KasSistemi

Dikenli kol, genellikle ısı döküntüsü olarak bilinen bir cilt rahatsızlığından kaynaklanır. Isı döküntüsü, ter bezlerinin tıkanmasıyla terin cilt altında sıkışması sonucu oluşur ve şu nedenlerle ortaya çıkabilir: Sıcak ve nemli ortamlar: Özellikle yaz aylarında sıcak ve nemli hava, ter bezlerinin tıkanmasına yol açabilir. Aşırı terleme: Nemli ve sıcak ortamda çalışan kişilerde yaygındır. Cilt hassasiyeti: Yenidoğan bebeklerin cilt yapısı yetişkinlere göre daha hassastır ve ter bezleri tam olarak gelişmediği için ısı döküntüsüne daha yatkın olabilirler. Uzun süre yatakta kalma: Yatak yaraları ve aşırı terleme, özellikle hastalarda veya bebeklerde döküntü oluşumunu artırabilir. Egzersiz: Uzun süreli fiziksel aktiviteye bağlı terleme, ısı döküntüsünü tetikleyebilir. Dikenli ısı durumunda, ciltte kırmızı, kabarık ve dikenli görünümlü bir döküntü oluşur.

Sarkolemma, kas telini saran zardır. Ayrıca, şu anlamlara da gelebilir: kas lifinin hücre membranı; myolemma olarak da bilinen, iskelet kası lifini veya kardiyomiyositi çevreleyen hücre membranı. Sarkolemma, bir lipid çift tabakasından ve bazal membrana temas eden ince bir polisakkarit malzeme dış tabakasından (glikokaliks) oluşur.

Eksternal (dış) sfinkter, iskelet kası liflerinden oluşan oval bir tüptür ve anüsün kapalı kalmasını sağlar. Dış sfinkterin işlevleri: Feçesin rektumda tutulmasını sağlar ve istemsiz dışkıyı önler. Tuvalet bulma uygun değilse bağırsak boşalmasını geciktirmek için kasıtlı olarak sıkılabilir. Dış sfinkter, çizgili kaslardan oluşur ve istemli olarak çalışır.

His demeti, atriyoventriküler demet anlamında kullanılan, tıpta sık olarak kullanılan terimlerden biridir. His demetinin özellikleri: Konumu. İşlevi. Önemi. His demetindeki herhangi bir aksaklık, ritim bozukluklarına (aritmilere) yol açar.

Kas zayıflığı, tıp literatüründe kas distrofisi veya miyopati olarak adlandırılır. Kas distrofisi, kasların zaman içerisinde zayıflamasına ve kas kütle kaybına neden olan, genlerdeki mutasyonun yol açtığı nöromüsküler bir durumdur. Kas zayıflığının diğer nedenleri arasında yaşlanma, fiziksel aktivite eksikliği, yetersiz beslenme, kronik hastalıklar, ilaçlar ve genetik yatkınlık da bulunur.

Kas lifi ve miyofibriller arasındaki ilişki şu şekilde açıklanabilir: Miyofibriller, kas lifinin alt birimleridir. Kas lifi, miyofibril demetleri içerir. Miyofibriller, aktin ve miyozin miyofilamanları içerir ve bu filamanların düzenli dizilimi, kas lifinin mikroskop altında çizgili görünmesine neden olur.

İskelet kaslarının üzerini örten yapıya fasya (akzar) denir. Fasya, epimisyumun üstünde, kasları koruyan, kas tellerini bir arada toplu olarak tutan, bağ dokudan yapılmış, parlak gümüş renginde bir zardır.

Yavaş ve hızlı kasılan lifler, iskelet kaslarında bulunur. Yavaş kasılan lifler (Tip I), genellikle: Biceps ve triceps kaslarında bulunur. Boynun postural kaslarında bolca bulunur. Uzun mesafe koşucularında daha çok bulunur. Hızlı kasılan lifler (Tip II), genellikle: Kol ve bacaklardaki kaslarda (örneğin, biceps ve triceps kaslarında) bulunur. Kısa mesafe koşucularında ve haltercilerde daha çok bulunur. Çoğu kas, her iki lif tipinin de karışımını içerir, ancak bir tip genellikle baskındır.

