Karıncalar

Termitin en büyük düşmanı karıncalardır.

Myrmecia karıncaları, dünyanın en güçlü karıncaları olarak kabul edilir.

En tehlikeli karınca türleri arasında şunlar bulunmaktadır: 1. Bulldog Ant: Dünyadaki en tehlikeli karınca olarak kabul edilir. 2. Siafu Ant: Orta ve Doğu Afrika'da bulunan bu karınca, sayısal olarak güçlü ve saldırgan bir yapıya sahiptir. 3. Ateş Karınca (Solenopsis): Isırıkları çok acı verici olup, şişlik ve kızarıklıklara neden olabilir. 4. Mermi Karınca (Paraponera clavata): Sokması 24 saat süren bir zonklama ve yanma ağrısına yol açar. 5. Ordu Karınca: Göçebe yapısı ve avlarını yenebilecek lider yem arama gruplarıyla bilinir.

Karıncalar, bazı kokular ve maddeler nedeniyle uzak dururlar: Nane: Nane yağı veya taze nane yaprakları karıncaların nefret ettiği bir kokuya sahiptir. Sirke: Beyaz sirke, karıncaların izlerini yok eder ve onları uzaklaştırır. Limon: Limon suyu, karıncaların sevmediği bir kokuya ve asidik bir yapıya sahiptir. Tarçın: Karıncalar tarçın kokusunu sevmezler, bu nedenle yollarına tarçın serperek onları uzaklaştırabilirsiniz. Kahve telvesi: Kullanılmış kahve telvesi, karıncaların yuvalarına girmelerini engeller. Diyatomlu toprak: Diyatomlu toprak, karıncaların dış iskeletini dehidre ederek onları öldürür. Ayrıca, yiyecekleri kapalı kaplarda saklamak ve ev temizliğine özen göstermek de karıncaları evden uzak tutmaya yardımcı olur.

"Katil Karıncalar" temalı filmler genellikle antropomorfik özelliklere sahip saldırgan karınca sürülerinin insanlara veya diğer canlılara yönelik tehditlerini konu alır. İki örnek film: 1. "The Hive" (Katil Karıncaların Tehdidi): Tayland kıyılarındaki bir adayı istila eden katil karınca sürüsünün hikayesini anlatır. 2. "Legion of Fire: Killer Ants!" (Ateş Lejyonu: Katil Karıncalar): Güney Amerikalı marabunta karıncalarının, düşen bir tekneden sonra harekete geçip bir kasabaya saldırmasını konu alır.

Çöl karıncalarının (Dorylini Dorylus) 30 yıla kadar yaşayabileceği kaydedilmiştir.

Karıncaların en sevdiği yiyecek şekerli yiyeceklerdir.

Köprünün üstüne çıkabilecek olan karıncalar, ordu karıncaları (Eciton hamatum) olarak adlandırılabilir.

Kapılara karınca gelmesinin birkaç nedeni vardır: 1. Yiyecek Kaynakları: Karıncalar, yiyecek ve su bulmak için evlere girerler. 2. Nemli Alanlar: Rutubetli ve sıcak ortamlar karıncaların tercih ettiği yaşam alanlarıdır. 3. Yapısal Problemler: Evdeki çatlaklar ve boşluklar, karıncaların giriş yapmasına olanak tanır. 4. Mevsimsel Değişiklikler: İlkbahar ve yaz aylarında dışarıda yiyecek bulmak zorlaştığında karıncalar evlere yönelirler.

Renk değiştiren karıncalar, genellikle orman kenarları ve çayır alanlarında yaşarlar.

Karıncaların gölgeden korktuklarına dair doğrudan bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, karıncaların direkt güneş ışığına maruz kaldıklarında ölebilecekleri belirtilmiştir. Bu nedenle, gölgenin güneş ışığını engellemesi karıncaları dolaylı olarak koruyabilir.

Kraliçe karınca, türüne bağlı olarak 14-16 mm boyutuna kadar büyüyebilir.

Minnoş karıncalar, türlerine ve yaşadıkları ortama göre farklı besinlerle beslenirler. Genel olarak karıncaların yediği yiyecekler şunlardır: Şeker ve bal: Nektar, bitki sıvıları ve yaprak bitlerinin salgıladığı özsuyu severler. Protein kaynakları: Böcekler, solucanlar, kertenkele ve küçük fareler gibi hayvanları avlayarak protein ihtiyaçlarını karşılarlar. Bitkisel materyaller: Tohumlar, tahıllar, yapraklar ve diğer bitki parçalarını toplarlar. Ayrıca, bazı karınca türleri mantar yetiştirerek onları da besin olarak kullanırlar.

Karınca döngüsü, karıncaların yaşamlarının dört aşamadan oluşan sürecidir: yumurta, larva, pupa ve yetişkin. Bu döngü, karıncaların kolonideki rollerine göre farklılaşır: - Kraliçe karınca: Kolonideki tüm yumurtaları yapar ve sürekli olarak yumurta bırakır. - İşçi karıncalar: Koloninin günlük işlerini yürütür, yiyecek toplar, larvaları besler ve yuvayı temizler. - Erkekler: Sadece üreme amacıyla üretilir, çiftleşme uçuşunda kraliçelerle çiftleşir ve sonra ölürler. Ayrıca, karıncaların kendi izlerini takip ederek sonsuz bir döngüye girmeleri durumu da "karınca değirmeni" veya "ölüm çemberi" olarak adlandırılır ve bu durum koloninin yok olmasına yol açar.

Karıncaların iki tane midesi vardır.

Karıncalar, kuşları parazitlerden formik asit salgılayarak temizler. Bu süreçte kuşlar, karınca yuvalarının üzerine konarak karıncaların tüylerinin arasına girmesine izin verirler.

Karınca yuvasında asker karıncayı anlamak için şu özelliklere dikkat edilebilir: 1. Boyut ve Kafa Yapısı: Asker karıncalar, kolonideki diğer karıncalara göre daha iri ve büyük kafaya sahiptir. 2. Çeneler: Büyük çeneleri vardır. 3. Görev: Koloninin güvenliğini sağlamak ve yuvayı korumak gibi özel görevler üstlenirler.

Tüm karıncalar yük taşıyabilir, çünkü kendi ağırlıklarının yaklaşık 50 katını taşıyabilme yeteneğine sahiptirler.

Karıncalar yuvalarını kuzeye yaparlar çünkü kuzey yönü soğuk rüzgarların estiği taraf olarak algılanır ve bu sayede kendilerini soğuktan korumak isterler.

Karınca yuva girişi belirli özelliklere sahip olmalıdır: 1. Yön: Karıncalar, yuvalarının girişini genellikle güneye doğru yaparlar. 2. Koruma: Giriş, "kapıcı" karıncalar tarafından korunur ve tehlike anında düz kafalarıyla kapıları kapatırlar. 3. Ritim: Koloninin diğer üyeleri, kapıcı karıncaların kafasına antenleriyle özel bir ritimle vurarak girişi açmalarını sağlarlar. 4. Yalıtım: Giriş, çalı-çırpı ve küçük dal parçacıklarından oluşan bir yalıtımla korunur, bu da yuvayı sıcaktan, soğuktan ve yağmurdan korur.