Hepatit

HBeAg negatif kronik hepatit B, hepatit B virüsünün (HBV) 6 aydan uzun süre vücutta kaldığı, ancak HBeAg (Hepatit B e antijeni) seviyesinin negatif olduğu bir durumdur. Özellikleri: Sessiz Seyir: Hastalar genellikle belirti göstermez. Bulaşıcılık: Düşük seviyede de olsa viral çoğalma devam ettiği için kişi virüsü başkalarına bulaştırabilir. İlerleme Riski: Karaciğer sirozu ve karaciğer kanseri gibi ciddi komplikasyonlara yol açabilir. İzleme ve Tedavi: Bu hastaların düzenli olarak doktor kontrolünde olması ve karaciğer fonksiyon testleri yaptırması önerilir.

Hepatit B patoloji skorlaması, histolojik aktivite indeksi (HAI) ve fibrozis evresini belirleyen skalalar kullanılarak yapılır. Histolojik aktivite indeksi (HAI), dört ana kritere göre puanlama yapar: 1. Periportal nekroz (piecemeal nekroz). 2. Konfluent nekroz. 3. Fokal nekroz ve apoptozis. 4. Portal inflamasyon. Fibrozis evresi, karaciğerdeki yara dokusunun miktarını belirler. İshak skorlamasına göre, HAI ≥ 6 ve fibroz evresi ≥ 2 olduğunda tedavi başlatılabilir. Hepatit B patoloji skorlaması, uzmanlık gerektiren bir işlemdir; bu nedenle, doğru tanı ve tedavi için bir sağlık profesyoneline danışılması önerilir.

Hepatit E, öncelikle karaciğer hücrelerine zarar verir ve iltihabi bir karaciğer hastalığı olarak tanımlanır. Olası komplikasyonlar arasında: karaciğer büyümesi; karaciğer yağlanması; kronik karaciğer yetmezliği; karaciğer yetmezliği (özellikle hamile kadınlarda) bulunur. Ayrıca, hepatit E'nin hayvanlarda da görülebileceği ve hayvanlardan insanlara bulaşabileceği bilinmektedir.

Evet, kan tahlilinde hepatit çıkabilir. Hepatit B veya C gibi hepatit türlerini tespit etmek için yapılan kan tahlillerinde aşağıdaki testlere bakılır: HBsAg (Hepatit B yüzey antijeni). Anti-HBs (Hepatit B yüzey antikoru). HBV DNA. Karaciğer enzimleri (ALT, AST). Kan tahlili sonuçlarının doğru yorumlanması için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Hepatit B'li bir hastanın ne iş yapamayacağına dair bilgi bulunamadı. Ancak, hepatit B'li bireylerin dikkat etmesi gereken bazı noktalar şunlardır: Alkol tüketiminden kaçınılmalıdır. Herhangi bir ilaç almadan önce hekime danışılmalıdır. Potansiyel olarak karaciğere zarar verebilecek bitkisel veya çeşitli destek ürünlerinden kaçınılmalıdır. Hepatit B, tedavi edilmediğinde ciddi sağlık sorunlarına yol açabileceğinden, hastaların düzenli doktor kontrollerine gitmeleri önerilir.

Hepatit C virüsü (HCV) aşağıdaki hastalıklara yol açar: Akut Hepatit C. Kronik Hepatit C. Hepatit C'nin karaciğer dışında ortaya çıkan bazı belirtileri: karın şişliği; bacaklarda ödem; ciltte ve diş etlerinde kanama; kan kusma; dışkı renginde katran rengi. Eğer durum ciddileşir ve ileri evrelere gelirse konuşma bozukluğu, unutkanlık ve bilinç kaybı da görülebilir. Hepatit C, tedavi edilmezse karaciğer skarlaşması, siroz ve karaciğer kanserine neden olabilir.

Akut viral hepatit tanısı, Klimik Derneği'ne göre şu yöntemlerle konur: Hastanın tıbbi geçmişi ve muayenesi. Spesifik laboratuvar testleri. Karaciğer fonksiyonu testleri. Bazı tanı testleri ve göstergeleri: Anti-HAV IgM: Hepatit A için. Anti-HBc IgM: Hepatit B için. HBeAg, anti-HBe, HBV DNA: Hepatit B'nin replikasyon düzeyini belirlemek için. Anti-HD: Delta hepatiti için. HCV RNA RT-PCR: Hepatit C için. Tanı için virusa özgül tanı testlerinin kullanılması gereklidir, çünkü akut viral hepatitler klinik bulgularla etkenler temelinde ayırılamaz.

