Kemikler

Düzensiz ve kısa kemikler farklı bölgelerde bulunur: Kısa kemikler, genellikle el ve ayak bileklerinde yoğunlaşmıştır. Düzensiz kemikler, vücudun çeşitli bölgelerinde yer alır.

Yassı kemiklere örnek olarak şunlar verilebilir: kafatası kemikleri; kürek kemikleri; kaburga kemikleri; göğüs kemiği; kalça kemiği. Uzun kemiklere örnek olarak şunlar verilebilir: kol kemikleri (humerus); ön kol kemikleri (radius, ulna); uyluk kemiği (femur); bacak kemikleri (kaval, baldır, ayak parmak kemikleri); parmak kemikleri. Ayrıca, yassı kemiklerin ve uzun kemiklerin dışında kısa kemikler, düzensiz şekilli kemikler ve havalı kemikler gibi kemik çeşitleri de bulunmaktadır.

Femurda metafizer, femurun büyüme plağının yakınlarında bulunan bölge anlamına gelir. Metafizer hiperaktivite ise, femur başı osteonekrozunu belirleyebilen bir kriterdir. Metafizer displazi ise, büyüme kıkırdağında displazik değişiklikler ve uzun kemiklerin kısalığı ile belirlenen bir hastalıklar grubudur. Daha fazla bilgi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Evet, hem humerus (pazu kemiği) hem de klavikula (köprücük kemiği) uzun kemiklerdir.

Yassı kemikler, insan vücudu için çeşitli önemli işlevler üstlenir: Koruma: Yassı kemikler, iç organları dış etkenlerden korur. Destek: Vücuda yapısal destek sağlar. Hareket: Kasların bu kemiklere bağlanması, hareketin gerçekleşmesine yardımcı olur. Kan üretimi: Yassı kemiklerin iç yapısında bulunan kemik iliği, kan hücrelerinin üretiminde önemli bir rol oynar.

Yassı cisimler iki farklı bağlamda değerlendirilebilir: 1. Yassı kemikler: İnsan iskeletinde bulunan, genellikle ince ve düz yapıya sahip kemiklerdir. - Örnekler: Kafatası kemikleri (frontal, parietal, occipital, temporal), göğüs kemiği (sternum), kaburgalar, omuz kemiği (scapula). - İşlevleri: Koruma, destek sağlama ve kan hücrelerinin üretimi. 2. Yassı şekiller: Yeryüzü şekillerinden olup, daha çok düzlükleri andıran yapılardır. - Örnekler: Batı Anadolu dağlarının üzerindeki yassı biçimler.

Ossa, kafatası kemiklerinin anatomide sıklıkla kullanılan Latince adıdır. Ossa cranii (kafa kemikleri), beyni koruyan ve pek çok hayati işlevi yerine getiren kemik gruplarıdır. Neurocranium (beyin kemikleri): os frontale (alın kemiği); os parietale (çeper kemiği); os occipitale (arka kemik); os temporale (şakak kemiği); os sphenoidale (sfenoid kemiği); os ethmoidale (etmoid kemiği). Splanchnocranium (yüz kemikleri): os lacrimale (gözyaşı kemiği); os nasale (burun kemiği); vomer; maxilla (üst çene kemiği); os zygomaticum (elmacık kemiği); mandibula (çene kemiği); os palatinum (damak kemiği); os hyoideum (dil kemiği); ossicula auditus (kulak kemikçikleri).

Bebekken 300 olan kemik sayısının 206'ya düşmesinin sebebi, bazı kemiklerin zamanla birleşip kaynaşmasıdır. Bu süreç, özellikle şu bölgelerde yaygındır: Kafatası. Omurga. El ve ayak bilekleri. Bu sayede, kaybolan kemikler aslında birleşerek daha güçlü ve dayanıklı bir iskelet yapısı oluşturur.

Naviküler kemik, ayak kemerinin oluşumunda rol oynar ve vücudun ağırlığının dengeli bir şekilde dağılmasını sağlar. Başlıca işlevleri: Hareketlilik ve dayanıklılık: Ani dönüşler veya hızlanmalar sırasında ayak yapısının zarar görmesini önler. Kas desteği: Çevresindeki kasların verimli çalışmasına katkıda bulunur. Yük dağılımı: Koşma ve zıplama gibi hareketlerde yükün dengeli bir şekilde dağıtılmasını sağlar.

Sakrum ve iliak kemiği, insan vücudunda bulunan kemiklerdir: Sakrum. İliak Kemiği. Sakrum ve iliak kemiği şu işlevlere sahiptir: Sakrum. İliak Kemiği.

