Sebk-i Hindi, edebiyatta (özellikle Divan edebiyatında) Hint tarzı veya Hint üslubu demektir. Sebk-i Hindi'nin bazı özellikleri: Bilmeceyi andıran karmaşık manzum ve anlatımlar; Hayal oyunları; Güçlükle anlaşılan, beklenmedik ve alışılmamış benzetmeler; Sentetik bir şiir dili. Sebk-i Hindi'nin bazı temsilcileri: XVII. yüzyıl: Nef'i, Naili, Neşati; XVIII. yüzyıl: Şeyh Galib. Hikemi üslup, şiirde düşünceyi, hikmeti önceleyen bir tarzdır. Hikemi üslubun bazı özellikleri: Somut anlamlarla ilgilenme; Atasözlerinden, deyimlerden ve veciz ifadelerden yararlanma; Dünyanın geçiciliği inancına dayanan bir lirizm. Hikemi üslubun bazı temsilcileri: Nabi; Şevket-i Buharî ve Bidil.