Kafatası

Fontanel (bıngıldak), bebeklerin kafatası kemiklerinin henüz birleşmediği, yumuşak ve esnek bölgelerdir. İki ana fontanel türü vardır: 1. Ön fontanel: Bebeğin başının ön kısmında, alnın hemen üstünde yer alır. 2. Arka fontanel: Başın enseye yakın kısmında bulunur ve genellikle doğumdan sonraki ilk birkaç ay içinde kapanır. Fontaneller, bebeğin genel sağlık durumu hakkında ipuçları verebilir; örneğin, şişkin veya çökmüş fontaneller tıbbi bir sorunun belirtisi olabilir.

Bıngıldak, yeni doğan bebeklerin kafatasında bulunan, kemiklerin henüz birleşmediği yumuşak ve esnek bölgelerdir. İki ana bıngıldak türü vardır: 1. Ön bıngıldak: Bebeğin başının ön kısmında, alnın hemen üstünde yer alır. 2. Arka bıngıldak: Başın enseye yakın kısmında bulunur. Ayrıca, klinik olarak dikkat edilen iki mastoid ve iki sfenoid bıngıldak daha vardır.

Kaskla tedavi edilen hastalıklar genellikle bebeklerde görülen kafatası şekil bozukluklarıdır. Bu bozukluklardan bazıları: Deformasyonel plagiosefali. Deformasyonel brakisefali. Deformasyonel skafosefali. Kraniosinostoz gibi daha ciddi durumlarda ise kask tedavisi etkili olmayabilir; bu hastalarda cerrahi müdahale gerekebilir.

Sfeno-oksipital kemik, sfenoid kemik ile oksipital kemiğin birleştiği bölgeyi ifade eder. Oksipital kemik, kafatasının arka kısmında yer alan ve başın arkasını oluşturan tek bir kemiktir. Sfeno-oksipital bölge, kafatasının hareketi ve stabilitesi için önemlidir. Ayrıca, sfeno-oksipital sinkondrozis (SOS) olarak bilinen bir kıkırdak birleşmesi de bu bölgede bulunur.

Lateral pterygoid kas, kafatasının infratemporal fossa bölgesinde, kısa ve kalın bir kas olarak yer alır. Kasın köken ve ekleme noktaları: Üst baş (superior), sfenoid kemiğin büyük kanadının infratemporal tepesinden ve infratemporal yüzeyinden kaynaklanır. Alt baş (inferior), sfenoid kemiğin lateral pterygoid plakasının lateral yüzeyinden kaynaklanır. Ekleme noktaları: Üst baş, eklem kapsülü ve temporomandibular eklemin eklem diskine yerleştirilir. Alt baş, mandibulanın kondilinin boynundaki pterygoid foveaya yerleştirilir. Lateral pterygoid kas, temporalis ve masseter kaslarının derininde yer alır.

Kafatası, beyni son derece güçlü bir şekilde korur. Kafatasının beyni koruma yollarından bazıları şunlardır: Darbelere ve travmalara karşı koruma. Hafifletme. Ayrıca, kafatası kemiklerinin birleşim noktalarının girintili çıkıntılı bir yapıya sahip olması ve bu kemiklerin esnekliği, doğum sırasında bebeğin başının zarar görmesini engeller. Kafatası yaralanmaları, özellikle travmatik beyin yaralanmaları, ciddi sağlık sorunlarına yol açabilir.

Palatinum kemiği (damak kemiği), üst çene kemiğinin arkasında ve temel kemik olan sfenoid kemiğin altında yer alır. Bulunduğu yerler: Burun boşluğu: Yan duvarlarının arka bölümünü oluşturur. Ağız boşluğu: Tavanını oluşturan sert damağın arka kısmını oluşturur. Yörüngeler: Alt yörünge çatlaklarının oluşumuna katılır. Fossa pterygopalatina ve fossa infratemporalis: Bu boşlukların yapısında yer alır.

Hayır, kafatası ve iskelet aynı şey değildir. Kafatası, iskeletin bir parçasıdır ve başı oluşturan, beyni koruyan kemik yapıdır. İskelet ise, vücudu destekleyen ve yapıyı sağlayan tüm kemiklerin oluşturduğu çerçevenin tamamını ifade eder.

Kalbur kemiği, kafatası içinde bulunan ve burun ile göz yapısını destekleyen delikli bir kemiktir. Özellikleri: Yapı: Delikli ve incedir. Konum: Frontal (alın), maksiller (çene), etmoid (kafatasının tabanı) ve sfenoid (kafatasının ortasında) kemiklerle komşuluk yapar. Fonksiyonlar: Havalandırma, denge sağlama ve koruma. Kullanım alanları: Burun cerrahisi: Burun estetiği veya burun içi sorunları nedeniyle yapılacak cerrahilerde rol oynar. Sinüs hastalıkları: Sinüzit gibi durumlarda tedavi planlamasında dikkate alınır. Kafa travmaları: Kafatası travmalarında durumu muayene ve tedavi sürecinde değerlendirilir. Kalbur kemiği, aynı zamanda "os planum" veya "etmoid kemik" olarak da bilinir.

Sfenoid kemiğin bazı işlevleri: Kafatasının yapısını oluşturur. Beyin ve sinir yapılarını korur. Kasların bağlanma yeridir. Önemli yapıların geçişine olanak tanır. Burun boşluğunu destekler.

