Etnografi

Evet, Türklerin kökeni Orta Asya'dır. Orta Asya, günümüz Kazakistan, Türkmenistan, Kırgızistan, Özbekistan ve bazı kısımlarında bulunan bölgeleri kapsar. Altay-Kuzey Sibirya teorisi de Türklerin atalarının bu bölgelerde yaşadığını ve zaman içinde farklı yollarla göç ederek çeşitli bölgelere yayıldığını savunur. Ancak, Türklerin kökeni hakkında net bir görüş birliği yoktur ve bu konuda farklı teoriler de bulunmaktadır.

Zuzula cinleri, Türk mitolojisine göre genellikle ormanlık alanlar, dağlar ve su kenarları gibi doğanın en gizemli köşelerinde yaşar. Bu cinler, insanlardan uzak durmayı tercih ederler ve özellikle gece saatlerinde aktif oldukları söylenir. Zuzula cinlerinin yaşadığı yerler arasında Elazığ, Malatya ve Şanlıurfa gibi şehirler de bulunmaktadır. Ancak, bu varlıkların varlığı bilimsel olarak kanıtlanmamıştır.

Uşak halkının bir kısmı Yörüklerden oluşmaktadır. Uşak civarında yaşayan göçebe Türkmen aşiretlerinden bazıları şunlardır: Karahalilli Yörükleri; Harbendelu veya Harmandalı Yörükleri. Ayrıca, Eşme ilçesini oluşturan Yörük aşiretleri arasında Antalya Teke bölgesinden Sarıkeçili Yörükleri de bulunmaktadır.

Türeyiş ve Göç Destanları, Uygur Türklerine aittir. Türeyiş Destanı, eski Hun hanlarından birinin, tanrı ile evlenebileceklerine inandığı iki güzel kızını, tanrı sandığı bir kurtla evlendirmesi sonucu türeyen Uygur neslinin hikayesini anlatır. Göç Destanı ise Türeyiş Destanı’nın devamı niteliğindedir ve Uygurların ana yurtlarından göç edişini anlatır. Ayrıca, Türeyiş Destanı'nın Kao-che (Çince) yaratılış destanı olduğu ve Çin kaynaklarından Wei Kitabı ile Kuzey Hanedanları Tarihi kitaplarında yer aldığı haliyle günümüze ulaştığı belirtilmektedir.

Yamnaya kültürünün Türk boyu olduğuna dair bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, dilbilimci ve tarihçi Valentyn Stetsyuk, Yamnaya ve Seredniy Stoh kültürlerinin asıl sahiplerinin Türk dilli halklar olduğu sonucuna varmıştır. Yamnaya kültürü, geç Bakır Çağı'ndan erken Tunç Çağı'na kadar var olmuş, Ural Nehri, Dinyester ve Güney Bug arasındaki bölgelerde yaşamış halkların oluşturduğu bir arkeolojik kültürdür. Kültürün kökeni hakkında farklı görüşler bulunmaktadır; bazı bilim insanları, Yamnaya halkının Doğu Avrupa avcı-toplayıcıları ile Kafkasya avcı-toplayıcılarının karışımı olduğunu düşünmektedir. Kültürün etnik kimlikleri hakkında kesin bir yargıya varmak zordur.

Türkeli halkının nereden geldiğine dair kesin bir bilgi bulunmamakla birlikte, ilçenin tarihiyle ilgili iki farklı görüş bulunmaktadır: 1. İlk görüşe göre, ilçe merkezi, yerleşim yeri olarak yüzyıla yakın bir geçmişe sahiptir. 2. İkinci görüşe göre, ilçe, düşman saldırılarına karşı koyan Türk yerleşim birimlerinden birisidir. Türkeli, 1 Mayıs 1957'de ilçe statüsü kazanmıştır.

