Dokular

Transplantasyon, bir organ, doku veya hücrenin bir kişiden (donör) alınıp başka bir kişiye (alıcı) nakledilmesi işlemidir. Dört ana transplantasyon türü vardır: 1. Otogreft: Kişinin kendi dokusunun tekrar kendisine nakledilmesi. 2. Allotransplantasyon: Aynı türler arasında canlı veya kadavradan yapılan nakil. 3. Singenezyoplastik transplantasyon: Tek yumurta ikizleri arasında yapılan organ veya doku nakli. 4. Ksenotransplantasyon: Farklı türler arasında yapılan nakil. Transplantasyon, son dönem organ yetmezliği, genetik bozukluklar ve bazı kanserler gibi tıbbi rahatsızlıkları olan hastalara umut ve daha iyi bir yaşam kalitesi sağlar.

Granülasyon dokusunun iyileşmesi genellikle 3-5 gün içinde tamamlanır.

Gevşek bağ dokusu, kas telleriyle diğer dokuların aralarını dolduran ve organizmada en çok bulunan bir bağ dokusu türüdür. Özellikleri: - Lif miktarı az, amorf madde ve hücre miktarı fazladır. - Esnek ve bol damarlı bir dokudur, ancak çekmelere karşı dayanıksızdır. Görevleri: - Diğer dokuların arasını doldurarak madde alışverişi için ortam sağlar. - Deriyi organlara bağlar ve epiteli kan damarlarıyla besler. - Seröz zarların yapısında bulunur.

Bitkilerde dört ana doku çeşidi bulunur: 1. Meristem Doku: Bitkinin büyüme bölgelerinde yer alır ve sürekli bölünebilme yeteneğine sahip hücrelerden oluşur. 2. Temel Doku: Parankima, kollenkima ve sklerenkima olarak üç alt gruba ayrılır ve bitkinin çoğunluğunu oluşturur. 3. İletim Doku: Su, mineral ve besin maddelerinin taşınmasını sağlar, ksilem ve floem olarak ikiye ayrılır. 4. Örtü Doku: Bitkinin kök, gövde, yaprak ve meyvelerinin üzerini örter, epidermis ve mantar dokusundan oluşur.

Dokular ve görevleri hakkında bilgi içeren PDF dosyaları aşağıdaki kaynaklardan temin edilebilir: 1. "Epitel Doku; Çeşitleri ve Görevleri (Örtü, Bez ve Duyu Epiteli)" başlıklı PDF, Yeni Biyoloji sitesinde yer almaktadır. 2. "Hayvan ve Bitkisel Dokular" başlıklı PDF, docplayer.biz.tr sitesinde bulunmaktadır.

Zedelenmiş doku tıpta, vücut dokularının çeşitli etkenler nedeniyle hasar görmesi durumunu ifade eder. Bu etkenler arasında fiziksel yaralanmalar, kimyasal etkiler, enfeksiyonlar ve inflamasyon yer alır. Zedelenmiş dokular, vücudun kendi kendini onarma mekanizmaları ile onarılmaya çalışılır.

Evet, "ligaman" ve "ligament" aynı şeyi ifade eder. Ligament, kemikleri diğer kemiklere bağlayan fibröz bağ dokusudur.

Linolyum zemin kaplama, yumuşak dokuya sahip bir döşeme ürünüdür.

Negatif basınca bağlı yara iyileşmesi, yaranın üzerine uygulanan vakum cihazı sayesinde gerçekleşir. Bu tedavi yönteminin temel prensipleri şunlardır: 1. Vakum cihazının yerleştirilmesi: Yara bölgesine negatif basınç uygulamak için özel bir vakum cihazı kullanılır. 2. Negatif basınç uygulanması: Cihaz, yara üzerinde negatif basınç oluşturur ve bu basınç, yaranın etrafındaki doku ve kan akışını artırır. 3. Yara drenajı: Negatif basınç, yara bölgesindeki fazla sıvının çekilmesine yardımcı olur, bu da enfeksiyon riskini azaltır. 4. Doku rejenerasyonunu teşvik etme: Vakum tedavisi, yara yüzeyinde yeni doku oluşumunu teşvik eder ve iyileşme sürecini hızlandırır. Bu tedavi yöntemi, özellikle kronik yaralar, bası yaraları, diyabetik ayak ülserleri ve yatak yaraları gibi iyileşmesi zor olan yaralarda etkilidir.

Benzer hücrelerin bir araya gelerek oluşturduğu yapıya "doku" adı verilir.

Hayvan hücresindeki dokular, organizmanın sağlıklı işleyişini sağlamak için çeşitli görevler üstlenir: 1. Epitel doku: Vücut yüzeylerini ve organları kaplar, koruma, emme, salgılama ve duyu işlevleri görür. 2. Bağ doku: Vücut yapısını destekler, organları bir arada tutar ve hücreler arasında madde alışverişini sağlar. 3. Kas doku: Hareket yeteneği sağlar, kas hücrelerinin kasılma özelliği sayesinde vücudun hareket etmesini mümkün kılar. 4. Sinir doku: Sinir impulslarının iletilmesi ve sinir sisteminin işlevlerinin gerçekleştirilmesi için gereklidir.

