Eklem

El bileği ve el parmak eklemlerini oluşturan eklemler şunlardır: 1. El Bileği Eklemi (Art. Radiocarpalis): Radiusun alt ucu ile el bilek kemikleri, üst sıra ilk üç kemiği arasında oluşur. 2. El Parmak Eklemleri: Başparmakta 2, diğer parmaklarda ise 3'er tane falanks (el parmak kemikleri) bulunur.

Hiyalin kıkırdak aşağıdaki yerlerde bulunur: 1. Embriyo iskeleti. 2. Erişkin bireylerin bronşları, soluk borusu, burnu ve kaburga uçlarında. 3. Eklem başları.

Omuz eklemi, top ve yuva tipi sinovyal eklemdir.

Sinovyal sıvının azalması durumunda şu olumsuz sonuçlar ortaya çıkar: 1. Eklem ağrısı ve sertlik: Eklemlerde ağrı ve hareket sırasında sertlik hissi oluşur. 2. Eklem şişliği ve deformite: Eklemin genişlemesi ve deforme olması görülebilir. 3. Ses gelmesi: Eklemden kıtırtı şeklinde ses gelebilir. 4. Hareket kısıtlılığı: Temel faaliyetler, örneğin merdiven çıkmak gibi, zorlaşır veya imkansız hale gelebilir. Bu belirtiler, osteoartrit gibi hastalıkların göstergesi olabilir ve bir fizik tedavi uzmanının değerlendirmesi önemlidir.

Eklem düzeyinde effüzyon, eklem boşluğunda anormal sıvı birikimini ifade eder. Bu durum, ağrı, şişlik ve hareket kısıtlılığı gibi belirtilerle kendini gösterebilir. Effüzyonun bazı nedenleri: - yaralanmalar; - enfeksiyonlar; - otoimmün hastalıklar; - artrit gibi dejeneratif eklem hastalıkları; - aşırı egzersiz, obezite veya eklem travmaları. Tedavi, altta yatan nedene bağlı olarak dinlenme, buz uygulaması, ağrı kesiciler, fizik tedavi, enjeksiyonlar veya cerrahi müdahaleyi içerebilir.

Eklem mesafesinde sıvı artışı, eklem boşluğunda normalden daha fazla sıvı birikmesi anlamına gelir ve çeşitli nedenlerden kaynaklanabilir: 1. Eklem iltihabı (artrit): Osteoartrit, romatoid artrit gibi hastalıklar eklem sıvısının artmasına yol açabilir. 2. Eklem yaralanmaları: Menisküs yırtığı veya bağ yaralanmaları gibi durumlar eklem sıvısı birikmesine neden olabilir. 3. Enfeksiyonlar: Eklem içindeki bakteriyel veya viral enfeksiyonlar sıvı birikimine sebep olabilir. 4. Gut hastalığı: Ürik asit kristallerinin eklemde birikmesi sonucu ortaya çıkan metabolik bir hastalıktır. 5. Tendon iltihabı: Eklem yakınlarında yer alan tendonların iltihaplanması da sıvı artışına katkıda bulunabilir. Bu belirtilerle karşılaşıldığında, doğru teşhis ve tedavi için bir doktora başvurulması önemlidir.

Kemiklerin birbirine bağlanmasını sağlayan yapılara "eklem" adı verilir.

Hiyalin kıkırdak, oynar eklemlerde bulunur.

Oynamaz eklem örnekleri şunlardır: 1. Kafatası kemikleri arasındaki eklemler. 2. Kuyruk sokumu ve sağrı omurlarını bağlayan eklemler. 3. Dişlerin çene kemiği ile bağlantısı.

Alt çene iskeleti, temporomandibular eklem (TMJ) aracılığıyla hareket eder. Alt çenenin hareketleri şunlardır: 1. Öne ve arkaya hareket: Çenenin açılıp kapanmasını sağlar. 2. Yana hareket: Çenenin sağa ve sola kaymasını sağlar, bu hareket çiğneme sırasında önemlidir. 3. Dönme hareketi: Çenenin kendi ekseni etrafında dönmesi, ağız açıldığında ve kapanırken meydana gelir. Bu hareketler, kaslar (masseter, temporalis ve pterygoid kasları), disk ve ligamentler gibi yapılarla desteklenir.

Sutura (dikiş eklem), kafatası kemiklerinde bulunur.

Elipsoid eklem, el bileğinde bulunan ve radiokarpal eklem olarak da adlandırılan bir sinovyal eklem türüdür. Bu eklem, fleksiyon-ekstansiyon, abduksiyon-adduksiyon hareketlerine izin verir ve minimal rotasyon olanağı sunar.

Glenohumeral eklem, omuz bölgesinde bulunan ve humerus (kol kemiği) ile scapula (kürek kemiği) arasındaki bağlantıyı sağlayan en önemli eklemlerden biridir. Bu eklem, geniş hareket aralığına sahiptir ve üç ana düzlemde hareket edebilme yeteneğine sahiptir: - Abdüksiyon: Kolun vücut ekseninden uzaklaşarak yan tarafa doğru kaldırılması. - Fleksiyon: Kolun öne doğru kaldırılması. - Dönme (internal ve external rotasyon): Kolun kendi ekseni etrafında döndürülmesi. Glenohumeral eklem, stabilitesini çevresindeki kaslar, tendonlar ve ligamentlerden alır.

