Evolüsyon

İnsanlarda üçüncü göz kapağı, evrim sürecinde körelmiş bir yapıdır ve günümüzde herhangi bir işlevi yoktur. Ancak, bebeklerde üçüncü göz kapağı hala görülebilir. Bazı hayvanlarda ise üçüncü göz kapağı, gözü koruma ve nemlendirme işlevi görür.

Depresyonun evrimsel bir avantajı olup olmadığı konusunda farklı görüşler bulunmaktadır. Bazı psikologlar, depresyonun belirli faydalar sağlamak amacıyla evrimleşmiş bir mekanizma olduğunu öne sürmektedir. Depresyonun evrimsel fonksiyonuna dair bazı teoriler: Analitik ruminasyon hipotezi. İntihar davranışı. Ancak, depresyonun her durumda evrimsel bir avantaj sağladığı söylenemez; modern yaşamda bu mekanizma, amaçlarından sapmış olabilir. Depresyonun nedenleri tam olarak belirlenemese de, bilim insanları genetik, beyin kimyasındaki dengesizlikler, hormonal değişiklikler ve çevresel faktörler gibi birçok etkenin etkileşimi sonucunda ortaya çıktığını düşünmektedir.

Çiçeklerin atası olarak iki farklı bitki türü kabul edilmektedir: 1. Çıplak tohumlular (Gymnospermler). 2. Amborella trichopoda. Ayrıca, bütün çiçek türlerinin yaklaşık 140 milyon yıl önce yaşayan bir çiçek türünden türediği düşünülmektedir.

İlk balıklar, yaklaşık 530 milyon yıl önce Kambriyen patlaması sırasında ortaya çıkmıştır. Bu dönemde, erken kordalılar kafatasını ve omurgayı geliştirerek ilk kranatlara ve omurgalılara yol açmıştır.

İnsanın en uzak akrabası olarak tek hücreli bir canlı olan Collodictyon kabul edilmektedir. Oslo Üniversitesi'nden Kamran Shalchian-Tabrizi'nin açıklamalarına göre, bu canlı yaklaşık bir milyar yıl önce evrim geçirmiş ve hayat ağacında bilinmeyen bir yere sahip. Ayrıca, insanın kalıtsal olarak en yakın akrabasının ise yakalı kamçılılar olduğu düşünülmektedir.

Charles Darwin'in en önemli kitabı, 1859 yılında yayımlanan "Türlerin Kökeni" (On the Origin of Species) adlı eseridir. Diğer önemli eserleri arasında "İnsanın Türeyişi" (The Descent of Man, and Selection in Relation to Sex, 1871) ve "İnsan ve Hayvanlarda Duyguların İfadesi" (The Expression of the Emotions in Man and Animals, 1872) yer alır.

Cansızlıktan canlılığa geçiş, abiyogenez teorisi çerçevesinde biyokimyasal süreçlerle açıklanabilir. Bu süreçte: Organik moleküllerin oluşumu: Yaklaşık 3 milyar yıl önceki meteor yağmurları, sıcak kraterler oluşturmuş ve bu kraterler, organik yağ moleküllerinin taşınmasına olanak tanımıştır. Kimyasal tepkimeler: Suyun yapısını değiştiren ısı, kimyasalları tepkimeye sokmuş ve önce basit, ardından karmaşık bileşikler oluşmuştur. RNA ve DNA'nın evrimi: Yağ molekülleri, proteinler ve RNA ile etkileşime girerek, RNA'nın evrimi ve genetiğin temelini oluşturmuştur. Canlılığın ortaya çıkışı: Hücrelerin bölünmesiyle canlılık ortaya çıkmıştır. Cansızlıktan canlılığa geçişin tam olarak nasıl gerçekleştiği hala tam olarak anlaşılamamıştır ve bu konuda farklı hipotezler bulunmaktadır.

Darwin çıkıntısının nedeni, insan nüfusunun yaklaşık %10,4'ünde görülen, genetik açıdan otozomal baskın karakterde olan bir özelliktir. Evrimsel olarak, bu çıkıntının ilk primatlardan miras kaldığı düşünülmektedir.

