Nöroloji

Parahippokampal girusun MR'da nasıl anlaşılacağına dair bazı bilgiler şu şekildedir: Doktorlar, MRI görüntülerini inceleyerek parahippokampal girusta büzülme veya iltihaplanma gibi herhangi bir anormallik veya değişiklik olup olmadığına bakabilirler. Parahippokampal girus, beyinde hafıza ve uzaysal navigasyonda önemli rol oynayan bir bölge olduğundan, bu tür bozuklukların teşhisinde MR değerli bir araçtır. MRG, beynin ayrıntılı görüntülerini sağlayabildiği için, parahippokampal girus bozukluklarının teşhisinde ve uygun bir tedavi planı geliştirilmesinde yardımcı olur. MRG yorumlanması uzmanlık gerektirdiğinden, bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Occupational Therapy (Ergoterapi), çeşitli hastalıklara ve durumlara yönelik tedavi hizmetleri sunar. Bu hastalıklar arasında: Gelişimsel gecikmeler. Ağrı, yorgunluk veya hareket kısıtlılığı nedeniyle öz bakım, ev işleri veya iş ile ilgili görevleri yerine getirmede zorluk. Zayıflık, düşük görme, duyu, koordinasyon veya algı sorunları. Davranışsal sağlık sorunları. Tekerlekli sandalye veya diğer uyarlanabilir ekipman ihtiyacı. Üst ekstremite ortezleri (braces veya protezler) kullanımı gerekliliği. Otizm, doğum yaralanmaları, epilepsi, Down sendromu, dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu gibi durumlar. Ameliyat sonrası durumlar. Travmatik beyin veya omurilik yaralanmaları. Romatoid artrit, multipl skleroz gibi hareket veya koordinasyon yeteneğini etkileyen sağlık sorunları. Ergoterapistler, hastaların günlük yaşam aktivitelerini bağımsız bir şekilde gerçekleştirebilmelerini sağlamak için kişiye özel tedavi planları oluştururlar.

Evet, nöroloji uyku apnesine bakar. Uyku apnesi, bir tür uyku bozukluğu olduğundan uyku apnesi için nöroloji doktorlarına gidilir. Horlama, uykuda nefes tıkanması gibi şikayetleri olan hastanın KBB hekimi tarafından yönlendirilmesi ile gidilen nöroloji uzmanı, uyku apnesi rahatsızlıklarını teşhis edilmesi için gerekli aksiyonları alan doktordur.

Beyindeki beyaz ve gri maddenin işlevleri şu şekilde özetlenebilir: Gri madde (gri cevher). Beynin kas kontrolü ile ilgili bölgelerini içerir. Görme, duyma, hafıza, duygular, konuşma, karar verme ve kendi kendini kontrol etme gibi duyusal algıları düzenler. Talamus, uyku ve uyanıklık durumlarını kontrol eder. Beyaz madde. Serebrumu, beynin ve omuriliğin farklı bölgelerine bağlar. Sinir hücreleri arasında bağlantılar kurarak beynin farklı alanlarını birbirine bağlayan yollar oluşturur. Gri madde ve beyaz madde birlikte çalışarak beyin işlevlerini yerine getirir.

Hoffmann Testi şu şekilde yapılır: 1. Hazırlık: Hasta, elleri tamamen gevşemiş şekilde oturur. 2. Pozisyon: Hastanın eli, bilekten yukarı doğru bükülmüş ve parmaklar kısmen bükülmüş şekilde konumlandırılır. 3. Stabilizasyon: Orta parmak, işaret ve orta parmaklarla proksimal eklemden sabitlenir. 4. Flick Hareketi: Başparmak ile hastanın orta parmağının tırnağına hızlıca dokunulur. 5. Değerlendirme: Başparmağın hızlı bir şekilde uzaması ve işaret parmağının bükülmesi gözlemlenir. Testin Sonucu: Negatif: Orta parmak flicked edildiğinde hareket yoksa. Pozitif: Başparmak ve işaret parmağı hareket ederse, bu Hoffmann İşareti olarak adlandırılır ve spinal kord kompresyonu veya üst motor nöron lezyonlarını gösterebilir. Hoffmann Testi, yalnızca bir sağlık uzmanı tarafından yapılmalıdır.

