Osmanlıİmparatorluğu

22 Aralık, Sarıkamış Günü olarak anılır çünkü 22 Aralık 1914 - 22 Ocak 1915 tarihleri arasındaki Osmanlı-Rus savaşı sırasında Sarıkamış'ta, Allahuekber Dağları'nda, 90 bin Türk askerinin vatanları uğruna canlarını feda ettiği Sarıkamış Harekâtı gerçekleşmiştir. Harekâtın amacı, Rusları kuşatarak Kars, Ardahan, Artvin gibi Doğu illerini geri almaktı. Dondurucu soğuk altında, her türlü zorluğa aldırmadan ve sonunu düşünmeden kol kola şehadete yürüyen kahraman şehitlere Allah'tan rahmet dilenir, bugün bir kez daha minnet ve şükranla anılır.

Fetret Dönemi'nde (1402-1413) Osmanlı topraklarının parçalanmasının nedeni, Osmanlı hükümdarı Yıldırım Bayezid'in 1402'deki Ankara Savaşı'nda Timur'a yenilip esir düşmesidir. Bu durum, Osmanlı'da liderlik boşluğu yaratmış ve Yıldırım Bayezid'in oğulları arasında taht mücadelelerine yol açmıştır. Fetret Dönemi'nde Osmanlı toprakları şu şekilde parçalanmıştır: Süleyman Çelebi, Rumeli'de Edirne'yi merkez edinerek hâkimiyet kurmuştur. İsa Çelebi, Bursa'da hüküm sürmüştür. Musa Çelebi, Rumeli'ye gitmiş ve Eflak'ın desteğini alarak Edirne'de hükümdarlığını ilan etmiştir. Mehmed Çelebi, Orta Anadolu'da güç kazanmış ve Tokat-Amasya bölgesindeki Türkmen beylerinin desteğini almıştır.

Koçi Bey Risalesi, Osmanlı Devleti'nde görülen bozulmaları gidermek amacıyla yazılmıştır. Koçi Bey, ilk risalesini 20 yaşına kadar pasif kalmış görünen Sultan IV. Murad için, toplum ve devlet idaresindeki bozuklukları kavramış ve iktidara hazır olduğunu düşündüğü için kaleme almıştır. Sultan IV. Murad'ın ölümünden sonra tahta çıkan Sultan İbrahim için de devlet teşkilatı hakkında ikinci bir risale sunmuştur. Koçi Bey, risalesinde adam kayırma, irtikap, zimmet ve rüşvetin yanı sıra, saray ahalisinde görülen yozlaşma, tımar ve zeamet uygulamasındaki bozulmalar gibi sorunlara da değinmiştir.

Düyun-ı Umumiye, 20 Aralık 1881 tarihli Muharrem Kararnamesi ile kurulmuştur. Bu kararname, Osmanlı Devleti'nin dış borç ödeme şartlarını yeniden düzenlemiş ve Düyun-ı Umumiye İdaresi'nin kurulmasını sağlamıştır.

Fatih Sultan Mehmet'in yaptığı bazı fetihler şunlardır: İstanbul'un Fethi (1453). Mora'nın Fethi (1458-1460). Trabzon'un Fethi (1461). Eflak'ın Teslimi (1462). Bosna'nın Fethi (1463-1464). Akkoyunlular ile Savaş (1473). Karamanoğulları'nın İlhakı (1474). Boğdan Seferi (1475-1476). Arnavutluk'un Fethi (1466-1478). Kırım'ın Fethi (1475). Otranto Seferi (1480-1481).

İstanbul'un Fethi, 6 Nisan 1453 - 29 Mayıs 1453 tarihleri arasında gerçekleşmiştir ve bu süreç 53 gün sürmüştür.

