Biyoloji

Mantarlar, bitki değildir çünkü: Fotosentez yapamazlar. Kök, gövde ve yaprak gibi yapıları yoktur. Hücre duvarları kitin içerir, bu da onları bitki hücrelerinden ayırır. Sporlarla çoğalırlar, bitkiler ise tohumla çoğalır. Bağışıklık sistemleri yoktur, genetik yapılarını hızla değiştirerek uyum sağlarlar.

Paramesyumun bazı işlevleri: Beslenme: Dış ortamda hazır bulunan besinlerle heterotrof bir şekilde beslenir. Hareket: Vücudunu kaplayan kirpiklerin kamçı benzeri hareketleriyle hareket eder. Üreme: Genellikle eşeysiz olarak enine bölünerek ürer, ancak yeterli besin maddelerinin bulunmadığı ortamlarda konjugasyon yoluyla cinsel olarak da çoğalabilir. Ozmoregülasyon: Ozmos basınçla emilmiş olan suyu aktif olarak dışarı çıkaran kontraktif kofullar sayesinde ozmoregülasyon gerçekleştirir. Paramesyum, tek hücreli bir canlı olmasına rağmen, yiyecek, üreme ve sindirme gibi yaşam süreçlerine katılabilir.

Plazmidlerin önemli olmasının bazı nedenleri: Genetik manipülasyon: Plazmidler, genleri manipüle etmek ve hücreler arasında aktarmak için önemli araçlardır. Antibiyotik direnci: Plazmidler, bakterilere antibiyotiklere direnç kazandıran genler taşıyabilir ve bu sayede konak hücrelerinin hayatta kalma şansını artırabilirler. Protein üretimi: Plazmidler, çok miktarda protein üretiminde kullanılabilir; örneğin, insülin gibi ilaçların ucuz ve kolay üretiminde rol oynarlar. Çeşitlilik ve evrim: Yatay gen transferi sayesinde, plazmidler genetik çeşitliliği artırır ve evrimsel süreçleri hızlandırır.

Hücre zarı ve sitoplazma dışında kalan kısımlar, hücrenin organeller ve diğer bileşenler içeren kısmı olan protoplazmayı ifade eder. Protoplazma, aşağıdaki bileşenlerden oluşur: Su. Elektrolitler. Proteinler. Lipitler. Karbonhidratlar. Ayrıca, hücre dışında hücre duvarı (bitki hücrelerinde) ve hücre dışı matris gibi yapılar da bulunabilir.

Et, kas dokusunda bulunan miyoglobin adlı protein nedeniyle kırmızı görünür. Miyoglobin, kas hücrelerinde oksijen depolayan bir proteindir. Oksijene maruz kalmamış et, bordo veya morumsu renktedir.

Büyük T ve küçük T, travmaları ifade etmek için kullanılır. Büyük T travmalar, herkes tarafından travma olarak algılanan olaylardır. Küçük T travmalar, herkes tarafından travma olarak algılanmayan ama kişiye özel olarak travma etkeni olabilen olaylardır.

Kemosentez, ışık enerjisi olmadan inorganik maddelerin oksidasyonu sonucunda oluşan kimyasal enerji ile organik madde sentezlenmesi sürecidir. Kemosentez yapan canlılara kemoototrof denir. Kemosentez sırasında kullanılan inorganik maddeler şunlardır: amonyak (NH3); demir (Fe2+); nitrit (NO-2); hidrojen gazı (H2); hidrojen sülfür (H2S); sülfür (S2). Kemosentezin bazı önemi: Amonyak ve hidrojen sülfür gibi zararlı maddeleri işe yarar hale getirir. Azotlu bileşikleri bitkilerin alabileceği azot tuzlarına dönüştürür. Doğadaki madde döngülerinde önemli bir rol oynar. Biyomadencilik ve atık su arıtma gibi endüstriyel alanlarda kullanılır.

