Kemikler

Skapula spini (skapula omurgası), skapulanın (kürek kemiği) arka yüzünde bulunan ve kemiği üst ve alt kısma ayıran çıkıntıdır. Skapula spini, üç sınıra sahiptir: Arka sınır. Yan sınır. Skapula spini, iki fossa (çöküntü) oluşturur: Supraskapular fossa. İnfraskapular fossa. Ayrıca, deltoid kası için bir bağlanma ve köken noktası, trapezius kası için ise bir ekleme noktası sağlar.

Sfenoid kemikte sfenoid sinüs bulunur. Sfenoid sinüs, sfenoid kemiğin gövdesinde yer alan bir boşluktur.

Epifiz plağı (büyüme plağı), boyuna uzamayı sağlar. Uzun kemiklerin uçlarına yakın bölgelerde yer alan bu plaklar, kıkırdak dokudan oluşur ve kemiklerin uzamasını mümkün kılan kıkırdak hücrelerinin çoğalması ve kemikleşmesiyle boy uzaması gerçekleşir. Enine uzama ise periost adı verilen, kemiklerin dış yüzeyini saran zar sayesinde sağlanır.

Scapula, Türkçe'de "kürek kemiği" veya "skapula" olarak bilinir. Omuz bıçağı olarak da adlandırılan scapula, humerus (üst kol kemiği) ile klavikula (köprücük kemiği) arasında bağlantı kuran bir kemiktir. Ayrıca, balıklarda, bazı böceklerin mezotoraksında ve pul kanatlıların protoraksında da scapula adı verilen yapılar bulunur.

Sutura palatina medianın mezial komşuları hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, sutura palatina medianın, for. incisivum ile spina nasalis posterior arasında orta hatta uzandığı bilinmektedir. Sutura palatina media ile ilgili diğer bilgiler şu şekildedir: Süreçler. Birleşme.

Fibular tünel, fibula kemiğinin lateral malleolus (dış ayak bileği kemiği) kısmında bulunur. Fibular tünelin konumu: Proksimal olarak: Fibula, diz ekleminin altındaki üst tibiofibular eklemde tibianın lateral yönüyle eklem yapar. Distal olarak: Lateral malleolus, ayak bileği eklemine katkıda bulunur ve ayaktaki talus kemiği ile eklem yapar. Medial olarak: Fibula, interosseöz membran ile tibiaya bağlı olarak uzanır. Fibular tünel, aynı zamanda peroneal sinir tuzaklanması (fibular tünel sendromu) ile de ilişkilidir.

Kemik iliği, en çok düz ve uzun kemiklerin merkezinde bulunur. Düz kemiklerde: göğüs kemiği; kafatası kemikleri; kaburgalar; omurgalar; kürek kemikleri. Uzun kemiklerde: femur (uyluk kemiği); humerus. Yenidoğanlarda tüm kemik iliklerinin kırmızı renkte olduğu, yaşlandıkça sarı kemik iliğinin oluşmaya başladığı ve kırmızı kemik iliği oranının azaldığı bilinmektedir.

Leğen ve kalça kemikleri, yassı kemik türüne örnektir. Yassı kemikler, uzunluğu ve genişliği fazla, kalınlığı az olan kemiklerdir. Leğen kemiğini oluşturan ilium, ischium ve pubis kemikleri ise uzun kemik sınıfına girer.

İnsan kafası, oval şeklinde bir yapı içermez. İnsan kafası, kranyum ve mandibula (çene kemiği) olmak üzere iki ana bölümden oluşur. Kranyum, beyin ve diğer hayati organları koruyan kemik bir yapıdır ve genellikle yuvarlak veya oval değil, karmaşık bir yapıya sahiptir. Özetle: - İnsan kafası oval değil, karmaşık bir yapıya sahiptir. - Kranyum ve mandibula olmak üzere iki ana bölümden oluşur. - Kranyum, 8 kemikten oluşur ve beyin kafatası olarak adlandırılır. - Mandibula, çene kemiğidir ve tek bir kemikten oluşur.

