Yerleşim

Çatalhöyük'ün neden terk edildiğine dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, terkin olası sebeplerinden bazıları şunlardır: Tarım alanlarının verim kaybetmesi. Su kaynaklarının azalması. Toplumsal sorunlar. Bu sadece teorilerdir, Çatalhöyük'ün terk edilme sebebi kesin olarak bilinmemektedir.

Aksaray Sultanhanı, Atçekenler, Koştemür, Varsaklar, Çapanlı, Bayat, Çepni, Beğdilli, Kuzugöllü, Bozdoğan, Çobanlı, Dağlı, Develi, Eymir, Işıklı, Kınık, Kızık, Koyunlu, Kutbeyli, Köserelli, Musacalı, Sarık, Yabanlı, Hayta, Koçak, Kitişler ve Pekmezci gibi Türkmen boyları tarafından yerleşilmiştir. Sultanhanı, Anadolu Selçuklu Devleti döneminde önemli bir yerleşim yeri olmuş ve kervansarayın yapımı ve imarında bu Türkmen boyları önemli roller üstlenmiştir.

Yerli kelimesi, Türk Dil Kurumu'na göre altı farklı anlama sahiptir: 1. Taşınamayan, başka yere götürülemeyen. 2. Yurt içinde yapılan veya bir yurdun kendine özgü niteliklerini taşıyan. 3. Belli bir bölgede yetişen, otokton. 4. Bir yerin ilk sakini olan, otokton. 5. Oturduğu bölgede doğup büyüyen, ataları da orada yaşamış olan (kimse). 6. Amerika, Avustralya ve Afrika'nın uygarlıktan uzak, ilkel biçimde yaşayan kimi halklarına verilen ad.

Ovalar, çeşitli nedenlerle önemlidir: Tarım: Ovalar, verimli topraklara sahip oldukları için tarımsal faaliyetler için oldukça uygundur. Ekonomik Kalkınma: Sanayi ve yerleşim için büyük fırsatlar sunar. Ekolojik Sistemler: Çok çeşitli bitki ve hayvan türleri için önemli yaşam alanlarıdır. Su Kaynakları: İçme, sulama ve endüstri için su sağlar. Tarih ve Kültür: Yüzyıllardan beri başlıca yerleşim merkezleri olmuştur.

Turgutlu halkının kökeni hakkında farklı görüşler bulunmaktadır. Saruhanoğulları Dönemi: Turgutlu, 1300'lü yılların ilk on yılında Saruhanoğulları tarafından ele geçirilmiştir. Moğol-Türk Boyu: Bazı araştırmacılar, Turgutlu isminin kökeninin Moğol-Türk boylarına dayandığını öne sürmektedir. Turgutlu'nun kesin olarak ne zaman ve nereden yerleştiğine dair net bir bilgi bulunmamaktadır.

Yerleşme, oturulan ve barınılan yerdir. Yerleşme, konutlar da dahil olmak üzere içerisinde barınılan veya değişik türdeki faaliyetlerin sürdürüldüğü her türlü yapıyı içerisine alır.

Yunak halkının kökeni çeşitli kaynaklara göre şu şekilde özetlenebilir: Türkmenler: Torunlar köyünün Afşar boyuna mensup insanlar tarafından kurulduğu, Hursunlu, Kuzören, Kıllar, Turgut, Yığar köylerinin Türkmen köyleri olduğu bilinmektedir. Kürt Aşiretleri: Buzluca ve Sığırcık’tan gelip Yunak’a yerleşenler olduğu belirtilmektedir. Bulgaristan Göçmenleri: Bulgaristan’dan gelen muhacirler, Yunak’ın Macur (Muhacir) Mahallesi’ne yerleşmişlerdir. Yörükler: 1870 yıllarında Gaziantep, İslahiye, Antalya ve Beyşehir yörelerinden göç ederek yerleşik hayata geçmişlerdir. Ayrıca, Yunak’ın kurulduktan sonra bir süre Sivrihisar ile bağlantısı olduğu, daha sonra Çeltik’e, ardından Akşehir’e bağlandığı ve 1953 yılında Konya’ya bağlı bir ilçe haline getirildiği bilinmektedir.

