Buğday

9 gülek buğday, 288 kilogram eder. Çünkü 1 gülek buğday 32 kilogramdır.

Buğday, ekildikten sonra 7 ile 10 gün içerisinde köklenerek toprak yüzeyine çıkar. Buğdayın köklenmesi için toprak sıcaklığının 8-10 derece arasında olması gerekir.

Buğday başaklanma dönemi, ekimden sonra genellikle ilkbaharda, sapa kalkma aşamasında gerçekleşir. Buğdayların sapa kalkma dönemi, ekimden sonra 6-8 hafta sonrasına denk gelir. Başaklanma öncesinde nemin yüksek olması, buğday yetiştiriciliği için avantaj sağlar. Buğdayların başaklanma zamanı, ekim yapılan bölgenin iklim ve toprak koşullarına bağlı olarak değişiklik gösterebilir. Daha ayrıntılı bilgi için bir tarım uzmanına danışılması önerilir.

Taşçı buğdayının kaç kilo verdiği hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, genel olarak bir dönüm buğday tarlasından 500-750 kg, kaliteli tohum, gübreleme ve sulama faaliyetlerinin yeterli olması durumunda ise 750-1000 kg buğday hasat edilebilir. Buğdayın verimi, çeşide, toprak koşullarına ve tarım uygulamalarına bağlıdır.

1 ton buğdaydan yaklaşık 15 çuval un elde edilir. Bu hesaplama, 1 ton = 1000 kg, 1 kg buğdaydan elde edilen un miktarı ortalama 0,75 kg ve 1 çuval unun genellikle 50 kg olduğu varsayımına dayanır. Ancak bu miktar, buğdayın içeriğine ve işleme yöntemine göre değişiklik gösterebilir.

Buğday hasadı, başak zamanında yapılır çünkü bu dönemde dane içerisindeki nem oranı %13-%15'e düşer ve buğday, biçerdöver ile hasat olumuna gelir. Hasadın başak zamanında yapılmasının diğer nedenleri şunlardır: Tane kayıplarını azaltmak: Erken hasat, tanelerin buruşuk ve solgun olmasına neden olurken, geç hasat başakta tane dökülmelerine ve bitkide yatmalara yol açabilir. Ürün kalitesini korumak: Daneler, sap, yaprak ve başaklar kuruduğunda ve elle ovalandığında kolayca başakçık kavuzlarından ayrıldığında hasat için uygun zamana gelmiş demektir.

Buğday için bor gübresi, kardeşlenme döneminde atılabilir. Bor gübrelemesinin zamanı, bitkiden bitkiye değişen bir durumdur. Bor gübresi kullanmadan önce, gübreleme yöntemi ve zamanının belirlenmesi için toprakların analiz edilmesi önerilir. Doğru gübreleme programı için yerel uzmanlardan ve tarım danışmanlarından bilgi almak önemlidir.

Yuvarlak başaklı buğdaylar arasında öne çıkan bazı çeşitler şunlardır: Sadova-I: Başaklar kılçıksız, beyaz, orta uzun ve orta sık başaklıdır. Bora Buğdayı: Başakları kılçıklı olup, bitki boyu ortadır. Flamura Buğdayı: Kılçıklı ve beyaz başaklıdır. Selimiye Buğdayı: Kılçıksız ve kırmızı başaklıdır. Bu buğday çeşitleri, farklı bölgelerde ve koşullarda iyi performans gösterebilir.

Hatay'ın en verimli tarım ürünü konusunda kesin bir bilgi vermek zordur, çünkü verimlilik birçok faktöre bağlıdır. Ancak, Hatay'da en çok yetişen ve Türkiye genelinde önemli sıralarda yer alan tarım ürünlerinden bazıları şunlardır: Zeytin. Narenciye. Pamuk. Buğday. Sebzeler.

Evet, buğday yem olarak kullanılır. Buğday, çiftlik hayvanları için bir yem maddesi olarak yetiştirilmektedir. Ayrıca, buğday kepeği de hayvan yemi olarak kullanılmaktadır.

İrmik, sert durum buğdayının öğütülüp elenmesiyle elde edilen bir besin maddesidir.