Kırmızı çizgili kas, diğer adıyla çizgili (iskelet) kas, vücudun hareket etmesini sağlayan, isteğe bağlı olarak çalışan kas türüdür. Özellikleri: Hücreler: Uzun, silindir şeklinde ve çok çekirdeklidir. Renk: Hücreleri, sitoplazmalarında oksijen depolayabilen miyoglobin pigmenti nedeniyle kırmızı görünür. Çalışma: Hızlı kasılır ve çabuk yorulur. Bulunduğu yerler: Boyun, kol, bacak, el, ayak, parmak ve göz kapağı kasları.

Çizgili kas modeli yapımı hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, çizgili kasların çalışma modeli ve kasılma mekanizması hakkında bilgi veren kaynaklar mevcuttur. Çizgili kasların çalışma modeli ve kasılma mekanizması şu sitelerde açıklanmaktadır: biyolojiportali.com; fenokulu.net; evrimagaci.org.

Ölülerin yüzlerinin buruşmasının nedeni, kasların kasılamamasıdır.

Organlarda bulunan kaslar, bulundukları yere göre şu şekilde sınıflandırılabilir: Düz kaslar. Kalp kası. İskelet (çizgili) kası. Bazı organlarda bulunan kas örnekleri: Sindirim kanalı. Solunum yolları. Üriner boşaltma yolları ve genital organlar. Kan damarları. Cilt. Göz.

11. sınıf biyoloji dersinde ele alınan kas çeşitleri ve özellikleri şunlardır: Düz kas. Hücreleri ince uzun ve mekik şeklindedir. Hücreleri tek çekirdeklidir ve hücrenin ortasında bulunur. Sarkoplazmik retikulum iyi gelişmemiştir. Hücreleri bantlı yapı göstermez. Otonom sinir sisteminin kontrolünde çalışır ve istemsiz kaslardır. Kasılmaları çizgili kaslara göre yavaş, düzenli ve uzun sürelidir, çabuk yorulmazlar. İç organların yapılarında (dolaşım, sindirim, solunum, boşaltım ve üreme sistemleri gibi) bulunur. İskelet kası (çizgili kas). Silindir şeklinde uzun hücrelerden oluşur. Hücreler arası zarları eridiğinden dolayı çizgili kas lifleri çok çekirdeklidir. Çekirdekler hücre zarının hemen altında bulunur. Miyofibriller, düzenli aralıklarla açık ve koyu olarak enine bantlaşmalar gösterir. Somatik sinir sistemi kontrolünde çalışır ve istemli kaslardır. Düz kaslara göre daha hızlı çalışır ve çabuk yorulur. Oksijen yetersizliğinde laktik asit fermantasyonu ile ATP üretirler. Kalp kası. Hücreleri silindirik ve dallanmalar gösterir. Hücreleri tek çekirdeklidir ve çekirdekler hücrenin ortasında bulunur. Kas telcikleri çizgili kaslardaki gibi enine bantlaşma gösterir. Kalp kası hücreleri, uç uca geldikleri bölgelerde hücreler arası disk adı verilen özelleşmiş yapılarla birleşerek dallanmıştır. Tahrip edici etkenlere karşı diğer kas türlerine göre daha dayanıklıdır fakat, tahribat sonrasında çok az yenilenebilme özelliğine sahiptir. Kalp kası, düzenli bir kasılma ve gevşeme ritminde sürekli olarak aktiftir. Kalp kası, otonom sinir sisteminin; sempatik ve parasempatik göreviyle kalbin kendi kendine oluşturduğu uyarı sayısını ve kalp gücünü organizmanın gereksinimi doğrultusunda artırır veya azaltır.

Miyometriyum, rahim duvarını oluşturan düz kastır. Özellikleri: Konum: Endometriyum (rahmin iç tabakası) ile perimetriyum (rahmin dış tabakası) arasında yer alır. Yapı: Esas olarak uterus düz kas hücrelerinden (uterin miyositleri) oluşur. İşlev: Uterus kasılmalarını sağlar. Miyometriyum, üç tabakaya ayrılır: 1. İç tabaka: Sirküler demetler içerir. 2. Orta tabaka: Oblik ve spiral demetler içerir. 3. Dış tabaka: Longitudinal demetler içerir.

