Mikrobiyoloji

Mikoloji çıkmış sorular genellikle mikrobiyoloji vize ve final sınavlarında yer alır ve aşağıdaki konuları kapsar: 1. Mikroorganizma Sınıflandırması: Bakteri, virüs, mantar ve protozoa gibi mikroorganizmaların sınıflandırılması ve özellikleri. 2. Genetik ve Metabolizma: Mikroorganizmaların genetik yapısı, replikasyon, transkripsiyon, translasyon ve metabolik süreçler. 3. Ekoloji ve Habitatlar: Mikroorganizmaların doğal habitatları, su ve toprak mikrobiyolojisi. 4. Patogenez ve Mikrobiyal Hastalıklar: Patojen mikroorganizmaların neden olduğu hastalıklar ve hastalık mekanizmaları. 5. Antibiyotik Direnci ve İlaç Geliştirme: Antibiyotik direnci mekanizmaları ve yeni ilaç geliştirme. 6. Mikrobiyolojik Laboratuvar Teknikleri: Mikrobiyolojik deneylerin tasarımı, uygulanması ve sonuçların yorumlanması. Ayrıca, mikoloji spesifik soruları arasında mantarların biyolojik özellikleri, genetik yapıları, evrimsel ilişkileri ve ekolojik rolleri de bulunabilir.

Tindalizasyon, tıpta ısıya dayanıksız protein, karbonhidrat ve serum gibi maddeleri içeren sıvılar veya besi yerlerindeki mikropları gidermek için uygulanan bir sterilizasyon yöntemidir. Bu yöntem, 3 gün arka arkaya ve her gün 70-80 °C'de bir saat aralıklı ısıtma işlemi ile gerçekleştirilir.

Gram boyama ve basit boyama arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Gram Boyama: Mikroorganizmaları Gram pozitif ve Gram negatif olarak ayırmak için kullanılır. - Aşamalar: Kristal viyole, lugol çözeltisi, alkol ve safranin gibi boyalar kullanılır. 2. Basit Boyama: Tek bir boya kullanılarak mikroorganizmaların temel morfolojik yapılarının incelenmesi için yapılır. - Aşamalar: Metilen mavisi, safranin veya kristal moru gibi boyalar kullanılır ve bakteriler bu boyanın rengini alır.

Arkeler, aşırı ortamlarda yaşayabilme yeteneklerine sahiptir çünkü bu koşullar, onların evrimsel adaptasyonları sayesinde mümkündür. Başlıca aşırı ortamlar ve arkelerin bu ortamlardaki yaşam nedenleri: 1. Yüksek sıcaklık: Termofilik arkeler, hidrotermal kaynaklar, volkanik alanlar ve derin deniz tabanı gibi yüksek sıcaklık içeren ortamlarda bulunurlar. 2. Yüksek tuzluluk: Haloarkeler, tuzlu göller, tuzlu çamurlar ve deniz suyu gibi yüksek tuz içeren habitatlarda yaşayabilirler. 3. Asidik veya alkalik ortamlar: Asidofilik ve alkalofilik arkeler, volkanik krater gölleri, termal kaynaklar ve volkanik çamurlarda bulunurlar. 4. Metan üretimi: Metanogen arkeler, oksijensiz ortamlarda, bataklıkların dibi, çöpler ve çiftlik gübresi gibi yerlerde metan gazı üretirler.

Ürün Tunalı adında iki farklı akademik personel bulunmaktadır: 1. Arş. Gör. Ürün Tunalı: Konya Teknik Üniversitesi'nde araştırma görevlisi olarak çalışmaktadır. 2. Prof. Dr. Yağmur Tunalı: Anadolu Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Farmasötik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı'nda öğretim üyesidir.

Siyanobakteriler çeşitli hastalıklara neden olabilir: 1. Toksik etkiler: Siyanobakteriler, mikrosistin gibi toksinler üreterek karaciğer (hepatotoksinler) ve sinir sistemi (nörotoksinler) üzerinde zararlı etkiler yapar. 2. Alg patlamaları: Siyanobakterilerin aşırı çoğalması, su kaynaklarının ötrofikasyonuna ve alg patlamalarına neden olarak, içme suyu ve rekreasyonel su aktiviteleriyle ilişkili hastalıklara yol açabilir. 3. BMAA toksini: Bazı siyanobakteri türleri, Guam adasında nörodejeneratif hastalıklarla ilişkili olan BMAA (beta-metilamino-L-alanin) üretir. 4. SİBO (ince bağırsaklarda aşırı bakteri çoğalması): Siyanobakterilerin neden olduğu enfeksiyonlar, bağırsak mukozasına zarar vererek SİBO gibi sindirim sistemi bozukluklarına yol açabilir.

Antibiyotik direnci en çok Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa ve Acinetobacter spp. gibi bakterilerde görülür. Ayrıca, Escherichia coli ve Klebsiella pneumoniae türlerinde de antibiyotik direnci yaygın olarak bulunmaktadır.