Bulgurun hammaddesi buğdaydır. Buğdayın neden bulgurun hammaddesi olduğuna dair "buğdayın hammaddesi neden buğday değil" sorusuna yanıt bulunamadı. Ancak bulgurun elde edilme süreci şu şekildedir: Buğdaylar bahar aylarında büyür ve olgunlaşır. Hasat edilir. Haşlanır, kurur ve ıslatılıp dövülerek dış kabuğu çıkarılır. Tekrar kurutulur ve farklı boyutlarda öğütülür. Halburla elenir ve çuvallara doldurulur.

Buğday depolama sıcaklığı 15-20°C arasında olmalıdır. Depolama sırasında dikkat edilmesi gereken diğer hususlar: Nem oranı: %12-14 seviyelerinde tutulmalıdır. Zararlılara karşı koruma: Depoların düzenli olarak kontrol edilmesi ve fumigasyon gibi koruyucu önlemler alınmalıdır. Depolama süresi: “İlk giren, ilk çıkar” prensibiyle hareket edilerek, depolanan buğday düzenli olarak yenilenmelidir.

Türkiye'de buğday borsasının bulunduğu bazı yerler: Konya Ticaret Borsası. Polatlı Ticaret Borsası. Ayrıca, Türkiye Ürün İhtisas Borsası A.Ş. (TÜRİB) üzerinden de buğday ticareti yapılmaktadır.

100 tonluk bir silo, buğday, mısır, pirinç, soya fasulyesi, arpa, ayçiçeği ve kanola gibi ürünler için 100 tondan 15.000 tona kadar buğday alabilir. Düz tabanlı siloların kapasitesi, müşteri ihtiyaçlarına bağlı olarak 3,5 ila 32 metre arasında değişen çaplarda ve 350 ila 600 g/m² galvaniz kaplamada tasarlanabilir. Siloların kapasitesi, depolanacak ürünün türüne ve silonun özelliklerine göre değişiklik gösterebilir.

Buğdayda 1000 tane ağırlığı, çeşide, iklime ve toprak koşullarına bağlı olarak değişiklik gösterir. Yumuşak buğdaylarda: 24-51 gram arasında değişir. Sert buğdaylarda: 26-58 gram arasında değişir. Türkiye buğdaylarında ise 1000 tane ağırlığı, yumuşak buğdaylarda 24-51 gram, sert buğdaylarda 26-58 gram arasında değişmektedir.

1 dönümden 700 kilo buğday almak için aşağıdaki adımlar izlenebilir: Kaliteli tohum kullanımı. Gübreleme. Sulama. Toprak hazırlığı. Ekim zamanı. 1 dönümden alınabilecek buğday miktarı, toprak yapısı, iklim şartları ve bakım gibi faktörlere bağlı olarak değişebilir.

Buğday tane sayısının nasıl hesaplanacağına dair bilgi bulunamadı. Ancak, buğday verimini tahmin etmek için kullanılan formül şu şekildedir: Y = A × B × C × D. Y: Verim (kg/ha). A: Metrekare başına başak sayısı. B: Başak başına düşen tane sayısı. C: Bin tane ağırlığı (g). D: Büyüme periyodu boyunca ortalama tohum tutma oranı (%). Daha doğru tahminler için düzenli saha değerlendirmelerinin yapılması önerilir. Ayrıca, dekara atılacak tohum miktarını hesaplamak için şu formül kullanılabilir: Tohum Miktarı (kg/da) = (m²’deki tohum sayısı (adet) × 1000 tane ağırlığı (g) × 10) / (çimlenme oranı (%) × safiyet (%)). Bu formülde, m²’deki tohum sayısı, ekim zamanı, bölgenin iklim ve toprak durumu gibi faktörlere bağlı olarak belirlenir.

Cüce buğday ve siyez buğdayı aynı tür değildir. Siyez buğdayı, Türkiye'nin Karadeniz bölgesinde yaygın olarak bulunan ve oldukça eski bir buğday türüdür. Cüce buğday ise, modern buğday olarak da adlandırılan ve 48 kromozom sayısına sahip bir buğday türüdür.

Golia çeşidi buğday, sonbahar veya ilkbahar dönemlerinde ekilebilir. Sonbahar ekimi: Toprağın uygun nem seviyesine sahip olduğu dönemlerde, ekim derinliği 3-5 cm olacak şekilde gerçekleştirilir. İlkbahar ekimi: Mümkün olduğunca erken yapılmalıdır. Ekimin zamanı, bölgenin iklim koşulları ve toprak sıcaklığına bağlı olarak değişiklik gösterebilir.