Kemikler

Sutura, Latince'de "dikiş" anlamına gelir. Sutura kelimesinin bazı kullanım alanları: Anatomi ve tıp: Kafatası kemikleri arasındaki dikiş şeklindeki eklem. Genel kullanım: Yara kenarlarının dikiş ile birleştirilmesi. Sutura kelimesinin farklı türleri de vardır, örneğin: Sutura serrata: Girinti ve çıkıntılar testere ağzı gibidir. Sutura squamosa: Kemik ve kenarları yontulmuş bıçak ağzı gibidir.

Os occipitale çıkıntısı, kafatasının arka ve alt kısmında bulunan os occipitale kemiğine ait belirgin bir yapı olabilir. Bu kemik, üç bölümden oluşur: Pars basilaris: Foramen magnum'un ön kenarından başlayıp öne doğru uzanan kısımdır. Pars lateralis: Foramen magnum'un her iki yanında yer alır. Squama occipitalis: Kemiğin en büyük bölümünü oluşturan ve kafatasının ense kısmını oluşturan kısımdır. Protuberentia occipitalis externa (inion), squama occipitalis'in dış yüzünde bulunan ve ligamentum nuchae'nin yapıştığı kemik çıkıntıdır. Ayrıca, occipital torus veya neandertal topuzu olarak bilinen bir çıkıntı da os occipitale'de bulunabilir.

Diz kapağı (patella), yassı bir kemiktir çünkü üst taraftan quadriceps femoris kasının tendonunun üstüne bağlı bulunur ve alttan bağlı olduğu ligamentum patellae ("diz kapağı bağı") aracılığıyla bu kasın kuvvetini kaval kemiğine iletir. Diz kapağı, uzun bir kemik değildir; kısa kemik sınıfına girer. Diz kapağının neden yassı olduğuna dair uzun bir açıklama bulunamamıştır. Ancak, diz kapağı kemiğinin temel görevlerinden bazıları şunlardır: Bacağı düzleştiren kuadriseps kasının gücünü artırmak. Kas tendonunun kemiklere sürtünmesini azaltmak. Düşme anında dizin önündeki yapıları korumak.

206 kemik insan vücudunda çeşitli bölgelerde bulunur ve farklı görevleri vardır. İşte bazı kemik isimleri ve görevleri: 1. Kafatası Kemikleri: Beyin ve yüz yapısını korur. 2. Göğüs Kemikleri: Göğüs kafesini oluşturur, iç organları dış etkenlerden korur. 3. Omurga Kemikleri: Boyundan kuyruk sokumuna kadar uzanır, vücudun dik durmasını sağlar. 4. Kürek Kemiği: Göğüs kafesinin gerisinde kolun başlangıç noktasında bulunur. 5. Kaburga Kemiği: Yassı kemiklerden oluşur, vücutta sağ ve sol tarafta toplam 24 adet vardır. 6. Uyluk Kemiği: Kalça ekleminden başlar ve dize kadar uzanır. 7. Diz Kapağı Kemiği: Oldukça sağlam ve sert yapılıdır. 8. Kaval Kemiği: Bacaklarda diz ile ayak bileği arasında kalan bölümde bulunur. Kemiklerin görevleri ise şunlardır: - Destek: Vücuda şekil verir ve onu destekler. - Koruma: Hayati organları korur. - Hareket: Kaslarla birlikte çalışarak hareket etmemizi sağlar. - Kan Üretimi: Kemik iliği, kan hücrelerini üretir. - Mineral Depolama: Kalsiyum, fosfor gibi mineralleri depolar.

İnsan kemiklerinin beyaz olmasının nedeni, kemiklerin organik ve inorganik bileşenlerinin etkileşimidir. Organik bileşenler. İnorganik bileşenler. Kemiklerin rengi, yaş, beslenme, hastalıklar ve çevresel etmenler gibi çeşitli faktörlere bağlı olarak değişebilir.

Ön kol ve pazı kemikleri uzun kemiklerdir. Uzun kemiklerin özellikleri: Kemiğin uzunluğu, genişlik ve kalınlığından fazladır. Özellikle iskeletin üst ve alt yanlarında bulunurlar. Kemik gövdenin içinde "cavitas medullaris" denen kemik iliği boşluğu vardır ve bu boşlukta sarı kemik iliği bulunur. Kısa kemikler, yaklaşık olarak kübik veya yuvarlak şekildedirler. Yassı kemikler, düz ve ince bir yapıya sahiptir.

Os humerus, Türkçe'de humerus veya pazu kemiği anlamına gelir. Humerus, insan vücudundaki üst kol kemiğidir ve omuz ile dirsek arasındaki bağlantıyı sağlar.

Baldır kemiği (fibula), uzun ve ince bir kemik türüdür. Fibula, alt bacakta bulunur ve tibianın (kaval kemiği) dış tarafında yer alır.

