Sebk-i Hindi Akımı, "Hint tarzı" veya "Hint yolu" anlamına gelir ve İran'da ortaya çıkmış, ancak Safeviler dönemindeki dini baskılar nedeniyle İranlı şairlerin Hindistan'a gitmesiyle burada gelişmiştir. Sebk-i Hindi Akımı'nın bazı özellikleri: Anlatım ikinci plana düşmüş, anlam güzelliği önem kazanmıştır. Mübalağa, tasavvuf ve ağır bir dil kullanılmıştır. Musiki ve ahenk önemlidir. Temsilcileri: Şevket-i Buharî, Sâib-i Tebrizî, Tâlib-i Âmûti, Urfi-i Şirâzi, Kelîmi-Kâşânî, Naili Kadim, Nabi, Fehim-i Kadim, İsmetî, Şehrî, Şeyh Galip. Türkî-i Basit Akımı, yalnızca Türkçe kelimelerden oluşan veya ağırlıklı olarak Türkçe kelimelerden meydana gelen şiirlere sahiptir. Türkî-i Basit Akımı'nın bazı özellikleri: XV. ve XVI. yüzyılda görülmüştür. Fars ve Arap şiiri etkisinde gelişen divan şiirine tepki olarak ortaya çıkmıştır. Arapça, Farsça sözcük ve tamlamalardan kaçınılmıştır. Halk şiirindeki mecazlar ve deyimler kullanılmıştır. Temsilcileri: Tatavlalı Mahremi, Aydınlı Visâlî ve Edirneli Nazmî.