Lale Devri proje ödevi yapmak için aşağıdaki adımlar izlenebilir: 1. Giriş ve Dönem Tanımı: Lale Devri'nin Osmanlı İmparatorluğu'ndaki önemini ve 1718-1730 yılları arasındaki süresini açıklayın. 2. Dönemin Özellikleri: Kültürel ve Sanatsal Değişimler: Mimari, edebiyat, görsel sanatlar, tiyatro ve sahne sanatlarındaki gelişmeleri ele alın. Islahatlar: Avrupa'ya elçilikler gönderilmesi, ilk özel matbaanın kurulması, çiçek aşısı, sanayi ve üretim alanındaki yenilikler (Yalova'da kağıt fabrikası, İstanbul'da çini ve kumaş imalathaneleri) ve itfaiye teşkilatının (Tulumbacılar) kurulmasını anlatın. Diplomasi: Pasarofça Antlaşması ile barış politikası benimsenmesini ve Rusya ile ilişkilerin ele alınışını açıklayın. 3. İsyan ve Son: Patrona Halil İsyanı'nın nedenlerini ve sonuçlarını anlatın. 4. Değerlendirme: Lale Devri'nin Osmanlı tarihindeki yerini ve sonraki dönemlere etkilerini özetleyin. 5. Görsel Malzemeler: Dönemle ilgili resimler, planlar ve minyatürlerle ödevi zenginleştirin. Kaynaklar: yandex.com.tr; prezi.com; webtekno.com; petinya.org.

Levanten, Osmanlı İmparatorluğu döneminde, özellikle Tanzimat sonrasında büyük liman kentlerinde yoğunlaşan ve ticaretle uğraşan Hristiyan topluluklarını tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Levantenlerin bazı özellikleri: Köken: Çoğunlukla Fransız ve İtalyan kökenli olup, Doğu Akdeniz'e kıyısı olan ülkelerde yaşamışlardır. Dil: Kendi dillerini muhafaza etmekle birlikte, yerli halkın dilini de benimsemişlerdir. Din: Genellikle Roma Katolik Kilisesi'ne bağlıdırlar. Kültürel Etkileşim: Yerli halkla evlenmiş ve onların bazı adetlerini benimsemişlerdir. Ekonomik Faaliyet: Ticaretle uğraşmış, aynı zamanda diplomasi ve tercümanlık gibi alanlarda da yer almışlardır. Kimlik: Bazı kaynaklarda Avrupalı gibi görünmeye özenen, züppe tavırlı kişiler olarak da tanımlanırlar.

Yassı Çemen Savaşı, Bükreş Antlaşması ile son buldu.

Yeniçeri Ocağı, Osmanlı İmparatorluğu'nda padişaha bağlı kapıkulunun en büyük piyade birliğiydi. 1362 yılında I. Murad döneminde kurulan Yeniçeri Ocağı, Avrupa'nın ilk modern daimi ordusu olarak kabul edilir. Yeniçeri Ocağı, 1826 yılında II. Mahmud tarafından kapatılmıştır.

Tunus'un Türk bayrağını kullanmasının nedeni, Osmanlı döneminde kabul edilen bayrağı, milli bir miras olarak korumaya devam etmesidir. Tunus, 16. yüzyılın ortalarından itibaren Osmanlı hakimiyetine girmiş ve bu dönemde yerel yönetici beyler tarafından kırmızı, mavi ve yeşil renklerin bulunduğu bir bayrak kullanılmıştır. Tunus bayrağı, bağımsızlıktan sonra da aynı şeklini korumuş ve Türkiye'nin Kuzey Afrika'daki kardeş bayrağı olarak Ortadoğu ve Arap coğrafyasında en eski bayraklardan biri olarak kabul edilmiştir.

Buzul Çağı'nda Türkiye'de yaşanan bazı olaylar: Kıtlık ve kuraklıklar: Küçük Buzul Çağı sırasında (1550-1850), Türkiye'de de dahil olmak üzere Avrupa'da hava sıcaklıkları yaklaşık 5 C° daha düşüktü ve bu durum kıtlıklara yol açtı. Doğal afetler: Şiddetli hava olayları, salgın hastalıklar ve doğal afetlere neden oldu. Türkiye ve Avrupa'nın güneyi, Son Buzul Çağı'nın dışında kaldı.

Lale Devri'nde yapılan yenilikler, Osmanlı İmparatorluğu'nun Batılılaşma sürecine öncülük etmesi ve kültürel etkileşimin artmasına katkı sağlaması açısından önemlidir. Bu dönemde gerçekleşen bazı yenilikler ve önemleri şu şekildedir: İlk özel matbaanın kurulması. Çiçek aşısının kullanılmaya başlanması. Kağıt fabrikasının açılması. Elçiliklerin açılması. Mimari ve sanatsal gelişmeler. Ancak, bu yeniliklerin toplumsal ve ekonomik yapıya etkileri, Patrona Halil İsyanı gibi olaylara yol açarak devrimin sona ermesine neden olmuştur.