Türk ırkının oluşumu, tarih boyunca çeşitli göçler ve genetik etkileşimler sonucunda meydana gelmiştir. Orta Asya'dan Anadolu'ya Göçler: 10. yüzyılda Orta Asya'dan, çoklukla İran üzerinden Anadolu'ya Oğuz-Türkmen ve diğer Türk boylarının göçü, Anadolu'nun Türk yurdu hâline dönüşmesine yol açmıştır. İlk Türkler ve Ön Türkler: M.Ö. 9000 ile 7000 arasında, Alpinlerin bir kolunun Hazar-Aral bölgelerine göçü ve burada Doğu Asyalı Kızılderililerle karışması, "İlk Türkler" olarak adlandırılan yeni bir soy ortaya çıkarmıştır. Türklerin fiziksel özellikleri, bu göçler ve genetik etkileşimler sonucunda çeşitlilik göstermiştir. Türklerin genetik kökleri, 60 bin yıl öncesine kadar uzanmaktadır.

Laz kelimesi, TDK'ye göre Güney Kafkasyalı bir halk veya bu halktan olan kimse anlamına gelir. Laz terimi, tarih boyunca farklı anlamlar kazanmıştır: Etnik terim. Bölgesel isim. Tarihî kullanım.

Papak, Karapapak (Terekeme) Türk boyundandır. Karapapaklar, siyah astragandan (kara kuzu) yapılan papak (kalpak) giydikleri için bu adı Kafkasya’daki komşu halklar vermiştir.

Bohemler, genellikle büyük Avrupa şehirlerinde, özellikle Paris gibi yerlerde yaşamış ve bu şehirlere özgü bir yaşam tarzı benimsemişlerdir. Bohem yaşam tarzı, 19. yüzyılda Çek Cumhuriyeti'ndeki Bohemya'dan Fransa'ya göç eden sanatçılar ve entelektüeller arasında popülerlik kazanmıştır. Günümüzde bohemlerin belirli bir bölgede yoğunlaşması yerine, genellikle ifade özgürlüğünün ve hoşgörünün daha fazla olduğu çeşitli bölgelerde bulundukları belirtilmektedir.

Türkiye'de 24 Oğuz boyuna ait Türkmen boyları bulunmaktadır. Bazı Türkmen boyları şunlardır: Afşar; Bayat; Yazır; Çepni; Kayı. Ayrıca, Türkiye dışında Anadolu Türkmenleri olarak adlandırılan ve çeşitli ülkelerde yaşayan Türkmen boyları da bulunmaktadır.

Hayır, Hintli ve Hint aynı şey değildir. Hint, Hindistan halkından veya Hindistan soyundan olan kimseler için kullanılan bir kelimedir. Hintli ise, dar anlamda anadili Hintçe olan etnik grubu, geniş anlamda ise etnik vurgu yapmayan Hindistan vatandaşlarını ifade eder.

Badıkanlar, Badıkan Aşiretine mensuptur. Badıkan Aşireti, Diyarbakır sınırları içindeki en büyük aşirettir ve kökleri Mervânîler’in kurucusu olan "Bad"a dayanmaktadır. Aşiret, 12 koldan oluşmaktadır. Badıkan Aşireti'nin bazı kolları şunlardır: Kerra; Şerefka; Laçıka; Xweşıka; Reşıka; Kanıka; Araşka; Memıka; Welika; Ağıka; Nasırka; Cımıka. Badıkan Aşireti, çoğunlukla Diyarbakır ve Muş illerinde yaşamaktadır.

Polonyalıların (Polakların) kökeni, tarih öncesi dönemlerde Orta Avrupa topraklarında yaşamış çeşitli kabilelere dayanmaktadır. Paleolitik Çağ'dan itibaren insan yerleşimleri: Arkeolojik bulgular, Polonya topraklarında Paleolitik Çağ’dan itibaren insan yerleşimlerinin olduğunu göstermektedir. Neolitik Çağ'da yerleşik topluluklar: Neolitik Çağ’da tarım ve hayvancılığın gelişmesiyle birlikte ilk yerleşik topluluklar oluşmuştur. Hint-Avrupa kavimlerinin göçleri: M.Ö. 2000’li yıllarda, Hint-Avrupa kökenli kabileler bölgeye gelerek yerli halklarla karışmış ve kültürel yapıyı değiştirmiştir. Slav kabilelerinin yerleşimi: M.S. 5. ve 6. yüzyıllarda Slav halklarının Polonya topraklarına yerleşmesiyle Slavlaşma süreci başlamıştır. Polonya ismi, "ova insanları" anlamına gelen Slavca "Polan" kelimesinden gelmektedir.

