Alfabeler

Enver Paşa Alfabesi, diğer harflerle birleşme durumuna göre başta, ortada ve sonda farklı şekiller alan Osmanlıca harflerin, birleştirilmeden aslî halleriyle, ayrı ayrı yazılması esasına dayanan bir yazı sistemidir. Bu yeni alfabe oluşturulurken Osmanlıcadaki mevcut 32 harf korunmuş, eski harflerle yazılma imkânı bulunmayan Türkçedeki 8 ünlü, mevcut harflerin üzerine küçük işaretler konulmak suretiyle gösterilmiştir. Resmî adı “Ordu Elifbası” olan bu alfabe ile harflerin birleştirilmeden yazılması, kelimelerin telaffuz edildiği hâliyle kaleme alınması gibi kurallar da benimsenmiştir. Enver Paşa Alfabesi, Birinci Dünya Savaşı sırasında askerî yazışmalarda kullanılmış, ancak hem kullanım zorlukları hem de gelen tepkiler nedeniyle bir süre sonra uygulamadan kaldırılmıştır.

Flemenkçe alfabesi, Latin alfabesi temelinde oluşur ve Türk alfabesiyle benzerlik gösterir. Flemenkçe alfabedeki harflerin okunuşları şu şekildedir: A. B. C. D. E. F. G. H. I. J. K. L. M. N. O. P. Q. R. S. T. U. V. W. X. Y. Z. "Z" şeklinde

Kürtçe alfabesinde 31 harf olmasının nedeni, farklı Kürt grupları tarafından kullanılan çeşitli alfabelerin birleşiminden kaynaklanmaktadır. Kuzey ve Batı Kürtleri, 1932 yılında Celadet Ali Bedirhan tarafından latin alfabesinden uyarlanan Kurmancî, Hawar ya da Bedirxan alfabesini kullanır. Güney ve Doğu Kürtleri, Arap alfabesinden uyarlanmış Soranî alfabesini kullanır. Eski Sovyet cumhuriyetlerinde ve Orta Asya’da yaşayan Kürtler, Kiril alfabesini kullanır. Bu farklı alfabelerdeki harflerin bir araya gelmesiyle Kürtçe alfabesi 31 harften oluşmuştur.

Türk alfabesinin son üç harfi Y, Z ve Ş'dir. Alfabetik sıralama: 1. A 2. B 3. C 4. Ç 5. D 6. E 7. F 8. G 9. Ğ 10. H 11. I 12. İ 13. J 14. K 15. L 16. M 17. N 18. O 19. Ö 20. P 21. R 22. S 23. Ş 24. T 25. U 26. Ü 27. V 28. Y 29. Z.

Braille alfabesi, 1821 yılında Louis Braille tarafından geliştirilmiştir.

Alfabenin 8. harfi G'dir.

Selçuklu Devleti, Arap alfabesini kullanmıştır. Ayrıca, Selçuklu alfabesi, Türkçedeki özel sesleri belirtmek için bazı ek harfler ve işaretler içermiştir.

Litvanya, Latin alfabesi kullanmaktadır. Litvanca alfabesi, 32 harften oluşur ve Q, W, X harflerini içermez. Litvanca alfabesinin bazı harfleri ve karşılıkları: ą; č; ę; ė; į; š; ų; ū; ž.

Gürcistan, Gürcü alfabesi kullanmaktadır. Gürcü alfabesi, 5'i sesli olmak üzere 33 harften oluşur ve büyük-küçük harf ayrımı yoktur. Gürcü alfabesinin üç tarihi yazı biçimi vardır: 1. Asomtavruli: Anıtsal yazı olarak da bilinir, Gürcü yazısının en eski biçimidir. 2. Nuskhuri: 9. yüzyılda ortaya çıkmış, daha yuvarlak ve kompakt bir yazı sistemidir. 3. Mkhedruli: Modern Gürcü alfabesi olup, 11. yüzyılda şekil almaya başlamış ve 13. yüzyılda standart yazı biçimi haline gelmiştir.

Evet, Fars alfabesi sağdan sola doğru yazılır. Farsça ve diğer bazı İran dillerini yazmak için kullanılan Fars alfabesi, Arap alfabesinin dört ek harf eklenmiş bir varyasyonudur.

