TürkŞiiri

Milli Edebiyat zevk ve anlayışını sürdüren şiirin temsilcileri şunlardır: Mehmet Emin Yurdakul. Ziya Gökalp. Rıza Tevfik Bölükbaşı. Ahmet Kutsi Tecer. Arif Nihat Asya. Kemalettin Kamu. Ömer Bedrettin Uşaklı.

Niyâzî-i Mısrî, derin vecd ve ilâhî aşkla dolu manzumeleri ile meşhurdur. Başlıca şiir eserleri şunlardır: - Dîvân-ı İlâhiyât: Aruz ve hece ölçüsü ile yazdığı şiirlerini içerir. - Şerh-i Nutk-ı Yunus Emre: Yunus Emre'nin şiirlerine yaptığı şerhler. - Sûre-i Yusuf Tefsiri: Tefsir konulu eserlerinden biridir. Ayrıca, Fuzûlî ve Nesîmî'yi kendine üstad olarak kabul etmesi nedeniyle bu şairlerin etkisinde kalmış şiirleri de vardır.

Mehmet Emin Yurdakul'un "Ey Türk Uyan" şiirinin konusu, Türk milletinin uyanışını ve bağımsızlık mücadelesini anlatmaktır. Şiirde, Türklerin Altaylar'dan Anadolu'ya gelişleri, gerçekleştirdikleri fetihler ve yerleştikleri bölgelere medeniyet tohumları ekmeleri vurgulanmaktadır.

"Zamane Kızları" adlı kitap, Selahattin Ertürk'ün 1941 yılında yazdığı aynı adlı şiirine dayanmaktadır. Şiirde, kızlar sadece flört etme alanındaki faillikleri ile gösterilmekte ve güvenilmez, dikkatsiz ve pervasız olarak tasvir edilmektedir.

Eski Türk şiirlerine "koşuk" ve "sagu" denir.

Attila İlhan'ı etkileyen bazı isimler ve unsurlar şunlardır: Nazım Hikmet: Attila İlhan, Nazım Hikmet ile tanıştıktan sonra topluma karşı değişen bakış açısını şiirlerine yansıtmıştır. Fransız sembolist şairler: Özellikle Baudelaire ve Verlaine'den etkilenmiş, ancak bu etkileri kendi kültürel birikimiyle harmanlayarak özgün bir senteze ulaşmıştır. Divan şiiri: "Elde Var Hüzün", "Korkunun Krallığı" ve "Ayrılık Sevdâya Dâhil" gibi eserlerinde divan şiiri kaynaklarından yararlanmıştır. Siyasi ve entelektüel çevre: Paris'te bulunduğu yıllarda Sorbonne Üniversitesi'nde sosyoloji ve sanat tarihi dersleri almış, Jean-Paul Sartre ve Simone de Beauvoir gibi dönemin önemli düşünürleriyle tanışmıştır.

İslamiyet öncesi Türk şiiri, dört ana türe ayrılır: koşuk, sagu, destan ve sav.

Cumhuriyet dönemi şiirinde hece ölçüsü, Beş Hececiler olarak bilinen şairler tarafından yaygın olarak kullanılmıştır. Ayrıca, Kemalettin Kamu, Behçet Kemal Çağlar, Halide Nusret Zorlutuna ve Rıza Tevfik Bölükbaşı gibi şairler de hece ölçüsüyle şiirler yazmışlardır.

Cahit Sıtkı Tarancı'nın "Haydi Abbas" şiiri, emir eri olan Abbas adlı bir askere yazılmıştır.

Cenap Şahabettin'in şiirlerinin diğer yeniliklere göre daha fazla alay edilmesinin sebebi, şiir dilinin ağır ve anlaşılması zor olması olabilir. Ayrıca, sembolizm ve parnasizm gibi akımları Türk şiirine getirmesi de geleneksel şairlerin ve toplumun tepkisini çekmiştir.

"Çanakkale Şehitlerine" şiiri, Mehmet Akif Ersoy'a aittir.

İslamiyet öncesi Türk şiirine örnek olarak "koşuk" ve "sagu" nazım biçimleri verilebilir. Koşuk, dörtlükler halinde, ezgiyle ve doğaçlama şekilde söylenen, aşk, doğa, kahramanlık temalı şiirlerdir. Örneğin: > Türlüg çeçek yarıldı > Barçın yadım kerildi > Uçmak yeri körüldi > Tumluk yana kelgüsüz. Sagu, ölen kişinin ardından yuğ adı verilen cenaze törenlerinde söylenen, onun kahramanlıklarını ve yiğitliklerini konu alan şiirlerdir. Örneğin: > Alp Er Tunga öldi mü > Issız ajun kaldı mu > Ödlek öçin aldı mu > Emdi yürek yırtılır.