Donma sonucu vücutta şu olumsuz etkiler meydana gelir: 1. Doku Hasarı: Soğuk hava, kan dolaşımının azalmasına neden olarak hücrelerin oksijen ve besin alamamasına yol açar. 2. Cilt Değişiklikleri: Donan bölge soluk, beyaz veya gri-sarı renge döner. 3. Hissizlik ve Ağrı: Etkilenen bölgede uyuşma veya karıncalanma hissi, bölge ısındığında ise yanma veya batma ağrısı oluşur. 4. Şişlik: Donmuş bölgelerde hafif ila şiddetli şişlik meydana gelir. 5. Kangren Riski: Uzun süreli donma, cilt ve altındaki dokuların tamamen ölmesine ve kangrene yol açabilir. Donma durumunda derhal tıbbi yardım alınmalıdır.

Granülasyon dokusu, tıpta iyileşme süresi sırasında yeni oluşan ve kılcal damarlarla bağ dokusundan meydana gelen doku olarak tanımlanır. Bu doku, yara bölgesini dolduran damardan zengin dokunun yüzeyi granüllü görüldüğü için bu adı almıştır.

Sekel fibrotik değişiklik, bir hastalık veya travma sonrasında uzun süreli ve kalıcı olarak oluşan fibrozis veya skar dokusunun neden olduğu bir durumdur. Fibrozis, akciğer gibi organlarda normal dokunun yerini bağ dokusu veya skar dokusu gibi sertleşmiş bir yapının almasıdır ve bu durum solunum fonksiyonlarını olumsuz etkileyebilir.

T2 ağırlıklı görüntüde parlama, manyetik rezonans görüntüleme (MRG) sırasında su içeriği yüksek olan dokuların daha parlak görünmesi nedeniyle oluşur. Bu durumun birkaç nedeni olabilir: 1. İnflamasyon: Beyin veya omurilikteki iltihabi süreçler, lezyonların oluşmasına ve bu lezyonların T2 hiperintens olarak görünmesine yol açabilir. 2. Tümörler: Beyin tümörleri, çevrelerindeki dokularda su birikimi ve inflamasyon yaratarak T2 hiperintens lezyonlar olarak ortaya çıkabilir. 3. Damar Hastalıkları: Beyin damar hastalıkları (örneğin, iskemik inme veya hemorajik inme) sonucunda T2 hiperintens lezyonlar görülebilir. 4. Enfeksiyonlar: Beyin enfeksiyonları (menenjit veya ensefalit gibi) da T2 hiperintens lezyonların görülmesine neden olabilir. 5. Travma: Baş yaralanmaları sonrasında beyin dokusunda meydana gelen kanama veya ödem, T2 hiperintens lezyonlar oluşturabilir.

Farklı dokularda farklı proteinlerin sentezlenmesi, genlerin nükleotid dizilimlerinin farklı olması ile açıklanır.

Sitolog ve patolog arasındaki temel fark, çalıştıkları örneklerin türünde ve inceleme yöntemlerindedir. - Sitolog, hücrelerin yapısını, fonksiyonlarını ve patolojik değişimlerini inceleyen bir bilim dalıdır. - Patolog ise hastalıkların nedenlerini, gelişimlerini, sonuçlarını ve dokusal değişimlerini inceleyen bir tıp dalıdır. Bu nedenle, sitolog tek tek hücreleri incelerken, patolog dokuları inceler.

Duodenum mukozası, ince bağırsağın ilk kısmı olan duodenumun iç yüzeyini kaplayan dokudur. Bu mukoza, üç katmandan oluşur: 1. Döşeyici epitel: Genellikle tek katlı silindirik epitel ile döşelidir. 2. Lamina propria: Gevşek bağ dokusu yapısındadır ve burada lakteal adı verilen kör uçlu lenfatik kapillerler bulunur. 3. Muskularis mukoza: Düz kastan oluşan katmandır.

Adventisya ve seroza sindirim kanalı organlarının dış katmanları olup, farklı özelliklere sahiptirler: - Adventisya: Özofagus ve orta-distal rektum dışında, sindirim kanalı organlarının çevre yapılarla temas eden kısımlarında bulunan, gevşek bağ dokusundan oluşan katmandır. - Seroza: Karın boşluğundaki organların dış duvarında bulunan, tek katlı yassı epitel (mezotel) ve altında gevşek bağ dokusundan oluşan düz zardır.

Matriks, hücre içinde farklı yerlerde bulunabilir: 1. Mitokondride: Mitokondrinin içini dolduran sıvıya matriks denir ve içinde krebs enzimleri, DNA, RNA ve ribozomlar bulunur. 2. Bağ dokusunda: Bağ dokusu hücreleri tarafından salınan ve onların etrafını çeviren cansız maddeye matriks denir. 3. Kemik dokusunda: Kemik dokuda bulunan hücre içi maddeye de matriks adı verilir.

Proteoglikanlar, vücutta birçok farklı doku ve organın yapısında bulunur. İşte bazı yerler: Kıkırdak dokusu: Proteoglikanların en yoğun bulunduğu yerlerden biridir, özellikle aggrekan adı verilen tür. Bağ dokusu: Proteoglikanlar, hücreler arası matrisin yapısını destekler. Epitel dokusu: Epitel hücrelerinin altında bulunan bazal membranlarda yer alır. Damarlar: Damarların iç yüzeyinde, endotel hücreleri etrafında bulunur. Sinir sistemi: Beyin ve omurilikte, nöral hücrelerin etrafında yer alır. İskelet sistemi: Kemik dokusunda, kemik matrisinin mineralizasyonunda ve kemik hücrelerinin fonksiyonlarında rol oynar.