Isı

Su ve ateşin sonunda enerji patlaması gerçekleşir.

Isı ve ısı sığasını etkileyen faktörler şunlardır: 1. Maddenin Doğası: Moleküler yapı ve serbestlik derecesi, bir maddenin ısı sığasını belirleyen temel faktördür. 2. Maddenin Fazı: Katı, sıvı veya gaz halinde olması, ısı sığasını etkiler; genellikle katıların ısı sığası sıvılardan, sıvılarınki ise gazlardan daha düşüktür. 3. Sıcaklık: Maddenin sıcaklığı arttıkça, ısı sığası da artma eğilimindedir. 4. Basınç ve Hacim: Özellikle gazlar için, ısı sığası basınç ve hacme bağlı olarak değişebilir; sabit basınçta ısı sığası her zaman sabit hacimde ısı sığasından daha yüksektir. 5. Diğer Faktörler: Hidrojen bağı, polarite, çözünürlük gibi faktörler de ısı sığasını etkileyebilir.

Isı sığası, bir cismin sıcaklığını 1 derece artırmak için gerekli ısı miktarıdır. Birimi: SI birim sisteminde joule/kelvin (J/K) cinsinden ölçülür. Formülü: Isı sığası (C), maddenin öz ısı ve kütle değerlerinin çarpımına eşittir (C = m c).

Sıcak silikon tabancaları genellikle 180 ila 200 derece arasında ısı üretir.

Stadyumların soğuk olmasının başlıca nedeni, rüzgarla birlikte etki eden özgün bir soğukluğun olmasıdır. Ayrıca, stadyumların duvarlarının soğuk olması da bir diğer faktördür.

Yoğuşmada madde ısı verir.

Pürmüz çakmağının alevi, çakmağın yakılmasından itibaren sadece saniyeler içinde 1300 dereceye kadar ulaşabilir.

Isı iletkenliği en az olan madde gazlardır.

Yalıtım çeşitleri şunlardır: 1. Isı Yalıtımı: Yapının içindeki ısı kaybını engellemek için yapılan yalıtımdır. 2. Ses Yalıtımı: Gürültüye karşı koruma sağlar, iç mekanın dışarıya ses yaymasını engeller. 3. Su Yalıtımı: Yağmur, su buharı ve nemin yapıya zarar vermesini engeller. 4. Yangın Yalıtımı: Alevlerin yayılmasını engelleyen malzemelerle yapılan izolasyondur. 5. Elektrik Yalıtımı: Elektrik hatlarının güvenliğini sağlamak amacıyla yapılan yalıtımdır. Ayrıca, enjeksiyon yalıtımı ve geosentetik kil örtü gibi özel yalıtım türleri de bulunmaktadır.

Isı iletkeni, ısıyı iyi ileten maddelere verilen isimdir. Bu tür maddelere örnek olarak altın, bakır, gümüş, demir gibi metaller gösterilebilir.

Sterilize etmek için kullanılan yöntemler dört ana kategoriye ayrılır: 1. Isı ile sterilizasyon: Mikroorganizmaların protein yapılarının koagülasyonu (katılaşması) yoluyla gerçekleşir. Bu yöntemde kullanılan bazı ısı ile sterilizasyon yöntemleri: - Kuru sıcak hava: Cam ve metal aletler 175°C’de 1 saat, 165°C’de 2 saat, 150°C’de 3 saat ve 120°C’de 8 saat süreyle sterilize edilir. - Basınçlı buhar ile sterilizasyon (otoklav): Buharla doymuş ortamda ve 121°C’de 15 dakika, 115°C’de 30 dakika süreyle yapılır. - Kaynatma: Sıvı maddelerin kaynatılarak mikroorganizmaların öldürülmesi sağlanır. 2. Kimyasal madde ile sterilizasyon: Kimyasal maddeler, mikroorganizmaların hücre yapısını bozarak sterilizasyon sağlar. Bu yöntem, genellikle ısıya dayanıklı olmayan malzemeler için kullanılır. 3. Işınlama ile sterilizasyon: Ultraviyole (UV) ışınları, X ışınları veya gama ışınları gibi yüksek enerjili ışınlar kullanılarak yapılır. 4. Pastörizasyon: Mikroorganizmaların öldürülmesi için kullanılan bir ısıtma işlemidir ve özellikle süt ve süt ürünlerinde uygulanır.

