Eklem

Sinoviyal sıvının azalması, diz ekleminde ağrı, hareket kısıtlılığı ve eklem rahatsızlıkları gibi belirtilere yol açar. Sinoviyal sıvı azaldığında ortaya çıkabilecek bazı durumlar: Ağrı. Şişlik. Sertlik. Hareket kısıtlılığı. Çıtırtı sesi. İnstabilite. Sinoviyal sıvı azalması, genellikle yaşlanma, aşırı kilo, yaralanmalar veya osteoartrit gibi eklem hastalıkları nedeniyle ortaya çıkar. Teşhis ve tedavi için bir uzmana başvurulması önerilir.

Eklem mesafesinde sıvı artışının (eklem efüzyonu) bazı nedenleri: Yaralanmalar ve travmalar. Enfeksiyonlar. Romatizmal hastalıklar. Aşırı kullanım. Kireçlenme. Prepatellar bursit. Kist ve tümörler. Eklem mesafesinde sıvı artışı şüphesi durumunda bir ortopedi uzmanına başvurulması önerilir.

Eklem düzeyinde effüzyon, eklem boşluklarında sıvı birikmesi anlamına gelir. Effüzyonun bazı belirtileri: Eklemde su toplanması; Ağrı ve acı hissi; Şişlik; Eklemi bükme zorluğu; Eklem sertliği; Deride kızarıklık; Hassasiyet. Effüzyon nedenleri arasında yaralanmalar, romatizmal hastalıklar, enfeksiyon, kireçlenme ve obezite bulunur. Tedavi, enfeksiyon durumunda enfeksiyonu gidermeye yönelik, romatizmal hastalık durumunda ise romatizmal hastalığı tedavi etmeye yönelik yöntemleri içerir.

Omuz eklemi, sferoid (top-yuva) tip sinoviyal eklemdir. Bu eklem tipi, fleksiyon, ekstensiyon, abduksiyon, adduksiyon ve sirkümdiksiyon hareketlerine izin verir, ancak rotasyona izin vermez.

Eklem (articulatio), kemiklerin birbirine bağlanmasını sağlayan yapıdır. Eklemler, yapısal ve fonksiyonel olmak üzere iki şekilde sınıflandırılır: Yapısal sınıflandırma: Fibröz, kartilaginöz ve sinoviyal eklemler. Fonksiyonel sınıflandırma: Oynar, az oynar ve hareketsiz eklemler.

Alt çene (mandibula), çeşitli hareketler gerçekleştirerek işlevlerini yerine getirir: Öne ve arkaya hareket: Çenenin açılmasını ve kapanmasını sağlar. Yanlara hareket: Çenenin sağa ve sola kaymasını sağlar, bu hareket çiğneme sırasında önemlidir. Dönme hareketi: Ağız açılıp kapanırken çenenin kendi ekseni etrafında dönmesini sağlar. Bu hareketler, aşağıdaki yapılar sayesinde gerçekleşir: Temporomandibular eklem (TME). Kaslar. Disk. Ligamentler. Alt çene hareketleri, santral sinir sistemi tarafından kontrol edilir ve çiğneme, konuşma ve yutma gibi yaşamsal aktivitelerde önemli bir rol oynar.

Hiyalin kıkırdak, vücutta en sık rastlanan kıkırdak tipidir ve genellikle hareketli eklemlerde bulunur. Hiyalin kıkırdağın bulunduğu bazı eklemler: Sinoviyal eklemler: Eklem yüzleri hyalin kıkırdak ile örtülüdür. Kaburgalar ve göğüs kemiği: Kaburgaların göğüs kemiğine tutunma yerindeki kıkırdaklar hiyalin kıkırdaktır. Burun, gırtlak ve nefes borusu: Bu büyük solunum yollarının duvarlarında yer alır. Embriyo iskeleti: Embriyoda tüm iskelet hiyalin tiptedir. Ayrıca, hiyalin kıkırdak, kemiklerin içinde kemikleşme merkezi olarak da bulunur.

El bileğindeki elipsoid eklem, fleksiyon-ekstansiyon ve abduksiyon-adduksiyon hareketlerine izin veren, minimal rotasyon olanağı da sunan bir tip mobil eklemdir. El bileğindeki elipsoid eklemin bazı özellikleri: Örnekler: El bileği (radiokarpal) eklem ve elin metakarpofalanjial eklemleri. Yapı: Dışbükey eklem yüzü ortadan ikiye bölünmüş bir yumurta, içbükey eklem yüzü ise bunu içine kısmen alacak oval çukur şeklindedir. Hareket eksenleri: Sagital eksende abduksiyon ve adduksiyon, transvers eksende fleksiyon ve ekstansiyon yapar.

Glenohumeral eklem, humerus başı ile glenoid fossa arasında yer alan sinovial top-soket tipi bir eklemdir. Özellikleri: Hareket kabiliyeti: Üç düzlemde harekete izin verir: fleksiyon-ekstansiyon, abduksiyon-adduksiyon, iç-dış rotasyon. Geniş hareket sınırı: Eklem kapsülünün gevşek olması, ligamentöz desteğin sınırlı olması ve eklemin yapısı nedeniyle geniş bir hareket kabiliyetine sahiptir. Stabilite: Eklemin stabilitesi, bağlara ve kaslara bağlıdır. Labrum: Glenoid kavite, fibrokartilajenöz yapıdaki labrum ile kaplıdır. Glenohumeral eklem osteoartriti, omuzun artiküler kartilaj, eklem kapsülü ve kemik yapılarının ilerleyici dejeneratif hastalığıdır.

