BitkiBiyolojisi

Aslan Yelesi Mantarı (Hericium erinaceus), aşılamadan hasada kadar 21-35 gün içinde meyve verir. Evde yetiştirildiğinde, miselin alt tabakayı tamamen kaplaması 10-21 gün sürer. Doğal ortamda ise, yaz sonu veya sonbaharda ya da sıcak bölgelerde kış ve ilkbaharda meyve verir.

Kambiyum, çift çenekli bitkilerin gövde ve kökünde yer alan, yeni odun ve soymuk tabakaları oluşturarak bitkinin kalınlaşmasını sağlayan ve meristem hücrelerinden meydana gelen bir tabakadır. Ayrıca, kambiyumun bitkilerin iletim demetlerinde ikincil kalınlaşmayı ve enine büyümeyi sağlayan bir doku olduğu da belirtilir.

Protocorm benzeri yapı, orchidaceae (orkide) ve lycopodiaceae (kulüp yosunları) familyalarının embriyolarında gelişen tüberöz bir kütledir. Bu yapı, germinan tohumdan oluşur ve bitkinin sürgün ve kök sistemlerini oluşturur.

Evet, çekirdek bitkinin büyümesini sağlar. Çekirdek, bitki hücresinin yönetim merkezi olup, genetik materyali (DNA) içerir ve hücresel işlevlerin düzenlenmesinde önemli bir rol oynar. Ayrıca, çekirdek sayesinde bitki hücreleri bölünme yeteneğine sahiptir, bu da yeni hücreler ve dokular oluşturarak bitkinin büyümesini ve gelişmesini sağlar.

Zeytin ağacı çiçeklerinin dökülmesinin birkaç nedeni vardır: 1. Polinasyon Eksikliği: Zeytin ağaçları böcekler ve diğer polen taşıyıcıları tarafından döllenmezse çiçekleri dökülebilir. 2. İklim Koşulları: Aşırı sıcak veya soğuk hava koşulları, özellikle don, çiçeklerin dökülmesine neden olabilir. 3. Besin Eksikliği: Azot, fosfor ve potasyum gibi besin maddelerinin eksikliği çiçek dökülmesine yol açabilir. 4. Hastalıklar ve Zararlılar: Mantar hastalıkları ve zararlı böcekler zeytin çiçeklerini etkileyebilir. 5. Stres: Su stresi, toprakta aşırı tuz birikimi, aşırı gübreleme veya budama gibi faktörler ağacı strese sokarak çiçeklerini dökmesine neden olabilir.

Kloroplast, bir tür plastittir. Plastitler, bitki hücrelerinde bulunan, çeşitli görevleri olan çift katlı organellerdir.

Karahindibanın uzun boylu olması modifikasyon örneğidir.

Bitki hücrelerinde uygulanan kültür yöntemleri şunlardır: 1. Organogenez: Bitki dokularının hormonlar yardımıyla kök, gövde veya yaprak gibi organların geliştirilmesini sağlama. 2. Embriyo Kültürü: Olgunlaşmamış tohumların embriyosunun laboratuvar ortamında yetiştirilmesi. 3. Klonlama: Genetik olarak aynı bitkilerin elde edilmesi amacıyla ana bitkiden alınan dokuların çoğaltılması. 4. Hücresel İletişim: Bitki hücreleri arasında iletişimi sağlayarak yeni bitki hücrelerinin oluşumunu teşvik etme. 5. Sürgün Ucu Kültürü: Bitkilerin hızlı ve genetik olarak sabit bir şekilde çoğaltılması ve üretimini artırmak için sürgün uçlarının besin açısından zengin bir ortamda kültürlenmesi. 6. Meristem Kültürü: Virüslerden arındırılmış bitkilerin elde edilmesi için bitkinin büyüme noktasının kültüre alınması. 7. Protoplast Kültürü: Hücre duvarının enzimlerle yıkılması sonucu elde edilen protoplastların kültüre alınması.