Fundamentals Biyoloji TYT konu anlatımlı soru bankası, kullanıcılar tarafından genel olarak olumlu değerlendirmeler almıştır. Ancak, bazı kullanıcılar sipariş ettikleri kitabın yanlış geldiğini ifade etmişlerdir. Kitabın yeterli olup olmadığı, kullanıcının ihtiyaçlarına ve tercihlerine bağlıdır.

FUNDAmentals Biyoloji, Funda Zehra Ayaz tarafından yönetilmektedir. Funda Zehra Ayaz, aynı zamanda bu isimle YouTube'da biyoloji konu anlatımı ve soru çözümü videoları paylaşan bir kanal sahibidir.

Ölümün bazı nedenleri: Biyolojik yaşlanma. Fiziksel bütünlüğün bozulması. Hastalıklar. Dış etkenler. Ölüm, tüm organizmalarda eninde sonunda meydana gelen kaçınılmaz bir süreçtir.

Beyin, nöronlar aracılığıyla bilgi alışverişi sağlayarak çalışır. Özeti şu şekilde yapılabilir: Nöral iletişim. Elektrokimyasal sinyaller. Nöral ağlar. Beyin dalgaları. Adaptasyon. Beynin temel işlevleri: duyusal bilgilerin işlenmesi; motor kontrol; bilişsel işlevlerin düzenlenmesi; hormon salgılanması; kan basıncının ve solunumun düzenlenmesi. Beyin, sağ ve sol yarım kürelerden oluşur ve bu yarım küreler korpus kallozum adı verilen sinir ağıyla birbirine bağlıdır.

Pasif taşıma, madde veya moleküllerin enerji harcanmadan, yoğunluk farklarından dolayı hücre zarından doğrudan geçmesidir. Aktif taşıma ise madde veya moleküllerin enerji (ATP) harcanarak, seçici geçirgen zardan az yoğun ortamlardan çok yoğun ortamlara taşınmasıdır. Pasif taşıma iki alt dala ayrılır: 1. Difüzyon: Farklı yoğunluktaki madde moleküllerinin birbiri içerisinde yayılması. 2. Osmoz: Özel ve tek yönlü difüzyon olayı. Aktif taşımanın bazı özellikleri: Hücrede ATP harcanır. Madde, derişimin az olduğu ortamdan çok olduğu ortama doğru taşınır. Sadece canlı hücrelerde görülür. Hücre zarındaki enzimler ve taşıyıcı proteinler görev yapar.

Selin Hoca'nın biyoloji anlatmasının birkaç nedeni vardır: Eğitim ve Kariyer: Selin Hoca, biyoloji bölümü mezunu olup MEB'de biyoloji öğretmeni olarak çalışmaktadır. Eğitim İçeriği Sunumu: Youtube ve selinhoca.com üzerinden ücretsiz ders notları, soru çözümleri ve deneme sınavlarının PDF'lerini paylaşarak öğrencilere biyoloji eğitimi vermektedir. Öğretim Yöntemleri: Selin Hoca, biyolojiyi sevdirmek için hikayeleştirme, laboratuvar çalışmaları, doğa yürüyüşleri ve proje tabanlı öğrenme gibi etkileşimli yöntemler kullanmaktadır. Öğrenci Desteği: Öğrencilerin bireysel farklılıklarını göz önünde bulundurarak grup çalışmaları, tartışmalar ve bireysel projeler ile onların sosyal becerilerini ve ilgi alanlarını keşfetmelerini sağlamaktadır.

Nimfa ve larva arasındaki temel fark, bu terimlerin farklı yaşam döngülerine sahip böceklerin olgunlaşmamış aşamalarını ifade etmesidir. Larva, tam metamorfoz geçiren böceklerin (örneğin, kelebekler, böcekler) olgunlaşmamış aşamasıdır. Nimfa, eksik metamorfoz geçiren böceklerin (örneğin, çekirge, hamamböceği) olgunlaşmamış aşamasıdır. Ayrıca, bazı böcek türlerinin yaşam döngüsünde hem nimfa hem de larva aşamaları bulunabilir.

