• Buradasın

    Türkiye'de çalışanların korunmasına yönelik hareketler 1865 yılında yayımlanan Dilaver Paşa Nizamnamesi ve ardından gelen 1869 tarihli Maadin Nizamnamesi ile başlamıştır?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Evet, Türkiye'de çalışanların korunmasına yönelik hareketler 1865 yılında yayımlanan Dilaver Paşa Nizamnamesi ve ardından gelen 1869 tarihli Maadin Nizamnamesi ile başlamıştır 34.
    • Dilaver Paşa Nizamnamesi 124. 1867 yılında yürürlüğe giren bu nizamname, Ereğli ve Zonguldak kömür havzası işçilerinin dinlenme ve tatil zamanları, barındırma yerleri, çalışma saatleri ve sağlıklarıyla ilgili çeşitli konuları ele almıştır 124.
    • Maadin Nizamnamesi 35. 1869 yılında çıkarılan bu mevzuat, tüm madenlerde çalışanların güvenliği ile ilgili çeşitli hükümleri düzenlemiştir 35. Maadin Nizamnamesi, kömür madeni iş kolunda zorunlu çalışmayı ortadan kaldırmış ve çalışmanın ekonomik yönlerinin yanında insani yönlerine de değer verilmesini vurgulamıştır 35.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. marmaragruposgb.com
        1
      2. cumhuriyet.com.tr
        2
      3. tr.wikipedia.org
        3
      4. acikders.ankara.edu.tr
        4
      5. turktest.com.tr
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    Dilaver Paşa Nizamnamesi ve Maadin Nizamnamesinin önemi nedir?

    Dilaver Paşa Nizamnamesi ve Maadin Nizamnamesinin önemi şu şekilde açıklanabilir: Dilaver Paşa Nizamnamesi: Osmanlı İmparatorluğu'nda maden ocaklarında çalışan işçilerin sağlığını koruma ve çalışma koşullarını düzenleme amacı taşıyan ilk hukuksal metin olarak değerlendirilmektedir. Zorunlu çalışma esasını benimsemiş olsa da, çalışma saatlerini günlük 10 saat olarak sınırlandırması, çalışma ve dinlenme sürelerinin belirlenmesi, barınma yerlerinin işveren tarafından yapılması gibi düzenlemeler getirmiştir. 1869 yılında çıkarılan Maadin Nizamnamesi ile eksik yönleri tamamlanmış ve iş kazasına uğrayan kişilerin tazminat alabilmeleri hükme bağlanmıştır. Maadin Nizamnamesi: Madenlerde zorunlu çalışmayı yasaklamıştır. Ocak sahiplerinin madenlerde eczane açmalarını ve doktor bulundurmalarını zorunlu kılmıştır.
    5 kaynak

    Amele Nizamnamesi 1893 nedir?

    Amele Nizamnamesi 1893, askeri fabrikalarda istihdam edilecek işçilerin kayıt ve kabul işlemlerini düzenleyen ve iş kazalarını önlemeyi amaçlayan bir belgedir. Bu nizamname, Osmanlı Devleti'nde çalışma hayatına yönelik önemli düzenlemelerden biridir ve 18 Ocak 1893 tarihinde yürürlüğe girmiştir.
    5 kaynak

    Dilaver paşa nizamnamesi neden kaldırıldı?

    Dilaver Paşa Nizamnamesi, 1869 yılında çıkarılan Maden Nizamnamesi ile kaldırılmıştır. Bu durumun nedenleri arasında: 1. Hükümetlerin yabancı sermayeye muhtaç olması ve nizamnameyi uygulamakla görevli memurların yetersiz kalması. 2. Şirketlerin menfaatler karşılığında yaptıkları haksızlıklara göz yumulması. 3. İşçilerin kendilerine verilen hakların farkında olmamaları ve mesleki dayanışma örgütüne sahip olmamaları. Ayrıca, nizamnamenin gerekli onaydan geçmemesi ve tüzük niteliğini alamaması da kaldırılmasında etkili olmuştur.
    5 kaynak

    Dilaver Paşa Nizamnamesi nedir?

