Arkeologiya

Doğu ve Batı: Mezopotamya Yunan Sanatının Kaynağı, Ord. Prof. Dr. Ekrem Akurgal tarafından kaleme alınmış bir eserdir. Kitap, 2024 yılında Kronik Kitap tarafından yayınlanmıştır.

Efes'te bulunan eserlerin tam sayısı bilinmemektedir, ancak Efes Müzesi'nde yaklaşık 64.000 eser bulunmaktadır.

Lidyalılardan günümüze kalan bazı önemli eserler şunlardır: Sardes Antik Kenti: Lidya Krallığı'nın başkenti olan Sardes, önemli bir ticaret ve kültür merkeziydi. Tümülüsler: Özellikle Bin Tepeler olarak bilinen Lidya tümülüsleri, kraliyet mezarları olarak dikkat çeker. Tapınaklar ve Saraylar: Lidya tapınakları ve sarayları, iç mekanlarındaki mozaikler ve kabartmalarla süslenmiştir. Kuyumculuk ve El Sanatları: Lidya kuyumculuğu ve fildişi oymacılığı gibi el sanatları örnekleri günümüze ulaşmıştır. Madeni Paralar: Lidyalıların icat ettiği metal paralar, tarihin ilk örneklerinden biridir. Bu eserler, Lidya medeniyetinin sanatsal, mimari ve ekonomik mirasını günümüze taşımaktadır.

Büyük Saray Mozaikleri Müzesi'nde bulunan bazı kalıntılar: Mozaikler. Peristil Kalıntıları. Müzede toplam 180 metrekarelik mozaik alanı sergilenmektedir.

Göbeklitepe figürlerinin tam olarak neyi temsil ettiği henüz kesin olarak çözülememiştir. Ancak, bazı olası yorumlar şunlardır: Kabile sembolleri: Birçok araştırmacı, hayvan figürlerinin farklı avcı-toplayıcı klanlarını veya sosyal grupları temsil eden totemik semboller olabileceğini öne sürmektedir. Mitolojik öyküler veya önemli olaylar: Hayvan figürleri ve soyut sembollerin bir araya gelerek dönemin mitolojik öykülerini veya önemli olaylarını anlattığı düşünülmektedir. Gök cisimleri ve kozmolojik kavramlar: Bazı araştırmacılar, soyut sembollerin ve hayvan figürlerinin gök cisimlerini, takımyıldızlarını veya kozmolojik kavramları temsil edebileceğini ileri sürmüşlerdir. İnanç ve ritüel: Yırtıcı hayvan figürlerinin gücü ve hakimiyeti, yılanların ise yeraltı dünyası veya yeniden doğuşla ilişkilendirilebileceği öne sürülmüştür. Figürlerin anlamı, sembolik ve mitolojik anlatımlarla ilişkilendirilerek yorumlanmaktadır.

Ankara Anadolu Medeniyetleri Müzesi'nde sergilenen bazı eserler: Çatalhöyük kent planı: Dünyanın bilinen en eski haritası, MÖ 6200 yıllarına tarihlenir. İnandık Vazosu: Pişmiş topraktan yapılmış kült vazosu, Hitit dini törenlerini anlamak için önemlidir. Güneş Kursu: Alacahöyük'ten, törensel bir sembol, MÖ 2500-2250 yılları. Tunç Tablet: Boğazköy'den, Anadolu'da bulunmuş tek tunç tablet, MÖ 13. yüzyıl. Horoztepe'de bulunan bebek emziren bronz çıplak kadın heykeli: Bir mezarda keşfedilmiştir. Kral Mutallu Heykeli: Aslantepe Höyüğü'nden. Leopar kabartmaları: Çatalhöyük'ten, MÖ 6. bin yıl. Fildişi Kutu: Acemhöyük'ten, MÖ 19. yüzyıl. Obsidiyen Vazo: Acemhöyük'ten, günlük kullanımdan çok dinsel kullanıma işaret eder. Boğa biçimli törensel kaplar: Boğazköy'den, MÖ 16. yüzyıl. Müzede, Paleolitik Çağ'dan itibaren Anadolu'nun çeşitli medeniyetlerine ait eserler kronolojik olarak sergilenmektedir.

Domuztepe'de yaşamış bazı topluluklar: Geç Hitit Dönemi'nde yerleşme: Domuztepe, Geç Hitit Dönemi'nde iskan edilmiştir. Tarım, hayvancılık ve avcılıkla geçinen topluluk: Höyükten çıkan buluntular, yerleşmenin tarım, hayvancılık ve avcılıkla geçimini sağladığını göstermektedir. Yarı göçer yaşam süren topluluk: Kazılarda elde edilen veriler, insanların tam olarak yerleşik bir hayat sürmediğini, keçi, koyun ve yaban domuzu ile beslenerek yarı göçer bir yaşam sürdüğünü ortaya koymaktadır. Domuztepe'de yaşayan topluluğun, iklimsel değişiklikler ve yaşam biçiminin zorunlu olarak farklılaşması nedeniyle bölgeyi terk ettiği düşünülmektedir. Domuztepe Höyüğü'ndeki bulguların, Sümer uygarlığının kökenine dair izler taşıdığı ve Sümerlerin Asya kökenli olma ihtimalini güçlendirdiği belirtilmektedir.

