Osmanlıİmparatorluğu

Reaya kelimesi iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Osmanlı İmparatorluğu'nda: Bir hükümdarın yönetimi altındaki halk, özellikle Tanzimat'tan önce Osmanlı İmparatorluğu'nun Müslüman olmayan uyrukları. 2. Genel anlamda: Hristiyan.

İttihad ve Terakki Cemiyeti, Osmanlı İmparatorluğu'nun içinde bulunduğu bunalımdan kurtulması ve anayasal düzene tekrar kavuşması amacıyla kurulmuştur. Cemiyetin kurulma sebepleri arasında şunlar da yer almaktadır: - Meclis-i Mebûsan'ın tekrar açılması ve padişahın yetkilerinin kısıtlanması; - Osmanlı Devleti'nin ilk anayasası olan Kanun-ı Esasi'nin yeniden yürürlüğe girmesi; - Genç Osmanlılar'ın devamı olarak, devletin terakkiden (ilerleme) men edilmesi.

Kılıç hakkı, Osmanlı İmparatorluğu'nda 3.000 ila 6.000 akçe arasındaki tımar gelirini ifade eder.

Yavuz Sultan Selim'in en büyük savaşlarından biri, Çaldıran Savaşı olarak kabul edilir.

Azak Kalesi, stratejik konumu ve tarihi önemi nedeniyle oldukça önemliydi: 1. Karadeniz'in Kontrolü: Kale, Don Nehri'nin Azak Denizi'ne döküldüğü noktada yer alarak, Karadeniz'e açılan önemli bir su yolunun kontrolünü sağlıyordu. 2. Osmanlı ve Rusya Arasındaki Mücadeleler: XVI. yüzyıldan itibaren Osmanlı İmparatorluğu ve Rusya Çarlığı arasında birçok savaşa sahne oldu. Bu nedenle, kalenin sahibi olmak, bölgedeki siyasi ve askeri dengeyi belirlemek açısından kritikti. 3. Ticaret Merkezi: Kale, Avrupa, Asya ve Afrika'dan gelen tüccarların ticaret yaptığı bir merkezdi. 4. Destek Üssü: Osmanlı döneminde, Aşağı Don bölgesi ile Kuzey Kafkasya toprakları üzerindeki gücü artırmak için destek üssü olarak kullanıldı.

Divan-ı Muhasebat, Tanzimat döneminde 29 Nisan 1865 tarihinde kurulmuştur.

Yaşmak takmak, Osmanlı İmparatorluğu'nda 1925 yılında çıkarılan Şapka Kanunu ile yasaklandı.

Mondros Ateşkes Antlaşması, 30 Ekim 1918 tarihinde imzalanmıştır.

Wilson'ın 14 maddesinden 12. madde, Türkiye'yi doğrudan ilgilendirmektedir.

Sultan I. Murad, yani Hüdavendigar Sultan, 20 Haziran 1389'da I. Kosova Savaşı'ndan sonra savaş alanını gezerken, Sırp Kralı Lazar'ın damadı Miloş Obiliç tarafından hançerlenerek şehit edilmiştir.

Şahbender ve konsolos kavramları benzer anlamlara sahip olsa da tam olarak aynı değildir. Şahbender, Osmanlı İmparatorluğu'nda gümrük noktalarında yabancı tüccarın çıkarını temsil eden görevli anlamına gelir. Konsolos ise, modern dönemde bir ülkenin vatandaşlarının farklı ülkelerdeki nüfus, vatandaşlık ve ticari işlemlerine bakan ve bu yöndeki işlemleri yapacak olan memurlardan sorumlu olan kişidir. Dolayısıyla, konsolosluk kavramı, şahbenderlik kavramından daha geniş bir anlam taşır.

2. Meşrutiyet'in en önemli sonucu, Osmanlı İmparatorluğu'nda anayasal düzenin yeniden tesis edilmesi ve parlamenter sistemin geri getirilmesidir. Bu dönemde ayrıca: - Padişahın yetkileri sınırlandırılmış, meclis üstünlüğü sağlanmıştır. - Siyasi partiler kurulmuş ve halkın temsiliyeti artmıştır. - Demokratikleşme yolunda önemli adımlar atılmış, basın özgürlüğü ve kişi hakları güvence altına alınmıştır.