Foramen magnum, oksipital kemikte (kafatasının alt kısmındaki kemik) bulunur.

Kaval kemiğinin korumasız olmasının nedeni, vücuttaki en uzun ikinci kemik olması ve fibula ile birlikte alt bacağı meydana getirmesidir. Kaval kemiği ayrıca, kas, tendon ve dokuların iltihaplanması, yaralanma, kemik çürüğü, stres kırığı, hareketsizlik ya da aşırı egzersizle birlikte kaval kemiğinin zorlanması gibi çeşitli nedenlerle de ağrıyabilir. Kaval kemiğini korumak için sağlıklı beslenmek, gerektiğinde ayağı dinlendirmek, egzersiz sırasında kemiği çok fazla zorlamamak ve yaralanmalara karşı dikkatli olmak gerekir.

Üst ekstremite (membrum superius) bölümleri: Omuz bölgesi: clavicula (köprücük kemiği) ve scapula (kürek kemiği). Kol bölgesi: humerus (üst kol kemiği). Önkol bölgesi: radius ve ulna (ön kol kemikleri). El bölgesi: ossa carpi (el bileği kemikleri), ossa metacarpi (el tarak kemikleri) ve ossa digitorum (parmak kemikleri). Alt ekstremite (membrum inferius) bölümleri: Kalça bölgesi: os ilium, os ischii ve os pubis (kalça kemikleri). Uyluk bölgesi: femur (uyluk kemiği). Bacak bölgesi: tibia ve fibula. Ayak bölgesi: ossa tarsi (ayak bileği kemikleri), ossa metatarsi ve ossa digitorum (ayak parmak kemikleri).

Kaburgaların yassı olmasının nedeni, düz ve ince bir yapıya sahip olmalarıdır. Kaburgalar, toraks bölgesini oluşturarak kalp ve akciğerler gibi hayati organları korur. Kaburgalar, yapı olarak yassı kemikler kategorisine dahil edilmekle birlikte, düz kemik olarak da değerlendirilir.

Oksipitofrontal çap (OFD), yandan bakıldığında başın genişliğini ifade eden, frontal kemik ile oksiput kemiği arasındaki mesafedir. Bu çap, aynı zamanda bir organizmanın (insan ya da hayvan) başının maksimum genişliğinin (bipareital çap ya da BPD, yan yana) 100 ile çarpılarak maksimum uzunluğuna (oksipitofrontal çap ya da OFD, önü geri) bölünmesiyle elde edilen kafatası endeksinin hesaplanmasında da kullanılır. Gebeliğin 31. haftasında normal oksipitofrontal çap (OFD) aralığı yaklaşık 79-89 milimetredir (mm).

Femur (uyluk kemiği), alt ekstremitenin en büyük kemiğidir. Vücudun en uzun kemiği olan femur, vücut boyunun dörtte biri kadar uzunluğa sahiptir.

5. sınıf fen bilimleri ders kitabı sayfa 120'de, bir çocuğun tenis oynarken ayakta durabilmesi, raket tutabilmesi ve topa vurabilmesi için vücudundaki yapıların görevleri anlatılmaktadır. Bu sayfada yer alan bazı yapılar ve görevleri: Kaslar: Hareketin sağlanmasını ve topa vurma gücünün oluşmasını sağlar. Kemikler: Vücuda denge ve destek sağlar, hareketi yönlendirir. Eklem ve bağlar: Hareketin düzgün ve akıcı olmasını sağlar. Sinir sistemi: Beyinden gelen sinyallerle hareketi kontrol eder.

Eğe kemiği, vücutta iki farklı bölgede bulunabilir: 1. Göğüs kafesi: Eğe kemikleri, göğüs kafesinde bulunan 12 çift uzun kemikten her birini ifade eder ve kaburgaların bir parçası olarak görev yapar. 2. Pelvis (leğen kemiği): Eğe kemiği, pelvisin bir parçası olup, özellikle insanların oturdukları pozisyonlarda en belirgin olan yapıdır.

Düzensiz şekilli kemikler, belirli bir şekli olmayan, baskılara karşı dayanıklı ve sağlam kemiklerdir. Bazı düzensiz şekilli kemik örnekleri: Omurlar; Alt ve üst çene kemikleri; Elmacık kemikleri. Ayrıca, yassı ve kısa kemiklerle uyum sağlamayan yüz kemiklerinin çoğu da düzensiz şekilli kemikler arasında yer alır.

Evet, köprücük kemiği (klavikula) gerçek bir kemiktir. Yaklaşık 6 inç (15 cm) uzunluğunda, S şeklinde, ince ve uzun bir kemiktir.