Yağlıdere halkının kökeni hakkında farklı rivayetler bulunmaktadır. Rumlar: Bir rivayete göre, derenin doğduğu yer olan Çakrak Köyü civarında yaşayan Rumlar, yaylaya çıkar ve süt ile yağ üretimi yaparlardı. Çepniler: 1400'lü yıllardan itibaren Espiye ve Yağlıdere çevresine Oğuzların Çepni boyu yerleşmeye başlamıştır. Yağlıdere, 19. yüzyılda Tirebolu ilçesine bağlı bir köy iken, 1957'de Espiye'ye bağlı bir bucak olmuş ve 1987'de ilçe haline gelmiştir.

Salur Türkleri, günümüzde Türkiye, Türkmenistan, İran ve Çin gibi çeşitli bölgelerde yaşamaktadır. Türkiye'de: Sivas, Erzincan, Tokat, Amasya, Adana ve Trablusşam gibi bölgelerde Salur adını taşıyan yerleşim birimleri bulunmaktadır. Türkmenistan'da: Salyr Türkmenleri olarak, özellikle Semerkant çevresinden göç ederek geldikleri bölgelerde yaşamaktadırlar. İran'da: Salurların bir kısmı İran'da bulunmaktadır. Çin'de: Çinghay (Köknur) eyaletinin Şunhau Salur Otonom İlçesi ile Hualong Döngen otonom ilçesinde yaşamaktadırlar.

Sipkî Aşireti, Kürt aşiretleri arasında yer alır ve Sipkanlı Aşireti olarak da bilinir. Özellikleri: Dağılım: Van ve Hakkâri bölgelerinde yoğunlaşmıştır. Nüfus: Yaklaşık 10.000 kişidir. Ekonomi: Keçi yetiştiriciliği ve sınır ticareti ile uğraşırlar. Din: Kürt-Şafii mezhebine mensupturlar.

Albanlar, İndo-Kafkas, Çeçen-İnguş, Sak (İskit) boylarından biri olarak kabul edilmektedir. Ayrıca, bazı tarihçilere göre Albanlar, eski İlliryalıların soyundan gelmektedir. Albanlar, Güney Kafkasya’da, özellikle bugünkü Azerbaycan coğrafyasında yaşayan eski bir kavimdir. Albanlar hakkında farklı görüşler bulunmakla birlikte, kesin bir ırk veya köken bilgisi vermek mümkün değildir.

Bavyeralılar, Baiuvariler olarak bilinen ve M.S. 500-800 arasında bölgeye yerleşen bir kavimden gelmektedir. Zamanla, Elbe yöresinden, Bohemya, Moravya ve Macaristan'dan gelip bölgeye yerleşen kabileler, Keltler ve Romalılarla kaynaşmışlardır. Günümüzde Bavyera'nın güneydoğusunda eski Bavyeralılar, güneybatısında Bavyera-Schwaben kökenliler ve kuzeyinde Frank kökenliler yaşamaktadır.

Etnografya müzesi, halkın yaşayışını, kültürünü ve ürettiklerini aktaran müzelerdir. Bu müzelerde giyim, ev aletleri, süs eşyası, avcılık, yapı maddeleri, tarım aletleri ve halk sanatlarına ait aletler sergilenir. Türkiye’deki ilk etnografya müzesi, Atatürk’ün girişimleri ile 1930 yılında Ankara’da açılmıştır.