ToprakBilimi

Strüktür kelimesi, farklı bağlamlarda farklı anlamlar taşıyabilir: 1. Toprak Bilimi Terimi: Strüktür, toprağın yapısı ve dokusunu ifade eder. 2. Toplum Bilimi ve Mimarlık Terimi: Strüktür, bir yapının taşıyıcı bölümünü veya sistemini ifade eder. 3. Genel Anlamda: Strüktür, bir bütünün nasıl organize edildiğini ve bileşenlerinin nasıl bir araya geldiğini ifade eden genel bir terimdir.

Laterit topraklar, verimsiz olmasının birkaç nedeni vardır: 1. Aşırı Yıkanma: Yağışların bol olduğu tropikal iklim bölgelerinde, topraklar çok yıkanır ve topraktaki mineraller, özellikle silis, önemli ölçüde arınıp kaybolur. 2. Humus Eksikliği: Bitki artıklarının mikroorganizmalar tarafından tüketilmesi ve yağmurun sıkça gelmesi, topraktaki humus miktarını azaltır. 3. Demir Oksit Oranı: Demir oksit oranının fazla olması, toprağın kızıl bir renk almasına neden olur ve bu durum, bitki köklerinin derine ulaşmasını engelleyebilir.

Agregat ve toprak yapısı kavramları, toprağın fiziksel özellikleri ile ilgili önemli terimlerdir. Agregat, toprak parçacıklarının bir araya gelerek oluşturduğu doğal yapıdır. Toprak yapısı ise, toprak partiküllerinin birbirleriyle birleşerek oluşturduğu düzeni tanımlar.

Toprak bilimi final sınavında aşağıdaki konular ve konular kapsamında yer alan belirli başlıklar çıkabilir: 1. Toprak Fiziği ve Kimyası: Toprak yapısı, sınıflandırılması, fiziksel, kimyasal ve biyolojik özellikleri. 2. Toprak Etüdü ve Haritalama: Toprakların haritalandırılması ve arazilerin kullanımına yönelik planlar. 3. Bitki Besleme: Bitkilerin besin elementleri ihtiyaçları, toprak verimliliği ve gübreleme. 4. Sürdürülebilir Tarım: Sürdürülebilir toprak yönetimi ve doğal kaynakların kullanımı. 5. Tarımsal Mücadele ve Hastalıklar: Bitki hastalıklarının ve zararlıların kontrolü. 6. Araştırma ve Deneme Yöntemleri: Toprak ve bitki analizleri, veri toplama ve değerlendirme. Bu konular, sınavın genel çerçevesini oluşturur ve her yıl değişebilecek spesifik sorulara ek olarak yer alabilir.

15-15-15 gübre, içeriğinde eşit oranda azot, fosfor ve potasyum bulunan bir kompoze gübredir.

Taş doğuran toprağa iyi gelen bazı uygulamalar şunlardır: 1. Organik Gübre Kullanımı: Hayvan gübresi ve leonardit gibi organik maddeler toprağın yumuşamasına yardımcı olur. 2. Kum ve Kil İlavesi: Toprağın yapısını dengelemek için killi topraklara kum veya mil, kumlu topraklara ise kil eklemek faydalı olabilir. 3. Erozyon Kontrolü: Bitki örtüsünü artırmak ve eğimli arazilerde teraslama yapmak erozyonu önleyerek toprağın verimliliğini artırır. 4. Taş Temizleme: Tarım arazilerinde taşları temizlemek için özel araçlar kullanmak, toprak işleme işlemlerini kolaylaştırır. Bu yöntemler, taş doğuran toprakların tarımsal olarak daha verimli hale gelmesini sağlar.

