SözcükTürleri

Özne bulmak için yükleme "kim" ve "ne" soruları sorulur. Ancak bu sorular, öznenin türüne göre farklı şekillerde sorulabilir: Gerçek özne için: "Yüklemde bildirilen işi yapan kim?" veya "Yüklemde bildirilen durumda olan ne?". Gizli özne için: Yükleme "kim" sorusu sorulduğunda anlaşılan cevap. Sözde özne için: "Yüklemde bildirilen işten etkilenen ne?". Yüklem ise cümledeki işi, hareketi veya yargıyı bildirir ve genellikle soru ile bulunmaz.

Etken ve geçişsiz fiillerin ayırt edilmesi için şu özellikler kullanılabilir: Etken Fiiller: Öznesi bellidir ve işi yapan gerçektir. Çatı eki almazlar. Örnekler: "Annem dün pazardan meyve aldı" veya "Çocuk büyük bir heyecanla koştu". Geçişsiz Fiiller: Nesne almazlar ve "neyi?, kimi?" sorularına cevap vermezler. Örnekler: "Kar yağdı", "tren durdu", "ben uyudum". Bir fiilin geçişli olup olmadığını anlamak için fiilin başına "onu" sözcüğü getirilebilir; anlamlı oluyorsa geçişlidir.

Evet, cesaret ve cesaretli aynı anlama gelir. Cesaret, güç veya tehlikeli bir işe girişirken kişinin kendinde bulduğu güven, cüret, göz pekliği ve yiğitlik anlamına gelir.

Hayır, birleşik fiil ve birleşik sözcük aynı şey değildir. Birleşik fiil, en az iki sözcüğün birleşerek veya öbekleşerek oluşturduğu eylemlerdir. Birleşik sözcük ise, iki farklı yapıdadır: Birleşik isim. Birleşik fiil. Birleşik fiiller, yapılarına göre üçe ayrılır: 1. Kurallı birleşik fiiller. 2. Yardımcı fiille yapılan birleşik fiiller. 3. Anlamca kaynaşmış (deyimleşmiş) birleşik fiiller.

Basit, bileşik ve türemiş sözcükler şu şekilde açıklanabilir: Basit sözcükler. Türemiş sözcükler. Birleşik sözcükler. Birleşik sözcükler, "birleşik isimler" ve "birleşik fiiller" olarak ikiye ayrılır. Birleşik isimler. Birleşik fiiller.

Adım kelimesi fiil kökü değildir, çünkü zaten kök halindedir. Fiil kökleri, iş, oluş veya durum bildiren köklerdir ve "-mak / -mek" mastar ekini alabilirler.

"Ne kadar" kelimesi, cümle içinde kullanımına bağlı olarak zarf veya sıfat görevi görebilir. Zarf: Fiile sorulan "ne kadar" sorusuna cevap verdiğinde zarf görevi görür. Sıfat: Bir isme yöneltildiğinde sıfat görevi görür.

Teklif cümlesi, bir kişiye herhangi bir konuda öneride veya teklifte bulunma amacı taşıyan cümle yapısıdır. Bu cümleler, karşımızdaki kişiye bir etkinliği veya durumu yapıp yapmama konusunda fikir sunar. Teklif cümlelerine bazı örnekler: "Akşam yemeğine birlikte çıkalım mı?"; "Hafta sonu pikniğe gidelim mi?"; "Bu projede birlikte çalışmak ister misin?". Teklif cümleleri, soru eki barındırsa da (mi gibi) her zaman bir soru kelimesi taşımayabilir. Teklif cümlelerinin amacı başkasını ikna etmek, öneride bulunmak veya davet etmektir.

Evet, "mode" bir kelimedir. "Mode" kelimesinin bazı anlamları: bir şeyi yapma biçimi, tarzı, yolu; mod, kip; moda; tepe değer, tipik değer (istatistik).

Belagatte isnad, terkiplerle onların anlamlarını ve terkibi oluşturan unsurlar arasındaki karşılıklı ilişkiyi konu edinen bir kavramdır. İsnadın temel unsurları: Müsnedün ileyh. Müsned. İsnad. Müteallikāt (kayıtlar). İsnad, meânî ilminin temelini oluşturur ve bir düşüncenin belli bir temele dayandırılması anlamına da gelir.

Sözcük türleri ve sözcükte anlam aynı değildir. Sözcük türleri, bir dilde kullanılan sözcüklerin farklı kategorilere ayrılmasıdır. Sözcükte anlam ise, bir sözcüğün farklı anlamlar kazanması durumunu ifade eder.