Homo sapiens, yaklaşık 300.000 - 350.000 yıl önce ortaya çıkmıştır. Ancak, insanların ataları olan homininler, 6 milyon yıl önce şempanzelerden ayrılmaya başlamıştır. Bu durumda, Homo sapiens'in tam olarak ne kadar süre önce ayrıldığını belirlemek için daha fazla bilgiye ihtiyaç vardır.

İnsanlarda üçüncü göz kapağı (plica semilunaris), evrimsel süreç içinde işlevini kaybettiği için yoktur. Ancak, bu yapı bazı memelilerde (örneğin, develer, kutup ayıları, yüzgeçayaklılar ve yerdomuzları) tam işlevlidir. İnsanlarda plica semilunaris, gözyaşlarının dağıtımına yardımcı olur ve gözün nemli kalmasını sağlar.

Dilin neden ortaya çıktığına dair kesin bir bilgi yoktur, ancak dilin sosyal etkileşim ve işbirliği gereksiniminden doğduğuna dair genel bir görüş birliği vardır. Dilin ortaya çıkışıyla ilgili bazı teoriler şunlardır: Tanrısal teori: Dini inançlara göre, dil yaratıcı tarafından insana bahşedilmiştir. Yansıma teorisi: İlk insanlar, doğadaki sesleri taklit ederek ilkel bir dil oluşturmuşlardır. Ünlemler teorisi: İlk dil, insanların korku, acı ve sevinç gibi durumlarda çıkardığı nidalardan ortaya çıkmıştır. Birlikte iş teorisi: İnsanlar birlikte iş yapmaya başladıklarında, ortak kararlar almak için bir tür anlaşma geliştirmişlerdir.

Karıncaların atası, yaban arısına benzeyen hayvanlardır. Karıncalar, Kretase Dönemi'nin ortalarında, yaklaşık 110 ile 130 milyon yıl önce ortaya çıkmıştır. 1966 yılında, E.O. Wilson ve meslektaşları, günümüzden 92 milyon yıl öncesine dayanan, kehribar içerisinde hapsolmuş karınca (Sphecomyrma) fosilleri keşfetmişlerdir.

İnsan Ahlakının Doğal Tarihi, ahlak psikolojisinin evrimine ilişkin bir değerlendirme sunar. Kitapta anlatılan temel noktalar: İşbirliği: İlk insanlar, doğa koşulları nedeniyle işbirliğine gitmek zorundaydı; aksi takdirde yok olacaklardı. İkili ortaklıklar: İnsanlar, riskleri en aza indirmek için güven, saygı ve sorumluluk üzerine kurulu ikili ortaklıklar oluşturdular. Kültürel gruplar: İnsan grupları kalabalıklaşıp işbölümü karmaşıklaşınca, sadakat, uyum ve kültürel aidiyet bekleyen farklı kültürel gruplar ortaya çıktı. Nesnel normlar: Bu kültürel grupların içinde yer alan insanlar, doğru ve yanlışa ilişkin nesnel normlar yarattılar. Sonuç olarak, insanlar hem ikili ilişkilerinde hem de topluluk içinde ahlak kurallarına uymayı kaçınılmaz bir zorunluluk olarak görürler.

Örümcekler, yaklaşık 380 milyon yıl önce evrimleşmeye başlamıştır. En eski gerçek örümcekler ise Karbonifer çağına, yani yaklaşık 300 milyon yıl öncesine aittir. Modern örümcekler ise ilk olarak 250 milyon yıl önce ortaya çıkmıştır.