Osteoarkeoloji, canlıların kemiklerini inceleyen ve bilimsel analizlerle kemikler üzerinden geçmişe dair bilgilere ulaşmayı amaçlayan bir bilim dalıdır. Osteoarkeoloji, anatominin bir alt branşı olup, "osteo" (kemik) ve "arkeoloji" kelimelerinin birleşiminden türetilmiştir. Türkiye'nin ilk osteoarkeoloji merkezi, 2016 yılında İstanbul Üniversitesi bünyesinde kurulan Osteoarkeoloji Uygulama ve Araştırma Merkezi'dir.

Kalça çıkığında etkilenen kemikler şunlardır: Uyluk kemiği (femur). Leğen kemiği (pelvis). Kalça çıkığı, doğuştan veya travmatik yaralanmalar nedeniyle ortaya çıkabilir.

Osteolojik analiz, kemiklerin ve iskelet sisteminin bilimsel olarak incelenmesidir. Osteolojik analizin bazı kullanım alanları: Adli bilimler: İnsan kalıntılarının tanımlanması, ölüm nedeninin ve şeklinin belirlenmesi. Antropoloji: Geçmiş popülasyonların yaşam tarzlarının ve sağlık durumlarının yeniden yapılandırılması. Tıp: Kemik hastalıklarının teşhisi, tedavi planlarının yapılması ve etkili tedavilerin sağlanması.

Tuberculum fibulare, ayaktaki kalkaneus (topuk) kemiğinin üzerinde yer alır.

Kuyruk sokumu kemiğinin temel görevleri: Vücut ağırlığını destekleme ve denge sağlama. Kas ve bağ dokuları için bağlantı noktası olma. Doğum sırasında kolaylık sağlama. Ayrıca, kuyruk sokumu kemiği, omurganın esneme payını artırır ve oturur pozisyonda omurga yükünü hafifletir.

İnsan vücudunda yaklaşık 90 uzun kemik bulunur. Uzun kemikler, kol ve bacaklarda yer alır. Bazı uzun kemik örnekleri: kol kemikleri (humerus); bacak kemikleri (femur, tibia, fibula); parmak kemikleri (metakarplar, metatarsallar, falanjlar).

Pelvisin en büyük kemiği iliumdur. İlium, kalça kemiğinin en büyük ve en üstünde bulunan, bıçak şeklinde bir kemiktir.

Kaburga ve kafatası, yassı kemiklerdir. Yassı kemikler, uzunluğu ve genişliği fazla, kalınlığı az olan kemiklerdir. Yassı kemiklerin yapısında; eklem kıkırdağı, süngerimsi kemik doku, sert kemik doku, kırmızı kemik iliği, kemik zarı, kan damarları ve sinirler bulunur. Kaburga ve kafatası kemiklerinin yanı sıra, yassı kemiklere örnek olarak şu kemikler de verilebilir: kürek kemiği; göğüs kemiği; kalça kemiği.

Radius'un başı (caput radii) ve boynu (collum radii) şu konumlarda bulunur: Radius'un başı (caput radii), proximal (üst) uç kısmında yer alır. Radius'un boynu (collum radii), başın hemen altında bulunur. Radius'un başı ve boynu ile ilgili bazı eklemler: Fovea capitis radii: Başın üzerinde bulunan çukurluk, humerusun capitulum humeri ile eklem yapar. Circumferentia articularis: Boynu çepeçevre saran kısım, ulna'nın incisura radialis çentiği ile eklem yapar.

Boyun omurları yassı kemik değildir, düzensiz kemik grubuna girer.

Uzun kemiklerin uzaması, büyüme plakları (epifiz kıkırdağı) sayesinde gerçekleşir ve bu süreç özellikle çocukluk ve ergenlik döneminde aktiftir. Kemik uzama mekanizması: Kıkırdak hücrelerinin çoğalması ve olgunlaşması. Kalsifikasyon ve kemikleşme. Büyüme plaklarının kapanması. Kemiklerin enine büyümesi, periosteum altındaki appozisyonel büyüme ile gerçekleşir.