TanıYöntemleri

Alfa semiyoloji ifadesi, belgelerde geçen "semiyoloji" terimiyle ilgili spesifik bir bilgi veya tanım içermemektedir. Semiyoloji, göstergeleri, imgeleri ve sembolleri inceleyen bir bilim dalıdır. Eğer "Alfa semiyoloji" terimi belirli bir bağlamda kullanılıyorsa, daha fazla bilgi veya bağlam sağlanması gerekebilir. Bazı semiyoloji örnekleri: Michel Foucault'un "Bu Bir Pipo Değildir" adlı kitabı, bir görselin herkes tarafından farklı yorumlanmasının nedenlerini inceler. Picasso'nun "bu bir balık değil, balık resmi demesi", gerçek ile resmedilen arasındaki farklara vurgu yapar.

Pulmoner arteryel hipertansiyon tanısı için aşağıdaki yöntemler kullanılır: Fizik muayene: Doktor, boyun damarlarını inceler ve karnın sol üst bölgesini kontrol eder. Testler: Röntgen ve bilgisayarlı tomografi (BT): Akciğerdeki kan pıhtılarını tespit etmek için kullanılır. Kan testleri: Organların işlevleri, hormon seviyeleri ve enfeksiyon gibi durumlar değerlendirilir. Doppler ekokardiyografi: Kalbin sağ ventrikülünün nasıl çalıştığını ve kalp kapakçıklarındaki kan akışını kontrol eder. Sağ kalp kateterizasyonu: Pulmoner arterlerdeki basıncı ölçer. Egzersiz testi: Hastanın ne kadar süre egzersiz yapabildiğini ve kanında ne kadar oksijen dolaştığını inceler. Tanı, belirtilerin diğer kalp ve akciğer hastalıklarıyla benzerlik göstermesi nedeniyle zor olabilir.

Ultrasonda böbrek taşı şu belirtilerle anlaşılabilir: Hiperekoik alanlar. Gölgeleme etkisi. Hidronefroza işaretler. Ultrason, böbrek taşlarının tespit edilmesi ve değerlendirilmesi için etkili bir görüntüleme yöntemidir. Ultrason görüntülerinin doğru bir şekilde yorumlanması, böbrek taşı teşhisinde büyük önem taşır. Böbrek taşı şüphesi durumunda, doğru teşhis ve uygun tedavi için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

Kemik sintigrafisi ile PAD aynı değildir. Kemik sintigrafisi, kemiklerin ve iskelet sisteminin ayrıntılı incelenmesi için kullanılan bir görüntüleme yöntemidir. PAD hakkında ise bilgi bulunamamıştır.

Granülomatöz tüberküloz tanısı, aşağıdaki yöntemlerle konur: Balgam Testi: Üç gün üst üste alınan balgam örnekleri incelenerek bakteri varlığı araştırılır. Kültür Testi: Bakterinin türünü ve antibiyotiklere duyarlılığını belirlemek için yapılır, kesin tanı için altın standart olarak kabul edilir. Tüberkülin Deri Testi (PPD/Mantoux Testi): Bağışıklık sisteminin tüberküloz bakterisine karşı verdiği tepkiyi ölçer. Akciğer Grafisi: Akciğer tüberkülozunu desteklemek için kullanılır. Bilgisayarlı Tomografi (BT): Akciğer veya diğer organlardaki tüberküloz lezyonlarını daha ayrıntılı incelemek için kullanılabilir. Biyopsi: Akciğer dışı tüberküloz vakalarında, hastalığın bulunduğu organdan doku örneği alınarak incelenir. Tüberküloz tanısının doğru ve hızlı yapılması, tedavinin başarısı için önemlidir.

Çocuk kardiyolojisinde ara tanı hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, çocuk kardiyolojisinde kullanılan bazı tanı yöntemleri şunlardır: Ekokardiyografi (EKO). Elektrokardiyografi (EKG). Kalp kateterizasyonu ve anjiyografi. Holter monitorizasyonu. Fetal ekokardiyografi.

Spektral analiz, meme kanseri tanısı için tek başına yeterli değildir, ancak meme kanserinin erken teşhisinde önemli bir rol oynar. Spektral mamografi, dijital mamografi sistemlerinde kullanılan bir görüntüleme tekniğidir. Meme kanseri şüphesi durumunda, hekim tarafından ileri tetkikler de istenebilir. Meme kanseri teşhisi için en doğru yöntem, biyopsi ile oluşumdan alınan hücre örneklerinin mikroskop altında incelenmesidir.