Toprak ısısını artıran faktörler şunlardır: 1. Güneş Işınları: Toprağa ulaşan güneş ışınları, özellikle kısa dalga radyasyonu, toprak tarafından absorbe edilerek ısıya dönüşür. 2. Özgül Isı: Suyun yüksek özgül ısıya sahip olması nedeniyle, nemli topraklar kuru topraklara kıyasla daha yavaş ısınır. 3. Toprak Rengi: Koyu renkli topraklar, açık renkli topraklara göre daha fazla ısı absorbe eder ve daha çabuk ısınır. 4. Topoğrafya: Güneye eğimli araziler, güneş ışınlarının daha dik gelmesi nedeniyle daha fazla ısınır. 5. Bitki Örtüsü: Bitki örtüsü, toprağı sıcaktan koruyarak toprak sıcaklığının artmasına katkıda bulunur.

Silt ve kil lejantı, toprak dokusunu tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Toprak dokusu, içerisindeki kum, silt ve kil parçacıklarının oranlarına göre belirlenir. - Silt, 0,002 - 0,05 mm boyutundaki parçacıklardan oluşur ve orta derecede su tutar, yapısı düzgündür. - Kil, < 0,002 mm boyutundaki parçacıklardan oluşur ve yüksek su ve besin tutma kapasitesine sahiptir, sıkı yapılıdır. İdeal tarım toprağı, bu üç parçacığın dengeli bir karışımı olan tınlı toprak olarak kabul edilir.

K faktörünün yüksek olması, farklı bağlamlarda farklı anlamlar taşıyabilir: 1. Mobil Uygulama Pazarlaması: K faktörü, bir uygulamanın viral potansiyelini ifade eder. 2. Toprak Bilimi: Toprak aşınabilirlik faktörü (K faktörü), toprakların erozyona karşı ne kadar duyarlı olduğunu belirler. 3. Yangın Güvenliği: Sprinkler sistemlerinde K faktörü, bir sprinkler başlığının belirli bir su basıncında ne kadar su tahliye edebileceğini gösterir.

Toprak profili, toprağın yüzeyinden ana kaya katmanına kadar olan dikey kesitinde görülen farklı toprak katmanlarının (horizonların) bütünüdür. Toprak katmanları ise genellikle şu şekilde sıralanır: 1. O Horizon (Organik Katman): Bitki artıkları, ölü organik maddeler ve humustan oluşur. 2. A Horizon (Yüzey Toprağı): Organik madde ve mineral bileşenlerin karıştığı verimli toprak katmanıdır. 3. E Horizon (Elüvasyon Katmanı): Suyun etkisiyle minerallerin ve besin maddelerinin yıkandığı katmandır. 4. B Horizon (Birikim Katmanı): Minerallerin (örneğin demir, alüminyum, kalsiyum karbonat) biriktiği katmandır. 5. C Horizon (Ana Kaya Katmanı): Ayrışmış kayaçlardan oluşur ve toprak oluşumunda birincil materyal kaynağıdır. 6. R Horizon (Ana Kaya): Sert ve ayrışmamış kayaçlardan oluşur.

Humus, kahverengi orman toprakları olarak da bilinen Karadeniz bölgesi topraklarında bol miktarda bulunur. Ayrıca, zengin bitki örtüsüne sahip doğal arazi ve bahçelerde de humuslu toprağa rastlanabilir.

Kurak topraklar, az yağış alan ve bitki örtüsünün cılız olduğu bölgelerde oluşan topraklardır. Bu topraklar, farklı iklim koşullarına göre farklı türlerde olabilir: 1. Çöl Toprakları: Kimyasal çözülmenin çok az olduğu, humus oranının hemen hemen hiç olmadığı topraklardır. 2. Kestane - Kahverengi Step Toprakları: Yarıkurak iklimlerde step bitki örtüsünün yaygın olduğu yerlerde meydana gelen, humus bakımından fakir topraklardır. 3. Kara Topraklar (Çernezyomlar): Nemli step bölgelerinde oluşan, koyu renkli, mineral ve humus bakımından zengin verimli topraklardır. 4. Preri Toprakları: Yarı nemli bölgelerde orman ile step bitki örtüsünün geçiş alanında oluşan, yıkanma fazla olmadığı için mineral bakımından zengin verimli topraklardır.

Eğimi az, geniş ya da dar olabilen düz toprak parçasına "ova" denir.

