Kafatası

Suturların (bıngıldakların) kapanma nedeni, beyin dokusunun hızla büyüdüğü ilk 2 yılda ihtiyaç duyulan esnekliği sağlamaktır. Suturların erken kapanmasının bazı nedenleri: Kraniosinostoz. Mikrosefali. Konjenital hipertiroidi. Suturların geç kapanmasının bazı nedenleri: Yetersiz beslenme. D vitamini eksikliği. Hipotiroidi. İskelet gelişim bozukluğu. Hidrosefali (beyindeki basıncı artıran, kafatasını genişleten durumlar). Suturların kapanma durumu, bir uzman tarafından değerlendirilmelidir.

İnsan kafatası, sefalik indekse göre üç ana çeşitte incelenir: 1. Dolikosefal. 2. Mezzosefal. 3. Brakisefal. Ayrıca, insan kafatasları evrimsel, ırksal ve genetik oluşumlarına göre de farklı çeşitlerde incelenebilir.

Kafatasının yuvarlak olması, önden, arkadan ve yandan bakıldığında yuvarlak bir görünüm arz etmesi anlamına gelir. Ayrıca, yuvarlak kafatası şeklinin, Neandertal genleriyle bağlantılı olabileceği ve bu genlerin, beyin organizasyonunu etkileyerek evrimin kafatasını nasıl şekillendirdiğine dair ipuçları sunabileceği belirtilmiştir. Kafatası şeklinin karakter analizi için bir kriter olarak kullanılması bilimsel bir temele dayanmamaktadır.

Verteks ve oksiput, doğum ve fetal baş pozisyonuyla ilgili terimlerdir: Verteks, fetal başın ön ve arka fontaneller arasındaki kısmını ifade eder. Oksiput, fetal başın kafatasının arkasında, küçük fontanelin üstünde kalan kısmını tanımlar. Normal doğum pozisyonunda, fetüs başı çene göğse değecek şekilde tamamen fleksiyondadır ve oksiput, anne pelvisinin sağ ya da sol ön kadranındadır.

Oksipital kelimesi, farklı bağlamlarda farklı işlevlere işaret edebilir. Oksipital kemik, kafatasının arka kısmında yer alır ve beyin sapını çevreleyerek omurilikle beyin arasındaki bağlantıyı korur. Oksipital lob, beyinde bulunan ve görme duyusuyla ilgili bilgilerin işlenmesinden sorumlu olan bir bölgedir. Oksipital nevralji, oksipital sinirlerin etkilenmesi sonucu ortaya çıkan, ense kökünden başın arka kısmına doğru yayılan şiddetli ağrılarla karakterize bir baş ağrısı türüdür.

Sagital sinostoz, sagital sütürün (kafa kemiklerinin birleşim bölgesi) erken kapanması sonucu oluşan bir kraniosinostoz türüdür. Özellikleri: Kafa şekli: Kafatasının ön-arka çapı uzar, yanlardan daralır; bu durum "skafosefali" (kayık kafa) olarak adlandırılır. Belirtiler: Başın arkasında belirgin bir çıkıntı, alın kısmında kabarıklık, bıngıldağın anormal şekli veya olmaması. Sıklık: En sık görülen kraniosinostoz türüdür; tüm vakaların yaklaşık %40-60'ını oluşturur. Etkilenenler: Ağırlıklı olarak erkek yeni doğanları etkiler. Tedavi: Cerrahi müdahale: Kemiklerin kaynadığı ve gözle görülür şekil bozukluklarının olduğu durumlarda önerilir. Kask tedavisi: Cerrahi sonrası kafatasının normal şeklini alması için uygulanabilir.

Sfenoid kemik, kafatasının ortasında, ön tarafta bulunur. Oksipital kemiğin ön tarafında, frontal kemiğin ise arkasında yer alır. Orbitayı (göz küresini tutan yörüngeyi) oluşturan yedi kemikten biridir. Beyinciğin temporal loblarını barındıran kafatasının tabanındaki kelebek şeklindeki çukurluk olan orta kranial fossanın tabanını oluşturmaya yardımcı olur.

Kafatası şekillerinin farklı olmasının birkaç nedeni vardır: Genetik ve evrimsel faktörler: Farklı etnik gruplar, evrimsel süreçler ve genetik yapılarına bağlı olarak farklı kafatası şekillerine sahip olabilir. Patolojik kökenli etmenler: Genetik hastalıklar veya suturların erken kapanması gibi durumlar kafatasının normal gelişimini engelleyebilir. Kültürel uygulamalar: Bazı toplumlarda, bebeğin kafatasını şekillendirmek için baş bağlama veya baskı uygulama gibi gelenekler bulunur. Ölüm sonrası deformasyonlar: Mezar koşulları nedeniyle kafatasında değişiklikler meydana gelebilir.

Kafatası endeksi, kafanın azami genişliğinin azami uzunluğuna bölümünün 100 ile çarpılmasıyla hesaplanır. Sonuçlar üç gruba ayrılır: 75'ten küçük: Kafatası, üstten bakıldığında uzun ve düzdür (dolikosefal). 75-80: Kafatası neredeyse ovaldir (mezosefal). 80 ve üzeri: Kafatası geniş ve kısadır (brakisefal). Günümüzde kafatası endeksi, insan popülasyonlarının sınıflandırılmasında kullanılmamaktadır.