Cranium kelimesi farklı bağlamlarda farklı anlamlara gelebilir: Tıp terimi: "Cranium", kafatası veya kafa kemiği anlamına gelir. Oyun: "Cranium", oyuncuların farklı türde görevleri yerine getirerek veya soruları yanıtlayarak yarıştığı bir zeka, yetenek, dil ve yaratıcılık oyunu olarak bilinir. Dizi: "Cranium: The Series", eski doktora öğrencileri olan ve rakip olan Phinya ve Busaya'nın, bir uçak kazasının ardından uzak bir adli alanda bir araya gelip, ait olmadığı bir yerde bulunan gizemli bir kafatasını çözmeye çalışmalarını konu alır.

Evet, kafatasındaki dikişler eklemdir. Fibröz (sabit veya lifli) eklemler olarak bilinen bu eklemler, kafatası kemiklerini birleştirir ve hareket yeteneği bulunmaz. Bebeklerde henüz kaynaşmamış olan dikişler, beyin büyümesine izin verir.

Bebeklerde sivri kafa, genellikle konumsal plagiosefali veya düz kafa sendromu olarak bilinen bir durumdan kaynaklanır. Sivri kafaya neden olan diğer faktörler: Doğum sırasında kafanın şekil alması. Genetik yatkınlık. Bu durum genellikle zararsızdır ve bebek büyüdükçe, özellikle karın üstü vakit geçirme gibi aktivitelerle boyun kasları güçlendikçe düzelir. Öneri: Bebeğin yatış pozisyonunu sık sık değiştirmek. Beslenme ve oyun sırasında pozisyonu çeşitlendirmek. Eğer endişeler devam ederse, bir çocuk doktoruna danışılması önerilir.

İskelet kafası, insan vücudunda beyin ve yüz yapısını koruma gibi hayati işlevler üstlenir. İskelet kafasının bazı işlevleri: Beyin korunması. Yüz yapısının desteklenmesi. Sense organlarının korunması. Kas ve bağlantı yüzeyi.

Cranium (kafa iskeleti) kemikleri iki ana gruba ayrılır: 1. Neurocranium (beyin kemikleri): os frontale (frontal kemik); os parietale (parietal kemik); os occipitale (oksipital kemik); os temporale (temporal kemik); os sphenoidale (sfenoid kemik); os ethmoidale'nin bir kısmı (etmoid kemik). 2. Viscerocranium (ağız ve burun boşlukları kemikleri): os ethmoidale'nin bir kısmı; os lacrimale (lakrimal kemik); os nasale (burun kemiği); os palatinum (palatin kemik); os zygomaticum (elmacık kemiği); concha nasalis inferior (alt burun konkası); vomer; maxilla (üst çene kemiği); mandibula (alt çene kemiği). Ayrıca, os hyoideum (hyoid kemik) ve ossicula auditoria (kulak kemikçikleri) viscerocranium kemiklerine dahil edilmez.

Kafatasında çukur kısma verilen Latince adın Türkçe karşılığı "Türk eyeri"dir. Sella Turcica olarak bilinen bu yapı, kafatasının tabanında, hipofiz bezini barındıran çukur bir bölgedir.

Kafatası eklemlerinin çoğu fibröz (oynamaz) eklemlerdir. Kafatasında bulunan tek sinovyal eklem ise temporomandibular eklemdir (TME). Bazı kafatası eklemleri ve birleştirdikleri kemikler: Coronal sutura: Frontal kemik ile parietal kemikleri birbirine bağlar. Sagittal sutura: İki parietal kemiği birbirine bağlar. Lambdoidal sutura: İki parietal kemiği ile oksipital kemiği birbirine bağlar. Sphenosquamosal sutura: Sfenoidal kemiği ile temporal kemiği birbirine bağlar. Sphenotemporal sutura: Sfenoidal kemiği ile temporal kemiği birbirine bağlar. Squamosal sutura: Parietal kemiği ile temporal kemiği birbirine bağlar. Intermaxillary sutura: Maksillayı mandibulaya bağlar.

Kafatası, iskeletin aksiyel (merkezi) kısmının bir parçasıdır.

Metopizm, persistan metopik sütür olarak da bilinen, metopik sütürün 8 yaşına kadar kapanmaması durumudur. Persistan metopik sütür, frontal kemiğin iki yarısını ayıran ve normalde 8 yaşına kadar kapanması gereken bir sütürdür. Metopizmin bazı nedenleri şunlardır: kraniyal kemiklerin anormal gelişimi; genetik nedenler; kalıtımsal olarak büyümenin durması; seksüel ve hormonal etkiler; atavizm; kraniyal malformasyon; hidrosefali. Metopizm, tek başına görülebileceği gibi, kraniyofasiyal Tessier veya cleidocranial disostoz gibi malformatif sendromların bir parçası da olabilir. Metopizmin ciddi vakalarında görme, öğrenme ve davranışsal sorunlarla ilişkilendirilebilir.

Sella turcica (Türk eyeri), nörokranyum kemiklerinden biri olan sfenoid kemikte bulunan, çukur kısmında hipofiz bezinin oturduğu, eyer şeklindeki yapıdır. Bu isim, yandan görünümünün biniciyi emniyette tutan, ön ve arkada yüksek desteği bulunan Türk eyerine benzemesi nedeniyle verilmiştir. Sella turcica, sadece insanlarda değil, şempanze, orangutan ve goril gibi insangiller familyasındaki canlıların kafataslarında da bulunur.