Omurilik

Tıpta MOK iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Metastatik Omurilik Kompresyonu (MOK). 2. MOK Refleksi. Ayrıca, MOK, M-ary Orthogonal Keying veya Miejski Osrodek Kultury Kintyre gibi farklı bağlamlarda da kullanılabilir.

C7 omurilik yaralanması, boyun bölgesindeki yedinci omurun yaralanması anlamına gelir. C7 omurilik yaralanmasının bazı sonuçları: Hareket kaybı. Duyu kaybı veya duyularda değişiklik. Bağırsak veya mesane kontrolünün kaybı. Spazmlar ve kas tonusu değişiklikleri. C7 omurilik yaralanması şüphesi durumunda, acil tıbbi müdahale gereklidir.

Baklofen, omurilik yaralanması veya multipl skleroz gibi kas spastisitesini tedavi etmek için kullanılan bir ilaçtır. Başlıca kullanım alanları: Kas spastisitesi. Ağrı giderici. Bağımlılık tedavisi (endikasyon dışı). Baklofen, tablet, oral çözelti ve cerrahi implantasyon gerektiren intratekal enjeksiyon formlarında bulunur. Baklofen kullanmadan önce bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Medulla omurilik soğanı ve medulla spinalis (omurilik) arasındaki farklar şunlardır: Konum ve yapı: Medulla omurilik soğanı, beynin alt kısmında, omuriliğin üst kısmında yer alan, medulla oblongata olarak da bilinen bir yapıdır. Medulla spinalis, vertebral kolon içinde uzanan, beynin alt kısmından başlayarak bel bölgesine kadar devam eden uzun, silindirik bir yapıdır. Fonksiyonlar: Medulla omurilik soğanı, solunum, dolaşım, sindirim gibi yaşamsal ve homeostatik işlevleri düzenler. Medulla spinalis, beyin ile vücut arasında bilgi alışverişini sağlar, refleks hareketlerini düzenler ve duyusal bilgilerin işlenmesinde rol oynar. Çaprazlama: Medulla spinalis içindeki duyu sinirleri omurilik içinde çapraz yapar. Medulla spinalis soğanında ise beyinden çıkan motor sinirler çapraz yapar.

C5 seviyesi, İngilizce dil yeterlilik seviyeleri arasında temel kullanıcı (A1) seviyesinde yer alır. C5 seviyesinin iyi olup olmadığı, kişinin dil öğrenme hedeflerine ve gereksinimlerine bağlıdır. Eğer temel düzeyde İngilizce kullanımı yeterli ise, C5 seviyesi uygun olabilir. Ancak, daha ileri düzeyde iletişim ve kullanım için B1, B2, C1 veya C2 seviyeleri daha uygun olacaktır.

Dekompresif cerrahi, sinir kökleri veya omurilik üzerindeki baskıyı azaltmak amacıyla yapılan bir işlemdir. Bu terim ayrıca omuzlar, dizler ve vücudun diğer eklemlerindeki belirli tipte artroskopik ameliyatlara da atıfta bulunabilir. Dekompresif cerrahi, genel anestezi altında, uzman bir cerrah tarafından gerçekleştirilir. Dekompresif cerrahinin bazı türleri: Mikrovasküler dekompresyon. Dekompresyon cerrahisi.

Medulla spinalis (omurilik), canalis vertebralis (omurga kanalı) içinde bulunur. Medulla (beyin sapı) ise, ensefalon (beyin) içinde yer alır. Medulla spinalis'in üst sınırı: Foramen magnum (büyük delik). Medulla spinalis'in alt sınırı: Erkeklerde L1-2 vertebralar arasındaki discus intervertebralis; Kadınlarda L2 vertebra ortaları; Çocuklarda L3.

Medulla spinalis, omurilik olarak bilinen, beyinle vücut arasındaki iletişimi sağlayan sinir sistemi bileşenidir. Temel fonksiyonları: motor ve duyu bilgilerini iletmek; refleks hareketlerini kontrol etmek; vücut ısısını düzenlemek; ağrı algısını işlemek; denge ve koordinasyonu sağlamak. Medulla spinalis, vertebraların cisimleri ile arkusları arasında bulunan canalis vertebralis denen kanalın içerisinde yer alır ve atlasın üst kenarından başlayarak erkeklerde 1. ve 2. lumbal vertebralar arasındaki discus intervertebralise, kadınlarda ise 2. lumbal vertebranın ortasına kadar uzanır.