Akut distonik sendrom, yüz, boyun ve sırt kaslarında kasılmalar, opistotonus, tortikolis, okulojirik kriz, dizartri ve trismus ile kendini gösteren bir durumdur. Akut distonik sendromun bazı nedenleri: İlaç kullanımı. Beyin hasarı, enfeksiyon. Akut distonik sendromun belirtileri: Yüz, boyun ve sırt kaslarında spazmodik kasılmalar; Opistotonus (sırtın kavislenmesi); Tortikolis (anormal asimetrik baş veya boyun pozisyonu); Okulojirik kriz (yukarı doğru sapan ekstraoküler kas spazmı); Dizartri (konuşma güçlüğü); Trismus (çene kilitlenmesi). Akut distonik reaksiyon genellikle geçicidir, ancak hasta için ciddi sıkıntılara neden olabilir. Teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

FDG (Florodeoksiglukoz) tutulumu, genellikle kanser hücrelerinin yüksek metabolik aktivitesi ile ilişkilidir. FDG tutulumunun görülebileceği diğer durumlar: Enfeksiyonlar. İltihaplar. Granülomatöz hastalıklar. Travmalar. Nörolojik hastalıklar. Kas hastalıkları. Tiroid hastalıkları. İlaç kullanımı. FDG tutulumu, tek başına kanser tanısı koymak için yeterli değildir; klinik bulgular ve diğer görüntüleme veya laboratuvar sonuçlarıyla birlikte değerlendirilmelidir.

Fizik tedavi ve rehabilitasyon ile nöroloji aynı değildir, ancak aralarında yakın bir ilişki vardır. Fizik tedavi ve rehabilitasyon (FTR), hareket ve işlev kayıplarını tedavi etmek, yaşam kalitesini artırmak amacıyla uygulanan bir sağlık hizmetidir. Nöroloji, sinir sistemi hastalıklarının tanı ve tedavisi ile ilgilenen tıbbi bir uzmanlık alanıdır. Dolayısıyla, FTR ve nöroloji farklı ancak birbirini tamamlayan alanlardır; FTR, nörolojik rehabilitasyonun bir parçası olarak sinir sistemi hastalıklarının tedavisinde önemli bir rol oynar.

Beyin omurilik sıvısının (BOS) bazı görevleri: Beyin ve omuriliği mekanik darbelere karşı korur. Sinir sistemi hücrelerine besin taşır ve atık maddeleri uzaklaştırır. Beynin basıncını dengede tutar. BOS, ayrıca immünolojik açıdan santral sinir sisteminde sentez edilen gamma globülinlerin ve inflamatuvar eksudanın taşınmasında rol oynar.

DEHB'nin (Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu) kesin nedeni bilinmemektedir, ancak bir dizi faktörün etkileşimi sonucu ortaya çıkabileceği düşünülmektedir. DEHB'nin ortaya çıkışında rol oynayabilecek bazı faktörler: Genetik yatkınlık. Beyin kimyası ve yapısı. Çevresel faktörler. DEHB'nin gelişiminde biyolojik, psikolojik, genetik ve sosyal etkenlerin katkısı olduğu düşünülmektedir.

QST (Quantitative Sensory Testing - Kantitatif Duyusal Test), bireylerdeki duyusal algıyı ve işlevi değerlendirmek ve ölçmek için kullanılan bir tanı tekniğidir. QST'nin bazı kullanım alanları: Klinik kullanım: Nöropati, fibromiyalji ve kronik ağrı gibi durumların teşhisi ve izlenmesi. Araştırma: Duyusal algının incelenmesi ve duyusal bozukluklara yönelik müdahalelerin geliştirilmesi. Ürün geliştirme: Tüketici dostu ve güvenli ürünlerin yaratılması. QST prosedürü: Eğitimli bir sağlık profesyoneli, özel ekipman kullanarak hastanın vücudunun belirli bölgelerine ısı, soğuk, basınç veya titreşim gibi kontrollü uyaranlar uygular. Hastadan, bu uyaranların yoğunluğu veya kalitesi hakkındaki algısı hakkında bilgi vermesi istenir. Duyusal eşikler değerlendirilir ve anormallikler tespit edilir. QST genellikle iyi tolere edilir ve minimal invazivdir.

Retroserebellum kisti, beynin arka kısmında, serebellumun (küçük beyin) arkasında yer alan, sıvı dolu bir keseciktir. Retroserebellum kistinin nedenleri arasında şunlar yer alır: doğuştan gelen anomaliler; travma; enfeksiyonlar; iltihaplanma. Kistin belirtileri, boyut ve konumuna bağlı olarak değişebilir: baş ağrısı; denge sorunları; bulanık görme; konsantrasyon güçlüğü; baş dönmesi. Teşhis, genellikle manyetik rezonans görüntüleme (MRG) veya bilgisayarlı tomografi (BT) ile konur. Tedavi, kistin boyutuna, belirtilerine ve hastanın genel sağlık durumuna bağlı olarak değişiklik gösterir: İzleme. Cerrahi müdahale. Retroserebellum kisti teşhisi ve tedavisi için bir nöroloji uzmanına başvurulması önerilir.

