Kemikler

Hayır, fibula ve kaval kemiği aynı değildir. Kaval kemiği (tibia), omurgalıların bacaklarında dizin altındaki iki kemikten daha iri ve dayanıklı olanıdır ve dizi ayak bileğine bağlar. Fibula (baldır kemiği) ise kaval kemiğinin yanında yer alır ve doğrudan diz ekleminin yük taşıyan kısmına katılmaz.

Humerusun başı ve boynu arasındaki daralma, anatomik boyun olarak adlandırılır. Anatomik boyun, başın hemen altında bulunan ve başı diğer iki bölgeden (büyük ve küçük tüberküller) ayıran dar bir bölgedir. Ayrıca, humerusun cerrahi boyun olarak adlandırılan, proksimal ucun şaft ile birleştiği ve kırıkların sıklıkla görüldüğü bir bölge daha vardır.

Foramen magnum ve foraminalar arasındaki fark şu şekildedir: Foramen magnum, kafatasının oksipital kemiğinde bulunan büyük, oval şekilli bir açıklıktır. Foraminalar ise, insan ve hayvanların kemiklerinde bulunan delikler veya açıklıklardır. Dolayısıyla, foramen magnum bir tür foraminadır, ancak tüm foraminalar foramen magnum değildir.

Kaval kemiği (tibia), alt bacakta yer alan ve vücudun ağırlığını taşıyan ana kemiktir. Kaval kemiğinin temsil ettiği bazı işlevler: Hareket desteği: Çevresindeki kaslarla birlikte çalışarak bacağın hareket kabiliyetini artırır. Stabilite: Diz ve ayak bileği eklemlerinin stabilitesini sağlar. Koruma: Çevresindeki damar ve sinir yapılarını korur. Ağırlık taşıma: Özellikle yürüyüş, koşu ve tırmanma gibi eylemlerde vücudun ağırlığını taşır.

Hayır, uyluk ve kaval kemikleri kısa kemik değildir. Uyluk kemiği, diğer bir adıyla femur, uzun kemik sınıfına girer. Kaval kemiği ise uzun kemik grubuna dahildir. Kısa kemikler, yaklaşık olarak kübik veya yuvarlak bir yapıya sahiptir ve el ile ayaklardaki bilek ve ayak bileği kemikleri bu gruba girer.

Hayır, kaval kemiği ve kavak kemiği aynı değildir. Kaval kemiği, tıbbi adıyla tibia, omurgalıların bacaklarında dizin altındaki iki kemikten daha iri ve dayanıklı olanıdır. Kavak kemiği hakkında ise bilgi bulunmamaktadır.

Evet, kaval kemiği (tibia) uzun kemiktir. Uzun kemikler, kol ve bacaklarda bulunur ve uzunluklarının kalınlıklarından fazla olduğu silindirik bir yapıya sahiptir.

Lokomotor sistem, insan vücuduna şekil veren ve hareket etme imkânı sağlayan bir sistemdir. Lokomotor sistemin bileşenleri: İskelet. Kaslar. Eklemler. Lokomotor sistem, aynı zamanda kas-iskelet sistemi veya hareket sistemi olarak da adlandırılır.

Periost zarı olmazsa şu olumsuz durumlar ortaya çıkar: Kemiklerin enine büyümesi gerçekleşmez. Kırık kemikler iyileşmez. Kemikler beslenemez. Kemik gelişiminde bozukluklar görülür. Ayrıca, periostun görevi olan osteoblast üretimi de gerçekleşmeyeceği için kemiklerin kalınlaşması da mümkün olmaz.

Hayır, alın kemiği (os frontale) uzun kemik değildir. Alın kemiği, yassı kemiklere örnektir.

Sesamoidal kemikler, genellikle ayak ve elde bulunur. Ayaktaki sesamoidal kemikler: Başparmağın altında, metatarsofalangeal eklem bölgesinde iki adet bulunur. Ayak başparmağının kemiklerini yükseltmeye ve ayak tabanındaki basıncı dağıtmaya yardımcı olur. Diz kapağı (patella) da bir sesamoidal kemiktir.

Anatomide önkolda iki kemik bulunur: 1. Radius. 2. Ulna. Bu iki kemik arasında interosseous membran adı verilen bir yapı bulunur.

Phalanges (falankslar), çoğu omurgalının ellerinde ve ayaklarındaki parmaklarda bulunan kemiklerdir. İnsan anatomisinde: Her elde ve ayakta 14 falanks bulunur. Başparmaklar hariç, her parmak üç falanks içerir: proksimal, orta ve distal. Başparmaklarda ise iki falanks bulunur: proksimal ve distal. Falanksların yapısı: Proksimal falankslar, ele veya ayağa en yakın olanlardır. Orta falanks, konum ve büyüklük açısından ortada yer alır. Distal falankslar, parmakların en uçlarındaki kemiklerdir. Falankslar, uzun kemikler olarak sınıflandırılır.

Kemikler, 200 yıl boyunca çürümemesinin nedeni, bulundukları toprak türü ve koşulları ile ilgilidir. Asit oranı düşük topraklar ve kumlar: Bu tür topraklarda kemiklerin tamamen yok olması 200-300 yıl sürebilir. Bereketli topraklar: Bu tür topraklarda asitler, kemikleri 20 yıl içinde eritebilir. Ayrıca, kolajen ve mineraller kemik yapısını korur, mikropların organik maddeye ulaşmasını zorlaştırır.

Türk eyeri olarak da bilinen sella turcica, kafatasının sfenoid kemiğinde bulunan ve hipofiz bezinin yer aldığı bir çukur yapıdır. Sella turcica'nın bölümleri: Tuberculum sella (eyerin ön kaşı); Hipofizeal fossa (hipofiz çukuru); Dorsum sella (eyerin arka kaşı). Clinoid process adı verilen iki adet çıkıntı, hipofizeal fossayı korur.

Köprücük kemiğinden aşağısı, göğüs kafesi veya toraks olarak adlandırılır. Toraks, sternum (iman tahtası) ve kaburgaları içerir.

Beş ana kemik türü vardır: 1. Uzun Kemikler (Long Bones). 2. Kısa Kemikler (Short Bones). 3. Yassı Kemikler (Flat Bones). 4. Düzensiz Kemikler (Irregular Bones). 5. Sesamoid Kemikler (Sesamoid Bones).

Çenenin ana kemikleri üst çene (maksilla) ve alt çene (mandibula) olarak ikiye ayrılır. Üst çene (maksilla). Alt çene (mandibula).

Kaval kemiği (tibia), insan vücudunda alt bacağın ön kısmında, diz ile ayak bileği arasında yer alır. Bacağın iç kısmında, fibula adı verilen daha ince bir kemik ile yan yana bulunur.

Yassı kemiklerin bazı özellikleri: İnce ve düz yapı: Hafiflik sağlar. Geniş yüzey alanı: Kasların ve tendonların bağlanması için uygun bir zemin sunar. Koruyucu fonksiyon: İç organları korur; örneğin, kafatası beyni, göğüs kafesi ise kalp ve akciğerleri korur. Kan üretimi: İç kısımdaki kemik iliği, kan hücrelerinin üretiminde rol oynar. Düşük metabolik aktivite: Diğer kemik türlerine göre daha az metabolik aktivite gösterir. Yapı: İki ince kompakt kemik tabakası arasında süngerimsi kemik tabakasından oluşur. Kemik zarı: Kemiğin dış kısmını kaplar ve kan damarları ile sinirleri içerir.