Etimoloji

Mah kelimesi Farsça kökenlidir. Farsça'da "mah" kelimesi "ay" anlamına gelir. Ayrıca, Arapçada da "mah" kelimesi farklı anlamlara gelir. Türkçe'de ise "mah" kelimesi "ay" ya da "güzel" gibi anlamlarla ilişkilendirilebilir.

Türk kelimesi, Türkiye Cumhuriyeti sınırları içinde yaşayan halkı ve bu halktan olan kimseyi ifade eder. Kelimenin kökeni Türkçe'dir. "Tyrk" kelimesinin anlamına dair spesifik bir bilgi bulunamamıştır.

"7 dek" ifadesinin ne anlama geldiğine dair bilgi bulunamadı. Ancak, "dek" kelimesinin bazı anlamları şunlardır: Bir işin, bir durumun sona erdiği zaman veya yer, kadar, değin. Belirtilen zamanı, yeri vb.ni içine almayacak bir biçimde, kadar, değin. Düzen, hile, entrika. Tokuşma, çatışma. Sağlam.

"Hamam tası gümüşten" ifadesinin bir hikayesi, Arşimet'in bulduğu ünlü "evreka" (buldum) anıyla ilişkilendirilir. Fıkraya göre, Arşimet bir gün hamamda yıkanırken, hamam tasıyla su alıp tepesine döker ve boş tası havuzdaki suyun üzerine bırakır. Ancak, hamam tasını kaybeden Arşimet'in peşinden koşan hamamcı, tasın kırk yıldır kendisine ait olduğunu söyleyerek tası geri ister. Bu hikaye, Arşimet'in önemli bir bilimsel keşfe ulaşmasını hamam tası üzerinden anlatsa da, gerçek bir olay olup olmadığı kesin olarak bilinmemektedir.

Eski dilde "baytar" kelimesi, veteriner anlamına gelir. Baytar, hayvanları tedavi eden ve bakımını yapan kişi demektir. Günümüzde "baytar" kelimesi yerine "veteriner hekim" ifadesi kullanılmaktadır.

Uzun kelimesi, Eski Türkçe "uz" (uzak, uzun) sözcüğünden +In sonekiyle türetilmiştir. Kelimenin kökeni ile ilgili bazı önemli noktalar: İlk yazılı örnek: "Irk Bitig" eserinde, 900 yılından önce, "uzun tonluğ közŋüsin kölke ıçğınmiş" (uzun donlu kadın, aynasını göle düşürmüş) şeklinde geçmektedir. Anlam: "Uzun" kelimesi, hem iki ucu arasında fazla uzaklık olan hem de başlangıcı ile bitimi arasında fazla zaman aralığı olan durumlar için kullanılır. Eş anlamlıları: Dıraz, tavil, boylu gibi kelimeler uzun ile eş anlamlıdır.

Şahane kelimesi Farsça kökenlidir. "Şahane" kelimesi, "şaha ait" veya "krallara layık" anlamına gelen "şāhāne" sözcüğünden türetilmiştir.

Vina ismi farklı anlamlara gelmektedir: Norveççe: "Biz şimdi" anlamına gelir. Farsça: Siyah üzüm anlamına gelir. Sevilen arkadaş. Ayrıca, Hint müziğinde kullanılan yedi telli ve perdeli bir çalgı türü olarak da bilinir.

-istan eki, Farsça kökenli bir ektir. Bu ek, ülkede yaşayan halkın veya o halkın soyundan gelen kimselerin ülkesini belirtmek için kullanılır.

Efuk, Osmanlıca bir terimdir. Türkçe'de "gezi ufanmış ok" anlamına gelir.

Etimolojik köken, bir kelimenin veya sözcüğün kökenini, hangi dile ait olduğunu, ne zaman ortaya çıktığını, ilk olarak hangi kaynakta kayıt altına alındığını, ses ve anlam bakımından geçirdiği dönüşümleri ifade eder. Etimoloji, bu kökenleri araştıran bilim dalıdır ve bu bilim dalında uzmanlaşmış kişilere etimolog veya kökenbilimci denir.

Türkçe, "Türklerin konuştuğu dil" anlamına gelir. Türk Dil Kurumu'na (TDK) göre ise Türkçe kelimesinin anlamları şunlardır: genel Türk dili; Türkiye Türkçesi.

"Japom" kelimesinin anlamı bulunamadı. Ancak, "Japon" kelimesinin anlamı şu şekildedir: Japon, Japonya halkından veya bu halkın soyundan olan kimse anlamına gelir.

Türk kelimesinin Göktürkçe'deki yazılışı 𐱅𐰇𐰼𐰚 şeklindedir. Hüseyin Namık Orkun'un değerlendirmesine göre, ilk başlarda "Türük" şeklinde telaffuz edilen Türk adı, zamanla tek heceli hale gelip "Türk" şeklini almıştır.

"Tey" kelimesi farklı anlamlara gelebilir: Kumanca'da "tey" kelimesi "dokunmak", "değmek" anlamlarına gelir. Manksça'da "tey" kelimesi "çay" anlamına gelir. Osmanlıca'da "tey" kelimesi "yere akmak" veya "kusmak" anlamlarına gelir. TEY kısaltması, bağlama göre "Tetrazolium Yumurta Sarısı Agar", "Toplam Elektron Verimi" veya "Toyota Eko Gençlik" gibi çeşitli anlamları ifade edebilir. Zaza dilinde "tey" kelimesi "beraberinde", "dardağan", "dağdağan" anlamlarına gelir. Türkiye Türkçesi ağızlarında "tey" kelimesi "düğün eğlencesi" anlamına gelir.

Urba kelimesi İtalyanca kökenlidir. İtalyanca "roba" kelimesinden türemiştir; bu kelime "uzun eteklik" anlamına gelir.

Eski Türklerde "alp" kelimesi şu anlamlara gelir: cesur, kahraman, yiğit; hükümdar, devlet önderi; kişisel üstünlük gösteren; pehlivan. Ayrıca, "alp" unvanı, yalnızca bireysel kahramanları değil, toplumsal dayanışmayı ve adaleti de simgeliyordu. "Alp" kelimesi, Türk dillerinde "cesur" ve "kahraman" anlamlarını taşıyan bir unvan veya ad olarak kullanılmıştır.

Polat ismi Türkçe kökenli değildir, Farsça dilinden Türkçe'ye geçmiştir. Ancak, Polat ismi Türkiye'de yaygın olarak kullanılan bir erkek ismidir.

Gonca ismi Farsça kökenlidir. Farsça ġunçe (غنچه) kelimesinden türetilmiş olup, "tomurcuk" veya "henüz açılmamış çiçek" anlamına gelir.

Latince ve Latin aynı değildir. Latince, Hint-Avrupa dillerinin İtalik koluna ait klasik bir dildir. Latin ise, antik dönemde Roma ve çevresinde yaşayan kişileri ifade eder. Ayrıca, Latince'den türemiş bazı dilleri konuşan toplumlara da Latin denir.