En büyük insan iskeleti olarak kabul edilen bazı örnekler ve yaklaşık boyutları: Catalina Adası İskeleti. Castelnau Devi. Günümüzde yaşayan en uzun adam, 2,51 metre boyundaki Türk Sultanı Kösen'dir.

Adıyaman Müzesi'nde insan iskeletleri, Adıyaman'daki antik kentlerin kazı çalışmalarında bulunan tarihi kalıntılar nedeniyle bulunmaktadır. Örneğin, Perre Antik Kenti'nde yapılan kazılarda, sanduka mezarlar içerisinde iyi korunmuş insan iskeletleri ortaya çıkarılmıştır. Ayrıca, Kahta ilçesinde yapılan yol çalışması sırasında bulunan oda mezarda, Roma dönemine ait 1600 yıllık beş insan iskeleti de Adıyaman Müzesi'nde sergilenebilir.

Taş Devrinde insanlar, hayvan derilerini kullanarak giyinirlerdi. 30 bin yıl önce Taş Devri giysileri bulunmaktaydı. Neandertaller, soğuktan korunmak için hayvan postu giyerlerdi. Günümüzde hala avcılık ve toplayıcılık yapan Sudan'daki Nuer gibi bazı kabileler asgari giysi giyerler. Güney Amerika'daki Fuegian kabilesi gibi diğer avcı-toplayıcı toplulukların da bazı zamanlar basit giysiler giydikleri, ama çıplak da dolaştıkları tarihsel verilerle kanıtlanmıştır.

Yazının bulunmasından önceki döneme Tarih Öncesi Çağlar denir. Bu çağlar, kullanılan aletlerin materyallerine göre sınıflandırılır: Taş Devri: Kaba Taş (Paleolitik), Yontma Taş (Mezolitik), Cilalı Taş (Neolitik). Maden Devri: Bakır (Kalkolitik), Tunç, Demir.

Eski dönemlere ait içi oyuk büyük kayaların ne işe yaradığı, bulunduğu döneme ve coğrafyaya bağlı olarak değişir. Bazı olası amaçlar: Barınak yapımı. Dini ritüeller. Sanat eserleri. Su kaynakları. Ayrıca, define avcıları oyuk taşları, gömülü hazine veya diğer değerli eşyaların işaretleri olarak değerlendirmektedir. Herhangi bir define arayışına çıkmadan önce, bölgenin yasal durumunu ve kazı izinlerini kontrol etmek önemlidir.

Göbeklitepe'deki en büyük dikilitaş, D Yapısı'nda bulunan ve birbirine paralel iki yatay ve dikey kolondan oluşan dikilitaştır. Göbeklitepe'deki dikilitaşların çoğu T şeklinde olup, ağırlıkları 40 ila 60 ton arasında değişmektedir.

Göbeklitepe'deki aslanlı dikilitaşın ne anlama geldiğine dair farklı yorumlar bulunmaktadır. Kült merkezi yorumu. Mitolojik yorum. Doğum veya cinsel ilişki hazırlığı. Bu yorumlar bilimsel kanıtlara dayanmamakta olup, farklı teorilerdir.

600 yıl önceki ataların nerede olduğuna dair bilgi bulunamadı. Ancak, ataların tarihsel olarak nerede olduklarını öğrenmek için aşağıdaki yöntemler kullanılabilir: Tarihsel kayıtlar ve veritabanları. Genetik testler. Genetik testler, ataların kökeni hakkında bilgi verebilir. Ayrıca, Anadolu'daki insan yerleşiminin MÖ 9500'e kadar geri götürülebileceği bilinmektedir.

Magnesia Antik Kenti'ndeki agora, kentin ticari ve sosyal hayatının merkezi olarak kullanılmıştır. Burada esnaf ve tüccarlar bir araya gelir, ticaret yapar ve toplumsal toplantılar gerçekleştirilirdi.

Zigguratlar Mezopotamya'da genellikle 7 katlı olarak inşa edilmiştir.

Zigguratlar Mezopotamya'da genellikle 7 katlı olarak inşa edilmiştir.

Aigai Antik Kenti, Antik Yunan uygarlığına aittir. Özellikle, Aioller tarafından kurulan 12 kentten biri olarak bilinir.

Neolitik Çağ'da görülen mimari yapılar şunlardır: 1. Kaya Mağaraları: İlk yerleşim yerleri olarak kullanılmıştır. 2. Kerpiç ve Taş Evler: Kalıcı konutlar olarak inşa edilmiştir, genellikle tek katlı ve küçük boyuttadır. 3. Düz Çatılı Yapılar: Çatılar düz formda olup, insanları nem ve sıcaktan korur. 4. Penceresiz Yapılar: Güneş ışığı için yapıda bolca delik bulunur. 5. Anıtsal Yapılar: Dini ve sosyal önemi olan, büyük taşlardan yapılan yapılar. Ayrıca, bu dönemde mezar kalıntıları, tapınaklar ve kaleler de inşa edilmiştir.