CezaMuhakemesi

Basit yargılama usulü, CMK m. 251 uyarınca, aşağıdaki suçlarda uygulanır: Üst sınırı iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlar; Adli para cezasıyla birlikte veya adli para cezasının seçenek olarak uygulandığı hapis cezalarında, yine üst sınırı iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlar. Bu usul, asliye ceza mahkemesinin görev alanına giren suçlar için geçerlidir ve mahkemenin takdirine bağlıdır.

Yoklukta tutuklama kararı, belirli şartlara bağlı olarak verilebilir ve süresi şu şekildedir: 1. Yurt dışında bulunan kaçaklar için yoklukta tutuklama kararı, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 248. maddesi uyarınca mümkündür. 2. Tutuklama talebinin reddi kararına itiraz durumunda, ilk kararı kaldıran makam tarafından yoklukta tutuklama kararı verilebilir ve bu karar, itiraz mercii tarafından da alınabilir. 3. Genel olarak tutuklama süresi, suçun niteliğine ve yargılama aşamasına göre değişir: - Soruşturma aşamasında, ağır ceza mahkemesinin görevine girmeyen işlerde en çok 6 ay, ağır ceza mahkemesinin görevine giren işlerde ise 1 yıldır. - Kovuşturma aşamasında, Asliye ceza mahkemesinde en fazla 1 yıl, ağır ceza mahkemesinde ise en fazla 2 yıldır. Tutukluluk süresi, her durumda belirli aralıklarla gözden geçirilir ve uzatılması için somut gerekçeler gereklidir.

CMK 199, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 199. maddesi anlamına gelir ve "Sanığın Zorla Getirilebilmesi" başlığını taşır. Bu maddeye göre, mahkeme her zaman sanığın hazır bulunmasına ve zorla getirme kararı veya yakalama emriyle getirilmesine karar verebilir.

CMK'ya göre süreler, tebligatın yapıldığının ertesi günü işlemeye başlar.

CMK ders notu, Ceza Muhakemesi Kanunu (CMK) hakkında eğitim amaçlı hazırlanmış bir ders materyalidir. CMK'nın ana konuları arasında soruşturma ve kovuşturma aşamaları, koruma tedbirleri, delillerin toplanması ve değerlendirilmesi, savunma hakkı ve adil yargılanma ilkeleri yer alır.

Katalog suçları, Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (CMK) 100. maddesinin 3. fıkrasında sınırlı sayıda olarak sayılmıştır ve bu suçları kanun koyucu belirler.

Aleyhe ıslahta aleyhe bozma yasağı uygulanır. Bu yasak, ceza muhakemesinde sanığın lehine olan durumlarda cezanın ağırlaştırılmasını engeller. Aleyhe bozma yasağına göre, istinaf veya temyiz yoluna sadece sanık lehine başvurulduğunda, yeniden verilen hüküm önceki cezadan daha ağır olamaz.

CMK'da (Ceza Muhakemesi Kanunu) mazeret kabul edilmezse, ilgili kişi için aşağıdaki yaptırımlar uygulanabilir: 1. Tanık İçin: Mazeretsiz olarak duruşmaya gelmeyen tanık hakkında zorla getirme kararı verilir ve gelmemesinin sebep olduğu giderler kendisinden tahsil edilir. 2. Sanık İçin: Duruşmada hazır bulunma yükümlülüğüne uymayan sanık hakkında da zorla getirme kararı çıkar ve bu karara rağmen duruşmaya katılmazsa gıyabi yakalama kararı çıkarılabilir. 3. Avukat İçin: CMK görevlendirmelerinde mazeretsiz olarak görevi bırakmanın, avukatın listeden geçici veya kesin çıkarılmasına yol açabilecek disiplin yaptırımları vardır.

Soruşturma evresinde aşağıdaki işlemler gizlidir: 1. Usul İşlemleri: Kanunun başka hüküm koyduğu haller saklı kalmak şartıyla, soruşturma evresindeki tüm usul işlemleri gizlidir. 2. Dosya İncelemesi: Müdafi, soruşturma aşamasında dosya ayrıntılarını inceleyebilir ancak bu yetki, soruşturmanın amacını tehlikeye düşürebilecekse hakim kararıyla durdurulabilir. 3. Tutanakların İçeriği: Soruşturma işlemleri sırasında tutulan tutanaklar, adli kolluk görevlisi, Cumhuriyet savcısı veya sulh ceza hakimi ile birlikte hazır bulunan zabıt katibi tarafından imzalanır ve gizlidir. Bu gizlilik ilkesinin amacı, kişilerin lekelenmesini engellemek ve kanıtların karartılmasını önlemektir.