Alt ekstremite eklemleri şunlardır: 1. Ayak Bileği Eklemi (Talocrural Eklem): Talus ile calcaneus (topuk kemiği) arasında yer alır. 2. Subtalar Eklem: Ayak bileği distal sırada yer alan kemikler ile tarak kemikler arasında bulunur. 3. Tarsometatarsal Eklemler: Ayak tarak kemikleri ile proksimal falankslarda yer alan eklemlerdir. 4. Metatrsofalengeal Eklemler (MTP Eklemleri): Ayak parmak kemiklerinin eklemleridir. 5. Kalça Eklemi (Articulatio Coxae): Femur (uyluk kemiği) ile os coxae (leğen kemiği) arasında yer alır. 6. Diz Eklemi (Articulatio Genus): Femur, tibia ve patella (diz kapağı kemiği) arasında bulunur.

Artritli eklem, çeşitli belirtiler nedeniyle farklı şekillerde hissedilebilir: Ağrı: Eklemde hareketle veya istirahatte ortaya çıkabilen ağrı olabilir. Şişlik: Eklem çevresinde ödem ve şişlik fark edilebilir. Sertlik: Özellikle sabahları veya uzun süre hareketsiz kaldıktan sonra eklemlerde sertlik hissedilebilir. Kızarıklık ve sıcaklık: Eklem bölgesinde kızarıklık ve sıcaklık artışı olabilir. Hareket kısıtlılığı: Etkilenen eklemleri hareket ettirmede zorluk çekilebilir. Bu belirtiler, artritin türüne ve etkilenen eklemlere bağlı olarak değişebilir. Kesin teşhis ve tedavi için bir sağlık profesyoneline başvurulması önerilir.

Eklem ve kıkırdak destek ve hareket sisteminin önemli yapı taşlarıdır. Eklem, iki veya daha fazla kemiğin birbirine bağlandığı yerdir. Hareket yeteneklerine göre üç gruba ayrılır: 1. Oynamaz Eklem: Kemikler birbirine sıkıca bağlanmıştır, hareket etmezler (örneğin, kafatası eklemleri). 2. Yarı Oynar Eklem: Sınırlı hareket yeteneğine sahiptirler (örneğin, sırt ve bel omur eklemleri). 3. Oynar Eklem: En geniş hareket alanına sahiptirler, vücudun büyük bir kısmı bu eklemlerle hareket eder (örneğin, omuz, diz eklemleri). Kıkırdak, kemiklere göre daha yumuşak ve esnek bir dokudur. Görevleri arasında: - Kemiklerin aşınmasını önlemek; - Uzun kemiklerin boyuna büyümesini sağlamak; - Soluk borusunun sürekli açık kalmasını sağlamak yer alır.

"Articularis" kelimesi Latince kökenli olup "eklemle ilgili" anlamına gelir. Tıp alanında ise "articularis" terimi, eklem kaslarını, sinirlerini veya kemiklerini ifade etmek için kullanılır.

Diz kapağı (patella), uyluk kemiği (femur) ile eklem yapar.

Akromiyo-klavikular eklem artrozu, omuz bölgesindeki köprücük kemiği (klavikula) ile kürek kemiği (skapula) arasındaki eklemin kireçlenmesi sonucu oluşan bir hastalıktır. Bu durum, genellikle ileri yaş grubunda görülür ve omuz hareketi sırasında omuzun ön üst dış kısmında ağrıya neden olur. Tedavi yöntemleri arasında ağrı kesici ve ödem giderici ilaçlar, omuz-kol askısı ile eklemin dinlendirilmesi ve kortizon enjeksiyonu yer alır.

Glenohumoral eklemin stabilitesi, hem statik hem de dinamik stabilizatörlerin işbirliği ile sağlanır. Statik stabilizatörler arasında şunlar bulunur: - Glenoid labrum: Glenoid kaviteyi çevreleyen fibröz kıkırdaktan oluşan halka, eklem derinliğini artırarak stabiliteyi sağlar. - Eklem kapsülü: Eklemi çevreleyen esnek bağ dokusu, eklemi korur ve stabilite sağlar. - Ligamentler: Korakoklaviküler, akromiyoklaviküler ve korakoakromiyal bağlar, eklemin stabilitesini artırır ve aşırı hareketliliği önler. Dinamik stabilizatörler ise şunlardır: - Kaslar: Rotator manşet kasları, özellikle supraspinatus, infraspinatus ve teres minör, humerus başının yukarı doğru göçünü önleyerek stabiliteye katkıda bulunur. - Tendonlar: Biseps tendonları, üst kolun pazı kasını omuza bağlayarak eklem stabilitesini artırır.