Sultan II. Abdülhamid'in 33 yıl tahtta kalmasının bazı nedenleri: Güçlü yönetim anlayışı: Sultan Abdülhamid, devletin toparlanabilmesi için zamana ihtiyaç olduğuna inanarak ağır yük oluşturan savaşlardan kaçınmış ve ekonomik alanda reformlar gerçekleştirmiştir. Denge politikası: Dış politikada, büyük devletleri birbirinden ayırma stratejisi izlemiş ve hilafet nüfuzunu kullanarak Osmanlı'ya yönelik tehditlere karşı stratejik bir duruş sergilemiştir. Halkla iç içe olması: Halkın arasında bulunarak halkın dertlerini dinlemiş ve ihtiyaçlarını araştırmıştır. Eğitim ve altyapı yatırımları: Eğitim, sağlık, ulaşım ve haberleşme sistemlerine büyük yatırımlar yapmış, modern eğitim kurumları açmıştır. Ancak, 1908'de II. Meşrutiyet'in ilanıyla yetkileri kısıtlanmış ve 1909'da tahttan indirilmiştir.