Eski ve yeni Türk alfabeleri arasındaki temel fark, kullanılan yazı sistemidir. Eski Türk alfabeleri arasında Göktürk, Mani, Soğut (Sogd), Uygur, Brahmi, Tibet, Süryani, İbrani, Grek, Arap, Kiril alfabeleri bulunmaktadır. Yeni Türk alfabesi ise 1 Kasım 1928'de kabul edilen Harf Devrimi ile Latin alfabesine dayalı olarak oluşturulmuştur. Ayrıca, eski alfabelerde bazı sesler için farklı harfler veya işaretler kullanılırken, Latin alfabesinde bu sesler için özel harfler veya işaretler eklenmiştir.

Norveç alfabesinde 29 harf bulunmaktadır. Bu harfler, İngilizce alfabedeki harflerin yanı sıra üç özel harfi de içerir: Æ, Ø ve Å.

Peri dili, genellikle peri alfabesi olarak adlandırılan bir yazı sistemiyle ifade edilir. Peri alfabesi, fantastik edebiyat eserlerinde sıkça karşılaşılan, mitolojik varlıkların kullandığı bir dil olarak anılır. Peri alfabesinin resmi bir statüsü olmadığını ve tamamen internet ortamında yaygınlaşmış bir sistem olduğunu belirtmek gerekir.

İtalyan alfabesinde 21 harf bulunmaktadır. İtalyan alfabesinde belirli bir sayıda yazı tipi bulunmamaktadır, çünkü yazı tipleri harflerin yazılış stilini ifade eder ve bu, alfabenin temel harf sayısını değiştirmez.

En eski Türk eseri, milattan önce 8. yüzyıldan kalma Orhun Irmağı vadisinde bulunan Kül Tigin, Bilge Kağan ve Tonyukuk yazıtlarıdır. Ayrıca, 9. yüzyılda Uygur Kağanlığı döneminde yazılan Irk Bitig, Altun Yaruk ve Sekiz Yükmek adlı eserler de ilk Türkçe yazılı eserler arasında yer alır.

Kiril ve Latin klavyeler arasındaki temel farklar şunlardır: Harf Sayısı: Kiril alfabesi 33 harften oluşurken, Latin alfabesi 26 harf içerir. Harflerin Telaffuzu: Kiril harflerinin bazıları Latin alfabesi harflerine benzese de farklı seslere sahiptir. Kullanım Alanı: Kiril alfabesi, Slav dillerinde ve Doğu Avrupa ile Orta Asya'nın bazı bölgelerinde kullanılırken, Latin alfabesi dünya genelinde yaygın olarak kullanılır. Dil Yapısı: Kiril alfabesi, Slav dillerinin dil yapısına uygun şekilde geliştirilmiştir ve bu nedenle Latin alfabesine göre farklı sesleri ifade etme özelliği taşır. Ayrıca, bazı klavyelerde ergonomik oyuk tuşlar veya düz tuşlar gibi tasarım farklılıkları da olabilir.

Japonya, üç farklı alfabe kullanmaktadır: Hiragana, Katakana ve Kanji. Hiragana: Temel Japon alfabesidir ve kelimelerin yazılmasında kullanılır. Katakana: Yabancı kökenli kelimeler ve özel isimler için kullanılır. Kanji: Her bir karakterin belirli bir anlam ifade ettiği, Çince kökenli bir alfabedir. Ayrıca, Japonca'da Latin alfabesi olan Rōmaji de kullanılmaktadır.

Göktürkçe (Orhun alfabesi), Eski İskandinav yazıtlarında kullanılmış olan Runik yazıya benzediği için geçmişte Avrupa literatüründe "Sibirya Run harfleri", "Yenisey Run harfleri", "Runik alfabe" ve "Türk Run Yazısı" olarak adlandırılmıştır. Ancak, alfabenin kökeni konusunda farklı görüşler de bulunmaktadır; bazı araştırmacılar alfabenin Arami, Sogd ve Pehlevi alfabelerinden veya Türk damgalarından etkilenerek geliştiğini düşünmektedir.

Hayır, Kıptice ve Mısır alfabesi aynı değildir. Kıptî alfabesi, Antik Mısır'da konuşulan ve bugünkü Kıptilerin konuştuğu dile verilen ad olan Kıptice'nin alfabesidir. Mısır alfabesi ise genellikle Mısırca'nın yazısı olan hiyeroglif olarak bilinir.

Enokyan alfabesinin Türkçe'ye doğrudan bir çevirisi veya eşdeğeri bulunmamaktadır, çünkü Türkçe ve Enokyan alfabeleri farklı dil yapılarına sahiptir. Enokyan alfabesi, 21 harften oluşur ve her harf belirli bir sembolik anlam taşır.