Osmanlıİmparatorluğu

Osmanlı İmparatorluğu'nun en güçlü dönemi, genellikle Kanuni Sultan Süleyman (1520-1566) dönemi olarak kabul edilir. Kanuni Sultan Süleyman, Osmanlı İmparatorluğu'nun en uzun süre tahtta kalan padişahlarından biridir ve "Muhteşem Süleyman" olarak da tanınır. Ancak, Osmanlı'nın en güçlü dönemi konusunda farklı görüşler olabilir.

Reaya, aslen Arapça bir kelime olup Farsçada "yönetilenler" anlamına gelen bir toplumsal sınıftır. Reaya sınıfının bazı özellikleri: Görevi: Üretim yapmak ve vergi vermektir. Kapsamı: Osmanlı Devleti'nde askeri sınıf dışında kalan, çiftçi, esnaf, zanaatkar, madenci, balıkçı ve hayvancılık yapan, Müslüman olsun ya da olmasın herkesi kapsar. Kullanım şekli: Başta Osmanlı Devleti olmak üzere İslam devletlerinin birçoğunda Hristiyanlar için kullanılmıştır. Kelimenin diğer anlamı "koyun sürüsü"dür.

İttihat ve Terakki Cemiyeti, 21 Mayıs 1889 tarihinde, Osmanlı İmparatorluğu'nun içinde bulunduğu bunalımdan kurtulmak, askıya alınan anayasayı tekrar yürürlüğe sokmak ve dönemin padişahı II. Abdülhamid tarafından kapatılan meclisi yeniden açmak amacıyla kurulmuştur. Cemiyet, başlangıçta gizli bir örgüt olarak kurulmuş, anayasanın kabul edilip İkinci Meşrutiyet’in ilan edilmesinden sonra siyasi bir parti (İttihat ve Terakki Fırkası) haline gelmiştir.

Kılıç hakkı, Osmanlı İmparatorluğu'nda tımarın toplam değerinin ilk 3 bin akçesi olarak tanımlanır. Eğer tımarın değeri artarsa, bu ilk 3 bin akçeden fazlasına terakki denir. Kılıç hakkı, savaşta ele geçirilen ganimetlere verilen bir ad olup, sadece kılıçlar için geçerliydi; diğer savaş eşyaları veya ganimetler için aynı uygulama geçerli değildi.

Yavuz Sultan Selim'in en büyük savaşı, Mısır Seferi olarak bilinen ve 1516-1517 yılları arasında gerçekleşen bir dizi muharebedir. Bu sefer kapsamında yapılan Mercidabık, Gazze, Ridâniye ve Kahire muharebeleri ile Yavuz Sultan Selim, Memlûk Devleti'ne son vererek Suriye, Filistin, Mısır ve Hicaz gibi stratejik bölgeleri Osmanlı topraklarına katmıştır.

Azak Kalesi'nin önemli olmasının bazı nedenleri: Stratejik konum: Azak Kalesi, Azak Denizi'nde, Don Nehri'nin Karadeniz'e döküldüğü noktada yer alır ve bu konumuyla Karadeniz'in kilit noktalarından biridir. Tarihî ve askerî önem: 17. ve 18. yüzyıllarda Osmanlı Devleti ve Rusya Çarlığı (daha sonra Rus İmparatorluğu) arasında birçok mücadeleye sahne olmuştur. Ticaret merkezi: Azak, XIII. yüzyıldan itibaren Karadeniz ticaretinin önemli kentlerinden biri olmuştur. Don Kazakları'nın üssü: Don Kazakları, 1637 yılında kaleyi ele geçirmiş ve kısa bir süre ellerinde tutmuşlardır.

Divan-ı Muhasebat, 29 Mayıs 1862 tarihinde kurulmuştur.

Yaşmak takmak, Osmanlı İmparatorluğu'nda 1889 yılında çıkarılan bir emirname ile yasaklanmıştır. Günümüzde ise yaşmak terimi, bazı yörelerde günlük başörtülerin çene altına bağlandıktan sonra sarkan iki ucunun, ağzın, burnun bir kısmının ve çenenin örtülmesi için kullanılmaya devam etmektedir.

