Kemikler

Evet, hem humerus (pazu kemiği) hem de klavikula (köprücük kemiği) uzun kemiklerdir.

Cranium (kafatası) kemikleri iki ana kategoriye ayrılır: kafatası kemikleri ve yüz kemikleri. Kafatası kemikleri: 1. Frontal Kemik: Alın bölgesini oluşturur. 2. Parietal Kemik: Kafanın üst kısmında yer alır ve iki adettir. 3. Occipital Kemik: Kafanın arka kısmında yer alır. 4. Temporal Kemik: Kafanın yan tarafında yer alır ve işitme ile denge ile ilgili yapıları barındırır. 5. Sphenoid Kemik: Kafatasının tabanında yer alır ve diğer kemiklerle bağlantı sağlar. 6. Ethmoid Kemik: Burun boşluğunun üst kısmında yer alır. Yüz kemikleri: 1. Nazal Kemik: Burun köprüsünü oluşturur. 2. Maxilla: Üst çeneyi oluşturur. 3. Mandibula: Alt çeneyi oluşturur ve hareket edebilen tek yüz kemiğidir. 4. Zygomatic Kemik: Elmacık kemiği olarak bilinir. 5. Palatin Kemik: Ağız boşluğunun arka kısmında yer alır. 6. Lacrimal Kemik: Gözyaşı bezinin bulunduğu ve göz çukurunu oluşturan küçük kemiklerdir. 7. Vomer: Burun boşluğunun orta kısmında yer alan tek kemiktir. 8. Inferior Nasal Concha: Burun boşluğunun yan duvarlarında yer alan kemiklerdir.

Femurda metafizer ifadesi, uyluk kemiğinin (femurun) metafiz bölgesini ifade eder. Metafiz, kemiğin epifiz (büyüme plağının üzerindeki kısım) ile diyafiz (kemiğin şaftı) arasında yer alan ve trabeküler kemikten oluşan kısmıdır.

Düzensiz kemikler ve kısa kemikler farklı bölgelerde bulunur: 1. Düzensiz kemikler: Omurlar, çene kemikleri ve el bileğindeki karpal kemikler gibi belirli bir şekli olmayan kemiklerdir. 2. Kısa kemikler: El ve ayak bilek kemikleri, ön kolla el arasındaki kemikler ve bacakla tarak kemikleri arasındaki kemikler kısa kemiklere örnektir.

Yassı kemikler, insan vücudunda önemli işlevlere sahip olan düz ve ince yapılı kemiklerdir. Bu kemikler, çeşitli nedenlerle büyük önem taşır: 1. Koruma: Yassı kemikler, iç organları dış etkenlerden korur. 2. Destek: Vücuda yapısal destek sağlar ve özellikle pelvis, vücut ağırlığını taşımak için kritik bir rol oynar. 3. Hareket: Kaslarla birleşerek hareket etmeyi sağlar. 4. Kan Üretimi: Yassı kemiklerin iç kısmında bulunan kemik iliği, kan hücrelerinin üretiminde önemli bir rol oynar.

Ossa ifadesi, kemik anlamına gelir ve beş ana kemik türünü kapsar: 1. Uzun Kemikler (Ossa Longum): Kol, uyluk, bacak, parmak ve ön kol kemikleri gibi. 2. Kısa Kemikler (Ossa Brevia): El ve ayak bileği kemikleri gibi. 3. Havalı Kemikler (Ossa Pneumaticum): Alın kemiği, şakak kemiği, üst çene kemiği ve kalbur kemik gibi. 4. Susamsı Kemikler (Ossa Sesamoidea): Diz kapağı kemiği ve el bileği kemikleri gibi. 5. Yassı Kemikler (Ossa Plana): Kafatası, kaburgalar, kürek kemiği ve göğüs kemiği gibi.