Şiir oteli kavramı, iki farklı şairle ilişkilendirilebilir: 1. Edip Cansever: Modern Türkçe şiirde oteli bir imge olarak kullanan ve "Oteller Kenti" adlı şiiri yazan şairdir. 2. Attilâ İlhan: "Emperyal Oteli" ve "Pia" gibi şiirlerinde oteli sosyal bir ortam olarak yansıtan şairdir.

Sümbül-zade Vehbi, hikemi tarz şiir anlayışının önemli temsilcilerinden biridir. Şiirlerinde öne çıkan anlayışlar: - Şekil ve teknik: Vehbi, şiirlerinde şekle ve dışa öneme vermiş, lirizmden uzak durmuştur. - Etkilendiği şairler: Bâki, Nâbî, Sâbit ve Nedîm gibi şairlerin tesirinde kalmıştır. - Temalar: Eğlence, işret, yaşama sevinci ve mahallî unsurları şiirlerine yansıtmıştır. - Dil ve anlatım: Açık, kuru bir anlatımla günlük hayatta kullanılan atasözleri ve deyimleri kullanmıştır.

"Ömrümde Sükût" şiiri, Cahit Sıtkı Tarancı'nın 1933'te yayımlanan ilk şiir kitabıdır. Şiirin bir bölümü şu şekildedir: > Çıngıraksız, rehbersiz deve kervanı nasıl, > İpekli mallarını kimseye göstermeden, > Sonu gelmez kumlara uzanırsa muttasıl, > Ömrüm böyle esrarlı geçecek ses vermeden.

Cahit Sıtkı Tarancı'nın kısa şiirlerinde işlediği başlıca konular şunlardır: 1. Yalnızlık: Birçok şiirinde yalnızlık hissini ve insanın iç dünyasındaki çatışmaları işlemiştir. 2. Aşk: Aşkın hem mutluluk kaynağı hem de acı tarafı olarak ele almıştır. 3. Ölüm: Şiirlerinde en çok işlediği temalardan biri olan ölüm, yaşamın geçiciliğini ve korkusunu dile getirir. 4. Doğa: Doğanın güzellikleri ve insanın ruh haliyle olan bağını işlemiştir. 5. Yaşama Sevinci: Hayata olan sevgiyi ve coşkuyu, yaşamın tadını çıkarmayı savunmuştur.

Cahit Sıtkı Tarancı'nın okunması önerilen şiir kitapları şunlardır: 1. "Ömrümde Sükut" (1933). 2. "Otuz Beş Yaş" (1946). 3. "Düşten Güzel" (1952). 4. "Sonrası" (1957). Ayrıca, Tarancı'nın "Ziya'ya Mektuplar" adlı mektup kitabı da edebi ve kişisel dünyasına dair önemli bir kaynaktır.

Ömer adıyla anılan iki farklı şair bulunmaktadır: 1. Aşık Ömer: 17. yüzyıl saz şairlerindendir. 2. Ömer Bedrettin Uşaklı: 20. yüzyıl şairidir.

Mehmet Akif'e "halk şairi" denmesinin birkaç nedeni vardır: 1. Halkın Değerleriyle Örtüşen Şiirler: Akif, şiirlerinde halkın ana kaynaklarından (Kur'an, Sadi, Mevlana) referanslar göstererek, halkın bildiği ve inandığı kaynakları kullanarak yazmıştır. 2. Dil ve Üslup: Akif'in dil ve üslubu, halkın dili ve üslubuyla örtüşür; deyimlere, atasözlerine ve halkın kullandığı teşbihlere yer vermiştir. 3. Toplumsal Meseleleri Ele Alışı: Akif, şiirlerinde toplumsal sorunları bütün canlılığıyla anlatmış ve halkı uyarmak için şiirler yazmıştır. Bu da onu, halkın yaşadığı sıkıntıları dile getiren bir şair yapmıştır.

Şiirin Reisi unvanı, Klasik Türk şiirinde "reîs-i şâirân" olarak anılan şairleri ifade eder. Diğer bazı reîs-i şâirân örnekleri şunlardır: - Ahmet Paşa; - Necatî; - Zâtî; - Bâkî; - Nâbî. XVIII. yüzyıl başlarında ise bu unvan, Osman-zâde Tâib'e padişah tarafından verilmiştir.