AntikÇağ

Olgun resim, tarihsel olarak Rönesans döneminde ortaya çıkmıştır. Bu dönemde sanatçılar, perspektif, anatomik doğruluk ve ışık-gölge teknikleri gibi unsurları ustalıkla kullanarak gerçekçi ve detaylı resimler yaratmışlardır. Rönesans'ın ünlü sanatçıları arasında Leonardo da Vinci, Michelangelo ve Raphael gibi isimler bulunur. İlk resimler ise Buzul Çağı'na kadar uzanan mağara duvarlarına çizilen figürlerle başlamıştır. Modern resim ise 19. ve 20. yüzyıllarda İzlenimcilik, Sembolizm, Kübizm gibi akımlarla şekillenmiştir.

İran'ın tarihi coğrafyası, antik dönemlerden itibaren çeşitli medeniyetlere ev sahipliği yapmış geniş bir alanı kapsar. Antik İran coğrafyası, kabaca Fırat Nehri ile Ceyhun Nehri arasındaki kısımları içerir. İran'ın tarihi coğrafyası şu şekilde özetlenebilir: Batı İran: Medler, Persler ve Partların egemen olduğu, Mezopotamya'yı içeren bölge. Doğu İran: Saka, İskit ve Harzemlilerin yaşadığı, Khorasmia, Baktirya ve Sistan gibi bölgeleri kapsayan alan. İran, tarih boyunca Pers İmparatorluğu, Sasaniler ve Safeviler gibi önemli devletlere ev sahipliği yapmıştır. Ayrıca, İran'ın tarihi coğrafyası, 2023 yılında Aleyna Durmuş tarafından çevrilen Barthold'un "İran Tarihi Coğrafyası" adlı eserinde detaylı bir şekilde ele alınmıştır.

Antik Çağ'da korsanlık, sadece yağma faaliyeti olarak değerlendirilmemelidir; siyasi, ekonomik ve toplumsal bir faaliyet olarak da görülmelidir. Antik Çağ'da korsanlığın bazı özellikleri: Motivasyon: Korsanlık, ekonomik kaygılarla ve ticaretin doğal bir uzantısı olarak gerçekleştirilmiştir. Toplumsal algı: Antik Yunan'da korsanlık, zenginliği artırmaya yarayan şerefli bir meşguliyet olarak kabul edilmiştir. Etki ve sonuçlar: Korsanlık, Akdeniz havzasında farklı ülkelere ait malların pazarlanmasına olanak tanıyarak ticaretin gelişmesine katkıda bulunmuş, aynı zamanda Doğu'nun kültür ve sanatının Batı'ya yayılmasına aracılık etmiştir. Roma'nın etkisi: Roma, korsanlığı yasa dışı bir eylem olarak kabul ederek bu zihniyetin değişmesine öncülük etmiş ve Akdeniz'in huzurlu bir denize dönüşmesini sağlamıştır.

Antik çağlarda meteor yağmurları genellikle mitler ve efsanelerle açıklanırdı. Bazı açıklamalar: İlahi mesajlar: Antik Çin'de meteor yağmurları, göksel mesajlar ve ilahi uyarılar olarak kabul edilirdi. Büyük olayların habercisi: Yunanlılar ve Romalılar için meteor yağmurları, iyi ya da kötü bir şeyin olmak üzere olduğuna dair işaretler olarak görülürdü. Tanrıların öfkesi veya lütfu: Antik Çin mitolojisinde meteor yağmurları, tanrıların öfkesi veya memnuniyetsizliğiyle ya da ilahi bir lütuf ve koruma olarak yorumlanırdı. Bu açıklamalar bilimsel temellere dayanmıyordu.

Antik çağda en iyi orduya sahip uygarlık konusunda kesin bir yanıt vermek zordur, çünkü farklı uygarlıkların orduları çeşitli alanlarda üstünlük göstermiştir. Bazı uygarlıkların orduları ve özellikleri: Makedonyalılar: II. Filip ve oğlu İskender yönetimindeki Makedonyalılar, atlı savaşçılar ve güçlü Yunan piyade birliklerini birleştirerek eşi görülmemiş bir ordu yaratmışlardır. Roma Ordusu: Dünyanın ilk profesyonel ordusu olarak kabul edilir. Asur İmparatorluğu: Güçlü ve disiplinli ordusuyla bilinir. Maurya İmparatorluğu: Chandragupta Maurya, 30.000 süvari, 9.000 savaş fili ve 600.000 piyade ile Antik Çağ'da bilinen en büyük orduyu kurmuştur. Mısır Ordusu: Metal silahlar ve atlı savaş arabaları kullanmıştır.