Alüvyal topraklar, Türkiye'deki en verimli azonal topraklardan biridir.

En iyi leonardit, fosil olarak değil, doğal ve organik bir madde olarak kabul edilir. Humik asit ise, organik maddenin parçalanması sonucu oluşan ve toprağın fiziksel, kimyasal ve biyolojik özelliklerini iyileştiren bir bileşiktir ve leonardit gibi organik kaynaklardan elde edilir. Dolayısıyla, leonardit ve humik asit birbirinden farklı ancak birbirini tamamlayan maddelerdir.

Kireçli topraklara fosforlu gübreler atılması önerilir. Ayrıca, kireçli toprakların yapısını iyileştirmek ve su tutma kapasitesini artırmak için organik gübreler de kullanılabilir.

18.18.18 ve 20.20.0 gübreleri arasındaki temel fark, içerdikleri besin elementlerinin oranında yatmaktadır. - 18.18.18 gübresi, azot, fosfor ve potasyumca zengin bir gübredir ve kök sistemini güçlendirir, dal, yaprak ve sürgün gelişimini artırır. - 20.20.0 gübresi ise, eşit oranda azot ve fosfor içeren, ancak potasyum içermeyen bir gübredir. Bu nedenle, kullanım amacına ve toprağın ihtiyaçlarına göre bu gübrelerin seçimi değişiklik gösterebilir.

Toprak tamponluk kapasitesine etki eden faktörler şunlardır: 1. Kil ve organik madde miktarı: Killi ve organik maddesi yüksek olan topraklarda tamponlama seviyesi daha yüksektir. 2. Toprak pH'sı: Topraktaki hidrojen ve hidroksil iyonlarının dengesi, tamponluk özelliğini belirler. 3. Kolloidler: Enlem derecesi, topoğrafya ve toprağın rengi gibi faktörler de tamponluk kapasitesine dolaylı olarak etki eder. 4. Toprak işleme: Uygun zamanlarda yapılan toprak işleme, sıkı yapılı toprakların hava kapasitesini artırarak tamponluk özelliğini iyileştirir. 5. Asit ve baz ilaveleri: Toprağa eklenen elementel kükürt, sülfürik asit, alüminyum sülfat gibi maddeler tamponluk kapasitesini değiştirir.

Erozyon ve verimli toprak kavramları şu şekilde açıklanabilir: 1. Erozyon: Kayaçların ayrışması ile oluşmuş toprak örtüsünün, yağmur ve kar sularının yüzeysel akışıyla (seyelan), yağmur damlaları, akarsu veya rüzgârın etkisiyle aşınıp süpürülmesine denir. 2. Verimli Toprak: İçerisinde ve üzerinde canlıları barındıran, mineral ve tuzlar (inorganik bileşikler), su ve hava barındıran, tarım ve bitki yetiştirme kapasitesi yüksek olan yeryüzü örtüsüdür. Verimli toprağın erozyon sonucu aşınması, tarımsal potansiyeli düşürür, tarım alanlarının verimsizleşmesine ve göçlere neden olur.

Mahsenlerde toprağın sert olmasının birkaç nedeni vardır: 1. Aşırı Sulama: Toprağın fazla sulanması, suyun toprak partikülleri arasında sıkışmasına ve toprakta tıkanıklık yaratmasına yol açar. 2. Toprağın Aşırı İşlenmesi: Makinelerle yapılan yoğun işleme, toprak partiküllerinin sıkışmasına neden olur. 3. Organik Madde Yetersizliği: Toprağın organik maddeler bakımından fakirleşmesi, toprak yapısının bozulmasına ve sertleşmesine neden olabilir. 4. Fiziksel Erozyon: Rüzgar ve suyun etkisiyle toprak yüzeyindeki ince partiküllerin uzaklaşması, toprak yapısını bozar ve sertleşmesine yol açar. Bu sorunları önlemek için toprağın düzenli olarak nemlendirilmesi, organik madde eklenmesi ve aşırı işlenmesinden kaçınılması önerilir.