Mondros Ateşkes Antlaşması, 30 Ekim 1918 tarihinde imzalanmıştır.

Wilson'un 14 maddesinden Türkiye'yi ilgilendiren madde, 12. maddedir. Bu madde şu şekildedir: > "Osmanlı İmparatorluğu'ndaki Türklerin oturdukları, çoğunluk sağladıkları bölgelerin bağımsızlığının sağlanması, Türk egemenliği altında bulunan diğer unsurlara da özerk bir gelişme için yeterli bir fırsatın sağlanması". Bu madde, Millî Mücadele'de Ankara Hükûmeti tarafından bağımsızlık gerekçesi olarak kullanılmıştır.

Sultan I. Murad Hüdavendigar, 1389 yılında Kosova Meydan Muharebesi'nin ardından savaş meydanını gezerken bir Sırp askeri olan Miloş Obiliç tarafından hançerlenerek öldürülmüştür. Bazı kaynaklara göre, Obiliç'in Müslüman olmak istediği için Sultan Murad'a yaklaşıp yeninde sakladığı hançerle onu kalbinden vurduğu söylenmektedir. Diğer bir rivayete göre ise, yaralı bir Hristiyan askerin, padişah ve vezir arasındaki konuşmayı duyup onlara hücum ederek I. Murad'ın karnına hançerini sapladığı belirtilmektedir. Sultan I. Murad, harp sırasında öldürülen ilk ve tek Osmanlı padişahı olmuştur.

Evet, "şahbender" ve "konsolos" aynı anlama gelir. "Şahbender", Osmanlı Devleti döneminde kullanılan bir terim olup, yabancı ülkelerde kendi devletinin menfaatlerini korumakla görevli kişilere verilen unvandır. Günümüzde ise konsolos, bir ülkenin vatandaşlarının farklı ülkelerdeki nüfus, vatandaşlık ve ticari işlemlerine bakan ve bu yöndeki işlemleri yürüten memurlardan sorumlu olan kişidir.

İkinci Meşrutiyet'in en önemli sonuçlarından bazıları şunlardır: Anayasal düzenin geri dönüşü. Siyasi partilerin kurulması. Parlamenter sistemin başlaması. Temel hak ve özgürlüklerin tanınması. Genel af ilanı. Ancak İkinci Meşrutiyet, Osmanlı Devleti'nin dağılma sürecini durduramamış ve imparatorluğun çözülme sürecini hızlandırmıştır.

İşkodra, 1479 yılında Osmanlı İmparatorluğu tarafından fethedilmiştir. Fatih Sultan Mehmet'in de katıldığı uzun bir kuşatmadan sonra gerçekleşen fetih, Rumeli Beylerbeyi Mahmud Paşa tarafından gerçekleştirilmiştir. İşkodra, 1912-1913 Balkan Savaşları sırasında ise Karadağ birlikleri tarafından kuşatılmış ve alınmıştır.

Paşalar, Osmanlı Devleti'nde yüksek sivil memurluk veya albaydan daha yüksek rütbelerde askerlik yaptıkları için paşa unvanını alırlar. Ayrıca, Osmanlı himayesindeki Mısır'ın baş yöneticilerine de paşa unvanı verilmiştir. Paşa unvanı, zamanla sevgi ve saygı hitabı olarak da kullanılmıştır.

Osmanlı İmparatorluğu'nun en büyük düşmanı olarak farklı görüşler bulunmaktadır. Bazı kaynaklar Bizans İmparatorluğu'nu işaret ederken, diğerleri Safevi Devleti veya Ruslar'ı öne sürmektedir. Bizans İmparatorluğu: Osmanlı'nın kuruluş döneminde Bizans ile çeşitli çatışmalar yaşadığı ve bu çatışmaların Osmanlı için önemli bir meydan okuma olduğu belirtilmektedir. Safevi Devleti: 16. yüzyılda Safeviler'in Anadolu'da Şii mezhebini yaymak için çalışmalar yapması ve bu durumun Osmanlı için tehdit oluşturması, Safevi Devleti'ni Osmanlı'nın önemli düşmanlarından biri haline getirmiştir. Ruslar: 1593 yılındaki savaşın Osmanlı'yı ekonomik ve askeri açıdan zayıflatması ve sonrasında Rusların güçlenmeye devam etmesi, Rusları Osmanlı'nın en büyük düşmanlarından biri yapmıştır. Bu nedenle, Osmanlı'nın en büyük düşmanının kim olduğu konusunda kesin bir görüş birliği bulunmamaktadır.