Evet, Likyalılar ve Likya aynı şeyi ifade eder. Likyalılar, Antik Çağ'da güneybatı Anadolu'daki Likya ülkesinin halkıdır.

Antik çağda meteor yağmurlarının ne zaman başladığına dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, Perseid meteor yağmuruna ilişkin kaydedilen ilk gözlemin Çin'de MS 36 yılında Han Hanedanlığı döneminde yapıldığı sanılmaktadır. Ayrıca, ilk sistematik meteor yağmuru gözlemlerinin 18. yüzyılda yapıldığı iddia edilse de, 1799 yılı bu konuda çığır açıcı bir dönem olarak kabul edilir.

Kronik Kitap'ın Antik Çağ serisi 6 kitaptan oluşmaktadır. Bu kitaplar şunlardır: Roma Savaş Sanatı. Roma İmparatorları. Hititler. On İki Caesar. Antik Roma: İnfografik. Asurlular. Ayrıca, "Yeni Roma - Doğu'daki Roma İmparatorluğu 395-700" adlı bir kitap da bu seriye dahildir.

"Antik Çağın Ebedi Hükümdarı" adlı eser, 15 bölümden oluşmaktadır.

Kimya bilimi ile ilgili ilk çalışmalar, simyacılar tarafından yapılmıştır. İlk kimya laboratuvarını kurduğuna inanılan kişi ise Câbir bin Hayyan'dır. Antik çağlarda ayrıca Mısırlılar, metal işleme ve boya yapımı gibi pratik işlemlerle kimyasal bilgi birikimi oluşturmuşlardır.

Antik çağ hakkında bazı diziler: "Bir Varmış Bir Yokmuş... Kaşifler" veya "Bir Varmış Bir Yokmuş... Keşifler". "Downton Abbey". "The Tudors". "Versailles". "The Last Kingdom (Son Krallık)". "Rome". "Spartacus". "Brittania". "Barbarians". "Ben-Hur" (2010). Ayrıca, "The Pillars of the Earth" (2010) dizisi, Ken Follett'in çok satan romanından uyarlanmış olup, kurgusal Kingsbridge kasabası sakinlerinin bir katedral inşa etme ve siyasi çekişmelerle mücadele etme çabalarını konu alır.

Yıldız haritalarının ortaya çıkış tarihi farklı kaynaklara göre değişiklik göstermektedir: 3 bin 600 yıl öncesine ait yıldız haritası: 1999 yılında Almanya'da keşfedilen Nebra Gökyüzü Tekeri, UNESCO Dünya Belleği listesinde yer almakta ve insanlığın astronomi bilgilerine dair önemli bilgiler içerdiği düşünülmektedir. 1.300 yıldan daha eski yıldız haritası: Çin’in batısındaki Dunhuang bölgesinde yer alan Mogao Mağaraları’nda bulunan ve Tang Hanedanlığı dönemine (yaklaşık M.S. 649–684) tarihlenen yıldız haritası, bilinen en eski yıldız haritası olarak kabul edilir. 2.100 yıldan daha eski yıldız haritası: Yunan astronom Hipparchus'a ait olduğu düşünülen ve Orta Çağ’dan kalma bir Yunan el yazmasında parçaları bulunan yıldız haritası, uzun süre boyunca insanlığın yıldızları sayısal koordinatlar ile takip etme konusundaki ilk girişimi olarak kabul edilmiştir.

Neden-sonuç ilişkisini ilk kez açıklayan filozof Demokritos'tur. Daha sonra Aristoteles, "meydana gelen her şeyin belli bir şeyden meydana geldiği"ni söyleyerek bu ilişkiyi mantıksal bir düzenliliğe dönüştürmüş ve dört temel neden (etken, formal, maddi ve son) ortaya koymuştur. Neden-sonuç ilişkisinin modern anlamda geliştirilmesi ve bilimsel yöntemlerle incelenmesi ise 17. yüzyılda John Locke ve René Descartes tarafından gerçekleştirilmiştir.