Yassı cisimler, şekillerine göre iskelet sistemini oluşturan kemik çeşitleri arasında yer alır. Bu cisimler şunlardır: 1. Kafatası kemiği. 2. Kürek kemiği (omuz kemiği). 3. Kaburga kemiği. 4. Göğüs kemiği. 5. Kalça kemiği. Ayrıca, diz kapağı da yassı kemiklerden biridir.

Foramen magnum, oksipital kemikte bulunur.

Bebekken 300 olan kemik sayısının 206'ya düşmesinin nedeni, kemiklerin büyüdükçe kaynaşması ve birleşmesidir. Bu süreç, özellikle kafatasında belirgin şekilde gerçekleşir.

Sakrum ve iliak kemiği, insan vücudunun pelvis bölgesinde yer alan önemli kemiklerdir. 1. Sakrum: Omurganın alt kısmında, kuyruk sokumunun üstünde yer alan üçgen şeklindeki kemiktir. 2. İliak Kemiği: Pelvisin en büyük ve en üstteki kemiğidir.

Naviküler kemik, ayak anatomisinde önemli işlevlere sahiptir: 1. Ayak Kemerini Koruma: Yürüyüş sırasında ayak bileğini sabitleyerek ayak kemerini korur. 2. Yük Dağılımı: Vücudun ağırlığını dengeli bir şekilde dağıtmaya yardımcı olur. 3. Kas ve Bağ Eklemeleri: Tibialis posterior kası için ana yapışma noktasıdır ve ayak kavsinin korunmasına katkıda bulunur. 4. Eklem Stabilitesi: Talus, küboid ve üç çivi yazısı kemikleriyle eklem yaparak ayağın stabilitesini sağlar.

Eğe kemiği, göğüs kafesini oluşturan, arkadan omurgaya, önden de göğüs kemiğine eklenen uzun, yassı ve eğri kemiklerden her birine verilen isimdir.

Oksipitofrontal çap, başın yandan bakıldığında genişliğini ifade eden, frontal kemik ile oksiput kemiği arasındaki mesafedir.

Fonksiyonel anatomiye göre ekstremitelerin bölümleri şunlardır: 1. Üst Ekstremite: Omuz, kol, önkol ve elden oluşur. - Kemikler: Humerus, radius, ulna, el bileği kemikleri (ossa carpi), el tarak kemikleri (ossa metacarpi) ve parmak kemikleri (phalanges). 2. Alt Ekstremite: Kalça, uyluk, bacak ve ayaktan oluşur. - Kemikler: Os coxa, os sacrum, os coccygis, femur, tibia, fibula, ayak bileği kemikleri (ossa tarsi), ayak tarak kemikleri (ossa metatarsi) ve parmak kemikleri.

Kaburgalar yassı kemikler olarak sınıflandırılır çünkü düz ve ince bir yapıya sahiptirler.

Femur — alt ekstremitenin en büyük kemiğidir.

Kaval kemiği (tibia) korumasızdır çünkü vücudun ağırlığını taşıyan ve doğrudan dış etkenlere maruz kalan bir kemiktir. Ayrıca, kaval kemiği çevresindeki kas, tendon ve dokuların iltihaplanması veya yaralanmaları da bu bölgeyi savunmasız hale getirebilir.

5. sınıf fen bilimleri ders kitabı sayfa 120'de "Destek ve Hareket Sistemi" konusu anlatılmaktadır. Bu bölümde: 1. Hazırlık İstasyonu: Bir çocuğun tenis oynarken ayakta durabilmesi, raket tutabilmesi ve topa vurabilmesi gibi durumlarda vücudundaki kaslar, kemikler ve eklemlerin görevleri açıklanmaktadır. 2. Merak İstasyonu: Destek ve hareket sistemini oluşturan yapılar ve bunların sağlığı ile ilgili merak edilenler listelenmektedir.

Bizigomatik terimi, "elmacık kemiği" anlamına gelir.

Evet, köprücük kemiği gerçek bir kemiktir.