Öz ısısı en yüksek olan madde, sudur.

Öz ısı (c) hesaplamak için aşağıdaki formül kullanılır: Q = mcΔT. Burada: - Q, ısı enerjisi miktarını (joule veya kalori cinsinden) ifade eder; - m, maddenin kütlesini (gram cinsinden) temsil eder; - c, maddenin öz ısısını (J/g°C veya cal/g°C cinsinden) belirtir; - ΔT, maddenin sıcaklık değişimini (santigrat derece veya Kelvin cinsinden) gösterir. Öz ısının hesaplanmasında kalorimetre kullanılır; bu, çevreyle ısı alışverişini en aza indirmek için tasarlanmış yalıtımlı bir kaptır.

Öz ısı ve sıcaklık aynı şeyler değildir. Öz ısı, bir maddenin 1 gramının sıcaklığını 1 °C artırmak için gerekli olan ısı enerjisi miktarıdır. Sıcaklık ise, maddenin sahip olduğu taneciklerin ortalama kinetik enerjilerinin bir ölçüsüdür.

Sublime baskı, 180-220 derece ısıda yapılır.

Kupa baskısı, 700-1000 derece sıcaklıklarda yapılır.

Şömine ateşinin verdiği ısı, yanma odasındaki sıcaklığa bağlı olarak 400 ila 600 derece Celsius arasında değişebilir.

Ateş çukurunun verdiği ısı, kullanılan yakıta ve çukurun yapısına bağlı olarak değişir. - Odun ateşi yaklaşık 500 derecenin üzerine çıkabilir. - Gazlı ateş çukurları genellikle 315-480 santigrat derece (600-900 Fahrenheit derece) arasında ısı üretir. - Propan alevleri ise 990-1090 santigrat derece (1800-2000 Fahrenheit derece) arasında yanar.

Rotorun ısınmasının birkaç nedeni vardır: 1. Sürtünme: Rotorun yataklar veya diğer parçalar ile teması sırasında oluşan sürtünme, ısı oluşumuna sebep olur. 2. Elektriksel Kayıplar: Rotor, elektrik akımının geçtiği bir bobin veya manyetik alan içinde döner ve elektriksel direnç nedeniyle ısı oluşabilir. 3. Yüksek Hız: Rotorun çok yüksek hızlarda dönmesi, sürtünme ve hava direnci nedeniyle ısınmaya yol açar. 4. Yetersiz Soğutma: Rotorun etrafındaki soğutma sistemlerinin yetersiz olması, fazla ısının dağılmasını engeller. Aşırı ısınma, rotorun ve motorun zarar görmesine neden olabilir, bu yüzden bu durumun fark edilmesi durumunda makinenin çalışmasını durdurmak ve uzman bir teknisyene danışmak önemlidir.

Özısıya bağlı olarak verilebilecek bazı örnekler şunlardır: 1. Meltem Oluşumu: Karaların öz ısısı, suyun öz ısısından azdır. Bu nedenle karalar erken ısınır ve erken soğur, denizler ise geç ısınır ve geç soğur. 2. Termometre Kullanımı: Termometre yapımında öz ısısı düşük sıvılar kullanılır. Öz ısısı düşük olan sıvıların sıcaklık artışı fazla olacağı için termometre daha hassas ve hızlı ölçüm yapar. 3. Sıvılı Radyatörler: Öz ısısı düşük olan yağ, sıvılı radyatörlerde kullanılarak kısa sürede sıcaklığı artırır ve etrafa ısı yayar. 4. Sıcak Su Torbası: Sıcak su torbalarının içerisinde öz ısısı büyük olan su tercih edilir, böylece daha fazla ısı depolayarak uzun süre ısı verir.