Hepatit B aşısı, koruyucu bir aşıdır. Ayrıca şu şekillerde de sınıflandırılabilir: Üretim yöntemine göre. Plasma kökenli, birinci nesil hepatit B aşısı; Adjuvansız, mayadan türetilmiş rekombinant hepatit B aşısı, ikinci nesil HBV aşısı; Memeli hücresinde üretilmiş rekombinant hepatit B aşısı, üçüncü nesil aşı. Kapsadığı antijen sayısına göre. Tekli hepatit B aşısı; Hepatit B'nin de içinde bulunduğu kombine aşılar. Uygulandığı yaş grubuna göre. Yetişkinler için hepatit B aşısı; 16 yaş ve üzeri ergenler için hepatit B aşısı. Hepatit B aşısı, 1998 yılından bu yana Türkiye'nin ulusal aşı takviminde yer alır ve doğumdan itibaren uygulanarak bireylerin ömür boyu korunmasını hedefler.

Hayır, hepatitli hastalar kan veremez. Hepatit B ve Hepatit C hastaları, hiçbir zaman kan bağışı yapamazlar.

Hepatit B, normal koşullarda öpüşme ile bulaşmaz. Ancak, ağız içinde yaralar, dil veya diş etlerinde kanama olması durumunda, hepatit B'nin de öpüşme yoluyla bulaşma riski vardır. Hepatit B'nin bulaşma yolları arasında, enfekte kişinin kan veya vücut sıvılarıyla doğrudan temas, iğne ve şırınga gibi malzemelerin ortak kullanımı, doğum sırasında anneden bebeğe geçiş ve korunmasız cinsel ilişki bulunur.

Hepatit B e antijeni (HBeAg) pozitifliği, kişinin bulaştırıcılığının yüksek olduğunu gösterir. HBeAg'nin pozitif olması, kronik hepatit B enfeksiyonu olan kişilerde karaciğer hastalığı riskinin arttığını işaret eder ve bu kişiler tedavi açısından değerlendirilmeye alınır. HBeAg'nin ne zaman tehlikeli olacağına dair kesin bir zaman dilimi vermek mümkün değildir. Bu konuda bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Ribavirin, geniş spektrumlu antiviral etkileri nedeniyle çeşitli hastalıkların tedavisinde kullanılır. Başlıca kullanım alanları şunlardır: Kronik Hepatit C. Kızamıkçık ve diğer viral enfeksiyonlar. Solunum sinsityal virüsü enfeksiyonları. Lassa ateşi. HIV ve AIDS. Ribavirin, astım tedavisinde de geçmişte kullanılmıştır. Ribavirin kullanmadan önce bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Hepatit B virüsü (HBV) reaktivasyonu, kronik veya geçirilmiş HBV enfeksiyonu olan hastalarda, immün sistemin baskılanması sonucu viral replikasyon artışı ve karaciğer hasarının ortaya çıkmasıdır. Reaktivasyon türleri: HBsAg +/anti-HBc +/HBV DNA +: Aktif enfeksiyon. HBsAg +/anti-HBc +/HBV DNA -: Ters serokonversiyon (HBsAg negatifleşmesi). HBsAg -/anti-HBc +: Enfeksiyonu geçirerek bağışıklık kazanmış hastalarda. Reaktivasyon belirtileri: Çoğu olgu asemptomatiktir. Tek bulgu HBV DNA artışı olabilir. ALT seviyelerinde artış, sarılık ve karaciğer yetmezliği gibi ciddi tablolar görülebilir. Risk faktörleri: Kemoterapi, TNF inhibitörleri, immünosupresif ve anti-rejeksiyon tedavileri. Önleme: İmmünosupresif tedaviden önce HBV taraması yapılması ve riskli hastalarda profilaktik antiviral tedavi uygulanması önerilir.

AIDS (HIV) hastalarında Hepatit B (HBV) ve Hepatit C (HCV) virüslerinin görülme sıklığı yüksektir, çünkü bu hepatit virüsleri ile HIV'in bulaşma yolları ortaktır. Hepatit B ile birlikte enfeksiyon (koenfeksiyon), HIV olgularında %6-13 arasında görülürken, homoseksüel erkek HIV olgularında %9-17, IV ilaç bağımlılarında %7-10, heteroseksüel HIV olgularında ise %4-6 oranında görülmektedir. Hepatit C ile birlikte enfeksiyon ise HIV pozitif hastalarda %15-30 oranında bildirilmiştir. HIV pozitif saptanan hastalarda, hepatit serolojik göstergelerinin araştırılması tedavi planlaması açısından önemlidir.