Evet, CMK'ya göre müdafi dosyayı inceleyebilir. Ceza Muhakemesi Kanunu'nun (CMK) 153. maddesine göre, müdafi soruşturma evresinde dosya içeriğini inceleyebilir ve istediği belgelerin bir örneğini harçsız olarak alabilir. Ancak, bu yetki, soruşturmanın amacını tehlikeye düşürebilecekse, Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hakiminin kararıyla kısıtlanabilir.

CMK 106, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 106. maddesi anlamına gelir ve bu madde "Salıverilenin Yükümlülükleri" başlığını taşır. Maddenin içeriği: 1. Salıverilmeden önce şüpheli veya sanık, yetkili yargı merciine veya tutukevinin müdürüne adresini ve varsa telefon numarasını bildirmekle yükümlüdür. 2. Şüpheli veya sanığa, soruşturmanın veya kovuşturmanın sona erdirileceği tarihe kadar, adres değişikliklerini yeniden beyanda bulunmak suretiyle veya iadeli taahhütlü mektupla bildirmesi ihtar olunur. 3. İhtara uygun hareket edilmediğinde, önceden bildirdiği adrese tebligatın yapılacağı bildirilir. 4. Bu ihtarların yapıldığını belirten tutanak veya tutukevi müdürünün düzenleyeceği belgenin aslı veya örneği yargı merciine gönderilir.

Ceza Muhakemesi Kanunu'na göre şüphe, soruşturma evresinde suç şüphesi altında bulunan kişiyi ifade eden "şüpheli" kavramını kapsar. Şüphe, dört dereceye ayrılır: 1. Basit Şüphe: Soyut bir ihbar veya şikayetle ortaya çıkan en hafif şüphe derecesidir. 2. Makul Şüphe: Hayatın olağan akışına göre genellikle olaylar karşısında duyulan şüphedir. 3. Yeterli Şüphe: Toplanan delillerin suçun işlendiği hususunda yeterli şüphe oluşturması durumudur. 4. Kuvvetli Şüphe: Eldeki delillerin değerlendirmesi sonucunda sanığın mahkum olma ihtimalinin kuvvetle muhtemel olması durumudur.

Sanığın yokluğunda karar verilmesi durumunda, Ceza Muhakemesi Kanunu (CMK) uyarınca aşağıdaki sonuçlar doğabilir: 1. Zorla Getirme Kararı: Sanık, ilk duruşmaya geçerli bir mazeret olmaksızın katılmazsa, mahkeme tarafından zorla getirme kararı verilebilir. 2. Yakalama Kararı: Zorla getirme kararı uygulanamıyorsa veya sanığın adresi belli değilse, mahkeme yakalama kararı çıkarabilir. 3. Gıyabi Yargılama: Bazı davalarda mahkeme, sanığın yokluğunda yargılamaya devam edebilir ve karar verebilir. 4. Tutuklama: Sanığın duruşmalara gelmemesi halinde kaçma şüphesi doğarsa, mahkeme tutuklama kararı da verebilir. Genel olarak, sanığın yokluğunda verilen kararlar, savunma hakkının zedelenmesi ve sürecin uzaması gibi olumsuz sonuçlara yol açabilir.

Tehdit suçunda temyiz süresi, Ceza Muhakemesi Kanunu (CMK) uyarınca hükmün gerekçesiyle birlikte tebliğ edildiği tarihten itibaren iki haftadır (14 gün).

