Postmodernizm

Sherman ve Morimura'nın bedenleri sanatsal bir ifade aracı olarak kullanmaları, postmodernist pastiş teorisine göndermede bulunur. Pastiş, farklı düşünsel ve sanatsal alanlara ait özelliklerin yeni bir oluşumda bir araya getirilmesi olarak tanımlanır ve postmodern dönemde sanat eserlerinin yeniden yorumlanması ve alıntılanması sürecini ifade eder.

Neon Genesis Evangelion animesi, kıyamet sonrası bir dünyada geçen ve meka savaşlarını konu alan bir hikayeye sahiptir. Ana temalar arasında, farklı duygusal sorunlar ve akıl hastalıkları yaşayan karakterlerin psikoanalizi, varlığın doğası ve gerçekliğin sorgulanması yer alır. Projenin amacı, insanlığın evrimini tamamlamak ve Human Instrumentality Project olarak adlandırılan bir planla, tüm insanların tek bir varlıkta birleşmesini sağlamaktır. Yönetmen Hideaki Anno, seriyi yaratmadan önce klinik depresyon geçirmiş ve serinin psikolojik yönü, kendi hastalık döneminde yaşadıklarını temel almıştır.

Küçürek öykü, postmodernizm akımına aittir.

Oğuz Atay, modernist ve postmodernist edebiyat akımlarının temsilcisidir.

Zygmunt Bauman'ın modernite eleştirisi şu temel noktalara dayanır: 1. Düzen ve Kontrol Çabası: Bauman, modernitenin düzen temeline sabitlenerek, kontrol etme, sınıflandırma ve düzenleme düşüncesine takıldığını belirtir. 2. Irkçılık ve Soykırım: Modern bilimin, teknolojinin ve devlet gücünün modern biçimlerinin ırkçılığı olanaklı kıldığını ve talep yarattığını savunur. 3. Postmodern Karşılaştırma: Moderniteyi, farklılıkları yok sayarak kargaşa yaratan bir sistem olarak eleştirirken, postmodernitenin farklılıkları kabul eden ve modernliği de bu farklılıklara dâhil eden bir yapı sunduğunu ileri sürer. 4. Etik ve Özgürlük: Modern yaşamın, insanların özgürlüğünü engelleyici ve kısıtlayıcı olduğunu, postmodernitenin ise özgürlüğü, eski alışkanlıklardan kurtulabilme hızı olarak tanımladığını belirtir.

Geçiş dönemi eserleri, klasik ve modern unsurların harmanlandığı ve bu iki akım arasında köprü işlevi gören eserler olarak tanımlandığından, postmodernizm ve modernizm gibi sonraki sanat akımlarına aittir.

Postmodern tiyatronun tarihi, 20. yüzyılın ikinci yarısında başlamıştır.

"Post modern ruhum" ifadesi, modernizm sonrası, daha karmaşık, özgür ve subjektif bir ruh halini ifade edebilir. Postmodernizm genel olarak, modernizmin değerlerini ve kavramlarını sorgulayan, çoğulculuğu ve göreceliliği savunan bir akımdır.

Haydar Ergülen, postmodernizm akımının önemli temsilcilerinden biridir.

Thomas Bernhard, postmodernizm edebi akımına mensuptur.

Paul Auster, postmodernizm akımına mensuptur.

Ali Teoman, postmodern akıma mensup olarak kabul edilmektedir.

Aremodern terimi, modernizm ve postmodernizm kavramlarını bir arada ifade etmek için kullanılır. Modernizm genel olarak, 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren sanat, mimari ve edebiyat alanında ortaya çıkan, geleneksel olanı reddedip yeniyi arayan bir akım olarak tanımlanır. Postmodernizm ise 20. yüzyılın ikinci yarısında modernizmin bir devamı olarak ortaya çıkmış, modern roman üzerinde gelişen bir anlayış olarak kabul edilir.