Fatih Sultan Mehmet, 1479 yılında Osmanlı İmparatorluğu adına İşkodra'yı fethetti.

Paşalar, Osmanlı İmparatorluğu'nda yüksek rütbeli askeri ve sivil görevlerde bulundukları için paşa unvanını almışlardır. Bu unvan, genellikle devletin yönetiminde önemli rol oynayan, askeri başarılar elde eden veya diplomatik misyonları tamamlayan kişilere verilirdi.

Osmanlı İmparatorluğu'nun en büyük düşmanları, döneme göre değişiklik göstermiştir: 1. İstanbul'un Fethine Kadar: Bizans İmparatorluğu. 2. Kanuni Sultan Süleyman Dönemi: Habsburg Hanedanı, Safavi Devleti, Rusya ve İspanya. 3. Genel Olarak: Avusturya ve Rusya, Osmanlı İmparatorluğu'nun uzun süreli düşmanları olarak öne çıkmıştır.

Osmanlı İmparatorluğu'nun en büyük düşmanları, döneme göre değişiklik göstermiştir: 1. İstanbul'un Fethine Kadar: Bizans İmparatorluğu. 2. Kanuni Sultan Süleyman Dönemi: Habsburg Hanedanı, Safavi Devleti, Rusya ve İspanya. 3. Genel Olarak: Avusturya ve Rusya, Osmanlı İmparatorluğu'nun uzun süreli düşmanları olarak öne çıkmıştır.

Coğrafi Keşifler sonrası Osmanlı'nın elinde kalan ticaret yolları şunlardır: 1. Karadeniz Ticareti: İstanbul'un fethi ile Osmanlı, Karadeniz ticaretini kontrol altına almıştır. 2. Akdeniz Ticareti: Osmanlı, Akdeniz'deki bazı limanları ve ticaret merkezlerini elinde tutmaya devam etmiştir, ancak genel önemini kaybetmiştir. 3. Kapitülasyonlar: Osmanlı, Avrupalı devletlere verdiği kapitülasyonlar (ticari ayrıcalıklar) ile ticaret faaliyetlerini sürdürmeye çalışmıştır.

Garpçılık akımı, 19. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu'nda ortaya çıkan Batıcılık olarak da bilinen bir siyasi görüştür. Temel ilkeleri: - Batı medeniyetinin örnek alınması ve Avrupa devletleri ile yakın ilişkiler kurulması. - Devletin devamlılığı için her tür alanda Batılılaşmanın zorunlu olması. Garpçılık akımının önemli temsilcileri arasında Abdullah Cevdet, Celal Nuri, Tevfik Fikret ve Beşir Fuat bulunmaktadır.

İstanbul kuşatması 53 gün sürdü çünkü Fatih Sultan Mehmet, şehrin fethi için kapsamlı ve detaylı bir hazırlık süreci yürüttü. Bu süreçte: Büyük toplar ve 400 parçalık donanma gibi kuşatma araçları hazırlandı. Bizans'ın yardım almasını engellemek için yardım yolları kontrol altına alındı ve Galata'nın tarafsız kalması sağlandı. Rumeli Hisarı inşa edilerek Karadeniz'den Marmara'ya geçiş Osmanlı kontrolüne alındı. Yeraltı tünelleri kazılarak surların zayıf noktaları tespit edildi ve Bizans'ın tünellerine karşı lağım savaşları yapıldı. Tüm bu hazırlıklar ve stratejik hamleler, kuşatmanın uzun sürmesine ancak sonunda başarılı olmasına yol açtı.

Hotin Antlaşması, 9 Ekim 1621 tarihinde Osmanlı İmparatorluğu ile Lehistan-Litvanya Birliği arasında, 1620-1621 Osmanlı-Lehistan Savaşı'nı sonlandırmak amacıyla imzalanmıştır. Antlaşmanın imzalanma nedenleri arasında, Lehistan'ın Eflak ve Boğdan'ın işlerine karışması ve bu durumun Osmanlı İmparatorluğu tarafından bir tehdit olarak görülmesi yer almaktadır.