Osmanlı İmparatorluğu'nun en büyük düşmanı olarak farklı görüşler bulunmaktadır. Bazı kaynaklar Bizans İmparatorluğu'nu işaret ederken, diğerleri Safevi Devleti veya Ruslar'ı öne sürmektedir. Bizans İmparatorluğu: Osmanlı'nın kuruluş döneminde Bizans ile çeşitli çatışmalar yaşadığı ve bu çatışmaların Osmanlı için önemli bir meydan okuma olduğu belirtilmektedir. Safevi Devleti: 16. yüzyılda Safeviler'in Anadolu'da Şii mezhebini yaymak için çalışmalar yapması ve bu durumun Osmanlı için tehdit oluşturması, Safevi Devleti'ni Osmanlı'nın önemli düşmanlarından biri haline getirmiştir. Ruslar: 1593 yılındaki savaşın Osmanlı'yı ekonomik ve askeri açıdan zayıflatması ve sonrasında Rusların güçlenmeye devam etmesi, Rusları Osmanlı'nın en büyük düşmanlarından biri yapmıştır. Bu nedenle, Osmanlı'nın en büyük düşmanının kim olduğu konusunda kesin bir görüş birliği bulunmamaktadır.

Garpçılık akımı, aynı zamanda Batıcılık olarak da bilinir, 19. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu'nda ortaya çıkmış bir siyasi görüştür. Akımın temel düşünceleri: Osmanlı İmparatorluğu, Batı karşısında geri kalmıştır. Devletin devamlılığı için Batı medeniyetinin her alanda örnek alınması gereklidir. Avrupa devletleriyle yakın ilişkiler kurulmalıdır. Önemli temsilcileri: Abdullah Cevdet, Celal Nuri, Tevfik Fikret, Beşir Fuat, Namık Kemal, Şinasi ve Ziya Paşa'dır. Garpçılık, Tanzimat Dönemi'nden başlayarak I. Meşrutiyet'e kadar olan süreçte etkili olmuştur.

İstanbul kuşatmasının 53 gün sürmesinin birkaç nedeni vardır: Yoğun çatışmalar: Osmanlı ordusu, surları aşmak için büyük toplar ve hareket ettirilebilen büyük merdivenler kullanmıştır. Stratejik hamleler: Haliç'e gemilerin karadan yürütülmesi gibi yenilikçi stratejiler uygulanmıştır. Bizans'ın direnişi: Bizanslılar, yoğun ateş altında olmalarına rağmen surları korumaya çalışmış ve taarruzları püskürtmüştür. Kıtlık: Kuşatma sırasında şehirde kıtlık baş göstermiş, beklenen yardımlar gelmemiştir. İmparator Konstantin'in tutumu: İmparator Konstantin, teslim olma tekliflerini reddetmiştir. Bu faktörler, kuşatmanın 6 Nisan 1453'te başlayıp 29 Mayıs 1453'te sona ermesine yol açmıştır.

Hotin Antlaşması, 9 Ekim 1621 tarihinde Osmanlı İmparatorluğu ile Lehistan-Litvanya Birliği arasında, 1620-1621 Osmanlı-Lehistan Savaşı'nı sonlandırmak amacıyla imzalanmıştır. Antlaşmanın imzalanma nedenleri arasında, Lehistan'ın Eflak ve Boğdan'ın işlerine karışması ve bu durumun Osmanlı İmparatorluğu tarafından bir tehdit olarak görülmesi yer almaktadır.