Görele halkı, Çepni Türk boyundan gelmektedir. Ayrıca, 1771 yılında yaşanan bir isyan sırasında Osmanlı donanması tarafından eski Görele'nin yakılması sonucu, kalan insanlar şimdiki Görele'ye yerleşmiştir.

Tarabya, eskiden Terkos Metropolis'ine bağlıydı. Günümüzde ise Tarabya, İstanbul'un Sarıyer ilçesine bağlıdır.

Ferzan Özpetek'in Türkiye'de yaşamamasının nedeni, uzun yıllardır İtalya'da yerleşik olmasıdır. Özpetek, 3 Şubat 1959 tarihinde İstanbul'da doğmuş, ancak sinema eğitimi almak için 1976 yılında İtalya'ya gitmiştir.

Akçaabat halkının nereden geldiğine dair kesin bir bilgi bulunmamakla birlikte, ilçenin tarihine dair bazı bilgiler mevcuttur. Akçaabat'a Türklerin yerleşimi, 12. yüzyılda Selçuklu döneminde Türkmen beylerinin bölgeyi fethetmesiyle başlamıştır. İlçenin Osmanlı topraklarına katılması, 1461 yılında Fatih Sultan Mehmet Han'ın Trabzon'u fethetmesiyle gerçekleşmiştir. Akçaabat, tarih boyunca farklı isimlerle anılmıştır; en bilinen eski adı Platana olup, bu isim Yunanca "çınar ağacı" anlamına gelmektedir.

Cihangir'de oturan bazı kişiler: Sanatçılar ve tasarımcılar. Ünlüler. Diplomatlar ve iş insanları. Cihangir, aynı zamanda İstanbul'a yerleşen yabancılar ve sanatçılar tarafından da tercih edilen bir bölgedir.

Sarıgöl halkının nereden geldiğine dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, ilçenin tarihçesine dair bazı bilgiler mevcuttur: Halk arasındaki rivayetlere göre, Sarıgöl'ün yerleşim alanı eskiden deniz seviyesinden alçakta bir göldü. İlçedeki ören yerleri, çevre tarihinin çok eski olduğunu göstermektedir. Yazılı kitabelere rastlanmamakla birlikte, bazı yerleşim yerlerindeki kalıntılar ve mezarlarda milattan önceki medeniyetlerin varlığını ortaya koymaktadır. 1393 yılında Osmanlı topraklarına katılmış ve bu dönemde adı "İnegöl" olarak anılmıştır. Sarıgöl, 1938 yılında "Sarıgöl" adını alarak bucak olmuş, 4 Eylül 1957'de ise ilçe statüsüne kavuşmuştur.

Taşrada yaşayanlar, bir ülkenin başkenti ve büyük kentleri dışında kalan tüm bölgelerde ikamet eden kişileri ifade eder. Taşra, sadece coğrafi bir terim değil, aynı zamanda kültürel ve sosyal bir durumu da yansıtır. Taşrada yaşayan bazı gruplar: Yerel halk: Komşuluk ilişkilerinin önemli olduğu, güçlü sosyal bağların kurulduğu topluluklar. Meslek grupları: Doktorlar, öğretmenler, avukatlar gibi enformatik cehalet açısından taşralılarla eşitlenmiş gruplar. Göçmenler: Taşra bölgelerine yerleşmiş veya göç etmiş kişiler. Ayrıca, taşra bölgeleri, yenilikçi fikirler ve girişimciliğin merkezleri haline de gelebilir.

