Azot

Üre, en çok bitkilerin azot ihtiyacını karşılamak için kullanılır. Ayrıca, semizotu da üre yüksekliğine iyi gelen bitkiler arasında yer alır ve böbreklerin daha verimli çalışmasına yardımcı olur.

Toprakta en çok bulunan besin maddeleri azot (N), fosfor (P) ve potasyum (K)'dır.

Yağmur yağmadığında azot kaybı şu şekilde gerçekleşir: 1. Çok kurak hava koşullarında azot kaybı minimum düzeyde olur veya hiç olmaz, çünkü nitrat azotu kayıpsız olarak bitkiye kazandırılır. 2. 5-10 gün boyunca yağmur yağmaması durumunda, üre gübresi uygulandığında azotun büyük bir kısmı amonyak (NH3) formunda buharlaşarak havaya karışır ve gübrenin etkisi azalır.

N (azot) ve O (oksijen) atom numaraları aynı değildir. Azotun atom numarası 7, oksijenin ise 8'dir.

Atmosferde azot oranı %78'dir.

Azot gübresi (BKÜ), özellikle azot ihtiyacı yüksek olan bitkilerde yaygın olarak kullanılır. Bu bitkiler arasında şunlar bulunur: Tahıllar: Mısır, buğday, arpa. Şeker pancarı. Patates. Sebzeler: Domates, biber, havuç. Tütün. Pamuk. Fasulye. Mercimek. Azot gübresi, bitkilerin büyüme aşamalarında ve verimliliklerinde kritik bir rol oynar.

N sembolü, azot elementinin simgesidir.

Buğday sapa kalktığında azotlu gübre atılması önerilir. Uygulama şekli: Azotlu gübrenin diğer yarısı, kardeşlenme döneminden sonra toprak yüzeyine verilir.

2019 yılında pamukta dekara 12-16 kg saf azot verilmesi önerilmektedir.

PSA (Basınç Salınımlı Adsorpsiyon) azot jeneratörleri, basınçlı havadan saf azot gazı üretmek için aşağıdaki adımları izler: 1. Besleme Basınçlandırması: Yatak devreye alınır ve besleme havası içeri girerek basıncı artırır. 2. Üretme: Yatak basınçlı kalır ve adsorban doymaya yaklaşana kadar azot üretmeye devam eder. 3. Basınçsızlaştırma: Yatak devre dışı bırakılır ve basınç düşerek adsorbe edilen gazların desorbe olmasına neden olur. 4. Tasfiye: Az miktarda ürün azotu yatağı temizleyerek bir sonraki döngüye hazırlar. Bu döngü, sürekli bir azot gazı akışı sağlamak için sürekli olarak tekrarlanır. Temel bileşenler arasında hava kompresörü, hava arıtma sistemi, moleküler elek yatakları, azot alıcısı ve PLC kontrol paneli bulunur.

Pirinç için en iyi gübreler arasında şunlar öne çıkmaktadır: 1. Üre Gübresi: %46 azot içeriğiyle en yüksek azotlu gübre olup, pirinç üretiminde sıkça tercih edilir. 2. Kalsiyum Amonyum Nitrat (CAN): Kahverengi veya gri renkte, nötr etkiye sahip olup, %25 azot içerir. 3. Amonyum Nitrat: Kristal, toz veya taneli yapıda, suda kolay çözünebilir ve %33 azot içerir. Ayrıca, organik gübreler de pirinç yetiştiriciliğinde kullanılabilir; örneğin, solucan gübresi bitkilerin dayanıklılığını artırır ve toprak su tutma kapasitesini yükseltir.

1 dönüm araziye 26'lık gübre olarak 20-24 kg saf azot atılması önerilir.

Azot içeren vitaminler arasında B grubu vitaminleri yer alır. Bu gruba dahil olan ve azot içeren bazı vitaminler şunlardır: B1 (tiamin); B2 (riboflavin); B3 (niyasin); B5 (pantotenik asit); B6 (piridoksin); B7 (biyotin); B9 (folik asit); B12 (siyanokobalamin).

NO kimyasal formülü, azot monoksit adlı bileşiğe aittir.

Evet, azot bir besin maddesidir. Azot, bitkilerin büyümesi ve gelişmesi için gerekli olan makro besin maddelerinden biridir.

Kenevir için en iyi azotlu gübreler amonyum sülfat veya amonyum nitrat olarak kabul edilir. Bu gübrelerin dekara saf hâlde 8-12 kg verilmesi önerilir.

Atmosferin %78'inin azot olmasının nedeni, azot gazının (N2) doğada uçucu bir bileşik olmasıdır. Ayrıca, azot içeren bileşiklerin kristal yapıda bulunmaması ve azot atomlarının Dünya'nın merkezindeki katı maddelerde yer almaması da atmosferde azotun birikmesine katkıda bulunur.

Azot tetra hidrür ve azot trihidrür arasındaki fark, içerdikleri hidrojen atomlarının sayısında yatmaktadır. - Azot trihidrür (NH3), bir azot atomuna bağlı üç hidrojen atomundan oluşur. - Azot tetra hidrür (NH4) ise dört hidrojen atomu içeren bir bileşiktir.

N2 (azot) yanınca ısı açığa çıkmaz çünkü bu reaksiyon endotermiktir. Endotermik reaksiyonlarda, reaksiyonun gerçekleşmesi için dışarıdan enerji sağlanması gerekir.

Amonyaklı gübre ve amonyum nitrat farklı kavramlardır, ancak her ikisi de azotlu gübreler sınıfına girer. Amonyaklı gübreler, amonyak ve amonyum bileşiklerini içerir ve bu gruba amonyum sülfat ve üre gibi gübreler örnek olarak verilebilir. Amonyum nitrat ise, azot ve oksijen içeren, amonyum ve nitrat formunda azot bulunan bir gübredir.