Tıpta myelografi, omurilik kanalına bir iğne sokularak omurilik ve sinir yolu etrafındaki boşluğa kontrast madde enjeksiyonu yapılan bir görüntüleme testidir. Bu test, şu durumların teşhisinde kullanılır: Fıtıklaşmış disk. Tümörler. Enfeksiyonlar. Araknoidit. Myelografi, floroskopi (gerçek zamanlı röntgen) veya bilgisayarlı tomografi (CT) taraması ile birlikte yapılabilir.

Conus Medullaris Sendromu, omuriliğin konik uç kısmı olan conus medullaris ve lomber sinir köklerinde meydana gelen bir yaralanma veya saldırı sonucu ortaya çıkar. Bazı belirtileri: Alt ekstremitelerde güçsüzlük; İdrar ve gaita inkontinası; Perianal duyu kaybı; Başlangıçta bacaklarda ve anal sfinkterde flask paralizi, kronik dönemde kas atrofisi, spastisite veya ekstansör plantar cevapla birlikte refleks hiperaktivite; Simetrik üst motor ve alt motor nöron bulguları. Nedenleri arasında: Travma; Santral disk protrüzyonu; Hemoraji; Tümör gibi durumlar yer alabilir. Tedavi, altta yatan nedene ve ciddiyete bağlı olarak değişir.

Otonomik disrefleksinin (hiperrefleksi) en yaygın nedeni omurilik yaralanmasıdır. Otonomik disrefleksiye neden olan bazı durumlar şunlardır: Mesane sorunları. Bağırsak sorunları. Cilt sorunları. Diğer nedenler. Ayrıca, intramedüller astrositom (merkezi sinir sistemi tümörü), multipl skleroz, Guillain-Bare sendromu, bazı ilaçların yan etkileri, şiddetli kafa travması ve diğer beyin yaralanmaları, subaraknoid kanama, kokain ve amfetamin gibi yasadışı uyarıcı ilaçların kullanımı da otonomik disrefleksiye neden olabilir.

Konus medullaris, L1 vertebra düzeyinde sonlanır. Bu, omuriliğin alt ucundaki sivri ucun L1 vertebra seviyesinde bittiği anlamına gelir ve omuriliğin normal anatomik yapısıdır.

Kord ve kauda arasındaki fark şu şekildedir: - Kord, genellikle bir yapı veya sistemi ifade eder. Örneğin, spinal kord (omurilik) merkezi sinir sisteminin bir parçasıdır ve medulla oblongata'nın devamı olarak L2 seviyesine kadar uzanır. - Kauda, "at kuyruğu" anlamına gelir ve omuriliğin alt ucundaki sinir demetini tanımlar. Bu sinir demeti, lomber ve sakral sinir köklerinden oluşur ve bacaklarla pelvik bölgedeki organlar arasında beyinle iletişim sağlar. Özetle, kord genel bir terim olup, kauda ise özellikle omuriliğin alt ucundaki sinir demetini ifade eder.

Spinal hastalıklar, omuriliği etkileyen çeşitli rahatsızlıkları kapsar. İşte bazı örnekler: Spinal Kord Yaralanması (SCI). Spinal Müsküler Atrofi (SMA). Beldede Dar Kanal (Spinal Stenoz). Spinal Enfeksiyonlar. Bu hastalıkların belirtileri ve tedavi yöntemleri farklılık gösterebilir. Kesin teşhis ve uygun tedavi için bir uzmana danışılması önerilir.

Spinal kord tümörü, omurilik içinde veya çevresinde gelişen anormal hücre büyümeleridir. Spinal kord tümörleri, yerleşim yerlerine göre üç ana gruba ayrılır: 1. İntradural-ekstramedüller: Spinal kordun araknoid membranından, sinir köklerinden veya filum terminale ependimomlarından gelişir. 2. İntramedüller: Spinal kordun içinde büyür ve en yaygın olarak servikal (boyun) bölgede meydana gelir. 3. Ekstradural: Omurganın kemik yapılarında ortaya çıkar ve genellikle metastatik kökenlidir. Klinik olarak, spinal kord tümörleri genellikle radiküler yayılım gösteren ağrı veya kord içerisinde etkilediği bölgeye göre oluşan nörolojik defisitler ile semptom verir. Teşhis için nörolojik muayene, manyetik rezonans görüntüleme (MRG), bilgisayarlı tomografi (BT) taraması ve biyopsi gibi yöntemler kullanılır.