Tamlayan ve tamlanan arasına sıfat gibi başka türden sözcükler girebilir. Örnekler: "Ahmet’in mavi gömleği yeniymiş" cümlesinde "Ahmet’in" tamlayanının arasına "mavi" sıfatı girmiştir. "Erik ağaçlarının pembe, beyaz çiçekleri" tamlamasında "erik" tamlayanının arasına "pembe" ve "beyaz" sıfatları girmiştir. "Dağın sert kayalıkları" tamlamasında "dağın" tamlayanının arasına "sert" sıfatı girmiştir. "Suyun insanın içini rahatlatan sesi" tamlamasında "suyun" tamlayanının arasına "insanın içini rahatlatan" sıfat grubu girmiştir.

Eş sesli (sesteş) kelimeler, yazılış ve okunuşları aynı olan; ama anlamları birbirinden farklı olan sözcüklerdir. Eş anlamlı (anlamdaş) kelimeler, yazılışları ve okunuşları farklı olmasına rağmen aynı anlamı taşıyan sözcüklerdir. Zıt anlamlı kelimeler, anlamca birbirinin tam tersi olan sözcüklerdir. Bazı örnekler: Eş sesli kelimeler: yol (bir yerden bir yere ulaşmak için üzerinde yürünen yer - yolmak, çekip koparmak); yüz (çehre, surat, sima - doksan dokuzdan sonra gelen sayı); el (insanın tutmaya ve iş görmeye yarayan organı - yabancı). Eş anlamlı kelimeler: siyah - kara; cevap - yanıt; kalp - yürek - gönül. Zıt anlamlı kelimeler: sıcak - soğuk; yüksek - alçak; büyük - küçük.

"Öpen" kelimesi İngilizce'de "open" kelimesinin bir varyantı olup, Türkçe'de "açık" anlamına gelir. Ayrıca, "öpen" kelimesi şu anlamlara da gelebilir: Kucaklayıcı, samimi. Bitki veya hayvan cinsleri arasında köprü kuran, her iki cinsin özelliklerini taşıyan. Öpüşme, yakınlaşma.

İsim (noun) ve isim cümlesi (noun clause) arasındaki temel fark, isim cümlelerinin bir özne ve yüklemi olması, isimlerin ise genellikle tek başına bir anlamı olmamasıdır. İsim cümlesi (noun clause), cümlede isim olarak işlev gören, bağımsız bir cümle ile birlikte kullanılması gereken bağımlı bir cümledir. İsim (noun) ise, genellikle bir belirleyici (determiner) ile birlikte kullanılan ve tek başına bir anlamı olan kelime veya kelime grubudur. Ayrıca, isim cümleleri genellikle "that", "what", "who", "whether", "how" gibi kelimelerle başlar.

Sıfat-fiil örnekleri: Şu gelen çocuk benim kardeşim. Eli öpülesi annelerimizin değerini bilelim. Hepimizin benzer hataları vardır. Gidilmedik yer bırakmadık bu yaz. Bu iş için biçilmiş kaftandır o. Zarf-fiil örnekleri: Çocuk yatar yatmaz uyudu. Gide gele yolu da öğrendik. Biraz dinlenip çalışmaya devam ettik. Bağırarak yanımıza gelince biz de korktuk. Koşarak yanımıza geldi.

Arapçada "o" yerine "هُوَ" (huwa) kelimesi kullanılır. Bayanlar için "o" anlamında olan ayrı zamir ise "هِيَ" (hiya) kelimesidir. Ayrıca, "o" kelimesinin diğer kullanımları için Arapça işaret sıfatları da mevcuttur, örneğin: Yakın için: "اذه" (bu). Uzak için: "كَ ِلَِذ" (şu/o).

Türk dili ve edebiyatında 14 çeşit kelime grubu bulunmaktadır. Bu kelime grupları şunlardır: 1. İsim tamlaması. 2. Sıfat tamlaması. 3. İsim-fiil grubu. 4. Sıfat-fiil grubu. 5. Zarf-fiil grubu. 6. İkilemeler (tekrar grubu). 7. Edat grubu. 8. Bağlama grubu. 9. Unvan grubu. 10. Birleşik isim (grubu). 11. Ünlem grubu. 12. Sayı grubu. 13. Birleşik fiil (grubu). 14. Kısaltma grubu.

"Ay'a bakan adam korkuyla ay diye bağırdı!" cümlesindeki altı çizili sözcükler eş sesli sözcüklerdir. "Ay" kelimesinin biri, gökyüzünde olan uydu anlamında; diğeri ise korku, şaşkınlık gibi durumlarda kullanılan bir kelime olarak yazılışları ve okunuşları aynı, anlamları farklı iki farklı sözcüktür.

Eyvah kelimesi, ünlem niteliğindedir. Beklenmedik, kötü, hoşa gitmeyen bir haber veya olay karşısında duyulan acınma ve üzülme duygusunu ifade eder. Kelimenin kökeni Farsça'dır; "eyvāh" veya "āvāh" şeklinde kullanılır.