Absisyon, yaprak, meyve ve çiçek dökülmesidir. Absisik asidin bazı görevleri: Gövde ve yapraklarda büyüme ve gelişmeyi engellemek; Çimlenmeyi yavaşlatmak; Yaprak ölümü (senesens) ve dökümünü (absisyon) artırmak; Çiçeklenmeyi uyarmak; Meyve olgunlaşmasını hızlandırmak. Absisyonun görevi ise tam olarak açıklık kazanmamış olmakla birlikte, bu konuda ABA'nın sorumlu bulunduğu noktalar belirlenmiştir.

Akasyaların yaşlılıkta yaprak dökmesinin nedeni, soğuk kış aylarında su kaybını azaltma ve hayatta kalma stratejisidir. Yaprak döken akasya türleri, kuru ve soğuk iklimlerde su kaynaklarını korumak amacıyla kış aylarında yapraklarını döker. Ilıman iklimlerde ise her dem yeşil akasyalar, yıl boyunca yapraklarını koruyarak fotosentez yapmaya devam eder.

Tohumun çimlenmesi kimyasal bir değişimdir. Çünkü bu süreçte tohumun yapısı değişir ve eski haline geri dönemez.

Yaprak gösterme hareketi, bitkilerde nasti olarak adlandırılan bir tür durum değiştirme hareketidir. Örnekler: - Fotonasti: Çiçeklerin ışık şiddetine bağlı olarak açılıp kapanması. - Termonasti: Bitkilerde sıcaklık değişimlerinin sebep olduğu hareketler. - Sismonasti: Bitkinin sarsıntı veya dokunma gibi dış etkenlere tepki olarak yapraklarını kapatması.

Parankima ve parankalsin terimleri farklı bağlamlarda kullanılır ve farklı anlamlara sahiptir. Parankima, bitki dokularının bir türüdür ve hücre çeperlerinin özelliklerine göre üç gruba ayrılır. Parankalsin terimi ise belgelerde bulunamamıştır.

En önemli polisakkaritler arasında şunlar bulunur: 1. Nişasta: Bitkilerde enerji depolamak için kullanılır ve fotosentez sonucu üretilir. 2. Glikojen: Hayvanlarda ve mantarlarda enerji depolayan polisakkarittir, karaciğer ve kaslarda depolanır. 3. Selüloz: Bitki hücre duvarının temel bileşenidir, bitkilere yapısal destek sağlar. 4. Kitin: Eklembacaklıların dış iskeletinde ve mantarların hücre duvarında bulunur.

Meyve, çiçekten sonra döllenme ve tohum oluşumu süreçlerinden geçerek oluşur. 1. Döllenme: Tozlaşma ile dişicik tepesine gelen polenler çimlenir ve erkek üreme hücreleri olan spermler yumurtalığa ulaşır. 2. Tohum ve Meyve Gelişimi: Zigotun gelişmesiyle embriyo oluşur ve bu embriyo tohum taslağını geliştirir.

Gece karbondioksiti emen bitkiler arasında CAM (Crassulacean Acid Metabolism) bitkileri bulunur. Bu bitkilerin bazıları şunlardır: Aloe vera; Kaktüsler; Yosunlar; Çiğdemler. Ayrıca, tropikal bitkiler ve hava bitkileri de gece solunum süreçleri sayesinde karbondioksit salınımı yapar.

Bağda tomurcuklanma, Kuzey Yarımküre'de Mart ayı civarında, Güney Yarımküre'de ise günlük sıcaklıkların 10 °C'yi aşmaya başladığı Eylül ayı civarında başlar.

Bitkilerde temel dokular dört ana gruba ayrılır: meristem, parankima, kollenkima ve sklerenkima.

Evet, buğday olgunlaşma döneminde sıcaklık ve kuraklık ister.

Bitki özsuyunu ksilem ve floem taşır. - Ksilem, mineral tuzları ve işlenmemiş özsuyu kökten gövdeye ve yapraklara taşır. - Floem, yaprağa işlenmiş besinlerin oluşturduğu özenle hazırlanmış özsuyu, bitkinin her hücresine madde ve enerji sağlamak için taşır.