Deleuze ve Guattari şu temel fikirleri savunur: 1. Öznellik Üretimi: Deleuze, dramatizasyon yöntemiyle ideayı kavramın dolayımından kurtararak saf olayın sahasına çeker ve arzuyu başkasının ifade ettiği nesneden özgürleştirir. 2. Arzunun Makineleri: Arzu, Deleuze ve Guattari'ye göre, sosyal ve kişisel eylemlerin arkasındaki dinamik güçtür ve değişken, sürekli adapte olan bir enerjidir. 3. Yapının İkincilliği: Yapı, makinesel süreçler teorisi aracılığıyla ikincil bir etki olarak görülür ve kurucu bir işlev üstlenmez. 4. Postmodern Subjektivite: Bireysel kimlik analizi, daha geniş bir sosyal sahaya yayılmalı ve sosyal koşullar ile deneyim tarafından sürekli üretilip yeniden üretilmelidir. 5. Kapitalizm Eleştirisi: Borç ve finansın, yatırımları yönlendiren ve eski düzenin yıkılıp yeni bir kapitalist dünya düzeninin yaratılmasını belirleyen stratejik dispozitifler olduğunu savunurlar.

Metinlerarası yöntem, daha önce yazılmış metinlerden alıntılar yaparak yeni bir eser oluşturma tekniğidir. Başlıca metinlerarası yöntemler şunlardır: 1. Pastiş (Öykünme): Bir yazarın dil ve anlatım özelliklerini taklit ederek yeni bir metin oluşturma. 2. Parodi (Yanılsama): Bir edebi eserin biçimini konusundan ayırıp, o konunun yerine aykırı bir konu koyarak gülünç bir uyumsuzluk yaratma. 3. İroni (Gülünç Dönüştürüm): Uzak geçmişte yazılmış bir metni ironik bir şekilde ele alarak daha anlaşılır kılma ve okuru eğlendirme. 4. Kolaj: Farklı metin parçalarını veya resimleri bir araya getirerek yeni bir kompozisyon oluşturma. 5. Anıştırma: Bir metni doğrudan değil de dolaylı veya gizli yollarla başka bir metin açısından söz konusu etme.

Postmodern sanat akımının bazı önemli temsilcileri şunlardır: Andy Warhol. Jean-Michel Basquiat. Cindy Sherman. Anselm Kiefer. Gerhard Richter. Takashi Murakami.

"Simülakrlar ve Simülasyon" kitabı, Fransız yazar Jean Baudrillard tarafından 1981 yılında yayımlanmıştır ve postmodern felsefe alanında önemli bir eser olarak kabul edilir. Kitapta anlatılan ana konular: - Simülakr: Gerçek gibi algılanmak isteyen, ama aslında gerçek olmayan görünümleri ifade eder. - Simülasyon: Gerçek bir olayın yapay bir biçimde yinelenmesi olarak tanımlanır. Baudrillard'a göre, modern toplumda gerçeklik artık simüle edilmekte ve medya ile teknolojinin oluşturduğu yapay dünyalar gerçekliğin kendisi haline gelmektedir.

"Türk Romanında Postmodern Açılımlar" kitabı 240 sayfadan oluşmaktadır.

Hiper gerçeklik ve insanın düşüşü kavramları, farklı bağlamlarda ele alınabilir: 1. Hiper gerçeklik: Bu terim, Fransız filozof Jean Baudrillard tarafından popülerleştirilmiştir ve gerçeklik ile simülasyonun iç içe geçtiği, bireylerin gerçek olanla olmayanı ayırt etmekte zorlandığı bir durumu ifade eder. 2. İnsanın düşüşü: Bu ifade, doğrudan bir felsefi veya kavramsal anlam taşımaz. Ancak, postmodern kültür bağlamında, gerçekliğin sürekli sorgulandığı ve geleneksel gerçeklik algılarının zayıfladığı bir dünyayı ifade edebilir.

Postmodernist yazarlar, edebiyat dünyasında önemli bir yere sahiptir çünkü: 1. Yeni Anlatı Teknikleri Geliştirirler: Postmodernist yazarlar, modernizmin katı kurallarına karşı çıkarak daha esnek ve belirsiz anlatılar oluştururlar. 2. Gerçekliği Sorgulatırlar: Gerçeklik ile kurgu arasındaki sınırları bulanıklaştırarak, okuyucunun algısını derinden sarsarlar. 3. Kültürel ve Toplumsal Eleştiri Yaparlar: Postmodern romanlar, geleneksel değerleri, normları ve ideolojileri sorgulayan keskin bir bakış açısıyla okuyuculara farklı perspektifler sunar. 4. Metinlerarasılığı Önemserler: Farklı metinlerin birbirine referans verdiği veya bir arada kullanıldığı metinlerarasılığı kullanarak, anlatıya çok katmanlılık kazandırırlar.