Alt ekstremite eklemlerinden bazıları şunlardır: Art. sacroiliaca (sakroiliak eklem). Symphysisi pubica (simfisiz pubis). Kalça eklemi (art. coxae). Diz eklemi (art. genus). Ayak bileği eklemi (art. talocruralis-talokrural eklem). Tarsak eklemler (art. intertarsea). Art. tarsometatarsales (metatarsal eklem). Art. metatarsophalangeales (metatarsofalangeal eklem). Art. inter phalangeales pedis (interfalangeal eklemler).

Artritli eklemlerde şu hisler görülebilir: Ağrı. Şişlik. Sertlik. Sıcaklık hissi. Hareket kısıtlılığı. Kızarıklık. Deformite. Artrit belirtileri varsa, doğru teşhis ve tedavi için bir uzmana başvurulması önerilir.

Articularis, Latince kökenli bir kelime olup "eklemle ilgili" anlamına gelir. Bu terim, genellikle tıp alanında, özellikle kemik, eklem ve kaslarla ilgili durumların incelenmesi ve tedavisi için kullanılır. Örneğin, "musculus articularis cubiti" ifadesi, dirsek ekleminin kapsülüne yerleşen bir kası; "articularis genus" ise diz ekleminin kaslarını tanımlar.

Akromioklavikular (AC) eklem artrozu, köprücük kemiği ile kürek kemiğinin birleştiği noktada yer alan eklemde kıkırdak dokunun yıpranması veya bozulması sonucu oluşan bir rahatsızlıktır. Temel belirtileri: Dinmeyen ağrılar; Kolları kaldırırken zorlanma; Eklem hareketlerinde azalma; Eklemlerin sertleşmesi; Topallama, kemik veya eklemlerde sızı ve şişme. Nedenleri: Yaşlılık; Travmalar, kazalar, çıkıklar; Aşırı zorlanma. Tedavi yöntemleri: Aktivitelerin sınırlanması veya değiştirilmesi; Ağrı kesici ve iltihap önleyici ilaçlar; Kortizon enjeksiyonları; Fizik tedavi; Cerrahi müdahale (gerektiğinde).

Diz kapağı (patella), femur (uyluk) kemiği ile eklem yapar. Bu eklem, patellofemoral eklem olarak adlandırılır.

Glenohumeral eklemin stabilitesi, statik ve dinamik stabilizatörler tarafından sağlanır. Statik stabilizatörler: Eklem kapsülü ve bağlar. Glenoid labrum. Dinamik stabilizatörler: Kaslar ve rotator manşet. Skapulotorasik hareket. Propriyosepsiyon. Bu yapıların herhangi birinin yaralanması, omuz eklemi stabilizasyonunun bozulmasına ve instabiliteye yol açabilir.

Menisküs, insan dizinde, kaval kemiği ile uyluk kemiği arasında yer alan bir kıkırdak yapıdır. Diz eklemini oluşturan uyluk kemiği ve kaval kemiği arasında C şeklinde bir yapı olarak bulunur ve bu iki kemiğin hareket esnasında birbiriyle sürtünmesini engelleyerek aşınmalarını önler.

İki uzun kemiği birbirine bağlayan ekleme "oynar eklem" denir. Oynar eklemlerde, kemikler arasında boşluk bulunur ve bu boşluk eklem sıvısı ile doludur. Oynar eklemler, vücudun hareketini sağlar.

Dizin arka kısmında bulunan bazı yapılar: Kaslar ve tendonlar: Hamstring kasları (semitendinosus, semimembranosus, biceps femoris). Gastroknemius kası. Popliteus kası. Bağlar: Dış yan bağ. Posterolateral kompleks (dış yan bağ, popliteus kası ve popliteofibular ligament). Sinir ve damarlar: Ortak peroneal sinir. Popliteal arter. Kistler: Baker kisti (popliteal kist). Ayrıca, dizin arka kısmında eklem kıkırdağı ve menisküsler de bulunur. Dizin arka kısmında ağrı hissedilmesi durumunda bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Evet, eklem kapsülüne iğne yapılabilir. Bu işlem, eklem içi enjeksiyon olarak adlandırılır ve genellikle eklem ağrısı ve iltihaplanmasını tedavi etmek için uygulanır. Eklem içi enjeksiyonlar, kortikosteroidler, hyaluronik asit, PRP, kök hücre gibi çeşitli ilaçların eklem boşluğuna enjekte edilmesini içerir. Enjeksiyonun yan etkileri olabilir, bu nedenle öncesinde bir doktora danışılması önerilir.

Omuz ekleminde yapılan projeksiyonlar hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, omuz ekleminin değerlendirilmesinde kullanılan bazı yöntemler şunlardır: Lazer işaretleyiciler: Omuz fleksiyonu sırasında eklem konumlandırma hissinin değerlendirilmesinde kullanılır. Pasif ve aktif pozisyon tekrarlama testi: Eklem pozisyon hissi, kinestezi ve kuvvet tekrarlama testlerini içerir. Nümerik modeller: Eklem kinematiği, stabilite ve kas aktivitesini simüle etmek için kullanılır. Omuz ekleminin biyomekaniği ve kas kontrolü hakkında bilgi veren kaynaklar mevcuttur.