Beceri kaybının nedenleri arasında şunlar bulunabilir: Yaşlanma ve demans: Yaşlanma sürecinde bellek ve öğrenme yeteneği doğal olarak zayıflayabilir, bu da beceri kaybına yol açabilir. Beyin hasarı ve hastalıklar: Beyin hasarı, enfeksiyonlar, tümörler veya felç gibi durumlar hafıza ve beceri kaybına neden olabilir. Stres ve yoğun duygular: Stres, anksiyete ve bazı yoğun duygular bellek kaybına yol açarak beceri performansını etkileyebilir. Teknoloji bağımlılığı: Aşırı teknoloji kullanımı, özellikle çocuklar arasında, beyin gelişimini yavaşlatarak dikkat problemleri, motor beceri geriliği ve hafıza zayıflığına yol açabilir. Beslenme eksiklikleri: B6, B9 ve B12 vitamini eksiklikleri gibi durumlar bellek sorunlarına neden olabilir. Beceri kaybı yaşayan bireylerin bir uzmana danışması önerilir.

Sinir doku, sinir sisteminin ana bileşenidir ve beyin, omurilik ile sinirleri oluşturur. Görevleri: İç ve dış çevredeki kimyasal ve mekanik değişimleri algılamak, analiz etmek ve gerekli yerlere iletmek. Vücut işlevlerini ayarlamak ve kontrol etmek. Yapısal elemanları: Nöron (sinir hücresi). Nöroglia. Çeşitleri: Duyu nöronu. Ara nöron. Motor nöron.

Beyin yorgunluğuna hangi testlerin yapılacağına dair bilgi almak için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir. Beyin yorgunluğuna yönelik bazı testler şunlardır: EEG (Elektroensefalogram). Kognitif testler. Nöropsikolojik testler. Nörogörüntüleme. Biyokimyasal testler.

Cerebrum (serebrum), beynin en büyük ve en üst kısmında bulunan merkezi sinir sistemi bölümüdür. Başlıca işlevleri: Kompleks hareketlerin organizasyonu. Öğrenilen deneyimlerin hafızada saklanması. Duyusal bilgilerin alınması ve işlenmesi. Vücut denge sisteminin düzenlenmesi. Kol ve bacak kaslarının hareketinin yönetilmesi. Okuma, düşünme, öğrenme, konuşma ve duyguların kontrolü.

Multiple Skleroz (MS) hastalığında hangi sinir hücrelerinin öldüğüne dair bilgi bulunamadı. Ancak, MS'te bağışıklık sistemi, sinir liflerini kaplayan koruyucu miyelin kılıfına saldırır. MS hastalığında öncelikle santral sinir sistemindeki beyaz madde yapıları hastalanır. MS hastalığının belirtileri ve tedavisi kişiye özeldir. MS hastalığı şüphesi durumunda bir sağlık kuruluşuna başvurulması önerilir.

Hayalet uzuv sendromunun kesin nedeni henüz belirlenememiştir, ancak bu durumun hem beyin hem de periferik sinir sistemi ile ilgili olabileceği düşünülmektedir. Bazı nedenler ve açıklamalar: Sinir uçlarının uyarılması. Kortikal yeniden yapılanma. Beyin sinyali. Hayalet uzuv sendromu üzerine yapılan araştırmalar devam etmektedir.

Dil ve dudak uyuşması, çeşitli nedenlerden kaynaklanabilir ve bazen ciddi sağlık sorunlarının belirtisi olabilir. İşte bazı olası nedenler: Alerjik reaksiyonlar. Vitamin eksiklikleri. Diş tedavileri. Stres ve anksiyete. Yüksek tansiyon. Hipoglisemi. İnme. Sürekli veya şiddetli uyuşma durumunda bir sağlık uzmanına danışmak önemlidir.

El ve ayaklarda solma veya uyuşma, çeşitli nedenlerden kaynaklanabilir. Başlıca nedenler şunlardır: Diyabet (şeker hastalığı). B12 vitamini eksikliği. Tiroit bozuklukları. Sinir sıkışmaları. Böbrek yetmezliği. Alkol kullanımı. Kronik karaciğer hastalıkları. Dolaşım bozuklukları. Uzun süreli veya şiddetli uyuşma durumlarında bir sağlık profesyoneline danışılmalıdır.