Endobronşiyal Ultrasonografi (EBUS) ile kanser tanısı şu şekilde konur: İşlemin Uygulanması. Örnek Alma. Görüntüleme. Teşhis. EBUS işleminin uygulanması için bir doktora danışılmalıdır.

Deli dana (Creutzfeldt-Jakob) hastalığı tanısı şu yöntemlerle konur: Hasta geçmişi ve fizik muayene. Nörolojik muayene. Elektroensefalografi (EEG). Manyetik rezonans görüntüleme (MRI). Beyin omurilik sıvısı (BOS) testi. Biyopsi ve otopsi. Deli dana hastalığının tanısı, diğer nörolojik bozuklukları dışlamak ve hastalığın karakteristik belirtilerini belirlemek amacıyla çoklu testlerin kombinasyonunu içerir.

Myasthenia gravis tanısı şu adımlarla konur: 1. Ayrıntılı tıbbi öykü alma. 2. Ayrıntılı nörolojik muayene. 3. Kan tahlilleri. 4. Elektromiyografi (EMG). 5. Antikor testleri. 6. Buz testi. 7. Bilgisayarlı tomografi. Tanıda kullanılan bazı testler: Edrofonyum (Tensilon) testi: Kaslardaki güçsüzlüğün geçici olarak düzelip düzelmediğini kontrol eder. Tek lifli elektromiyografi (EMG): Elektriksel dürtülerin kas liflerini nasıl etkilediğini ölçer. Sinir iletim testleri: Elektriksel sinir uyarımına kasların tepkisini ölçer. Tanı için en güvenilir yöntemler arasında otoantikorlar için serolojik testler ve elektrofizyolojik çalışmalar yer alır.

LVDD (sol ventrikül diyastolik disfonksiyonu) tanısı genellikle ekokardiyogram ile konur. Bu süreçte kullanılan bazı yöntemler şunlardır: Transtorasik ekokardiyogram (TTE). Transözofageal ekokardiyogram (TEE). Ek olarak, doppler ekokardiyografi ile erken ve geç diyastolik transmitral hızlar (E ve A dalgaları) ölçülür. Biyokimyasal göstergeler de LVDD tanısında rol oynayabilir; örneğin, yüksek sistolik kan basıncı, kolesterol, LDL kolesterol ve açlık glikozu seviyeleri bu durumla ilişkilendirilmiştir. LVDD tanısı yalnızca bir doktor tarafından yapılabilir.

Kolesistit ve kolelitiazis tanılarında kullanılan bazı yöntemler şunlardır: Fizik muayene: Doktor, hastanın karnını muayene ederek ağrı, hassasiyet ve diğer belirtileri değerlendirir. Kan testleri: Enfeksiyon ve karaciğer fonksiyonlarını değerlendirmek için yapılır. Görüntüleme testleri: Ultrason: Safra kesesi ve safra kanallarını görüntülemek için kullanılır. Bilgisayarlı tomografi (BT): Karın bölgesinin daha detaylı görüntülerini elde etmek için kullanılır. Manyetik rezonans kolanjiyopankreatografi (MRCP): Safra ve pankreas kanallarını görüntülemek için kullanılan bir MR türüdür. Hepatobiliyer sintigrafi (HIDA taraması): Safra kesesi ve safra kanallarının fonksiyonlarını değerlendirmek için kullanılır. Tanı için kullanılan yöntemler, hastalığın türüne ve hastanın durumuna göre değişebilir.

Optik Koherans Tomografi (OCT), aşağıdaki hastalıkların tanısında kullanılır: Retina hastalıkları: diyabetik retinopati ve diyabetik makuler ödem; yaşa bağlı makula dejenerasyonu (sarı nokta hastalığı); üveit hastalığı; doğumsal retina bozuklukları; santral seröz koriyoretinopati; makula deliği, makula buruşukluğu, makula ödemi; korneal dejenerasyonlar, iridokorneal açı, kornea cerrahi takibi ve infeksiyöz durumları. Glokom (göz tansiyonu). Optik sinir hastalıkları. Ayrıca, OCT sıklıkla epiretinal membranlar ve preretinal membranların tanısında da kullanılır. OCT, yoğun katarakt veya vitreusta (gözün merkezinde bulunan jel kıvamındaki madde) ciddi kanama gibi ışığın gözden geçmesini engelleyen hastalıklarda başarılı sonuç vermez.