Antik çağlarda yağlı boya bulunmamaktadır. Yağlı boya, sanatsal bir teknik olarak Avrupa Orta Çağlarına kadar uzanır ve ilk olarak 15. yüzyılda Belçika ve Hollanda'da, özellikle Erken Hollanda ressamları tarafından geliştirilmiştir. Ancak, yağlı boyaya benzer teknikler antik dönemlerde kullanılmıştır. Örneğin, Budist sanatçılar, 7. yüzyılda Afganistan'daki Bamiyan Mağaraları'nda bitkisel yağlarla pigmentleri karıştırarak duvar resimleri yapmışlardır.

Anforanın bazı özellikleri: Şekil: Gövdesinden daha ince olan boyun kısmının altında ortaya kadar genişleyip dibe doğru daralarak sonlanan iki kulplu, yumurta şeklinde bir kaptır. Kullanım amacı: Antik dönemlerde gıda maddelerinin depolanması ve taşınması için kullanılmıştır. Malzeme: Genellikle seramikten yapılır, ancak metal veya cam gibi diğer malzemelerden de yapılmış anforalar da vardır. Tasarım: Anforaların tasarımı, kullanılan malzeme ve üretim teknikleri, dönemin teknolojik seviyesine bağlı olarak değişiklik göstermiştir. İşaretler: Birçok anfora, ateşlemeden önce boyun, ağız kenarı veya kulplara yerleştirilen damgalarla işaretlenmiştir. Kullanım çeşitliliği: Anforalar, bazen dini ve kültürel amaçlar için de kullanılmıştır. Günümüzdeki kullanımı: Günümüzde daha çok arkeolojik ve kültürel bir değer taşır.

Ekonomik faaliyetler, tarih öncesi çağlarda başlamıştır. Paleolitik Çağ. Mezolitik ve Neolitik Çağ. Kalkolitik Çağ. Ayrıca, maden işleme ve ticaretin gelişimi, ekonomik hayatın çeşitlenmesine katkıda bulunmuştur.

Mezar steli, yüksekliği eninden uzun, dik bir biçimde zemine yerleştirilen yekpare taştan levhaya verilen addır. Mezar stelleri, mezar taşı olarak kullanıldıkları gibi, adak, anı veya sınır taşı olarak da dikilmişlerdir. Steller, Antik Yakın Doğu, Yunanistan, Mısır ve Çin gibi çeşitli medeniyetlerde bulunmuştur.

"Kızıl Afet" ifadesinin hangi dönemde geçtiğine dair bilgi bulunamadı. Ancak, İstanbul'da tarihsel olarak yaşanan bazı afet türleri şunlardır: Yangınlar. Kış ve don olayları. Seller. Ayrıca, "Kızıl ve Beyaz Afet Dönemlerinde Toplumsal Hayat" adlı bir kitap bulunmaktadır.

"Kalabalık yalnızlık" kavramı, belirli bir kişi tarafından bulunmamış, modern toplumda gözlemlenen bir olgudur. Bu kavram, Zygmunt Bauman'ın sosyolojik analizlerinde ve TDK tarafından 2024 yılının kelimesi olarak seçilmesiyle popülerlik kazanmıştır. Zygmunt Bauman, modern bireylerin sabit kimliklerden ve kalıcı ilişkilerden uzaklaşarak "yalnız kalabalıklar" haline geldiğini savunur. Franz Kafka'nın "Benim yalnızlığım insanlarla dolu" sözleri de bu kavramı modernize ederek ifade eder. Dolayısıyla, "kalabalık yalnızlık" kavramı belirli bir kişiye atfedilemez, daha çok toplumsal ve kültürel bir gözlemin sonucudur.

İyonya haritası, Antik Çağ'da Anadolu'nun Ege kıyısındaki İzmir ve Aydın illerinin sahil şeridini gösteren bir haritadır. Aiolya haritası hakkında ise bilgi bulunmamaktadır. İyonya haritasını içeren bazı kaynaklar şunlardır: tr.pinterest.com; istockphoto.com. İyonya'nın coğrafi konumu hakkında bilgi veren bir kaynak ise tr.wikipedia.org adresindeki "İyonya" maddesidir.