Evet, kafatası tümörü tehlikeli olarak değerlendirilir. Kafa tabanı tümörleri, beyni dışarı doğru iterek fiziksel fonksiyonlara zarar verebilir. Tümörlerin tehlikesini belirleyen diğer faktörler arasında tümörün büyüklüğü, yeri ve kişinin genel sağlık durumu da yer alır. Kafatası tümörü şüphesi durumunda, doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık kuruluşuna başvurulması önerilir.

Fossa cranii, kafatası boşluğunun farklı bölgelerinde bulunan çukurluklardır. Başlıca fossa cranii şunlardır: Fossa cranii anterior. Fossa cranii media. Fossa cranii posterior. Fossa cranii, beyne ulaşan ve beyinden çıkan damar ve sinirlerin geçişine olanak sağlar.

Processus styloideus ve processus mastoideus arasında foramen stylomastoideum bulunur. Bu delikten n. facialis (yüz siniri) geçer.

Brakisefalik kafa şeklinin nedenleri şunlar olabilir: Konumsal faktörler. Rahim içi sıkışma. Tortikolis. Prematüre doğum. Büyük kafa boyutu. Doğum sırasında doğum öncesi yamulmalar. OligoHidramnios (düşük amniyotik sıvı seviyesi). Brakisefali şüphesi durumunda, doğru teşhis ve tedavi için bir doktora başvurulması önerilir.

Kafada osteoma, kemik dokusundan köken alan iyi huylu bir tümördür. Osteomanın bazı türleri: Kompakt osteoma: Çok yoğun kemik materyalinden yapılmıştır. Süngerimsi osteoma: Normal kemiğe benzer ve genellikle kemik iliği içerir. Kombine veya karışık osteoma: Hem kompakt hem de süngerimsi özelliklere sahiptir. Osteomanın bazı belirtileri: Tümör büyükse baş ağrısı; Göz kaslarını veya sinirleri sıkıştırırsa görme sorunları veya yüzde ağrı; Sinüs yakınında oluştuğunda sinüs enfeksiyonu. Çoğu durumda osteoma belirti vermez ve sıklıkla tıbbi görüntüleme testleri sırasında keşfedilir.

Inion noktası, kafatasının arka alt kısmında, occipital kemik üzerinde bulunan protuberantia occipitalis externa denilen kabartının median sagittal hattaki en çıkıntılı noktasıdır. Bu nokta, elle kolayca tespit edilebilen sabit bir noktadır ve fiziksel antropoloji ile paleoantropolojide kullanılan kraniyometrik bir noktadır.

Foramen magnumun görevleri: Beyin ve omurilik arasındaki bağlantı. Koruma ve denge. Evrimsel önem.

Kafatasının eklemleri fibröz ve sinoviyal olarak iki ana tipe ayrılır: 1. Fibröz Eklemler: - Sutura: Kafatası kemiklerini birleştiren, hareket yeteneği olmayan eklemlerdir. - Gomphosis: Diş kökleri ile çene kemikleri arasında oluşan eklemlerdir. - Syndesmosis: Kemiklerin sıkı bağ dokusu aracılığıyla eklemleştiği, sınırlı hareket yeteneğine sahip eklemlerdir. 2. Sinoviyal Eklemler: - Temporomandibular Eklem (TME): Alt çene kemiği ile şakak kemiği arasında yer alır, açılıp kapanma ve kayma hareketleri yapabilir. Not: Kafatasında bulunan tek hareketli eklem TME'dir.

Bossing, alında supraorbital rimin (supraorbital kenar) çok belirgin ve önde olması durumudur. Frontal sinüs, alın bölgesinde, iç göz ve kaş bölgesinin üstünde yer alan paranazal sinüslerdir. Frontal sinüslerle ilgili bazı durumlar: Frontal bossing: Frontal sinüslerin genişleyerek önde belirgin hale gelmesi. Frontal sinüs aplazisi veya hipoplazisi: Frontal sinüslerin yokluğu veya az gelişmişliği. Hiperpnömatize sinüs: Frontal sinüsün normalin üzerinde havalanması. Pnömosinüs dilatans: Sinüs duvarlarının dışa doğru yer değiştirmesi. Pnömosel: Kemik sinüs duvarında incelme ve sinüs kavitesinde genişleme.

Baş çanağı, günlük konuşma dilinde kafatası anlamına gelir.

Fetüslerde sütürlerin kapanma zamanı, bebeğin doğumundan sonra başlar ve genellikle 6 ila 18 ay arasında tamamlanır. Ön bıngıldak (fontanel), 9-18 ay arasında kapanır; bazı bebeklerde bu süre 24 aya kadar uzayabilir. Arka bıngıldak, en geç 3 ay içinde kapanmalıdır. Sütürlerin kapanma zamanı bireysel farklılıklara göre değişebilir. Eğer sütürlerde anormal bir durumdan şüpheleniliyorsa, bir uzman doktora başvurulması önerilir.