Aktif ve pasif hareket skalaları, eklem hareket açıklığı (EHA) egzersizleri bağlamında değerlendirilir. Aktif hareket açıklığı (EHA), kişinin kendi kas gücüyle yapabildiği harekettir. Pasif hareket açıklığı (EHA), ekleme dışarıdan bir kuvvet (itme veya çekme) uygulanarak elde edilen hareket derecesidir. EHA egzersizleri, ortopedik veya nörolojik sorunlardan sonraki fizik tedavi ve rehabilitasyon sürecinde uygulanır.

Sarkopenin bazı belirtileri: Kas kütlesinde azalma ve belirgin zayıflık. Günlük aktivitelerde güçlük (örneğin, oturup kalkma veya merdiven çıkma). Hareketlerde yavaşlama ve isteksizlik. Dengede durmada zorlanma ve sık sık düşme. Fiziksel dayanıklılıkta azalma. Vücut kompozisyonunda yağ oranının artışı. Sarkopeni belirtileri genellikle yavaş gelişir ve yaşlanmanın doğal bir sonucu gibi algılandığı için göz ardı edilebilir.

Hızlı kasılan kasların bazı özellikleri: Beyaz lif tipi olarak bilinirler. Büyük kuvvet üretebilirler. Çabuk yorulurlar. Kısa süreli, yüksek şiddetli aktivitelerden sorumludurlar. Anaerobik metabolizmaya adapte olmuşlardır ve büyük ölçüde glikojen depolarlar. Yüksek konsantrasyonda glikolitik enzimler içerirler. Hipertrofiye (kas büyümesi) daha yatkındırlar. Hızlı kasılan kaslar, Tip IIx ve Tip IIa olarak ikiye ayrılır: Tip IIx lifleri, çok daha fazla kuvvet üretebilir ancak enerjilerini anaerobik yollarla sağlarlar. Tip IIa kas lifleri, hem aerobik hem de anaerobik yollarla enerji üretir ve orta düzeyde güç üreterek orta uzunlukta süre boyunca çalışabilirler.

İnsanların çenelerinin başarılı olmasıyla ilgili bir bilgi bulunamamıştır. Ancak, çenenin güçlü ve esnek olmasının bazı nedenleri şunlardır: Anatomik yapı. Kas yapısı. Evrimsel gelişim. Fonksiyonel gereklilikler. Ayrıca, çene çizgisini belirginleştirmek için egzersiz yapmak, beslenme düzenini değiştirmek ve kozmetik yöntemler kullanmak mümkündür.

Kremaster kası, testislerin hareketini kontrol etmeye yardımcı olur ve aşağıdaki işlevleri yerine getirir: Testislerin kaldırılması: Soğuk havalarda testisleri vücuda doğru kaldırarak testislerin skrotumda uygun pozisyonunu korur. Testislerin döndürülmesi: Testislerin skrotum içinde uygun şekilde hizalanmasını sağlar. Sperm akışının kontrolü: Boşalma sırasında spermin vücuttan dışarı akışını kontrol eder. Pelvik tabanın desteklenmesi: Uygun mesane ve bağırsak fonksiyonunun sürdürülmesinde rol oynar.

Vücudun statik ve dinamik dengesini sağlayan yapılar şunlardır: Vestibulo serebellum. Spino serebellum. Serebroserebelum. Reseptörler. Posterior kolon ileti sistemi. Spinoserebellar yollar. Vestibular sistem. Beyin sapı retiküler formasyon. Basal ganglionlar. Kortex. Ayrıca, denge sistemi vücudun pozisyon ve yönünün tanınmasını sağlayan, ayakta dururken, yürürken, koşarken dengeyi sağlayan ve düşmeyi engelleyecek şekilde vücut postürünü düzenleyen bir mekanizmadır.