1936 İş Kanunu, Türkiye'de iş ilişkilerini düzenleyen temel yasal metindir. Kanunun bazı önemli maddeleri: - İşçi, işveren ve işyeri tanımları: İş sözleşmesini dayanarak çalışan gerçek kişiye "işçi", işçiyi çalıştıran gerçek veya tüzel kişiye "işveren", işverenin işçileriyle birlikte mal veya hizmet üretmek amacıyla organizasyon kurduğu yere "işyeri" denir. - Çalışma süreleri ve fazla mesai: Çalışma süreleri, fazla mesai, yıllık izin, iş güvenliği ve ücret gibi konuları ayrıntılı olarak düzenler. - Kıdem tazminatı: Çalışma süresi beş yıldan fazla olan işçilere, her tam yıl için on beş günlük ücret tutarında tazminat verilmesini öngörür. - Grev ve lokavt yasağı: Grev ve lokavtı yasaklar, işçilerin greve gitmesi halinde cezai yaptırımlar düzenler. 1936 İş Kanunu, 4857 sayılı İş Kanunu ile yürürlükten kaldırılmıştır.