Jung'a göre senkronisite (eşzamanlılık), dış dünyada vuku bulan bir olayın, psikolojik bir ruh hâli ile eş zamanlı ve ortak bir anlam bağlamında örtüşmesi fenomenidir. Senkronisite iki temel faktöre dayanır: 1. Bilinçsiz bir imge, doğrudan ya da dolaylı olarak bir rüya, fikir, fantezi veya önsezi şeklinde bilince gelmelidir. 2. Bu içerikle dış dünyada eş zamanlı oluşan nesnel bir durum örtüşmelidir. Jung, eş zamanlı deneyimleri uzay ve zamanın göreliliği ve bir dereceye kadar bilinçdışı ile ilişkilendirmiştir. Jung, senkronisite kavramını "nedensel olmayan bir bağlantı ilkesi", kişisel psişe ile maddi dünya arasındaki esasen gizemli bir bağlantı olarak tanımlamıştır. Jung'a göre bazı anlamlı tesadüfler, psikenin zaman-mekanla ilişkisi, zaman-mekan ile psikenin birbiriyle göreliliği açısından üzerine kafa yormaya değen olaylardır.