Louis Pasteur'un mikrop teorisi, fermantasyon üzerine yaptığı titiz çalışmalarla kanıtlanmıştır. Pasteur, kendiliğinden üreme teorisine karşı çıkarak, her bir hastalığın özel bir mikrop tarafından meydana getirildiğini ve bu mikropların yabancı elementler olduğunu doğrulamıştır. Ayrıca, çürük etten ve kötü kokulardan hastalanan Pasteur, pamuk barutundaki tozun sisteme girmesiyle kokuşmanın meydana geldiğini göstererek mikropların varlığını deneysel olarak ispatlamıştır.

Mikrobiyal test yaptırmak için enfeksiyon hastalıkları bölümüne gidilir.

İnokülasyon kelimesi, farklı alanlarda farklı anlamlara gelebilir: 1. Tıp ve Mikrobiyoloji: Bir materyale veya deney hayvanına hastalık etkeninin eklenmesi işlemi, mikrobiyal üremenin başlaması ve aşılama anlamına gelir. 2. Gıda Endüstrisi: Mikroorganizmaların bulunduğu bir ortamdan örneklerin besiyerlerine aktarılması işlemi. 3. Bitki Fizyolojisi: Bir bitkinin başka bir bitkiye aşılanması işlemi.

Denitrifiye edici bakteriler, azot döngüsünün bir parçası olarak nitrat (NO₃⁻) ve nitrit (NO₂⁻) gibi azotlu bileşenleri daha düşük oksidasyon durumlarındaki azot formlarına, özellikle azot gazına (N₂) dönüştüren mikroorganizmalardır. Bu bakteriler arasında Pseudomonas, Paracoccus ve Bacillus türleri bulunur. Denitrifikasyon sürecinin aşamaları: 1. İlk aşamada, azot bileşenleri denitrifiye edici bakteriler tarafından redüklenir. 2. Daha sonra, bu bileşikler azot oksitlerine (NO, N₂O) dönüşür. 3. Son olarak, azot oksitleri azot gazı haline getirilir ve atmosferdeki azot döngüsüne geri kazandırılır.

MAD7 (ErCas12a) nükleazı, Eubacterium rectale bakterisinden elde edilir.

Anaeroblar, oksijen varlığında yaşayamayan ve üreyemeyen bir mikroorganizma grubudur.

Rhizobium bakterisi, azotu en çok fikse eden bakterilerden biridir.

Biyoteknolojinin temel ilkeleri şunlardır: 1. Genetik ve Moleküler Biyoloji: Biyoteknoloji, genetik manipülasyona dayalıdır ve bir organizmadan alınan genlerin başka bir organizmaya aktarılmasını içerir. 2. Hücre ve Doku Kültürü: Hücreleri ve dokuları doğal ortamları dışında büyütme yeteneği, ilaç geliştirme ve rejeneratif tıp gibi alanlarda kullanılır. 3. Mikrobiyolojik Biyoteknoloji: Mikroorganizmalar, biyoyakıtlar, ilaçlar ve enzimlerin üretiminde sıkça kullanılır. 4. Biyoenformatik: Biyolojik verileri analiz etmek ve yorumlamak için hesaplama araçlarının kullanılması, özellikle genomik ve proteomik alanlarında önemlidir. Diğer temel yöntemler arasında PCR, CRISPR-Cas9 gibi teknikler de yer alır.

1 gram dışkıda yaklaşık 90 milyar mikroorganizma bulunmaktadır.

Mikroorganizma üremesi, çeşitli yöntemlerle anlaşılabilir: 1. Koloni Sayımı: Belirli bir zamanda bir besin ortamında oluşan bakteri koloni sayısının belirlenmesi ile yapılır. 2. Spektrofotometri: Bakteriyel kültürün optik yoğunluğunu ölçerek bakteriyel büyümeyi değerlendirir. 3. Hücresel Sayım Yöntemleri: Hem canlı hem de ölü hücrelerin sayısını belirlemek için kullanılır. 4. Üreme Eğrisi: Mikroorganizmanın besiyerine alışması, üremesi ve ölümüne bağlı olarak mikroorganizma sayısı/yoğunluğunun zamana karşı grafiğe aktarılması ile elde edilir. Ayrıca, mikroorganizma üremesi, sıcaklık, pH, besin maddeleri ve oksijen gibi çevresel faktörlere bağlı olarak da gözlemlenebilir.

Endospor halindeki bakteriler ATP üretmez, çünkü bu durum bakterilerin metabolizmasını minimuma indirdiği bir dinlenme halidir.

Halofilik arkeler, aşırı tuzlu yerlerde yaşayabilen bir arke türüdür.

Bulmacada bir bakteri türü olarak "basil" ve "salmonella" cevapları verilebilir.