Laringoskopi ve laringoskop aynı anlama gelmez; laringoskopi, laringoskop ile yapılan işlemdir. Laringoskop, boğazın içine bakmak için kullanılan, genellikle bir tüp ve bir ışık kaynağı içeren tıbbi bir cihazdır.

Evet, kalp yetersizliği röntgende çıkabilir. Kalp yetersizliğinde, çekilen göğüs röntgeni (akciğer grafisi) ile kalbin büyüklüğü ve akciğerlerde ya da kalpte sıvı toplanıp toplanmadığı gibi durumlar hakkında bilgi edinilebilir. Ancak, kalp yetersizliğinin kesin tanısı için yalnızca röntgen yeterli değildir; fiziksel muayene, kan testleri, elektrokardiyografi (EKG) ve ekokardiyografi gibi çeşitli tanı yöntemleri de gereklidir.

FFR (Fraksiyonel Akım Rezervi), kalp damarlarında tespit edilen daralmanın kalp kasına yeterli kan akışını engelleyip engellemediğini anlamaya yarayan özel bir ölçüm yöntemidir. FFR, darlık bölgesindeki basınç ölçümlerine dayanarak hesaplanır ve darlık bölgesindeki basınç, sağlam bir damar bölgesindeki basınçla karşılaştırılır. FFR değeri genellikle 0 ile 1 arasında bir değer ile ifade edilir: 0.80 ve altı. 0.80-0.90 arası. FFR, genellikle standart koroner anjiyografi sırasında veya hemen sonrasında yapılır.

Apandisit tanısı genellikle şu yöntemlerle konur: Fizik muayene: Doktor, karın bölgesine baskı uygulayarak ağrının olup olmadığını kontrol eder. Kan testleri: Enfeksiyon belirtilerini kontrol etmek için tam kan sayımı yapılır. Görüntüleme yöntemleri: Ultrason, bilgisayarlı tomografi (BT) veya manyetik rezonans görüntüleme (MRG) gibi yöntemlerle karın içi incelenir. Diğer testler: Kadınlarda ektopik gebelik veya yumurtalık kisti gibi durumları elemek için pelvik muayene veya idrar testleri yapılabilir. Apandisit tanısı koymak için kesin bir kan tahlili yoktur. Apandisit şüphesi durumunda vakit kaybetmeden bir sağlık kuruluşuna başvurulmalıdır.

Deliryum ayırıcı tanısı, deliryumun diğer durumlarla karıştırılmaması için yapılan bir süreçtir ve şu durumları içerir: Demans: Deliryum, demans ile karıştırılabilir çünkü her ikisi de zihinsel yeteneklerde bozulmaya neden olur. Depresyon: Deliryum, depresyon ile de karıştırılabilir. Akut psikotik ataklar: Deliryum, akut psikotik ataklarla da ayırıcı tanıya girer. Ayırıcı tanı yöntemleri arasında şunlar bulunur: Tıbbi geçmiş alımı: Hastanın sağlık durumu ve semptomları değerlendirilir. Fizik ve nörolojik muayene: Genel sağlık durumu ve sinir sistemi fonksiyonları kontrol edilir. Kan ve idrar testleri: Altta yatan tıbbi durumları tespit etmek için yapılır. Nörogörüntüleme: Beyin görüntüleme testleri gerekebilir. Deliryum teşhisi ve ayırıcı tanısı için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

MIRD testi, "Medical Internal Radiation Dosimetry" (Medikal İnternal Radyasyon Dozimetri) yönteminin kısaltmasıdır. MIRD yöntemi, vücut içindeki radyonüklidlerin dokularda depoladığı radyasyon enerjisinin uzaysal ve zamansal dağılımını ve miktarını belirlemek için kullanılır. MIRD hesaplamaları, insan vücudu ve organlarının modellerini temel alan standart fantomların kullanılması ile ortaya çıkan matematiksel formüllere ve hesaplamalara dayanır.

Akut pankreatit tanısı şu yöntemlerle konur: Klinik bulgular. Kan testleri. Radyolojik görüntülemeler. Tanının kesinleşmesi için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.