III. Selim, Nizam-ı Cedid ordusunun kaldırılması ve kendisinin tahttan çekilmesi için düzenlenen Kabakçı Mustafa İsyanı nedeniyle 29 Mayıs 1807'de tahttan indirilmiştir. İsyanın bazı nedenleri: Yeniçerilerin, kendi güçlerinin zayıfladığını düşünmeleri; Ulemanın, Batı tarzı uygulamaları geleneklere aykırı bulması; Halkın, yeni vergilerden rahatsız olması. III. Selim, tahttan indirildikten sonra Topkapı Sarayı’nda göz hapsine alınmış, bir yıl sonra Alemdar Mustafa Paşa’nın desteğiyle yeniden tahta çıkarılması planlanmış ancak bu girişim sonuçsuz kalmıştır.

Yeniçeri kurşunu askerleri, Osmanlı İmparatorluğu'nun Yeniçeri Ocağı'nda görev yapan ve muharebe alanında padişahın çadırını koruma gibi önemli bir göreve sahip olan askerlerdi. Ayrıca, sefer yürüyüşlerinde yeniçerilerin önünde gider, ordugâhta yolların düzenlenmesine yardımcı olur ve savaşlarda orduya moral vermek için mehter takımı ile birlikte hareket ederlerdi.

Tımar sisteminin dolgun yapılmasının birkaç nedeni vardır: Askeri gücün oluşturulması. Toprakların verimli kullanılması. Devlet gelirlerinin artması. Sosyal denge ve idari düzen.

Sevr Antlaşması, I. Dünya Savaşı sonrasında, 10 Ağustos 1920'de, Osmanlı İmparatorluğu ile İtilaf Devletleri arasında imzalanan bir barış antlaşmasıdır. Bazı önemli maddeleri: Toprak kaybı: Anadolu'nun büyük bir kısmı İtilaf Devletleri'ne bırakılacaktı. Boğazlar: Boğazlar, tüm devletlere açık olacak ve bir komisyon tarafından yönetilecekti. Ermeni Devleti: Doğu Anadolu'da bağımsız bir Ermeni devleti kurulacaktı. Kürt Devleti: Musul ve çevresini kapsayan bölgede özerk bir Kürt devleti kurulması planlanıyordu. Kapitülasyonlar: İtilaf Devletleri'nin yararına devam edecekti. Sevr Antlaşması, Kurtuluş Savaşı'nın zaferiyle uygulanamadı ve yerine 24 Temmuz 1923'te Lozan Antlaşması imzalandı.

Selimiye Kışlası'nın içinde kalan bazı gruplar: Kırım Savaşı sırasında İngiliz askerleri. Florence Nightingale ve beraberindeki hemşireler. Çeşitli askeri personel. 12 Eylül dönemi tutukluları. Günümüzde Selimiye Kışlası, I. Ordu Komutanlığı Merkezi olarak işlev görmektedir.

Arnavut kaldırımı, antik dönemlere kadar uzanan bir geçmişe sahiptir. Roma İmparatorluğu döneminde, üçüncü yüzyılda, Roma’nın eşsiz karayolu ağında ilk kaydedilen Arnavut kaldırımlı yollar ortaya çıkmıştır. Orta Çağ'da Avrupa'da yaygınlaşan bu döşeme biçimi, Osmanlı İmparatorluğu döneminde de Anadolu'ya ve Balkanlara taşınmıştır. Arnavut kaldırımı, günümüzde de birçok şehirde tarihi dokuyu korumak ve geleneksel bir görünüm yaratmak amacıyla kullanılmaktadır.

Celâlî isyanları Osmanlı Devleti'ni çeşitli şekillerde etkilemiştir: Ekonomik ve toplumsal düzen: Toplumsal ve ekonomik düzen altüst olmuş, işsizlik ve geçim sıkıntısı toplumun her kesimine yansımıştır. Tımar sistemi: Tımar sistemi bozulmuş, topraklarını terk eden köylülerin toprakları tefecilere kaptırılmıştır. Göçler: Büyük nüfus hareketleri ortaya çıkmış, köylüler can güvenliği için yer değiştirmiştir. Kentleşme: Kasaba ve şehirlere göçler artmıştır. Kıtlık: Tarımsal üretim gerilemiş, tarım ürünleri fiyatları yükselmiştir. Can kaybı: On binlerce insan hayatını kaybetmiştir. Altyapı: İsyanlar birçok yerleşim yerinin yıkıma uğramasına neden olmuştur.