Yerleşmenin temel amacı, insanların çeşitli ihtiyaçlarını karşılamaktır. Bu ihtiyaçlar arasında: Beslenme. İklimin olumsuz şartlarından korunma. Güvenlik sağlama. Ürünleri saklama. Yerleşmeler, aynı zamanda ekonomik faaliyetlerin geliştiği alanlarda iş olanaklarının fazla olması nedeniyle de yoğunlaşır. Yerleşmeler, doğal ve beşeri faktörler göz önünde bulundurularak seçilir.

Bolvadin'de bulunan bazı Türk boyları şunlardır: Yazır; Avşar; Karkın; Çepni; Sarıkeçili, Karakeçili, Tekeli Yörükleri. Ayrıca, çevrede Morcaali Türkmenleri, Oğuz Türkleri, Karabağ Türkmenleri, Tabanlı Türkmenleri, Selçuklu Yörükleri ve Avşar Yörükleri gibi diğer Türk boyları da bulunmaktadır.

Growing Up Smith filmi, 1979 yılında Amerika'ya taşınan Hintli bir ailenin 10 yaşındaki oğlu Smith'in büyüme hikayesini anlatıyor. Filmde, Smith'in Amerikan rüyasını yaşama umuduyla, ailesinin Hint kültürünü koruma çabalarıyla başa çıkarken, yan evdeki kıza aşık olması ve "iyi bir çocuk" olma arzusu, onu ailesinin değerlerinden daha da uzaklaştırıyor. Ayrıca, Smith'in komşusu Butch ile ava çıkması, silahlar ve kendisi hakkında bir ders öğrenmesiyle sonuçlanıyor. Film, göçmenlerin karşılaştığı zorluklar, genç aşkı, ailevi görevler ve geleneğin birçok yaşamdaki rolü gibi temaları işliyor.

Çengelköy halkının kökeniyle ilgili kesin bir bilgi bulunmamakla birlikte, semtin ismiyle ilgili çeşitli rivayetler mevcuttur. Gemi çengelleri: Bir rivayete göre, Çengelköy'e Bizans'tan kalma gemi çengelleri nedeniyle önce "Gemi Çengeli" denmiş, zamanla bu isim sadeleşerek "Çengelköy" olmuştur. Çengeloğlu Tahir Paşa: Bazı kaynaklara göre ise semtin adı, II. Mahmud döneminde burada yalı sahibi olan Çengeloğlu Tahir Paşa'dan gelmektedir. 1960'lara kadar Çengelköy'de çoğunlukla Rumlar yaşamaktaydı.

Ören yeri, arkeolojik veya tarihi değeri olan, geçmiş medeniyetlerin izlerini taşıyan alanlardır. Bu alanlar, aşağıdaki özelliklere sahip olabilir: yapılar ve kalıntılar; heykeller, mezarlar, tapınaklar gibi arkeolojik buluntular; günlük yaşama dair izler; doğal güzellikler. Ören yerleri, tarihsel, arkeolojik, sanatsal ve sosyal açıdan önemli değerler taşır ve ziyaretçilerine geçmişe dair benzersiz bir yolculuk imkanı sunar.

Dursunbey halkının nereden geldiğine dair bir bilgi bulunamamıştır. Ancak, Dursunbey'in tarihiyle ilgili bazı bilgiler şu şekildedir: Roma Uygarlığı döneminde Dursunbey civarına "Abriettene" adı verilmiştir. Hadrianeia ismi, ünlü Roma İmparatoru Hadrianus'tan gelmektedir. Dursunbey yöresine "Hadrianeia" isminin, İmparator Hadrianus şerefine kurulan bir şehir olduğu için verildiği düşünülmektedir. Hadrianeia şehrinin, milattan sonra 131-132 yıllarında kurulduğu tahmin edilmektedir. Osmanlı Devleti zamanında, İkinci Osmanlı Padişahı Orhan Gazi, Emir Dursun’u buraya komutan olarak atamış ve ilçeye, Emir Dursun’a izafeten "Dursunbey" denmiştir.