"Metafiz medialinde lineer" ifadesinin ne anlama geldiğine dair bilgi bulunamadı. Ancak, "lineer" kelimesi Türkçede "çizgisel, doğrusal" anlamına gelir. "Metafiz" ise, uzun kemiklerin ucunda, büyüme plağının altında yer alan ve trabeküler kemikten oluşan bölge olarak tanımlanır. Daha fazla bilgi için bağlamın veya konunun belirtilmesi gerekebilir.

Vücudun pasif elemanları, hareket sisteminin yapısal destek ve stabilite sağlayan unsurlarıdır. Pasif elemanlar: İskelet yapısı. Eklemler. Bağ dokuları.

Wolff Yasası, Alman anatomist ve cerrah Julius Wolff tarafından 19. yüzyılda yapılan yirmi yıllık araştırmalar sonucunda bilimsel olarak ispatlanmıştır. Bu yasa, belirli kemiklere belli seviyede ve belli açılarla darbelerle yük bindirildiğinde, söz konusu kemiğin daha güçlü ve dirençli hale geldiğini ortaya koyar. Wolff Yasası'nın ispatında, ağırlığa ve baskıya maruz kalan kemiğin kütlesinin artmasının gözlemlenmesi etkili olmuştur. Ancak, Wolff Yasası'nın her durumda uygulanabilir olduğu da kanıtlanmamıştır; kemiklerin güçlenme sürecinin karmaşık ve çok yönlü olduğu anlaşılmıştır.

İskilipli Atıf Hoca'nın mezarı, DNA testi ile kimlik tespiti yapıldıktan sonra, daha görünür bir yere, memleketi İskilip'e taşınmak amacıyla nakledilmiştir. İskilipli Atıf Hoca, 1926 yılında Ankara'da idam edilmiş ve ilk olarak Mamak Kimsesizler Mezarlığı'na, daha sonra 1954'te Gülveren ile Çinçin arasındaki Asri Mezarlığı'na defnedilmiştir.

Skapula, omuz kemiği veya kürek kemiği olarak da bilinir, göğüs kafesinin arka kısmında bulunan, kolu gövdeyle ve omuz üstü köprücük kemiğiyle birleştiren yassı ve geniş bir kemiktir. Skapula, kolun hareketliliğinde kritik bir rol oynar ve birçok kol ve sırt kası bu kemiğe yapışarak kolun hareket etmesini ve omuz ekleminin stabil kalmasını sağlar. Ayrıca, "skapula" kelimesi tıp dilinde omuz bıçağını ifade etmek için de kullanılır.

El bileği kemikleri, sekiz adet karpal kemikten oluşur. Proksimal sıra: skafoid (scaphoideum); lunat (lunate); triquetrum (triquetrum); pisiform (pisiforme). Distal sıra: trapezium; trapezoid; kapitatum (capitatum); hamatum (hamate). Pisiform hariç, tüm karpal kemiklerin genellikle altı yüzü vardır.

Uyluk ve kaval kemikleri, 5. sınıf fen bilimleri kapsamında uzun kemiklere örnek olarak verilir. Uyluk kemiği, kalça ekleminden diz bölgesine kadar uzanan, bacaklardaki uzun kemiklerden biridir. Kaval kemiği, diz ile ayak bileği arasında yer alan, vücuttaki sert ve kalın kemiklerden birisidir. Kemikler, şekillerine göre uzun, kısa ve yassı kemikler olarak üç gruba ayrılır.

Aşık kemiğinin diğer adı talus veya astragalus'tur.

Kalça, insan vücudunda bacakların ve uyluk kemiğinin üst kısmında, karın ile omurgaların altında yer alan bir bölgedir. Kalça eklemi, uyluk kemiği (femur) ve pelvisin birleşmesiyle oluşur.

Üst ekstremitede 20 kemik bulunur. Bu kemikler şunlardır: Omuz bölgesi. Kol bölgesi. Ön kol bölgesi. El bölgesi.

Tuberositas tibiae (tibial tüberosite), tibianın (kaval kemiği) ön yüzeyinde, üst kısmında yer alan büyük, oval bir yükselti veya çıkıntıdır. Tibial tüberosite, patellar ligamentin (quadriceps femoris kaslarının distal tendonu) bağlanma noktası olarak işlev görür. Tibial tüberosite, patellanın hemen altında yer alır ve kolayca hissedilebilir.

Cranium (kafa iskeleti) kemikleri iki ana gruba ayrılır: 1. Neurocranium (beyin kemikleri): os frontale (frontal kemik); os parietale (parietal kemik); os occipitale (oksipital kemik); os temporale (temporal kemik); os sphenoidale (sfenoid kemik); os ethmoidale'nin bir kısmı (etmoid kemik). 2. Viscerocranium (ağız ve burun boşlukları kemikleri): os ethmoidale'nin bir kısmı; os lacrimale (lakrimal kemik); os nasale (burun kemiği); os palatinum (palatin kemik); os zygomaticum (elmacık kemiği); concha nasalis inferior (alt burun konkası); vomer; maxilla (üst çene kemiği); mandibula (alt çene kemiği). Ayrıca, os hyoideum (hyoid kemik) ve ossicula auditoria (kulak kemikçikleri) viscerocranium kemiklerine dahil edilmez.