Kemikler

Kemiklerin yapısında bulunan başlıca mineraller şunlardır: 1. Kalsiyum: Kemiklerin ana bileşenidir ve gücünü sağlar. 2. Fosfor: Kalsiyum ile birlikte kemiklerin mineralizasyonunu sağlar. 3. Magnezyum: Kemiklerin yapısında bulunur ve kalsiyum ile birlikte çalışarak kemiklerin güçlü kalmasını destekler. 4. Florür: Kemiklerin mineralizasyonunu artırabilir ve osteoporoz riskini azaltabilir. 5. Çinko: Kemik oluşumunu destekler ve bağışıklık sistemini güçlendirir. 6. Bakır: Kemiklerin sağlıklı gelişmesine yardımcı olur ve bağ dokusu sentezinde rol oynar. 7. Demir: Hemoglobin yapısında önemli bir mineral olmasının yanı sıra, kemiklerin sağlıklı gelişimi için gereklidir.

Ön kol ve pazı kemikleri uzun kemik sınıfına girer.

206 kemik insan vücudunda çeşitli bölgelerde bulunur ve farklı görevleri vardır. İşte bazı kemik isimleri ve görevleri: 1. Kafatası Kemikleri: Beyin ve yüz yapısını korur. 2. Göğüs Kemikleri: Göğüs kafesini oluşturur, iç organları dış etkenlerden korur. 3. Omurga Kemikleri: Boyundan kuyruk sokumuna kadar uzanır, vücudun dik durmasını sağlar. 4. Kürek Kemiği: Göğüs kafesinin gerisinde kolun başlangıç noktasında bulunur. 5. Kaburga Kemiği: Yassı kemiklerden oluşur, vücutta sağ ve sol tarafta toplam 24 adet vardır. 6. Uyluk Kemiği: Kalça ekleminden başlar ve dize kadar uzanır. 7. Diz Kapağı Kemiği: Oldukça sağlam ve sert yapılıdır. 8. Kaval Kemiği: Bacaklarda diz ile ayak bileği arasında kalan bölümde bulunur. Kemiklerin görevleri ise şunlardır: - Destek: Vücuda şekil verir ve onu destekler. - Koruma: Hayati organları korur. - Hareket: Kaslarla birlikte çalışarak hareket etmemizi sağlar. - Kan Üretimi: Kemik iliği, kan hücrelerini üretir. - Mineral Depolama: Kalsiyum, fosfor gibi mineralleri depolar.

Os occipitale (oksipital kemik) üzerindeki çıkıntılar şunlardır: 1. Protuberantia occipitalis externa: Oksipital kemiğin arka yüzünde yer alan ve kasların tutunma noktası olan çıkıntıdır. 2. Condylus occipitalis: Oksipital kemiğin alt kısmında, atlas (C1) omuru ile eklem yapan çıkıntılardır. 3. Processus jugularis: Oksipital kemiğin yan taraflarında bulunan ve foramen jugulare'yi oluşturan çıkıntılardır.

Diz kapağı kemiği, yassı bir kemiktir çünkü geniş ve ince bir yapıya sahiptir. Uzun kemik olarak sınıflandırılmasının nedeni ise boyunun eninden daha uzun olmasıdır.

İnsan kemiklerinin beyaz olmasının nedeni, kemiklerin kimyasal bileşiminde bulunan kalsiyum, fosfat ve diğer mineral bileşenlerdir. Bu mineraller, kemiklerin sertliğini sağlar ve beyaz renge sahip olmalarını sağlar.

Wolff Yasası, Alman anatomist ve cerrah Julius Wolff tarafından 19. yüzyılda cerrahi operasyonlarla ilgili deneyler sonucunda ispatlanmıştır. Bu yasa, kemiklerin üzerlerine uygulanan yüklere göre adapte olduğunu ifade eder.

Baldır kemiği, uzun kemik türüne girer.

Vücudun pasif elemanları, hareket sisteminde kemikler ve eklemler olarak adlandırılır.

Os humerus ifadesi, omuz kemiği anlamına gelir.

Metafiz medialinde lineer ifadesi, kemiğin orta kısmının (metafiz) iç tarafında doğrusal (lineer) bir yapıyı ifade edebilir. Metafiz, uzun kemiklerin uç kısımlarında bulunan ve kemik büyümesinin gerçekleştiği bölgedir.

Tuberositas tibia, diz bölgesinde, tibia (kaval kemiği) üzerinde bulunan bir kabartıdır.

Uyluk ve kaval kemikleri, 5. sınıf fen bilimleri derslerinde uzun kemik olarak öğretilir. - Uyluk kemiği (femur), vücudumuzdaki en uzun kemiktir. - Kaval kemiği ise bacak bölgesinde yer alır.

Aşık kemiğinin diğer adı "talus" veya "astragalus" olarak bilinir.

Üst ekstremitede 32 kemik bulunur.

El bileği kemikleri, iki sıra halinde dizilmiş sekiz küçük kemikten oluşur. Bu kemikler iki gruba ayrılır: 1. Proksimal (üst) sıra kemikleri: Scaphoid, lunate, triquetrum, pisiform. 2. Distal (alt) sıra kemikleri: Trapezium, trapezoid, capitate, hamate.

Kalça, insan vücudunda belin hemen altında, femur (uyluk kemiği) ile pelvisin (leğen kemiği) birleştiği bölgede yer alır.

Skapula kelimesi, kürek kemiği anlamına gelir.

İskiliplinin (İskilipli Atıf Hoca) mezarının taşınmasının nedeni, kemiklerinin kaybolmuş olması ve ailesinin mezar yerini bilememesi idi. 1954 yılında Gülveren ile Çinçin arasındaki asri mezarlığa taşınan mezar, daha sonraki yıllarda bu bölgenin parka dönüştürülmesi sonucu kaybolmuştur.

Yassı ve uzun kemiklere örnek olarak şunlar verilebilir: Yassı kemikler: 1. Kafatası kemikleri. 2. Göğüs kemiği. 3. Kürek kemiği. 4. Kalça kemiği. Uzun kemikler: 1. Uyluk kemiği. 2. Kaval kemiği. 3. Kol kemikleri (pazu, dirsek). 4. Parmak kemikleri.