Conus medullaris, "medüller koni" veya "son kordon" anlamına gelen, omuriliğin konik biçimli uç kısmıdır. Yetişkinlerde, conus medullaris'in ucu genellikle L1 ve L2 omurları arasında bulunur. Conus medullaris'e bağlı olarak, filum terminale adı verilen lifli bir kordon, omuriliğin distal ucunu sabitleyen bir bağ görevi görür. Conus medullaris'in klinik önemi, bu bölgenin yaralanmasının "conus medullaris sendromu" olarak adlandırılan bir dizi belirtiye yol açabilmesidir.

Tekal keseye bası, omurilik kanalındaki basınç artışı sonucu tekal keseye uygulanan baskıdır. Tekal kese, omurilik ve sinir köklerini çevreleyen, beyin-omurilik sıvısı içeren bir yapıdır. Basıya neden olan bazı faktörler: tümörler; enfeksiyonlar; kan kanamaları; sıvı birikmesi. Bası belirtileri: bel veya boyun ağrısı; kol veya bacaklara yayılan ağrı; uyuşma, karıncalanma hissi; kas güçsüzlüğü; reflekslerde azalma; ileri durumlarda mesane ve bağırsak kontrolünde zorluklar. Teşhis için MR veya BT görüntüleme ile nörolojik muayene yapılır.

Omurilik pili (spinal kord stimülatörü), omuriliğe yerleştirilen bir cihaz aracılığıyla sinir sistemine düzenli elektrik uyarıları göndererek çalışır. Omurilik pilinin çalışma prensibi: Beyinden omuriliğe sinyal iletimi: Omurilikteki sinir köklerine düşük şiddetli elektrik akımları göndererek, beyinden gelen sinyallerin omuriliğe ulaşmasını sağlar. Kasların harekete geçirilmesi: Omurilik altındaki kasların dışarıdan uyarılarak harekete geçirilmesini sağlar. Senkronizasyon: Kaslar ve sinirlerin yeniden senkronize çalışmaya teşvik edilmesini sağlar. Omurilik pilinin temel parçaları: Elektrotlar: Omuriliğin üzerine yerleştirilir. Pil (jeneratör): Cilt altına yerleştirilir ve elektrotlara sinyaller gönderir. Kontrol cihazı: Uyarı şiddeti ve süresi ayarlanabilir. Omurilik pili, genellikle minimal invaziv cerrahi yöntemlerle yerleştirilir.

Siringomiyeli ve hidromiyeli omurilikte sıvı birikimine neden olan durumlardır, ancak farklı nedenleri ve tedavileri vardır. Siringomiyeli, omurilikte sıvı dolu kistler (sirinks) oluşmasıdır. Hidromiyeli, omuriliğin merkezi kanalında anormal bir genişleme sonucu sıvı birikmesidir. Özetle: - Siringomiyeli: Yetişkinlerde, kist merkezi kanalın yanında oluşur, ependimal hücreler içermez. - Hidromiyeli: Çocuklarda, kist merkezi kanalın içinde oluşur ve ependimal hücrelerle kaplıdır.

Omurilik, beyin kökünden başlayarak kuyruk sokumuna kadar uzanan, boz madde ve ak maddeden oluşan sinirsel bir dokudur. Omuriliğin anatomisi şu şekilde özetlenebilir: Yapı: Omurilik, dışta ak madde ve içte H şeklinde bir boz maddeden oluşur. Bölümler: Omurilik, servikal (boyun), torasik (göğüs) ve lomber (alt sırt) olmak üzere üç ana bölüme ayrılır. Sinirler: Omurilikten çıkan 31 çift sinir, vücudun kaslarını sinirlendirir ve duyuları beyne iletir. Koruma: Omurilik, üç zarla çevrilidir ve bu zarların arasında beyin-omurilik sıvısı bulunur. Omurilik, vücutta istemsiz davranışları ve refleksleri kontrol eder.