CMK'da (Ceza Muhakemesi Kanunu) yer alan güvenlik tedbirleri şunlardır: 1. Tutuklama: Suç işlediği şüphesi bulunan kişinin soruşturma veya kovuşturma süresi boyunca özgürlüğünün kısıtlanması. 2. Adli Kontrol: Tutuklamaya alternatif olarak uygulanan tedbir; şüpheliye belirli yükümlülükler getirilmesi (örneğin, belirli bir yerde ikamet etme, yurt dışına çıkış yasağı). 3. Gözaltı: Suç işlediği şüphesi bulunan kişinin, delillerin toplanması ve ifadesinin alınması amacıyla kısa süreli olarak özgürlüğünün kısıtlanması. 4. Yakalama: Kolluk güçleri tarafından suç işlediği şüphesi bulunan kişinin kısa süreli olarak özgürlüğünün kısıtlanması. 5. Arama ve Elkoyma: Suçun delillerinin bulunması amacıyla şüphelinin evinde, işyerinde veya üzerinde arama yapılması ve suçla ilgili eşyaların el konulması. 6. Zorla Getirme: Mahkemeye veya savcılığa ifade vermesi gereken ancak çağrılara uymayan kişiler için uygulanan tedbir. Bu tedbirler, delillerin toplanması, suçun aydınlatılması ve kamu güvenliğinin korunması amacıyla uygulanır.

Bozma sonrası ceza, daha ağır bir hale getirilebilir. Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 307. maddesinin ikinci fıkrasına göre, bozma sonrası verilen karar, ilk cezadan daha ağır olamaz.

Karakolda ifade alma süreci şu adımlarla gerçekleşir: 1. Çağrı: Şüpheli veya sanık, davetiye ile karakola çağrılır. 2. Kimlik Tespiti: İfadeye başlamadan önce şüphelinin kimliği doğrulanır. 3. Hakların Hatırlatılması: Şüpheliye avukat tutma, susma ve yakınlarına haber verilebilme hakkı olduğu hatırlatılır. 4. İfade Alma: Polis memuru veya savcı, olay hakkında sorular sorar ve verilen cevapları yazarak kaydeder. 5. İmza: İfade tamamlandıktan sonra şüpheli, ifadeyi okuyarak doğruluğunu onaylar ve imzalar. İfade alma sırasında baskı, tehdit, işkence ve kötü muamele gibi hukuka aykırı yöntemler kullanılamaz; bu tür yöntemlerle elde edilen ifadeler geçersizdir.

Koruma tedbirlerinin ortak özellikleri şunlardır: 1. Temel Hak ve Özgürlüklerin Sınırlanması: Henüz hüküm verilmeden önce sürecin devam edebilmesi için temel hak ve özgürlüklerin geçici olarak kısıtlanması. 2. Araç Olması: Koruma tedbirleri, ceza muhakemesinin yapılması ve maddi gerçeğe ulaşılması için araçtır, amaç değildir. 3. Geçici Olması: Koruma tedbirleri, en son hüküm kesinleşinceye kadar devam eder ve belirli bir süre sonunda sona erer. 4. Kanunla Düzenlenmesi: Koruma tedbirleri ancak kanunla düzenlenir ve Anayasanın 13. maddesine göre temel hak ve özgürlükler ancak kanunla sınırlanabilir. 5. Zorunluluk Olması: Tedbirler, belirtilen amaçlara ulaşmak için zorunlu olan önlemlerdir. 6. Ölçülülük İlkesine Uygunluk: Koruma tedbirlerine başvurulurken, oranlılık ilkesine uyulması gerekmektedir.

Tutuklama kararı, Türk Ceza Kanunu ve Ceza Muhakemesi Kanunu'na göre, belirli koşulların varlığı halinde sadece hâkim tarafından verilebilir. Tutuklama kararının verilmesi için gerekli şartlar: 1. Kuvvetli suç şüphesinin varlığı: Elde edilen delillerin değerlendirilmesiyle birlikte, şüpheli veya sanığın mahkûm olmasının kuvvetle muhtemel olması. 2. Tutuklama nedeninin bulunması: Şüphelinin kaçma şüphesi, delilleri karartma veya tanıklara baskı yapma gibi nedenler. 3. Ölçülülük ilkesi: Tutuklama tedbirinin, işin önemi ve beklenen ceza veya güvenlik tedbiriyle orantılı olması. Süreç: Soruşturma evresinde tutuklama kararı, Cumhuriyet savcısının istemi üzerine sulh ceza hâkimi tarafından; kovuşturma evresinde ise mahkeme tarafından verilir.

7498 ve 7499 sayılı yargı paketleri farklı kanunlardır: 1. 7498 Sayılı Kanun: Bu kanun, Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun olarak bilinir ve 12 Mart 2024 tarihinde yayımlanmıştır. 2. 7499 Sayılı Kanun: Bu kanun ise 8. Yargı Paketi olarak adlandırılır ve yine 12 Mart 2024 tarihinde yayımlanmıştır.