Bitki ve hayvan hücreleri mitoz ve mayoz bölünme ile çoğalır. Mitoz bölünme: Bitki ve hayvan hücrelerinde: Çekirdek ve sitoplazma bir kez bölünür, iki yeni hücre oluşur. Bitki hücrelerinde: Sitokinez, hücrenin merkezinden çevreye doğru gelişen bir hücre plakası oluşturularak gerçekleşir. Hayvan hücrelerinde: Sitokinez, boğumlanarak gerçekleşir. Mayoz bölünme: Bitki ve hayvan hücrelerinde: Üreme hücrelerinin oluşmasını sağlar. Hayvan hücrelerinde: Mayoz bölünme geçiren hücre bir daha bölünemez. Bitki hücrelerinde: Mayoz 1'de parça değişimi olayı görülür, bu sayede kalıtsal çeşitlilik oluşur. Tek hücreli canlılarda mitoz bölünme üremeyi sağlar.

Agonist, hücre reseptörlerine bağlanarak hücrede bir tepki oluşturan bileşiklerdir. Agonistler, genelde doğal olarak bulunan maddelerin davranışlarını taklit ederler. Agonist kelimesinin kökeni, Yunancadaki "agnista" kelimesine dayanır ve "yarış" anlamına gelir. Agonist türleri arasında şunlar bulunur: endojen agonist; tam agonist; ko-agonist; seçici agonist; ters agonist; süper agonist; eğilimli agonist; geri döndürülemez agonist.

Dirilik ve canlılık kavramları, genellikle benzer anlamlar taşır ve "canlı olma durumu" anlamına gelir. Canlılık, bir varlığın belirli özelliklere sahip olmasını ifade eder. Bu özellikler arasında uyarana tepki verme, üreme, büyüme ve gelişme, iç dengeyi koruma, metabolik faaliyetleri gerçekleştirme ve enerji üretme bulunur. Dirilik ise, "diri olma durumu" anlamına gelir ve genellikle canlılık ile eş anlamlı olarak kullanılır. Bu nedenle, dirilik ve canlılık kavramları, bir varlığın canlı olduğunu belirten temel özellikleri ifade eder. Özetle: - Canlılık: Belirli özelliklere sahip olma durumu (üreme, büyüme, enerji üretme vb.) - Dirilik: Diri olma durumu, genellikle canlılık ile eş anlamlı kullanılır.

Moleküler Biyoloji ve Genetik bölümü, fiziksel olarak kolay ancak zihinsel olarak zorlayıcı bir bölüm olarak kabul edilir. Bu bölümde eğitim gören öğrenciler, üniversite hayatları boyunca Genel Kimya, Genel Biyoloji, Moleküler Hücre Biyolojisi gibi zor dersler alırlar. Ayrıca, mezunların büyük bir kısmı mesleğinden memnun olduğunu belirtmiştir. Bölümün zorluğu, kişinin akademik yetenekleri ve ilgisi ile de ilişkilidir.

Eşeysiz üreyen canlılara bazı örnekler: Bakteriler ve arkeler. Tek hücreli organizmalar. Denizanaları. Hidra ve deniz anemonları. Mantarlar. Bitkiler. Eklem bacaklılar. Sürüngenler. Köpekbalıkları. Komodo ejderleri.

Doğal seleksiyon, canlıların çevreye uyum sağlama kabiliyetlerini belirleyen, doğada kendiliğinden gerçekleşen bir süreçtir. Yapay seleksiyon ise, insan müdahalesi ile gerçekleşen bir süreçtir. Doğal seleksiyon ve yapay seleksiyon arasındaki bazı farklar: Amaç: Doğal seleksiyonda kasıtlı bir seçim yoktur, yapay seleksiyon ise bir amaç taşır. Kontrol: Doğal seleksiyon doğal süreçlerle gerçekleşir, yapay seleksiyon insanlar tarafından kontrol edilir. Sonuç: Yapay seleksiyonla oluşturulan türler, vahşi doğada hayatta kalmakta zorlanabilir çünkü genetik kusurlar geliştirebilirler.