve uygun sulama teknikleriyle sulamak; yetiştirilen bitkilerin özelliğine göre uygun söküm zamanını belirlemek ve söküm işlemini gerçekleştirmek; fidanları muhafaza etmek ve satışa hazırlamak; işçi sağlığı ve iş güvenliği açısından mesleğin gereklerini yerine getirmek. Botanik fidancılar, kamu ve özel sektöre ait fidanlıklarda, peyzaj ve süs bitkileri firmalarında, belediyelerde ve araştırma enstitülerinde çalışabilirler.

Açık tohumluların (gymnospermler) 9. sınıf düzeyinde bazı özellikleri: Taksonomik grup: Çoğunlukla ağaç veya ağaççık, seyrek olarak çalı biçimindedir. Yapraklar: Çoğunlukla iğnemsi, ancak pulsu, yelpaze, şeritsi veya tüysü yapraklı türleri de vardır. Her dem yeşil: Yapraklarını tamamen dökmedikleri için dört mevsim yeşil kalırlar. Odunsu yapı: Odun boruları (ksilem) ve soymuk boruları (floem) içeren vasküler sisteme sahiptirler. Üreme: Erkek ve dişi kozalaklar ayrı ayrı oluşur; tozlaşma genellikle rüzgarla gerçekleşir. Döllenme: Polen tüpü aracılığıyla sperm çekirdekleri yumurta hücresini döller. Uzun yaşam süresi: Uzun ömürlü bitkilerdir. Kuraklığa dayanıklılık: Kuraklığa karşı dayanıklıdırlar. Besin dokusu: Döllenme olmadan besin dokusu (endosperm) gelişebilir.

Çelikten ağaç köklendirmek için indol bütirik asit (IBA) hormonu kullanılır.

Zemin doku, bitkilerin dermal ve vasküler olmayan tüm dokularını ifade eder. Zemin doku, hücre duvarlarının yapısına göre üç tipe ayrılır: 1. Parankima hücreleri: İnce birincil duvarlara sahiptir ve genellikle olgunlaştıktan sonra canlı kalırlar. 2. Kollenkima hücreleri: Bazı bölgelerde ikincil kalınlaşma bulunan ince birincil duvarlara sahiptir. 3. Sklerenkima hücreleri: Kalın odunsu ikincil duvarlara sahiptir ve genellikle olgunlaştıklarında ölürler.

Kambiyum ve sekonder meristem arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Kambiyum: Bitkilerin kök ve gövdelerinde bulunan, iletim demetlerinin oluşmasını ve enine büyümeyi sağlayan dokudur. 2. Sekonder Meristem: Bölünme yeteneğini kaybetmiş parankima hücrelerinin hormonların etkisiyle sonradan bölünme yeteneği kazanması sonucu oluşur.

Tohum kapsülü iki ana işlevi yerine getirir: 1. Tohumların korunması: Tohum kabuğu, tohumları zararlılardan ve patojenlerden korur. 2. Beslenme: Kapsül duvarı, fotosentetik olarak aktif olup, tohumun büyümesi için gerekli besin ve asimilatları sağlar.

Pamukta azot eksikliği, aşağıdaki belirtilerle anlaşılabilir: 1. Yapraklarda Sararma: Azot eksikliği ilk olarak yaşlı yapraklarda sararmaya neden olur, daha sonra bu sararma genç yapraklara doğru ilerler. 2. Yaprakların Küçülmesi: Yapraklar küçülür, gelişimleri durur ve bazen dökülür. 3. Bitkinin Zayıflaması: Bitkinin gövdesi kısalır, sürgünler ince kalır ve bitki genel olarak zayıflar. 4. Verim Düşüşü: Azot eksikliği, bitkinin erken olgunlaşmasına ve ürün miktarının büyük ölçüde azalmasına yol açar. Bu belirtiler görüldüğünde, pamuk bitkisine azotlu gübreler uygulanması önerilir.

CO2 ve su özümlemesi, fotosentez olarak da bilinir, karbondioksit (CO2) ve suyun birleştirilerek organik besin elde edilmesi sürecidir. Bu süreçte, klorofil taşıyan canlılarda ışık enerjisi kullanılarak inorganik maddeler organik bileşiklere dönüştürülür ve güneş ışığından gelen enerji kimyasal enerjiye çevrilir. Özümleme kavramı, asimilasyon veya sentez ile eş anlamlı olarak da kullanılabilir.

Trofim Lysenko'nun teorisi, türlerin dönüşümü ve çevresel faktörlerin kalıtsal özellikleri etkilediği üzerine kuruludur. Lysenko, Mendel genetiğini reddederek, bir bitkinin hayatta kalmak için çok zor bir ortamda yaşıyorsa, bu bitkiden ve tohumlarından ortama daha iyi adapte olabilen ve daha güçlü bir türün gelişebileceğini iddia etmiştir. Ayrıca, Lamarck'ın kazanılmış özelliklerin sonraki nesillere aktarılması tezini desteklemiş ve tohumların uygun çevre koşullarında yetiştirildiğinde çavdar tohumları vermeye başlayacağını öne sürmüştür.