Hepatit A aşısından sonra dikkat edilmesi gerekenler şunlardır: Yan etkiler: Aşı sonrası enjeksiyon yerinde ağrı, kızarıklık, halsizlik ve düşük ateş gibi yan etkiler görülebilir. Alkol ve ilaç kullanımı: Hastaların doktorun bilgisi dışında ilaç kullanmaması ve alkolden uzak durması gerekmektedir. Hijyen: Ellerin su ve sabunla iyice yıkanması, hijyen kurallarına dikkat edilmesi önemlidir. Beslenme: Hastaların aç kalmadan, az yağlı ve sindirimi kolay yiyeceklerle beslenmesi önerilir. Diğer kişilerle temas: Hastaların evdeki diğer bireylerden izole olmaları tavsiye edilir. Hepatit A aşısı sonrası dikkat edilmesi gerekenler kişiden kişiye değişebilir. En doğru bilgi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Hepatit, aşağıdaki yollarla bulaşmaz: Öpüşme ve sarılma: Öpüşmek, sarılmak, tokalaşmak hepatit bulaştırmaz. Emzirme: Hepatit, anne sütü yoluyla bulaşmaz; ancak annede hepatit B varsa, doğum sırasında bebeğe geçebilir. Aynı tuvaleti kullanma: Ortak tuvalet kullanmak hepatit bulaştırmaz. Havuza girme: Havuzda suya girmek hepatit bulaştırmaz. Aynı kaptan yemek yeme: Ortak kaptan yemek yemek hepatit bulaştırmaz. Hepatit, genellikle kan, vücut sıvıları ve cinsel temas yoluyla bulaşır.

Şam hastalığı ifadesi, farklı bağlamlarda çeşitli hastalıkları ifade edebilir. İşte bazıları: Sam Hastalığı: Halk arasında "sam" veya "samsa" olarak bilinen, genellikle bitkisel kaynaklı bir hastalıktır. Şaman Hastalığı: Şamanlar veya şaman adayları için bir inisiyasyon süreci olarak kabul edilir. Ayrıca, "şam" kelimesi ile "influenza" (grip) hastalığı da karıştırılabilir. Influenza, burun, boğaz, bronşlar ve bazen akciğerleri etkileyen, hafif veya ağır seyredebilen, bulaşıcı bir viral hastalıktır.

Karaciğerde parankimal bozukluğun bazı nedenleri: Viral enfeksiyonlar: Hepatit B ve C virüsleri karaciğer iltihabına ve hasarına yol açabilir. Alkol tüketimi: Aşırı alkol kullanımı karaciğer yağlanmasına ve zamanla siroza neden olabilir. Obezite ve metabolik sendrom: Obezite, insülin direnci ve diğer metabolik bozukluklar karaciğerde yağ birikimine yol açabilir. İlaçlar ve toksinler: Bazı ilaçlar ve kimyasal maddeler karaciğer hücrelerine zarar verebilir. Otoimmün hastalıklar: Otoimmün hepatit gibi durumlarda bağışıklık sistemi karaciğer hücrelerine saldırır. Belirtiler genellikle yavaş gelişir ve yorgunluk, karın ağrısı, ciltte sararma gibi belirtileri içerebilir. Tanı için kan testleri, ultrason, BT taraması ve karaciğer biyopsisi gibi yöntemler kullanılır. Tedavi, hastalığın nedenine bağlı olarak antiviral tedavi, yaşam tarzı değişiklikleri veya karaciğer naklini içerebilir.

Mallory-Denk cisimcikleri, genellikle alkolik karaciğer hastalıklarında (örneğin, alkolik hepatit ve alkolik siroz) görülür. Ancak, bu cisimcikler aynı zamanda şu hastalıklarda da rapor edilmiştir: Wilson hastalığı; Primer biliyer siroz; Alkolsüz siroz; Hepatoselüler karsinom; Morbid obezite. Ayrıca, bazı ilgisiz durumlarda da Mallory-Denk cisimcikleri gözlemlenebilir.

Kronik hepatosit hasarı, karaciğer hücrelerinin uzun süreli ve tedavi edilemeyen hasarını ifade eder. Kronik hepatosit hasarının bazı nedenleri: Enfeksiyonlar: Hepatit B, C, D, E virüsleri. Otoimmün hastalıklar: Otoimmün hepatit. İlaçlar ve toksinler: İlaç ve kimyasal maddeler. Genetik ve metabolik hastalıklar: Wilson hastalığı, galaktozemi, tirozinemi. Kronik hepatosit hasarının belirtileri arasında transaminaz yüksekliği, bilirubin artışı, endokrin ve nörolojik bulgular yer alabilir.