Türk müziğinde kuramsal yapı, kendine özgü makamsal anlayış, form ve usullere sahip bir müzik sistemini ifade eder. Bazı temel unsurlar: Makam: Türk müziği, bir tam ses aralığının 9 mikro tona (koma) bölünmesiyle farklı makamlar oluşturma yeteneğine sahiptir. Usul (ritim kalıpları): Çalgısal eserler, geleneksel usul adı verilen ritim kalıplarıyla ustadan çırağa aktarılır. Form: Klasik Türk müziği, tek sesli olarak gelişen, kendine özgü formlara sahip bir sanat türüdür. Tarihsel gelişim: Orta Asya ve Selçuklu dönemleri: Kuramsal temellerin atıldığı ve yazıya aktarılmaya başlandığı dönem. Osmanlı dönemi: Safiyüddin, Abdülkadir Meragi gibi kuramcıların çalışmalarıyla makam, avaze, şu’be gibi ses örgüleri tanımlanmaya ve kuramsal temellere oturtulmaya çalışılmıştır. Modern dönem: Hüseyin Sadettin Arel ve Dr. Suphi Ezgi gibi isimlerin çalışmalarıyla kuramsal çalışmalar yoğunlaşmıştır.