    Dilâver Paşa Nizamnamesi, 8 Mayıs 1867 tarihinde Dilâver Paşa tarafından hazırlanan ve Osmanlı İmparatorluğu'ndaki maden çalışanlarına yönelik düzenlemeler getiren bir maden yönetmeliğidir. Nizamname, Türk tarihinde maden ocaklarında çalışan işçilerin sağlığını koruma ve çalışma koşullarını düzenleme amacı taşıyan ilk hukuksal metin olarak değerlendirilmektedir. Toplamda yedi bölümden ve yüz maddeden oluşan nizamnamenin bazı önemli maddeleri şunlardır: - Ocakların yönetim biçimi belirlenmiş, işletme hakları yeniden ele alınmış ve çıkartılan kömürün alım-satımı belirli esaslara dayandırılmıştır. - Bölgedeki 14 köy topluluğundan yaşları 13 ile 50 arasındaki sağlıklı erkeklerin, her yıl 6 ay süreyle maden ocaklarında çalışması yükümlülüğü getirilmiştir. - Günlük çalışma süresi 10 saate indirilmiş, işçilerin sağlık sorunlarına ve çözümlerine değinilmiştir. - Müslüman maden işçilerine bayramlarda, Hristiyanlara ise Paskalya Günü'nde tatil yapma fırsatı verilmiştir. Nizamname, 10 Eylül 1921 tarihine kadar yürürlükte kalmış ve yerine Havza-ı Fahmiye Maden Amelesinin Hukukuna Mütealik Kanun gelmiştir.
    5 kaynak

    Maadin ve sanayi nizamnamesi ne zaman yürürlüğe girdi?

    Maadin Nizamnamesi, farklı tarihlerde yürürlüğe girmiştir: 1861 Maadin Nizamnamesi: Fransız Maden Kanunu'ndan tercüme yoluyla hazırlanmış olup, 1861 yılında yürürlüğe girmiştir. 1869 Maadin Nizamnamesi: 1869 yılında yürürlüğe girmiştir. 1887 Maadin Nizamnamesi: 1887 yılında yürürlüğe girmiştir. 1906 Maadin Nizamnamesi: 1906 yılında yürürlüğe girmiş ve 1954 yılına kadar uygulanmıştır. Sanayi ve Maadin Bankası Kanunu, 19 Nisan 1925 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde kabul edilmiştir.
    5 kaynak

    Maadin Nizamnamesi nedir?

    Maadin Nizamnamesi, 2 Şubat 1869 tarihli bir yönetmeliktir. Bu nizamname ile: Maden işlerinde angarya sistemi kaldırılmıştır. İş kazalarını önleyici tedbirler alınması öngörülmüştür. Kaza ve hastalık hallerinde eczacı ve hekim bulundurulması, ölüm halinde tazminat verilmesi gibi esaslar konulmuştur. Madenlerde mühendislere, kazaları önlemek için gerekli önlemleri alma ve bu amaçla ihtiyaç duyulan araç ve gereci idareden isteme hakkı tanınmıştır.
    5 kaynak

    Maadin nizamnamesi hangi madenleri kapsar?

    1861 tarihli Maadin Nizamnamesi, madenleri iki gruba ayırır: 1. Mevadd-ı Madeniye (Cevherli Madenler): Altın, gümüş, bakır, kalay, çinko, krom, manganez gibi metalik madenler ile kaya tuzu. 2. Mevadd-ı Gayri Madeniye (Cevhersiz Madenler): Mermer, kireç, porselen toprağı, kum, kil, lüle yapımında kullanılan toprak gibi madenler. 1869 tarihli Maadin Nizamnamesi ise madenleri şu şekilde sınıflandırır: Ma’âdin-i Asliye (Asıl Madenler): Damar veya tabaka halinde bulunan altın, gümüş, demir, kalay, çinko gibi madenler. Ma’âdin-i Sathiye (Yüzey Madenleri): Yüzeyde dağınık olarak bulunan taş çeşitleri, alaşımlı kum, şaplı toprak gibi daha az hafriyyât ile çıkarılan madenler. 1906 tarihli Maadin Nizamnamesi, Osmanlı Devleti'nde maden mevzuatının temel ilkelerini oluşturmuş ve 1954 yılına kadar uygulanmıştır. Güncel mevzuatta ise maden işletmeciliği yöntemi değil, madenin cinsi ve güncel değeri öne çıkmaktadır.
    5 kaynak