Ön maymundan insana geçiş, milyonlarca yıl süren bir evrim süreciyle gerçekleşmiştir. Bu süreçte belirleyici rol oynayan bazı faktörler şunlardır: Ellerin serbest kalması: İnsanın art ayakları üzerinde dik durması, ellerinin serbest kalmasını sağlamış ve bu, emek ve alet kullanımının önünü açmıştır. Çevresel değişiklikler: Canlılar, hayatta kalmak için çevreye uyum sağlamış, en elverişli olanlar yaşamış ve bu doğal ayıklanma, yeni türlerin oluşmasına ve evrime yol açmıştır. Evrimsel değişimler: Eosen döneminde primatların beyin ve gözlerinin büyümesi, burunlarının küçülmesi ve foramen magnumun (omuriliğin geçtiği delik) konumu gibi evrimsel değişimler, dik durmaya doğru bir geçiş olduğunu gösterir. Bu süreç, bilimsel teorilerle açıklansa da, kesinlik taşımayan bir teoriden ibarettir ve bilim çevrelerinde kabul görmemektedir.

İnsanların neden dik, hayvanların ise yatay yürüdüğüne dair bilgi bulunamadı. Ancak, insanların dik yürümesinin bazı nedenleri şunlardır: Ellerin serbest kalması. Araç kullanımı. Uzun mesafeleri görme. Uzun mesafelerde nesne taşıma. Ayrıca, insanların dik yürümesini sağlayan anatomik özellikler arasında kavisli ve yana doğru dönen pelvis bulunur.

Neil Shubin'in "İçimizdeki Balık" kitabında, yazarın anlattıkları şu şekilde özetlenebilir: Evrimin su-kara geçişi. Fosil ve DNA çalışmaları. Benzerlikler ve akrabalıklar. Bilimsel keşif süreci. İnsan vücudunun kusurları. Kitap, evrimsel biyolojiye dair kapsamlı bir bakış açısı sunarken, bilimsel keşiflerin hangi düşünsel süreçlerden geçtiğini ve ne denli büyük emeklerle gerçekleştirildiğini de anlatır.

İnsanların iki ayaklı olmasının birkaç nedeni olduğu düşünülmektedir: Ağaçlarda yaşam: İlk insanların ağaç dallarında, yerde olduğundan daha fazla vakit geçirdiği ve iki ayak üzerinde yürümenin bu şekilde evrimleştiği öne sürülmektedir. Çevresel değişiklikler: Afrika'nın iklimindeki değişiklikler, ormanların küçülmesine ve çayırların büyümesine neden olmuş, bu da iki ayak üzerinde yürümeyi kolaylaştırmıştır. Cinsel seçilim: İki ayaklılık, cinsel özelliklerin daha belirgin hale gelmesini sağlamış ve bu da cinsel seçilim için bir yan ürün olarak evrimleşmiş olabilir. Bu teoriler kesin değildir ve insanların iki ayaklı olmasının tam nedeni hala tartışılmaktadır.

Filogenez ve ontogenez arasındaki temel fark, filogenezin bir türün evrimsel sürecini, ontogenez ise bir bireyin gelişim sürecini ifade etmesidir. Filogenez, bir organizmanın atalarında görülen ve tarih boyunca geçirdiği evrimsel değişiklikleri inceler. Ontogenez, bir bireyin döllenmeden başlayarak olgunluğa ulaşma sürecini kapsar. Özetle, filogenez türlerin evrimini, ontogenez ise bireylerin gelişimini inceler.

Adaptasyonların aynı tür içinde farklılık göstermesinin bazı nedenleri: Genetik çeşitlilik: Türler içinde genetik varyasyonlar bulunur ve bu varyasyonlar, mutasyon gibi mekanizmalarla sürekli olarak değişir. Çevre koşulları: Farklı ortamlarda yaşayan aynı tür bireyler, bu ortamlara uyum sağlamak için farklı adaptasyonlar geliştirir. Doğal seçilim: Çevre koşullarına daha iyi uyum sağlayan bireyler, doğal seçilim sayesinde hayatta kalır ve bu adaptasyonları gelecek nesillere aktarır. Adaptasyonlar, genellikle birikimli olarak gelişir; bir özellik belirli bir yönde evrimleştikten sonra, sonraki adaptasyonlar bu ilk değişimin üzerine eklenir.